ตอนที่ 15

ตอนที่ 15

“เป็นไปไม่ได้!” ฮูหยินเจียกรีดร้อง เมื่อมองไปที่ท่าทางโกรธและน่ากลัวของนาง ดูเหมือนกำลังจะตะครุบร่างคุณชายผู้นั้นและฉีกกระชากออกจากกัน

พวกเขาตกใจรีบถอยห่าง

“ข้ายอมแล้วครั้งแล้วครั้งเล่า ข้าจะยอมให้เหยียบย่ำศักดิ์ศรีของข้าได้ยังไง!” เถาเฟิงตะโกนด้วยความโกรธ

พ่อบ้านของตระกูลเจียจึงไปให้คำแนะนำแก่เจียฟาง

“ฮูหยินใจเย็น ๆ ก่อนขอรับ”

เขาพูดกับเจียฟางด้วยเสียงต่ำ

"รอแม่ทัพจางมาก่อนเถอะขอรับ"

ชื่อ "แม่ทัพจาง" ทำให้นางสงบลง แม้ว่าดวงตาของนางจะยังคงเต็มไปด้วยความโกรธขณะที่นางมองไปยังคนทั้งสี่ แต่นางก็ไม่ได้มีท่าทีอยากจะตะครุบพวกเขาและฉีกพวกเขาเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

หลิงจางมองไปที่ใบหน้าของเจียฟางและหัวเราะเยาะเย้ย ตอนนี้ผู้หญิงจากตระกูลเจียคนนี้แสร้งเป็นคนสูงศักดิ์และสง่างามและแม้แต่ที่นี่นางก็ยังเปิดเผยสีหน้าที่แท้จริงออกมา

แม้แต่สามัญชนข้างนอกก็เริ่มพูดคุยกันเสียงดังชี้ไปที่ฮูหยินเจีย

"เงียบ! " เถาเฟิงตะโกน

คนข้างนอกเงียบลง

"ดำเนินการสอบสวนต่อ" เถาเฟิงมองไปที่คนที่พูด

ชายคนนั้นลังเลอีกครั้ง

หลิงจางขมวดคิ้วและตะโกนอย่างเย็นชา

"ทำไมเจียหยวนหลิงถึงสั่งให้ท่านกล่าวหาข้า ข้าปฏิบัติกับท่านอย่างดีในฐานะพี่น้องมาโดยตลอด"

นี่เป็นจุดที่เขารู้สึกท้อแท้เมื่อมีชีวิตอยู่ เขาปฏิบัติต่อคนเหล่านี้ด้วยความจริงใจปฏิบัติต่อพวกเขาในฐานะเพื่อนหรือพี่น้องของเขา แต่คนเหล่านี้กลับแทงข้างหลังเขา!

ทั้งสี่คนที่ถูกสอบสวนไม่กล้ามองไปทางเขาและทุกคนลดศีรษะลง

"เรา เราก็ไม่อยากทำเช่นนั้นเหมือนกัน หยวนหลิงบอกว่าเจ้าเป็นคนตระกูลหลิงและ ... ถ้ายัดเยียดเรื่องของนางคณิกาให้เจ้า ชื่อเสียงของเจ้าก็จะเสื่อมเสีย เขาต้องการจะสอนบทเรียนให้ตระกูลหลิง "

"หยวนหลิงไม่เคยชอบเจ้า แต่เป็นเจ้าที่โง่เกินกว่าจะรู้ตัว"

"ใช่ เจ้าจะโทษพวกข้าได้อย่างไร เป็นเจ้าที่โง่เกินไป"

หลิงจางกำมือของเขาไว้แน่นและมองไปที่คนทั้งสี่และเจียหยวนหลิงอย่างเย็นชา สายตาเย็นชาของเขาคมราวกับมีด

แม้ว่าเขาจะรู้อยู่แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อเขาเกิดใหม่และได้ยินมันด้วยหูของตัวเอง แต่มันก็ยังทำให้ใจเขาลุกเป็นไฟด้วยความโกรธ เขาต้องการฆ่าคนพวกนี้ด้วยน้ำมือของเขาเองเท่านั้น!

ในเวลานี้เจียหยวนหลิงซึ่งเต็มไปด้วยเลือดและไม่สามารถพูดได้ ได้สบตากับหลิงจาง เขาเห็นความโกรธในดวงตาของหลิงจางและดึงรอยยิ้มเยาะเย้ยที่เต็มไปด้วยเลือดออกมา รอยยิ้มนั้นดูเหมือนจะเยาะเย้ยความไม่รู้และความโง่เขลาในอดีตของหลิงจางและดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความรังเกียจและเหยียดหยาม

เมื่อหลิงจางเห็นการจ้องมองเช่นนั้นความโกรธที่ลุกโชนในใจก็ถูกระงับไว้ เขาเคยเห็นดวงตาที่เต็มไปด้วยการแสดงออกเช่นนี้มากเกินไปยิ่งกว่าการจ้องมองนี้ของเจียหยวนหลิงนับว่าเป็นอย่างไร?

เขาสาบานว่าจะส่งคนเหล่านี้ไปนรกด้วยตัวเอง

หลิงจางสงบลงอย่างรวดเร็วมองไปที่เจียหยวนหลิงอย่างเย็นชาและพูดว่า

"ปรากฏว่าตระกูลเจียไม่ชอบตระกูลหลิงของเรามานานและนี่คือเหตุผลว่าทำไมท่านถึงได้กล่าวหาข้า"

เมื่อเห็นว่าหลิงจางเก็อารมณ์ และอาการสงบลงได้อย่างรวดเร็ว เจียหยวนหลิงก็ประหลาดใจอย่างมาก ยิ่งหลิงจางสงบมากเท่าไหร่ก็ยิ่งดูเหมือนว่าเขาเป็นตัวตลกอย่างแท้จริง