ตอนที่แล้วบทที่ 26 ฉันจะทำอาหารให้รุ่นพี่เอง
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 28 ความคิดซน ๆ เป็นเรื่องปกติ

บทที่ 27 ให้พ่อชิมก่อน


ลู่เจ๋อเริ่มปรับแต่งไขกระดูก

เขาขมวดคิ้ว ความเจ็บปวดรุนแรงเล็ดลอดออกมาจากไขกระดูก แต่เขาไม่ขยับ หนึ่งชั่วโมงต่อมา พลังงานภายในลูกแก้วแสงก็ถูกใช้จนหมด

การปรับแต่งเสร็จสมบูรณ์ขึ้นอีก 10 เปอร์เซ็นต์

ลู่เจ๋อเปิดตา มีแสงแวบผ่านดวงตาของเขาขณะที่เขาค่อย ๆ คายของเสียออกมา

เขาตาแดง เกือบจะร้องไห้ออกมาแล้ว

เขารู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ฝังอยู่ในกระดูก แต่ก็ต้องอดทนต่อไป

เขาถอนหายใจ ถ้าเป็นไปได้ เขาอยากจะล้มตัวลงนอนและกลายเป็นคนแข็งแกร่งทันที

แต่เขาค่อนข้างชอบวิธีนี้มากกว่า เมื่อเทียบกับการทำงานหนักแล้วไม่ได้ผลลัพธ์อะไรเลย

เขามองออกไปนอกหน้าต่าง ท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นสีส้มแล้ว

ลู่เจ๋อลุกขึ้นไปอาบน้ำก่อนจะลงไปข้างล่าง

ลู่เหวินกลับมาแล้ว เขานั่งดูข่าวบนโซฟาในขณะที่ฟูชูหยากำลังยุ่งอยู่ในครัว

ลู่หลี่น่าจะยังอยู่ในห้องสินะ?

ทันทีที่ลู่เจ๋อลงมาชั้นล่าง ลู่เหวินก็มองลู่เจ๋อและพูดว่า "ฉันได้ยินหลี่บอกว่าลูกได้ที่หนึ่งในการแข่งขันคัดเลือกเมล็ดพันธุ์?"

ลู่เจ๋อประหลาดใจ เธอบอกพ่อแล้วเหรอ?

เขาพยักหน้า “เป็นไง? ลูกชายพ่อไม่น่าทึ่งเหรอ? พ่อชอบเซอร์ไพรส์ไหม”

ลู่เหวินหัวเราะและเหลือบมองไปทางห้องครัว เมื่อเห็นว่าไม่มีการเคลื่อนไหวที่นั่น ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาก็แสดงรอยยิ้มลามก ขณะที่เขากวักมือเรียกลู่เจ๋อเข้ามาหา

ลู่เจ๋อมองไปทางห้องครัวและเดินเข้าไปใกล้ลู่เหวิน “มีอะไรพ่อ”

“ฉันจะบอกว่า ฉันรู้จักเพื่อน 2-3 คนที่มีลูกสาวอายุประมาณแก พวกเธอทุกคนสวยมาก ฉันจะแนะนำพวกเธอให้แกรู้จักดีไหม” หลู่เหวินยิ้ม

ลู่เจ๋อ: ???

เขามองลู่เหวินและพูดอย่างหนักแน่นว่า “ถ้าสวยก็ไม่มีปัญหา!”

เขาไม่รู้ว่าทำไมพ่อถึงต้องการแนะนำแฟนสาวให้เขา ตอนนี้รู้สึกว่ามีบางอย่างทะแม่ง ๆ!

ลู่เหวินจะพูดอะไรบางอย่างแต่เขาชะงักไป มีเสียงแทรกมาจากห้องครัว ฟูชูหยานำอาหารออกมาแล้ว

แต่แล้วลู่หลี่ที่ตามหลังเธอมาทำให้หัวใจของลู่เจ๋อหยุดเต้น

เขามองจานในมือน้องสาวด้วยความหวาดกลัว เขาจบแล้ว

เธอจะฆ่าเขา เธอจะฆ่าเขาจริง ๆ!

ตอนนี้ลู่เหวินก็เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง หลี่ที่ไม่เคยทำอาหารเลย กลับลงมือทำอาหารเพื่อฉลองให้เจ๋อ

น่ารังเกียจ!

