ตอนที่ 121 ทำเงินได้ไม่ผิดกฎหมายย่อมรวย

มูลค่าทรัพย์สินแสนล้านของเย่เทียนทำให้สวีเทียนจื้อที่ไม่พอใจเรื่องสร้างบริษัทมาหลายสิบปียอมถอนตัวจากตำแหน่งประธานและส่งต่อให้หลิวหรูเยียนอย่างเชื่อฟัง

“พี่เห็นตอนลุงสวีเปลี่ยนหน้ามือเป็นหลังมือไหม แม่งโครตตลกเลย ฮ่าฮ่าฮ่า...” แต่เมื่อเขาหันหน้าไปเห็นหลิวหรูเยียนมีท่าทางซับซ้อนผางเหว่ยจึงไอเบาๆเพื่อกลบเกลื่อน หลิวหรูเยียนเป็นลูกนอกสมรสของสวีเทียนจื้อ ถ้าเขาหัวเราะมากเกินไปจนทำให้หลิวหรูเยียนขุ่นเคือง เธอคงได้ไปเป่าหูพี่ชายจนฉันกินนอนไม่ได้แน่

เมื่อคิดถึงความเป็นไปได้นี้ผางเหว่ยก็หยุดหัวเราะทันทีและพูดเอาใจหลิวหรูเยียน “พี่สะใภ้ดูฉันสิ ฉันพูดออกมาไม่คิดเลยหวังว่าพี่สะใภ้จะไม่ถือสาฉันนะ เอ่อ...ฉันส่งข้อความไปหาเหล่าฉินให้ซื้ออาหารเย็นมาให้พี่สะใภ้แทนคำขอโทษแล้ว”

ผางเหว่ยเป็นเหมือนเด็กน้อยที่ทำอะไรผิด เขารีบย้ายตัวเองไปด้านข้างเพราะกลัวว่าจะพูดบางอย่างผิดไปจนทำให้พี่สะใภ้คนใหม่อย่างหลิวหรูเยียนขุ่นเคือง

หลิวหรูเยียนมองผางเหว่ยที่เอามือปิดปากอยู่แล้วถามเย่เทียนซึ่งยังคงกอดเธอไม่ยอมปล่อย “บอกฉันหน่อยสิว่าคืนนี้นายมาที่บริษัททำไม ตอนนี้ยังไม่มีโครงการดีๆที่ต้องใช้เงินนายลงทุนหรอกนะ”

เย่เทียนไม่เคยเล่นไพ่เหมือนคนทั่วไป มันต้องมีอะไรบางอย่างแน่เขาถึงมาหาเธอที่บริษัทตอนดึกแบบนี้

หลิวหรูเยียนไม่คิดว่าพวกเขามาที่นี่เพื่อเอาอาหารญี่ปุ่นมากินเป็นอารหารเย็นแต่เธอก็ไม่ได้ถามเขาออกไปโดยตรง

เย่เทียนบอกจุดประสงค์ของเขาทันที “ฉันอยากให้เธอซื้อบริษัทเซียวโดยใช้เวลาน้อยที่สุด!”

“นายว่าไงนะ? จะให้ฉันซื้อบริษัทเซียว? เซียวหรงรู้เรื่องนี้ด้วยหรือเปล่า?” หลิวหรูเยียนไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ตัวเองได้ยินเมื่อครู่ เธอพึ่งพบเซียวหรงที่มาบริษัทต้าเฟิงเพื่อหารือเรื่องความร่วมมือและดูเหมือนว่าเธอจะรักบริษัทเซียวที่หลอกใช้เธอเป็นมากด้วย

แค่ไม่เจอไม่กี่วันเธอก็ยินดีให้เย่เทียนซื้อบริษัทเซียวแล้วงั้นเหรอ?

หรือจะมีเหตุผลอื่นแอบแฝง?

