ตอนที่ 3

ขณะที่บ่าวรับใช้สองคนแบกหลิงจางเดินผ่านมุมหนึ่งพวกเขาก็พาหลิงจางไปอีกทาง ไม่ได้ส่งเขาไปที่ห้องเพื่อพักผ่อนจริงๆ กลับไปที่สวนด้านหลังของห้องโถงใหญ่และโยนเขาลงบนพื้นอย่างเกรี้ยวกราด พื้นหินขรุขระนั้นทำให้เจ็บปวดอย่างมากต่อการสัมผัสแขนซ้ายตลอดจนข้อมือของหลิงจางบาดเจ็บ เนื่องจากต้องรับน้ำหนักตัวของเขา

"ห้ามส่งเสียง"

"เจ้ารีบถอดเสื้อผ้ามันออกซะ"

บ่าวสองคนถอดเสื้อผ้าตัวนอกของหลิงจางออกอย่างลวก ๆ คลายคอเสื้อของเขาปลดสายรัดเอว จับมือของเขาและวางไว้บนวัตถุที่เรียบและอบอุ่น

นิ้วของหลิงจางกระตุกจนแทบมองไม่เห็นความรู้สึกที่อยู่ใต้มือของเขา ทำให้เขาหวนนึกถึงความทรงจำที่เลวร้ายอย่างยิ่งและเขาแทบไม่สามารถระงับอาการคลื่นไส้ในใจได้ อย่างไรก็ตามเขายังสามารถควบคุมใบหน้าของเขาเอาไว้ได้ ด้วยการควบคุมตนเองที่ยอดเยี่ยมซึ่งเต็มไปด้วยความโกรธและความเกลียดชัง

“เอาล่ะเรารีบกลับไปรายงานนายน้อยกันเถอะ”

ทั้งสองคนจากไปอย่างรวดเร็ว แม้ว่าหลิงจางจะหลับตา แต่การได้ยินของเขาก็เฉียบคมมาก

เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของคนทั้งสองหายไปเขาก็ลืมตาขึ้น ยกมือออกและลุกขึ้นนั่งจากนั้นใช้มือถูกับหญ้าข้างทางอย่างหมดแรงเพื่อเช็ดทำความสะอาด สายตาเย็นชาของเขากวาดมองออกไปรอบ ๆ และในที่สุดก็ลงมาที่หญิงสาวที่หมดสติข้างๆ เขา

ใบหน้าของนางซีดเซียวไร้สีเลือดและร่างกายของเธอเต็มไปด้วยร่องรอยของการถูกกระทำ และสิ่งสกปรกที่ไม่น่าดู เสื้อผ้าของนางมีร่องรอยการฉีกกระชากเผยให้เห็นร่างกายที่เปลือยเปล่า

หลิงจางมองเพียงแวบเดียวก่อนที่จะเบิกตากว้าง หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความโกรธจนหายใจไม่ออก

ผู้หญิงคนนี้เป็นแม่เลี้ยงของเจียหยวนหลิงและเป็นนักร่ายรำ เนื่องจากรูปร่างที่สง่างามของนางเจียหยินพ่อของเจียหยวนหลิงจึงพาเนางเข้ามาในครอบครัวของเขาและให้ความสำคัญกับนางเป็นอย่างมาก

ในชีวิตก่อนเขาเป็นแขกของตระกูลเจียหลังจากพิธีปักปิ่น ดังนั้นเขาจึงดื่มมากเกินไปในช่วงเวลานั้นและออกไปข้างนอกเพื่อทำให้ร่างกายอบอุ่น หลังจากตื่นนอนเขากลับไปที่ลานของเจียหยวนหลิงด้วยความงุนงงและถูกยัดด้วยชามที่เรียกว่ายาต้มบำรุงร่างกาย

เขาตื่นขึ้นมาเพราะโดนสาดด้วยน้ำเย็น

คนเหล่านั้นสร้างเรื่องโกหกผู้คน สตรีนางนี้กรีดร้องด้วยความเจ็บปวดและสาปแช่ง ผู้คนรอบข้างได้ยินเสียงเสียดแทงแก้วหูของนาง ฉากนั้นวุ่นวายมากจนเหมือนฝันร้ายในตอนนี้ที่เขาคิดเรื่องนี้

ไม่มีใครเชื่อว่าเขาไม่ได้ทำ ผู้หญิงเพียงคนเดียวที่สามารถคืนความบริสุทธิ์ของเขาปิดปากเงียบ และขากลายเป็นเป้าหมายของการเยาะเย้ยและถูกสายตาผู้คนมองราวกับคนต่ำช้าในตันหยาง

