ตอนที่ 123 เตะทำลายลูกหลาน

“ในเมื่อหนุ่มหล่อคนนี้บอกว่าฉันชนเขา เหลียงกวนนายช่วยส่งคนพาเขาไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลแห่งแรกที แล้วก็ถ่ายรูปตรงนี้ไปแจ้งความที่สถานีตำรวจที่ใกล้ที่สุดด้วย ดูสิหนุ่มหล่อคนนี้จะชดใช้เรื่องแมคลาเรนพี1ให้ฉันกลับหรูเยียนยังไง”

เย่เทียนไม่ใช่คนใจร้อน ก่อนหน้านี้ในหมู่บ้านหยิ่นหลงเขาเจอเศรษฐีท้องถิ่นที่ไม่รู้จักเคอนิกเส็กก์ เศรษฐีคนนั้นให้เขาจ่าย20,000หยวนสำหรับรอยรถแต่สุดท้ายเขาก็ต้องหมดตัวเอง

ได้ยินมาว่าBMWที่ถูกรถสามล้อชนเป็นลอยเล็กน้อยคันนั้นถูกขายเพื่อจ่ายหนี้เหมือนกัน และตอนนี้แฟนสาวของเขาก็หนีไปแล้ว ทั้งรถทั้งเงินต่างเสียไปหมดจนกลายเป็นคนไร้ประโยชน์

และตรงนี้ก็มีผู้ชายขี้เมานิสัยหมาๆอีกคนที่ไม่รู้จักแมคลาเรนพี1

ในเมื่ออีกฝ่ายดื่มจนเมาแล้วยังสนุกไม่พอเลยมากรีดรถหลิวหรูเยียนเพื่อความสนุก ถ้าอย่างนั้นเย่เทียนก็จะไม่ปล่อยเขาไป

คนเมาเมื่อกี้บอกว่าโดนชน งั้นก็ส่งเขาไปโรงพยาบาลที่ดีที่สุดในไห่จิงแล้วตรวจร่างกายซะ หลังตรวจเสร็จแล้วเราค่อยมาคุยเรื่องค่าชดเชยแมคลาเรนพี1ที่โดนกรีดโดยไม่มีเหตุผลกัน!

มันก็แค่รถสปอร์ตคันหนึ่ง

เขายังมีลาเฟอร์รารี่ที่อู๋ตี๋ได้มาแล้ว 6 คัน พรุ่งนี้ค่อยให้อู๋ตี๋ขับไปให้หลิวหรูเยียนสักคันแล้วกัน

ส่วนเรื่องบริษัทประกันที่ไปสถานีตำรวจ เขาไม่มีปัญหาอยู่แล้ว!

“ครับคุณเย่ ผมรู้ว่าต้องทำยังไง” เหลียงกวนพูดตอบกลับพร้อมเชิญเย่เทียนและพรรพวกเข้าไป

แต่ที่เย่เทียนพูดมาทั้งหมดนี้เขาไม่ได้จริงจังอะไรเลย หวังเหว่ยไห่ที่เป็นลูกชายคนเดียวของผู้ว่าการสำหรับเขาก็เป็นแค่ลูกพลับอ่อนนุ่ม เขาสามารถบีบมันได้ตามที่ต้องการ แต่ตอนนี้หวังเหว่ยไห่คว้าคอเสื้อเย่เทียนอีกครั้งและพยายามกันไม่ให้เย่เทียนเข้าไปในโรงแรม

อาหารที่หัวหน้าพ่อครัวทำเป็นสิ่งแรกที่เขาชอบ แต่ทำไมคนไร้ค่าพวกนี้ถึงเข้าไปกินได้?

ถ้าพี่น้องที่ดื่มเหล้าอยู่ที่ในบาร์รู้เรื่องนี้เข้า พวกเขาจะไม่หัวเราะเยาะเขาเหรอ?