ไม่ว่าเหตุผลจะเป็นยังไงแต่ในเมื่อเย่เทียนพูดแล้วเธอก็จะรับช่วงต่องานที่ได้ผลตอบแทนดีนี้เอง

ทำเงินได้ไม่ผิดกฎหมายย่อมรวย

หลิวหรูเยียนหันมานั่งตรงบนตักเย่เทียนอย่างรวดเร็วและเปิดแล็ปท็อปอีกครั้งเพื่อดำเนินงาน

ในตอนนี้แม้ว่าฉินเยี่ยนจะมาพร้อมกับอาหารแล้วแต่หลิวหรูเยียนก็ไม่มีเวลาไปสนใจ

ในทางกลับกัน ผางเหว่ยที่กินข้าวจนเกือบหมดหม้อและอาหารจากบ้านเซียวก่อนจะมาบริษัทต้าเฟิงก็เข้าไปลิ้มรสอาหารญี่ปุ่นทั้งหมดที่ฉินเยี่ยนซื้อมา

ตอนนี้เย่เทียนและหลิวหรูเยียนต่างเป็นคนบังคับป้อนอาหารหมา(ทำให้คนโสดอิจฉา)แถมยังป้อนแบบข้ามวันด้วย

และฉินเยี่ยนที่พึ่งเลิกงานบริษัทยังถูกดึงให้มากินดื่มที่ห้องทำงานประธานหลิว

บางครั้งในตอนที่ปากของพวกเขาเต็มไปด้วยซาซิมิ พวกเขาก็จะตะโกนเรียกหลิวหณุเยียนที่กำลังลอบโจมตีบริษัทเซียวจนเหงื่อออกให้มากินด้วย “พี่สะใภ้หรูเยียนลองมาชิมหน่อยสิ เวรเอ้ย! เหล่าฉินทำไมนายเอาซูชิที่ฉันเล็งไว้ไป วางลงเลยนะ ซูชิชิ้นนั้นเหล่าจื้อก็จะเอาด้วย ลุงแกเถอะเหล่าฉิน …”

เย่เทียนถึงกับส่ายหัวเมื่อเห็นผางเหว่ยกับเหล่าฉินทะเลาะกันได้แม้จะเป็นแค่การกินอาหาร เขาหยิบกาแฟเย็นบนโต๊ะไปป้อนหลิวหรูเยียนและดื่มเองเพื่อทำให้สดชื่นขึ้น จากนั้นก็อยู่อย่างเงียบๆจนกระทั่งหลิวหรูเยียนโจมตีบริษัทเซียวสำเร็จ!

หนึ่งชั่วโมง

หลังจากกินดื่มอย่างไม่หยุดยั้งผางเหว่ยและฉินเยี่ยนก็จ้องที่เย่เทียนกับหลิวหรูเยียนซึ่งเป็นคู่หนุ่มหล่อกับสาวสวยที่บังคับป้อนอาหารหมาให้พวกเขา

สองชั่วโมง

ฉินเยี่ยนที่เพิ่งปรับโครงสร้างบริษัทต้าฉินขึ้นใหม่รู้สึกเหนื่อยจนเปลือกตาตกเล็กน้อย ในขณะที่ผางเหว่ยซึ่งอยู่ข้างๆกำลังส่งวีแชทไปหาพยาบาลตัวน้อยที่เคยดูแลเขาก่อนหน้านี้

สามชั่วโมง

ผางเหว่ยยังคงถือโทรศัพท์อยู่ในมือและผล็อยหลับไป ฉินเยี่ยนที่ได้ยินเสียงกรนจึงยกเท้าขึ้นแล้วถีบ แต่ใครจะรู้ว่าผางเหว่ยจะเอื้อมมือไปเกาตูดอย่างไม่รู้สึกตัวและพลิกตัวนอนต่อ นั่นทำให้ฉินเยี่ยนกลอกตามองเพื่อนของเขาซึ่งไม่ต่างจากหมูที่ตายไปและนอนหลับต่อ