ทั้งหมดแล้วน้ำสกปรกในร่างกายของเขาไม่สามารถล้างให้สะอาดได้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม

โชคดีของลุงของเขาที่ได้รับการเลื่อนตำแหน่งปู่ของเขาถูกทำให้อับอายและตระกูลหลิงก็กลายเป็นที่หัวเราะเยาะของตันหยางทั้งหมดในคืนเดียว

สิ่งที่แย่ไปกว่านั้นคือเหตุการณ์หนึ่งหลังจากนั้นเกิดขึ้นในตระกูลหลิงนับจากนั้นเป็นต้นมา ลุงของเขาทำงานผิดพลาดและเขาถูกปลดออกจากตำแหน่งอย่างเป็นทางการ ปู่ของเขาที่ช่วยคนประเมินและยืนยันว่าภาพวาดของเขากลายเป็นของปลอมในทันใดและชื่อเสียงของเขาก็ถูกทำลายย่อยยับ

ครั้งสุดท้ายคือตอนที่ตระกูลหลิงถูกกล่าวหาว่าสมรู้ร่วมคิดกับกลุ่มโจร

สมบัติทั้งหมดถูกปล้นไป เมื่อผู้ตรวจการตรวจสอบที่เกิดเหตุพวกเขาพบจี้หยกของอารองของเขาและยืนยันว่าตระกูลหลิงสมรู้ร่วมคิดกับกลุ่มโจรที่สังหารคนตระกูลหลัว

ในช่วงเวลาวิกฤตนี้ปู่ของเขาเปิดเผยการหมั้นกับตระกูลอี้เหวินแห่งเมืองหลวงและหยิบเอาใบรับรองการแต่งงานออกมา

จดหมายนี้ทำให้ทุกคนตกใจทำให้ครอบครัวหลิงต้องหายใจอย่างหนัก

แม้ว่าหลิงจางเองจะตกใจกับข้อตกลงการแต่งงาน แต่เขาก็ไม่สามารถคิดมากเกินไปเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาต้องใช้โอกาสนี้เพื่อสืบหาความจริงของการสังหารตระกูลหลัว

น่าเสียดายที่คนที่ค้นพบความจริงได้เร็วกว่าพวกเขาคือใบรับรองการยกเลิกการแต่งงานจากเมืองหลวง ใบรับรองการยกเลิกการแต่งงานนี้กลายเป็นหินก้อนสุดท้ายที่สามารถทุบตรกูลหลิงได้ทั้งหมด

ทางการไม่ได้กังวลอีกต่อไปเมื่อตระกูลหลิงถูกตัดสินลงโทษ

ชายของตระกูลหลิงหลายสิบคนถูกมัดกลางแดดและเสียชีวิตในพื้นที่โล่งนอกเมือง

ขาของเขาหักและเขาถูกโยนลงไปในหลุมฝังศพนอกเมือง

จนถึงตอนนี้หลิงจางก็ยังจำคำพูดสุดท้ายของลุงรองได้ ว่า "สวรรค์ไม่ยุติธรรม! "

เขาบอกว่าการตายของตระกูลหลิงเป็นเพราะเขาขวางเส้นทางของคนบางคน

หลังจากที่เขาถูกโยนลงไปในหลุมลึกของหลุมศพ เขาก็ได้ยินบรรดาเพชฌฆาตที่อยู่ด้านบนของหลุมพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูดีว่าทรัพย์สินของตระกูลหลิงถูกยึดครองโดยตระกูลต่างๆ

และลุงรองของเขาถูกปลดจากตำแหน่ง คนที่มารับตำแหน่งแทนเป็นเจียหยวนหลิง

เมื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้หลิงจางก็ระงับอารมณ์ทั้งหมดของเขาเขายืนขึ้นจัดเสื้อผ้าและมองลงไปที่นักร่ายรำ ต้องการหาเบาะแสบางอย่างที่จะนำเขาไปสู่การล่วงประเวณีที่แท้จริง แต่นอกเหนือจากสิ่งของของคณิการ่ายรำแล้วไม่มีอย่างอื่นทุกอย่างได้รับการจัดการอย่างสะอาดหมดจด

อย่างไรก็ตามหลิงจางค่อยๆ เผยรอยยิ้มเย็นชาและหยิบจี้หยกออกมา จี้หยกนี้มีค่ามากและมีคำว่า หลิง สลักอยู่ด้านหน้า