81 - อย่าทำให้เข้าใจผิด
81 - อย่าทำให้เข้าใจผิด
ยอดฝีมือร้ายคนจากแผนกพิเศษต่างก็ปรบมือแสดงความชื่นชมให้กับหลิวอิง!
เมื่อพวกเขาเห็นหมียักษ์ชั่วร้าย พวกเขารู้ได้ทันทีว่าสิ่งชั่วร้ายนี้เป็นสิ่งชั่วร้ายที่มีทรงพลังอย่างแน่นอน
จากการตรวจสอบพวกเขาพบว่ามันเป็นปีศาจระดับสี่ แม้ว่าพวกเขาทุกคนจะมาทันเหตุการณ์ก็ไม่แน่ว่าจะสามารถปราบปรามมันได้โดยไม่เกิดความสูญเสีย
"อัศจรรย์."
“ใช่ คุณไม่ได้นำอุปกรณ์มาเลย คุณฆ่ามันได้ยังไง”
พวกเขายกย่องอย่างดุเดือด
หลิวอิงรู้สึกเขินอายเล็กน้อยและต้องการบอกความจริง ก่อนหน้านี้เขาถูกเจ้าหมีร้ายทุบตีอย่างแสนสาหัสจนสลบไสลไม่ได้สติ การที่มันถูกฆ่าตายแบบนี้แม้แต่ตัวเขาก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
แต่แฟนสาวของเขาดูเหมือนจะพอใจในเรื่องนี้มาก เขาตกอยู่ในสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
เขาตั้งใจว่าหลังจากที่แฟนสาวของเขาออกไปเขาจะบอกเรื่องนี้กับทุกคน ท้ายที่สุดแล้วเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องที่ไร้ยางอายอย่างยิ่งซึ่งสุดท้ายแล้วมันก็จะต้องถูกเปิดเผย
หากเขารับสมอ้างว่าเป็นคนฆ่าเจ้าสิ่งชั่วร้ายนี้แล้วถูกเปิดเผยในภายหลัง สุดท้ายสำนักเหมาซานของเขาจะได้รับความเสียหายอย่างถึงที่สุด แม้แต่ศิษย์พี่ศิษย์น้องคนอื่นๆก็คงไม่อยากจะนับญาติกับเขา
“คุณกลับบ้านไปรอผมก่อน ยังมีเรื่องต้องจัดการที่นี่” หลิวอิงขอให้แฟนสาวกลับไปก่อน และสิ่งต่อไปคือเรื่องสำหรับมืออาชีพ
แฟนสาวของเขาลังเลเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าอย่างจำใจ จากนั้นเธอหยิบโทรศัพท์ออกมาดูข้อความด้วยสีหน้าแช่มชื่น มีผู้คนไม่น้อยที่เข้ามาแสดงความยินดีกับเธอ
หลิวอิงมองตามหลังของแฟนสาวที่เดินหายลับไปก่อนจะหันหน้ากลับมาพูดกับยอดฝีมือทุกคนว่า
"อย่าเข้าใจผมผิด ผมไม่มีปัญญาฆ่ามัน ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าใครเป็นคนฆ่าเจ้าสัตว์ร้ายตัวนี้"
ทุกคนตกใจเป็นอย่างมาก แต่ยอดฝีมือที่มาจากวิทยาลัยเหมาซานต่างก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก
พวกเขาตรวจสอบร่างกายของหมียักษ์แล้ว พวกเขารู้ดีว่ามันไม่ได้ถูกหลิวอิงฆ่าตาย หากหลิวอิงรับสมอ้างเอาผลงานนี้เมื่อความจริงถูกเปิดเผยพวกเขาก็ไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน
“แล้วทำไมไม่บอก” มีคนถาม
"คุณมีแฟนไหม?" หลิวอิงถาม
"ไม่."