สี่ชั่วโมง

ฉินเยี่ยนถูกรบกวนจากเสียงกรนของผางเหว่ยมากขึ้นเรื่อยๆ เขาจึงเดินออกจากห้องทำงานประธานและไปห้องครัวเพื่อเติมเต็มความสดชื่นด้วยการชงกาแฟดำดื่ม

แต่ใครจะรู้ว่าทันทีที่เขาเดินออกจากห้องประธาน เขาก็พบพนักงานหลายคนซึ่งแต่ละคนกำลังถือเอกสารมากมายอยู่ พวกเขามองหนุ่มหล่อที่เดินออกมาจากห้องทำงานประธานและตะโกนพร้อมกัน “เอ๋...”

หลังโดนพนักงานหลายคนตะโกนใส่แบบนี้ เขาก็ตื่นตัวทันทีโดยไม่ต้องดื่มกาแฟดำแม้แต่น้อย

เมื่อฉินเยี่ยนก้มหน้าดูก็พบว่าเนคไทเขาหลุด ชุดโค้ทของเขาถูกถอดออกและผมค่อนข้างยุ่ง เขาจึงรู้ได้เลยว่ากลุ่มพนักงานตรงหน้ากำลังเข้าใจผิด

แต่ฉินเยี่ยนก็ไม่ได้อธิบายอะไรให้พวกเขาฟังและสั่งให้พวกเขาทำกาแฟสองถ้วยไปให้กับหลิวหรูเยียนกับเย่เทียนที่ห้องประธาน

ต่อมาเมื่อพนักงานเห็นท่าทางคลุมเครือระหว่างประธานของพวกเขากับเย่เทียน เหล่าพนักงานจึงเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

ก๊อกก๊อก

“เข้ามา!” เย่เทียนมองผางเหว่ยที่กรนเหมือนฟ้าร้อง เมื่อมองไปรอบๆเขากลับไม่เห็นฉินเยี่ยนและไม่รู้ว่าหายไปไหน

“ท่านประธาน ฉัน...เอ๋...พวกพวกพวกคุณ…” หลังจากพนักงานหญิงของบริษัทต้าเฟิงที่เพิ่งถูกฉินเยี่ยนใช้ให้ชงกาแฟสองแก้วไปส่งที่ห้องประธานได้ยินเสียงผู้ชายให้เธอเข้ามา เธอก็เดินเข้าไปในห้องประธานด้วยความเคารพพร้อมกับกาแฟดำสองถ้วย แต่เธอคิดไม่ถึงว่าจะได้เห็นภาพแปลกประหลาดแบบนี้

ประธานเฟมินิสต์ของบริษัทนั่งอยู่บนตักหนุ่มหล่อโดยมือของเธอกำลังพิมพ์บนแล็ปท็อป....

ส่วนหนุ่มหล่อข้างหน้านี้เหมือนจะเคยเห็นที่ไหนมาก่อน เหมือนมีข่าวลือว่าเขาเป็นน้องชายของประธานใช่ไหม? เธอเคยเห็นเขามาที่บริษัทแล้วประธานรีบลงมารับเขาไปที่ห้องประธาน

เย่เทียนหยิบกาแฟดำหอมกรุ่นขึ้นมาเป่าจากนั้นจึงนำไปที่ปากของหลิวหรูเยียนและขอให้เธอจิบ “ไม่เป็นไรหรูเยียน ค่อยๆนะ”

พนักงานหญิงถึงกับหน้าแดงและหัวใจเต้นแรงอยู่นานเมื่อเห็นภาพหนุ่มหล่อและประธานสุดสวยตรงหน้า จากนั้นเธอก็เช็ดน้ำลายตรงมุมปากและออกจากห้องประธานด้วยความเคารพและกลายเป็นเหมือนร่างไร้วิญญาณ เธออยากกลับไปเล่าให้เพื่อนร่วมงานฟังเกี่ยวกับภาพประหลาดในห้องประธาน...