ลูกชายคนเดียวของผู้ว่าการเมืองไห่จิงกินไม่ได้แม้แต่อาหารค่ำ แล้วต่อจากนี้เขาจะอยู่ในไห่จิงอีกได้ยังไง หวังเหว่ยไห่จะเสียหน้าแบบนี้ไม่ได้

“บอกชื่อแกมาไอหนุ่ม นายน้อยคนนี้ไม่อยากพูดเรื่องไร้สาระกับคนไม่รู้จักชื่อ” ขณะที่หวังเหว่ยพูดเขาก็มองหลิวหรูเยียนซึ่งเต็มไปด้วยความเป็นผู้ใหญ่ของหญิงที่โตแล้ว ผมที่เธอปล่อยลงมา ชุดสูทสีดำของมืออาชีพและร่างกายที่ไม่มีไขมันส่วนเกิน นี่มันช่างเย้ายวนจริงๆ

โดยเฉพาะตาเฉียบคมที่เหมือนพีชนั่น เพียงแค่มองเท่านั้นร่างกายของหวังเหว่ยไห่ก็เหมือนถูกไฟฟ้าช็อต ไม่ใช่แค่เขาที่สั่นแม้แต่หัวใจของเขาก็ยังตกเป็นของอีกฝ่าย เขาพยายเบิกตาให้กว้างจากอาการเมาและทำตัวกล้าหาญเหมือนหมาปั๊ก เขาเดินผ่านเย่เทียนไปหาหลิวหรูเยียนแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่คิดว่าหล่อคุยกับหลิวหรูเยียน

“ว่าไงจ๊ะคนสวย เราเคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่า? ไม่ต้องรีบตอบหรอกนะ เพราะยังไงคืนนี้เธอต้องมาเจอฉันใน อั่ก...”

ก่อนที่หวังเหว่ยไห่จะพูดจบ เขาก็ถูกเย่เทียนที่ใช้ยาเพิ่มกำลังจากระบบเตะออกไป

เขาทนได้ที่คนขี้เมาจะมาโกงเงิน แต่ถ้ากล้ามาลวนลามผู้หญิงของเขาเย่เทียน แค่ไม่ส่งไปหาราชานรกโดยตรงก็ใจดีแค่ไหนแล้ว

ยังดีที่เย่เทียนควบคุมแรงเอาไว้ได้

เกรงว่าคืนนี้หวังเหว่ยไห่คงไปทำร้ายผู้หญิงคนไหนไม่ได้แล้ว

มันต้องทำอนาจารผู้หญิงไม่ได้อยู่แล้ว เพราะน้องชายมันถูกเย่เทียนเตะเข้าเต็มๆ!

“โอ๊ย...อู๊ยยย...เจ็บฉิบหาย ไอ้ระยำ แกรู้ไหมว่านายน้อยคนนี้เป็นใคร กล้าดียังไงมาเตะน้องชายฉัน สารเลวเอ้ยพ่อฉันไม่เอาแกไว้แน่” หวังเหว่ยไห่เอามือปิดจุดลับด้วยมือทั้งสองข้างพร้อมกับน้ำมูกน้ำตาที่ไหลออกมา

ผ่านไปสักพักอาการเจ็บหายไป เขาจ้องชายหนุ่มข้างหน้าด้วยความโกรธและตาบิกกว้างที่แดงก่ำพร้อมกับเตือนให้ระวังตัวไว้ด้วยคำหยาบ

โชคดีจริงๆที่น้องชายของเขาไม่ได้บาดเจ็บร้ายแรง ถ้าน้องชายของเขาถูกทำลายไปพ่อของเขาคงทำให้ไอ้หนุ่มข้างหน้านี่เจ็บปวดกว่าเป็นร้อยเท่า

“ไปซะ!” หลังเย่เทียนพูดจบเขาก็กอดหลิวหรูเยียนที่หน้านิ่วคิ้วขมวดเดินเข้าประตูโรงแรมไปกินทานอาหารค่ำ

เมื่อพวกเขาเข้าไปที่ห้องทานอาหาร การแสดงออกของผางเหว่ยกับฉินเยี่ยนก็ไม่ได้ดีขึ้นนัก

การเตะของเย่เทียนเมื่อกี้ทำให้พวกเขารู้สึกเจ็บกับจุดสำคัญของตัวเอง พอดูหวังเหว่ยไห่แล้วเกรงว่าเขาคงรักษาน้องชายเอาไว้ไม่ได้แน่