“ต่อให้ผมอธิบายให้คุณฟังมันก็ไร้ประโยชน์”
ในทันใดนั้นก็มีการเคลื่อนไหวเบาๆจากร่างของเจ้าสัตว์ร้าย
“มันยังไม่ตาย”
ทุกคนตกใจมาก
พวกเขาคิดว่าสิ่งชั่วร้ายได้ตายไปแล้ว ท้ายที่สุดแล้วกองเลือดมากมายมหาศาลยังคงอยู่ที่นั่น หากเป็นมนุษย์ธรรมดาที่สูญเสียเลือดขนาดนี้คงตายไปหลายครั้งแล้ว
ในที่สุดหมียักษ์ชั่วร้ายตื่นขึ้น
มันสับสนมาก มีบางอย่างเกิดขึ้นเร็วเกินไปและมันไม่สามารถตอบสนองได้ทันเวลา
เมื่อเห็นมนุษย์มากมายปรากฏตัวอยู่ข้างหน้ามันก็ส่งเสียงคำรามด้วยความโกรธ
มันต้องการฆ่ามนุษย์ทุกคนที่อยู่ที่นี่
แต่เดี๋ยวก่อน!
มันพบบางสิ่งที่น่ากลัวมาก มือและเท้าของมันไม่สามารถขยับเขยื้อน หมียักษ์ชั่วร้ายมองไปที่มือซ้ายและขวาของตัวเอง จากนั้นก็มองไปที่เท้าทั้งสองก่อนจะตกตะลึงอย่างสมบูรณ์
บรรยากาศในห้องเงียบสงบมาก
อุ้งเท้าหมีของฉันอยู่ที่ไหน อุ้งเท้าหมีของฉันอยู่ที่ไหน...
ในตอนนี้หลิวอิงและคนอื่นๆก็เพิ่งพบว่าอุ้งเท้าของหมียักษ์ชั่วร้ายถูกใครบางคนตัดออกไปแล้ว
ใครทำ?
นี่เป็นการกระทำที่โหดร้ายมาก
อุ้งเท้าหมีชั่วร้ายสามารถตัดออกได้ คุณคิดว่ามันกินได้จริงๆเหรอ?
เจ้าหมีตัวร้ายกำลังดิ้นรนลุกขึ้น แต่สุดท้ายมันก็ล้มลงอีกครั้ง จากนั้นก็ลุกขึ้นและล้มลงอีกครั้ง มันพยายามหลายครั้งแต่ความพยายามของมันยังคงให้ผลลัพธ์เดิมไม่เปลี่ยนแปลง
มันส่งเสียงคำรามในใจ
ในที่สุดมันก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น?
ก่อนหน้านี้มีมนุษย์สองคนพูดคุยกันเรื่องอุ้งเท้าหมี มันได้ยินเรื่องนี้ แต่มันไม่ได้ใส่ใจในคำพูดของพวกเขา มิหนำซ้ำมันยังเยาะเย้ยพวกเขาในใจอีกด้วย
ตอนนี้มันเสียใจอย่างสุดซึ้ง
หากพระเจ้าให้โอกาสอีกครั้งมันจะทำตัวเป็นลูกหมีแสนน่ารักที่อาศัยอยู่ในสวนสัตว์โดยไม่พยายามหนีออกมาอย่างแน่นอน!
"ผนึก!"
ชายคนหนึ่งที่จบการศึกษาจากวิทยาลัยเหมาชานลงมือจับกลุ่มสิ่งมีชีวิตชั่วร้ายอย่างรวดเร็ว
“แม้ว่าเราจะไม่รู้ว่าใครเป็นคนทำร้ายมันแต่พวกเราก็ต้องรายงานเรื่องนี้ให้สำนักงานใหญ่ทราบ”
พวกเขามาสายเกินไป และทุกอย่างก็จบลงอย่างสมบูรณ์เมื่อพวกเขามาถึง
หลิวอิงครุ่นคิดด้วยความสงสัย ใครกันแน่ที่เป็นคนทำร้ายเจ้าสัตว์ร้ายตัวนี้
แม้ว่ามันจะดูไม่น่าเชื่อแต่เขากลับจำคนสามคนที่ปรากฏตัวขึ้นก่อนหน้านี้อย่างชัดเจน ผู้หญิงที่แต่งหน้าจัดคนนั้นดูเหมือนจะไม่ได้มีความแข็งแกร่งอะไร
ส่วนอีกสองคน... ไร้สาระ เป็นไปได้ยังไง ถ้าเป็นพวกเขาโลกใบนี้คงไม่มีความสมเหตุสมผลอะไรอีกแล้ว
……………..
