ตอนที่แล้วตอนที่ 495+496 เหตุผลของตู้เฉิน
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 499+500 40/60

ตอนที่ 497+498 พยายามให้ดีที่สุด


กำลังโหลดไฟล์

ตอนที่ 497 พยายามให้ดีที่สุด

“แค่นี้ก็พอแล้ว เจียงเหยา! เธอเมตตากับพวกเรามากแล้วล่ะ บางอย่างที่เธอพูด พวกเราอาจไม่เข้าใจ แต่ถ้าเธอพูดยังไง ก็เอาตามนั้นได้เลย!” โจวเหวยฉียกมือขึ้น

เจียงเหยากลอกตาของเธอ อืม ถ้าเขาบอกอย่างนั้น...

“ดูเหมือนว่าเรายังพอมีเวลาอยู่บ้าง ฉันจะออกไปซื้อของกับเจียงเหยาที่ตลาด แล้วไปทานข้าวด้วยกันที่โกลเด้นฮาเบอร์นะ เราต้องฉลองกับการทำงานวันแรกของฉัน ถือว่าเอาโชคเอาชัย”

เขากังวลว่าหากให้ทั้งคู่พูดคุยกันต่อคงจะไม่จบสักที โจวเหวยฉีจึงพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว และลากเจียงเหยาออกจากห้องทำงานของเฉินซวีเหยา

โจวเหวยฉีกลายเป็นคนขับรถประจำวันให้กับเจียงเหยา เขาไปส่งเจียงเหยายังที่หมายทุกที่ ที่เอต้องการ เขาร้องเพลงเสียงดังในขณะที่ขับรถไปด้วย พร้อมใช้นิ้วเคาะเป็นจังหวะกับพวงมาลัย ทันใดเขาก็หยุดร้องและหันไปถามเจียงเหยาว่าเธออยากจะกินอะไรเป็นอาหารค่ำ

เจียงเหยาคิดอย่างจริงจัง “หม้อไฟเป็นไง? อากาศแบบนี้ ก็ต้องกินอะไรร้อน ๆ !”

โจวเหวยฉีจู่ ๆ ก็ร้องเสียงหลง ร่างกายของเขาเกร็งขึ้น สายตามองไปที่ด้านหลัง น้ำเสียงของเขาตื่นตระหนกเล็กน้อย

“เจียงเหยา! มีคนตามเรามา!” เขาโพล่งออกมา “เห็นรถตู้ที่อยู่ข้างหลังเราไหม? ฉันเห็นตามเรามาตั้งแต่ทางแยกที่โกลเด้นฮาเบอร์แล้ว ตอนเราอยู่ที่บริษัทของซวีเหยาก็ตามเรามา ตอนนี้ยังอยู่ที่นี่อีก!”

เจียงเหยาตกใจกับคำพูดอย่างกะทันหันของโจวเหวยฉี เธอกำลังจะหันหน้าไปมอง แต่ถูกโจวเหวยฉีหยุดไว้

“อย่าหันไปมอง! ถนนนี่เปลี่ยวมากด้วย ถ้าพวกนั้นรู้ว่าเรารู้ตัว พวกเขาอาจจะขับรถมาขวางด้านหนาเราก็ได้” คำพูดที่ออกมาจากปากของเขาอย่างรวดเร็ว เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เร่งรีบมาก “โทรหาซวีเหยากับพี่ลู่! โทรหาซวีเหยาก่อน เขาอยู่ใกล้เราที่สุด”

เพราะจบจากวิทยาลัยเตรียมทหาร ในที่สุดทักษะการสังเกตที่เฉียบแหลมของเขาก็ถูกนำมาใช้ให้เกิดประโยชน์ ตอนแรกเขาคิดว่ารถตู้กำลังตามเขา แต่หลังจากที่ได้เห็นรถคันนั้นอีกครั้ง ตอนที่ออกจากบริษัทของเฉินซวีเหยา โจวเหวยฉีก็มั่นใจว่าเขากำลังถูกตาม

ไม่มีใครรู้เหตุผล แต่พวกนั้นคงไม่ได้มาดีแน่

รถตู้สามารถจุชายร่างกำยำได้หลายสิบคน ส่วนในรถคันนี้มีเพียงเจียงเหยากับเขาเท่านั้น การต่อสู้ตัวต่อตัวไม่ใช่วิธีที่ฉลาด

เขาไม่สนใจว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บหรือแยกว่านั้นคือตาย ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเจียงเหยา เขาไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้

เจียงเหยาตื่นตระหนก แต่ก็ควบคุมสติของตัวเองได้ดี เธอโทรหาเฉินซวีเหยาก่อน โดยแจ้งเขาว่าเหวยฉีและเธอกำลังถูกตาม เธอบอกตำแหน่งปัจจุบันของพวกเขาและสถานที่ที่กำลังจะไป หลังจากนั้นเธอก็โทรหาลู่ชิงสี

เมื่อเขาได้รับโทรศัพท์ ลู่ชิงสีที่ตอนนี้เข้าพบกับนายเหลียงที่ห้องทำงานของอีกฝ่าย ถึงกับตัวแข็งเป็นหิน เมื่อรู้ว่าเจียงเหยากำลังถูกตาม

“ขับไปเรื่อย ๆ ยื้อเวลาไว้! ผมกำลังจะไปที่นั่นพร้อมกับคนของลุงเหลียงให้เร็วที่สุด ไม่เกิน 20นาที” ลู่ชิงสีมองไปที่นายเหลียง ก่อนจะถามว่า “ไม่เป็นไรใช่ไหม”

“ค่ะ” เจียงเหยาไม่สามารถบอกได้ว่าใครสะกดรอยตามพวกเธอ เธอไม่รู้ว่ามีคนในรถตู้คันนั้นกี่คน และใครเป็นเป้าหมายของพวกนั้นกันแน่