ในฐานะพ่อ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาจะได้ชิมฝีมือการทำอาหารของลูกสาว แต่มันถูกทำขึ้นมาเพื่อผู้ชายคนอื่น มีเพียงคนเป็นพ่อเท่านั้นที่จะเข้าใจความรู้สึกนี้

ไม่ เขาต้องแนะนำแฟนเจ๋อรู้จัก!

“เจ๋อ ได้เวลากินแล้ว! หลี่ทำซี่โครงเปรี้ยวหวานที่ลูกชอบ ลูกลองสิ” ฟูชูหยายิ้ม

เธอมีความสุขที่สุดที่ได้เห็นลู่เจ๋อและลู่หลี่สนิทกัน เธอยังต้องการให้ทั้งสองแต่งงานกันด้วย

“พี่ชาย~ หลี่ทำซี่โครงเปรี้ยวหวานนี้เอง ขนาดแม่ยังไม่ได้ลองเลย” ลู่หลี่ยิ้มบาง ๆ ให้ลู่เจ๋อ

ลู่เจ๋อตัวแข็งทื่อ เขาค่อย ๆ เดินเข้าไปพร้อมกับยิ้มแห้ง ๆ “อา…ฮ่าฮ่า…พี่จะให้น้องสาวที่น่ารักทำอาหารให้พี่ได้ยังไง”

ขณะเดียวกัน ลู่เหวินก็จ้องไปที่ลู่เจ๋ออย่างเย็นชา ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความอิจฉา

ลู่เจ๋อมองจานสีสันสดใสและพูดเสียงสั่นว่า “หลี่…นี่ไม่เป็นพิษใช่ไหม?”

“หลี่จะเสียใจถ้าพี่ชายไม่เชื่อใจลี่? ไม่ต้องห่วง หลี่เตรียมพร้อมแล้ว”

เธอวางจานลงบนโต๊ะ และหยิบเซรุ่มยีนออกมาจากกระเป๋าอย่างเงียบ ๆ

นี่เธอเตรียมยาไว้ให้ฉันแล้วเหรอ!

หัวใจเธอดำมาก

วันนี้เป็นวันฉลองชัยชนะของเขา ทำไมเขาต้องผ่านเรื่องนี้ด้วย!

ลู่เจ๋อขมวดคิ้ว เขาคิดว่าเขาควรแกล้งทำเป็นปวดท้องและหลบหนีจากภัยพิบัตินี้ดีไหม?

หรือเขาควรจะพึ่งพาร่างกายของเขาเพื่อจัดการมัน? ครั้งก่อนเขายังอ่อนอยู่ เขาเป็นเพียงนักรบป้องกันตัวระดับ 1 เท่านั้น ด้วยพลังปัจจุบันของเขา บางทีเขาอาจจะแค่ปวดท้องเท่านั้นก็ได้

ขณะที่ลู่เจ๋อกำลังลังเล ลู่เหวินก็ไอและพูดว่า “เจ๋อ แกคิดว่าพ่อควรได้กินคำแรกก่อนใช่ไหม? พ่อเห็นด้วยกับความกตัญญูของเจ๋อมาก!”

เมื่อมองลู่เหวินที่คอยส่งสัญญาณให้เขา รอยยิ้มของลู่เจ๋อก็เริ่มชั่วร้าย

“เพราะเป็นการทำอาหารครั้งแรกของน้องสาวที่น่ารัก พ่อควรได้กินคำแรกแน่นอน! ผมเชื่อว่าหลี่ก็คิดเหมือนกัน!”

ขอโทษนะพ่อ ผมจะอธิษฐานให้พ่อ พ่อควรได้ชิมรสชาติการทำอาหารของลูกสาวสักครั้ง

ขอให้โชคดี!

รอยยิ้มของลู่หลี่แข็งทื่อ เธอค่อย ๆ เก็บเซรุ่มแล้วอธิบายว่า “พ่อคะ จานนี้ไม่อร่อยหรอก พ่อควรกินของแม่ หนูจะเอามันไปทิ้ง”

เยส ลู่เจ๋อรู้สึกประสบความสำเร็จ!

ตอนนั้นเอง ลู่เหวินจับมือลู่หลี่และปกป้องจาน “อะไร! ลูกสาวฉันน่าทึ่งมาก จานของเธอจะไม่น่าทึ่งได้ยังไง!”