ห้องพักขนาดเล็กในซอย
หญิงขายบริการยืนอยู่หน้าเตาแก๊ส มีควันสีขาวลอยออกมาจากหม้อ เธอกำลังปรุงอาหารบางอย่างที่มีกลิ่นหอมน่ากิน
หลินฟ่านและผู้เฒ่าจางนั่งที่โต๊ะอาหารและรออย่างเงียบ ๆ
“คิดว่าจะอร่อยไหม” ผู้เฒ่าจางถาม
“นี่เป็นครั้งแรกของผม ผมไม่รู้ว่ามันเป็นรสชาติยังไง” หลินฟ่านตอบกลับ
ทั้งสองมองไปที่หญิงสาวเจ้าของห้อง เธอเต็มใจที่จะช่วยพวกเขาปรุงอาหาร เธอเป็นคนดีจริงๆ แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้เธอจะอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่
ระหว่างทางกลับเธอเงียบมาก แทบจะไม่พูดอะไรกับพวกเขาเลย
มันคงเป็นเพราะเธอคิดว่าพวกเขาจะไม่แบ่งอุ้งเท้าหมีพวกนี้ให้เธอหรือเปล่า?
หลินฟ่านตั้งใจว่าเขาจะไม่กินอุ้งเท้าหมีจนหมดและจะเหลือให้เธอหนึ่งชิ้น
แม้ว่ามันอาจจะทำให้พวกเขากินไม่อิ่ม แต่เขารู้สึกเสมอว่าเขาควรแบ่งปันสิ่งดีๆให้กับเพื่อนฝูง ต่อให้ท้องของเขายังหิวอยู่ก็ตาม
ในตอนนี้อารมณ์ของหญิงขายบริการกำลังจะระเบิดขึ้นแล้ว เธอไม่เข้าใจว่าคนพวกนี้เป็นใคร พวกเขาเป็นผู้ป่วยจากโรงพยาบาลจิตเวชจริงหรือ?
นั่นเป็นสิ่งที่ชั่วร้าย เป็นสิ่งชั่วร้ายที่ทรงพลังที่แม้แต่ยอดฝีมือจากแผนกพิเศษยังจัดการไม่ได้ มันถูกพวกเขาฆ่าตายแบบนั้นได้อย่างไร?
เธอนึกไม่ออกจริงๆ
หม้อกำลังเดือด
เนื่องจากอุ้งเท้าหมีใหญ่เกินไปเธอจึงใช้ถังใบใหญ่ในการปรุงอาหาร หลังจากที่อุ้งเท้าหมีหนุ่มได้ที่หญิงสาวก็ตัดมันใส่จานด้วยความระมัดระวัง
แต่เมื่อคิดว่านี่คืออุ้งเท้าของหมีชั่วร้ายเธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกคลื่นไส้ เธอรีบวิ่งไปที่ห้องน้ำก่อนจะอาเจียนทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ในท้องออกมา
มันน่าอึดอัดกว่างูตัวก่อน
"ไม่เป็นไร."
หญิงขายบริการยกจาน 4 ใบเข้ามาในห้อง
หลินฟ่านและผู้เฒ่าจางมองไปที่อุ้งเท้าหมีและน้ำลายไหลโดยไม่รู้ตัว ผู้เฒ่าจางเคยกินอุ้งเท้าหมีมาก่อน ซึ่งเขารู้ดีว่ามันอร่อยมากแค่ไหน
“ทานด้วยกันนะครับ”
หลินฟ่านผลักเท้าหมีไปที่หญิงขายบริการด้วยรอยยิ้มจริงใจ
"มันอร่อยมาก"
หญิงขายบริการมองอุ้งเท้าหมีแล้วโบกมืออย่างรวดเร็ว
"ไม่ๆ ฉันกินไม่ได้จริงๆ ตอนที่อยู่ในร้านอาหารฉันก็กินอิ่มแล้ว"
"ก็ได้ครับ"
หลินฟ่านจับอุ้งเท้าหมีไว้ในมือทั้งสองข้างก่อนจะเริ่มสวาปามอย่างไม่เกรงใจ
ยอดเยี่ยมจริงๆ!
มันอร่อยมาก
ที่เหล่าจางพูดถูก นี่เป็นวัตถุดิบชั้นยอดที่ยากจะค้นหา
ความอร่อยของมันสามารถเทียบได้กับสุนัขตัวน้อยและงูน่ารัก!
มันเป็นรสชาติที่พวกเขาจะไม่มีวันลืมอย่างแน่นอน!