มีเพียงโจวเหวยฉีและเธอที่อยู่ในรถ เธอไม่แน่ใจว่าจะยื้อเวลาได้นานถึงยี่สิบนาทีได้หรือไม่ ถ้าคนที่สะกดรอยตามตัดสินใจโจมตี

แต่ยังไงเธอก็จะพยายามอย่างเต็มที่

__

ตอนที่ 498 ถูกโจมตี

ไม่ว่าโจวเหวยฉีจะดูสงบเพียงใด หรือเขาพยายามปกปิดได้เนียนแค่ไหน ว่าเขาสังเกตเห็นคนที่สะกดรอยตามแล้ว รถตู้ที่อยู่ข้างหลังก็แซงรถของพวกเขาและขวางทางพวกเขาไว้ในทันที

“เจียงเหยา จับไว้ให้แน่น ๆ ฉันจะกลับรถ!” เมื่อเห็นชายร่างใหญ่สองคนออกมาจากรถตู้ เขาจึงตัดสินใจเลี้ยวและขับรถไปทางตรงกันข้าม

มันเป็นถนนแคบ ๆ ไม่ว่าโจวเหวยฉีจะเร็วแค่ไหน รถของเขาก็ถูกล้อมด้วยผู้คนจากรถตู้อย่างรวดเร็ว

“ลงมาจากรถ!” กลุ่มอันธพาลเตือนด้วยการทุบรถด้วยไม้กระบอง “อย่าทำให้ฉันต้องเปลี่ยนรถของแกให้เป็นเศษเหล็ก!”

“รออยู่ข้างใน!” โจวเหวยฉีกล่าว “ฉันไม่คิดว่าพวกเขาจะเอาชีวิตเราหรอก!”

“พวกนั้นหมายตาใคร” เจียงเหยางงงวย

โจวเหวยฉีส่ายหน้า เขาชี้ไปที่กลุ่มอันธพาล แสดงความเต็มใจที่จะไม่สร้างปัญหาอีกต่อไป

“ฉันว่าพวกเขามาหานาย!” เจียงเหยาเห็นหัวหน้าอันธพาลถือรูปถ่ายและมองไปที่โจวเหวยฉีอยู่นาน ดูเหมือนว่ากำลังยืนยันว่าเขาคือคนที่ตามหาหรือไม่

โจวเหวยฉีถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อได้ยินว่าเขาคือเป้าหมายของพวกนั้น นั่นหมายความว่าเจียงเหยาจะปลอดภัย

เขาปลดเข็มขัดนิรภัย แต่เก็บกุญแจรถไว้ในรถ กระซิบไปว่า “รอจนกว่าฉันจะเบี่ยงเบนความสนใจพวกนั้นได้ก่อน จากนั้นเธอก็จับรถออกไปเลย!”

เขาเปิดประตู กระโดดออกไป และล็อกประตูรถทันที”

“โจวเหวยฉี ใช่แล้ว ถูกคน” อันธพาลโยนรูปถ่ายออกไปและหันความสนใจไปที่ผู้หญิงในรถ สีหน้าของเขาดูหยาบคายครู่หนึ่ง

“ลูกพี่ แล้วผู้หญิงที่อยู่ในรถล่ะ”

หลังจากที่ลงจากรถ คนอื่น ๆ จับโจวเหวยฉีไว้ทันที พวกเขาสังเกตเห็นว่าผู้หญิงอีกคนที่นั่งอยู่ในรถสวยมาก

“มีอะไรก็มาหาฉันนี่ ไปยุ่งกับเธอทำไม?” โจวเหวยฉีขยิบตาให้กับเจียงเหยา กวักมือเรียกให้เธอขับรถหนีไป

เธอกลับนั่งนิ่งในรถ และศึกษากลุ่มอันธพาล ดูเหมือนจะเป็นกลุ่มอันธพาลข้างถนนธรรมดา ไม่ได้คุกคามมากนัก แต่ใครกันที่สั่งให้ลักพาตัวโจวเหวยฉี?

เจียงเหยาสังเกตเห็นการขยิบตาของโจวเหวยฉี แต่เธอยังคนนั่งนิ่งและคิดว่าเธอจะสามารถเอาชนะพวกอันธพาลเหล่านี้ได้กี่คน

“พาเธอลงมาจากรถ! จะปล่อยให้เธอไปแจ้งตำรวจไม่ได้!” หัวหน้าอันธพาลสั่ง

เจียงเหยาเร็วกว่าไปก้าวหนึ่ง เธอลงจากรถด้วยตัวเอง

เธอไม่รู้ว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหนกว่าที่เฉินซวีเหยาจะมาถึง อย่างไรโจวเหวยฉีก็จบจากวิทยาลัยทหาร ไม่ว่าเขาจะอ่อนแอแค่ไหน ก็น่าจะสามารถรับมือกับสถานการณ์นี้ได้อย่างแน่นอน

ในฝ่ามือของเธอมีแป้งคันที่เธอดึงออกมาจากระบบการแพทย์ นี่คือไพ่ตายของเธอ เธอมองดูโจวเหวยฉี ซึ่งเขาตอบรับเธอด้วยรอยยิ้ม เธอเดินออกไป เตะเข้าที่หัวหน้าอันธพาลที่ยืนอยู่ใกล้กับเธอที่สุด ส่งเขาถลาไปไกลถึงสองสามเมตร!

“เยี่ยมไปเลย!” โจวเหวยฉีอุทานออกมาก่อนที่จะเอาชนะชายร่างผอมที่กำลังจับเขาไว้ และส่งชายอีกคนหนึ่งพุ่งตามชายร่างผอมไป

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด