ตอนที่ 6

"อ่า ขออภัยที่เสียมารยาท แต่ ทุกท่านกำลังมองหาข้าอยู่หรือไม่"

ขณะที่คนเหล่านี้กำลังพูดคุยอยู่จู่ๆ หลิงจางก็ปรากฏตัวขึ้นข้างหลังพวกเขา ร่างกายของเขาเรียบร้อยและเป็นระเบียบนอกเหนือจากการดื่มเหล้าเพียงเล็กน้อยเขายังดูดีอย่างสมบูรณ์และไม่มีร่องรอยของการเข้าใกล้คนอื่น

"หลิงจาง เจ้ายังกล้าลอยหน้าลอยตาอยู่รึ?! "

ทันใดนั้นมีเดินออกมาและชี้ไปที่หลิงจาง ขณะที่เขาพูดเสียงดุ

“หยวนหลิงถือว่าเป็นพี่ชายของเจ้า เจ้ายังกล้าทรยศแอบมีความสัมพันธ์กับนางบำเรอของบิดาเขาอีก!”

คนอื่น ๆ เมื่อไตร่ตรองดู ก็สติในทันทีและมองไปที่หลิงจางด้วยความสงสัย

หลิงจางถอนหายใจอย่างเย็นชา

"เจ้าพูดอะไร!? "

"เจ้าทำเรื่องน่าอับอายอยังต้องให้ข้าพูดซ้ำอีกหรือ"

คนข้างๆ เจี๋ยหยวนหลิงสะดุ้งสุดตัว

หลิงจางมองไปที่เขา ทันใดนั้นก็พุ่งไปข้างหน้าและก่อนที่จะมีใครคาดคิด เขาเตะอย่างรุนแรงที่ท้องน้อยของคนนั้นทำให้เขางอตัวไปข้างหลังพร้อมกับเสียงดัง

'อา'

ทุกคนตกตะลึงกับการกระทำของหลิงจาง!

“เจ้าเป็นใครถึงกล้าทำลายชื่อเสียงตระกูลหลิงของข้า! ลืมตาของเจ้าและมองให้ชัดเจนว่าข้าเป็นใคร ตระกูลหลิงของข้าไม่ใช่คนที่เจ้าจะสามารถทำให้ขุ่นเคืองได้!”

หลิงจางพูดแต่ละคำอย่างเย็นชาพลางมองลงมาจากด้านบนของคนที่ถูกเตะลงไปที่พื้น ความโกรธและจิตสังหารในดวงตาของเขาสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน ท่าทางที่ดุร้ายและไร้ความปราณีนั้น มีพลังมากจนไม่มีใครกล้าพูดออกมาแม้แต่คำเดียว

"เจ้า เจ้า กล้าเตะข้าเหรอ" บุคคลนั้นลุกขึ้นนั่งในสภาพที่ไม่ดีเท่าไหร่และเมื่อเงยหน้ามาสบตากับหลิงจาง เขาก็ไม่กล้าลุกขึ้นยืนอีกต่อไป ทำได้เพียงพูดติดอ่างไม่เป็นคำ

“เสียมารยาทจริงๆ เจ้ากล่าวหาผู้อื่นทั้งไม่มีหลักฐานพยานอันใดเจ้ากำลังทำให้ตระกูลเจียเสื่อมเสียอยู่รู้หรือไม่”

ในฐานะผู้ปกครองของตระกูลเจีย เจียฮูยินเป็นคนแรกที่หายจากอาการช็อก

หลิงจางหันกลับมามองเขาดวงตาที่เย็นชาและดุร้าย ดวงตาคู่นั้นทำให้เจียฮูหยินและคนอื่นๆ ต้องถอยหลังไปโดยไม่รู้ตัว

“อย่างไร ข้าก็คิดว่าช่างเป็นเรื่องน่าขัน นางบำเรอของพ่อคนไหนจะแอบมาที่สวนของลูกชาย เพื่อยั่วยวนแขกคนอื่น แต่สวนแห่งนี้พิเศษกว่าที่ไหนๆ มันไม่ง่ายที่จะเดินเข้าออก กับนางรำผู้นี้ยิ่งเป็นไปไม่ได้ หากนางคุ้นทางเป็นอย่างดีเป็นไปไม่ได้ที่จะเคยมาครั้งแรก หรืออาจจะมีใครสักคนพานางมาที่นี่ แต่ใครกันหละ?”

"ด้วยที่แห่งนี้อยู่ห่างจากห้องโถงไม่มาก ทำไมคนในห้องโถงใหญ่ไม่ได้ยินว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่ ทำไมท่านไม่ลองตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างนางบำเรอและลูกชายของท่าน หรือท่านต้องการที่จะใช้ข้าเป็นแพะรับบาปเพียงเพราะท่านทำให้นางเป็นลมเหรอ แม้ว่าข้าอยู่ที่นี่แค่วันนี้ แต่ข้าก็ไม่ใช่คนที่จะถูกรังแก! "

“เจ้ากำลังพูดถึงอะไร!”

เจียหยินโกรธมากจนนิ้วของนางสั่นเมื่อมองไปที่ดวงตาของหลิงจางเปลวไฟแห่งความโกรธก็ระเบิดออกมา

“เจ้าหูหนวกเหรอ?”

เจียฮูหยินตะคอก

หลิงจางไม่ได้กดดันแม้แต่น้อยจากการจ้องมองของนาง

“ข้ากำลังบอกว่าลูกชายของท่านและสหายของเขาเป็นคนที่เป็นชู้กับนางบำเรอคนนี้”

หลังจากที่หลิงจางพูดจบ ทุกคนก็ตกตะลึง มองไปที่เจียหยวนหลิงและคนสองสามคนที่อยู่ข้างๆ เขา เต็มไปด้วยความสงสัยทันที

เมื่อเห็นดังนั้นทุกคนก็ตะลึง

เขาเห็นเพียงว่าเจียหยวนหลิงและคนอื่น ๆ อยู่ใกล้ๆ กับนักร่ายรำและไม่รู้ว่าทำไมใบหน้าของพวกเขาแดงก่ำ แม้กระทั่งการหายใจของพวกเขาก็ขาดหายตาของพวกเขาก็แดงราวกับว่าพวกเขาเสียสติไปแล้ว