ลู่เหวินรู้สึกแย่มาก

เห็นได้ชัดว่านี่เป็นอาหารที่ดี แต่เธออยากจะโยนมันทิ้งมากกว่าให้พ่อกิน?

เขาอยากจะร้องไห้

คิดแล้วเขาก็หยิบตะเกียบออกมาอย่างรวดเร็ว คีบชิ้นที่ดูดีใส่เข้าไปในปาก

ทันทีที่มันเข้าปาก ลู่เหวินเกือบจะล้มลงกับพื้น

เขาเอามือยันโต๊ะและกัดฟันกินซี่โครงทั้งซี่อย่างช้า ๆ

ฟูชูหยามีท่าทางสับสน “เหวิน หน้าคุณเป็นอะไร? คุณไม่ชอบอาหารของลูกสาวเหรอ?!”

“ไม่ ไม่ ไม่ มันอร่อยมาก! มันดีเกินไป! ฉันซาบซึ้งสุด ๆ!” ลู่เหวินอธิบายขณะเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมา

ในเวลานี้ เขาตระหนักแล้วว่าลูกสาวของเขาทำอย่างนั้นเพื่อประโยชน์ของเขา...

ตอนนี้เขารู้สึกซับซ้อนมาก ถ้าเขาไม่ใช่นักรบป้องกันตัวระดับ 5 เขาอาจจะนอนอยู่บนพื้นไปแล้ว

เธอเป็นลูกสาวฉันจริง ๆ! แม้แต่การทำอาหารยังทรงพลังขนาดนี้!

มันแย่อย่างน่าอัศจรรย์ แต่เขาประทับใจ

ขณะเดียวกัน เขาก็นึกถึงสิ่งที่ลู่เจ๋อพูด

ไอ้เด็กนั่นต้องการให้เขากินมันเหรอ?!

ลู่หลี่ที่รู้ทุกอย่างไม่รู้จะพูดอะไร…

ลู่เจ๋อถอนหายใจอย่างโล่งอก ท้ายที่สุดมันเป็นอาหารธรรมดา แม้ว่าลู่หลี่จะทำอะไรกับมัน พิษของมันก็มีจำกัด มากสุดก็ทำได้เพียงทำคนเป็นอัมพาต

ลู่เหวินยิ้มให้ลู่เจ๋อ “เจ๋อ หลี่ทำงานหนักเพื่อแก แกไม่ควรเสียมัน ต้องกินให้หมด ตกลงไหม!”

ลู่เจ๋อรีบส่งสัญญาณให้ลู่เหวิน: ‘พ่อ อย่าทำแบบนี้! พ่อรู้ถึงพลังของอาหารจานนี้แล้ว ปล่อยลูกชายของคุณไป!’

ลู่เหวินเยาะเย้ยและส่งสัญญาณให้ลู่เจ๋อ: ‘แกใช้ฉันก่อน! เราจะเจ็บไปด้วยกัน!!!’

“พวกคุณกำลังทำอะไร? มาเถอะ เด็กดี ลูกจะกินอาหารที่หลี่ทำจนหมดใช่ไหม อย่าทำให้การทำงานหนักของน้องเสียเปล่า” ฟูชูหยามองดูลู่เจ๋ออย่างอ่อนโยน และผลักจานไปทางลู่เจ๋อ

จากนั้นเธอก็ยิ้มให้ลูกสาว “หลี่ไม่อยากให้ฉันกินมัน แต่มันดูน่าอร่อยนะ แต่ตั้งแต่ที่เธอทำเพื่อลูก แม่ก็จะไม่กิน”

“พี่ชาย รีบกินเลย~” หลู่หลี่แสดงรอยยิ้มปีศาจ

“เจ๋อ ลูกผู้ชายตัวจริงต้องสู้ชีวิต!” หลู่เหวินพูดเชียร์

ลู่เจ๋อ “…”

ในที่สุดลู่เจ๋อก็กินมันทั้งน้ำตา เขานั่งอยู่ในห้องน้ำนานกว่าครึ่งชั่วโมง และตัดสินใจว่าจะไม่กินอาหารฝีมือของลู่หลี่อีกต่อไป!!

-----------------------------

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด