บทที่ 83: โม่อี้ (1)

บทที่ 83: โม่อี้ (1)

บทที่ 83: โม่อี้ (1) เวลาเพียงแค่ติ๊กออกไป ไม่นานชั้นเรียนก็จบลง เมื่อก่อนนี้ห้องเรียนว่างไปแล้ว แต่วันนี้ไม่มีใครเคลื่อไหว ส่วนใหญ่จับตาดูโม่เฟยบางคนเห็นอกเห็นใจในขณะที่บางคนดูถูก โม่เฟยค่อยๆลุกขึ้นและเดินออกจากห้องเรียนโดยมีโม่อี้ติดตามอย่างใกล้ชิด ซูจื่อหานมองดูแผ่นหลังของ โม่เฟยด้วยรอยยิ้มบนใบหน...