ถึงตอนนี้หวังเหว่ยไห่จะเมามากจนจำพวกเขาสองคนไม่ได้ แต่ยังไงเขาก็ไม่อาจลืมความเจ็บปวดที่โดนเตะน้องชายไปได้อยู่ดี

หวังเหว่ยไห่เป็นผู้เชี่ยวชาญการกินการดื่มซื้อบริการและการพนันไม่ต้องกลัวอะไรอยู่แล้ว เพราะคนในแวดวงรู้ดีว่าเขามีหวังอี้คอยสนับสนุนอยู่

หวังอี้ผู้ว่าการเมืองไห่จิงทำให้หวังเหว่ยไห่ลูกชายคนเดียวของเขานิสัยเสียแบบนี้

และคืนนี้ถือได้ว่าเย่เทียนทำให้หวังอี้ขุ่นเคืองแล้ว

ถ้ารวมสองคนนี้ด้วยเกรงว่าทั้งคู่คงมีช่วงเวลาไม่ดีกับตระกูลผางและตระกูลฉินที่เป็นเบื้องหลังของพวกเขา

“ไม่ต้องห่วง ให้ฉันจัดการเอง!” เย่เทียนเติมข้าวหนึ่งชามให้หลิวหรูเยียนซึ่งยังไม่ได้กินข้าวจนมาถึงตอนนี้เขายังคีบอาหารสองสามอย่างให้เธอและบอกให้เธอกินในขณะที่มันยังร้อนๆอยู่

หลิวหรูเยียนป้อนซุปให้เย่เทียนด้วยมือเธอเอง “ฉันไม่กังวลหรอก เพราะถึงนายไม่เตะฉันก็จะเตะอยู่ดี”

หลิวหรูเยียนรู้ตั้งมานานแล้วว่าชายขี้เมานอกประตูคือหวังเหว่ยไห่ลูกชายของผู้ว่าการหวังอี้ เพราะเธอกับเขาเคยนัดบอดกันมาก่อน

แค่นัดบอดครั้งแรกหวังเหว่ยไห่ก็ทำตัวเจ้าชู้มาแตะตัวเธอแล้ว

ในตอนนั้นเธอจึงตอบแทนเขาด้วยกาแฟร้อนหนึ่งถ้วยเต็มๆ แต่คิดไม่ถึงว่าคืนนี้เขาจะมาหาเรื่องเธออีก ถ้าอย่างนั้นก็อย่าหาว่าเธอไร้ความปรานีแล้วกัน

น่าเสียดายที่เย่เทียนออกตัวแทนเธอก่อน ไม่อย่างนั้นเธอก็ไม่รังเกียจที่จะช่วยทำลายครึ่งชีวิตของเขา

เมื่อผางเหว่ยและฉินเยี่ยนได้ยินสิ่งที่หลิวหรูเยียนพูด พวกเขาก็รีบเอามือปิดส่วนสำคัญของตัวเองทันทีเพราะกลัวว่าจะพูดไม่เข้าหูหลิวหรูเยียนแล้วเธอจะมาทำลายน้องชายของพวกเขา

เย่เทียนเกาปลายจมูกและขอให้เธอสงบใจลง!

หวังเหว่ยไห่คิดว่าเรื่องนี้จบแล้วเหรอ?

มันยังห่างไกลจากคำว่าจบนัก

พอนึกถึงก่อนหน้านี้ที่เจอผู้ว่าการหวังอี้ในหมู่บ้านหยิ่นหลง คิดไม่ถึงเลยว่าคนที่ไม่สนใจชื่อเสียงแบบนั้นจะมีลูกชายหยิ่งผยองอาศัยบารมีพ่อที่เป็นผู้ว่าการไปทำเรื่องเหลวไหลข้างนอกแบบนี้

ทำให้เขาขุ่นเคืองเขาสามารถปล่อยไปได้

แต่กล้ามาเจ้าชู้กับผู้หญิงของเขาต่อหน้าเขาแบบนี้ ก็อย่าโทษเขาที่เตะแรงไป

ผู้ว่าการหวังอี้

ฮ่าฮ่า!

เขาอยากรู้ว่าอีกฝ่ายจะจัดการกับเขายังไง!