เกิดใหม่เป็นทารกขั้นเทพ ตอนที่ 31 : เซียวซุ่ยผู้โชคร้ายกระอักเลือด!
ตอนที่ 31 : เซียวซุ่ยผู้โชคร้ายกระอักเลือด!
ในห้องโถงหลักสกุลเซียวที่ซึ่งเป็นจุดศูนย์กลางของเหตุการณ์ทั้งหมด สายตามากมายกำลังจับจ้องไปที่หลินซวน! สติสัมปชัญญะทั้งหมดของพวกเขาถูกสะกดด้วยดวงตาที่ลึกลับและเจิดจ้าคู่นั่น!
ช่างน่าหวาดเกรงยิ่ง! ราวกับพวกเขากำลังจ้องเข้าไปยังความว่างเปล่า จิตสังหารอันบ้าคลั่งพุ่งปะทะใบหน้า!
ในดวงตาคู่นั่น ความโกลาหลแต่ปฐมกาลได้ก่อเกิดขึ้น ฟ้าดินแยกออกจากกัน โลกกำลังกำเนิดเป็นรูปร่าง ราวกับแสงสว่างและความมืด ชีวิตและความตายนับไม่ถ้วนวนเวียนเป็นวัฏจักรอยู่ภายใน!
สายตาพวกเขามองเห็นโลกที่หายไป และท้องฟ้ากำลังกลายเป็นนัยน์ตาแห่งหยินหยาง! พลังแห่งชีวิตและความตายหมุนวนไม่รู้จบ ความลึกลับประการหนึ่งกำลังวนเวียนอยู่รอบกาย ราวกับโลกเกิดขึ้นมาใหม่หลังการทำลายล้างครั้งใหญ่!
แต่ยังไม่จบเพียงเท่านั้น บัดนี้ระหว่างคิ้วทั้งสองของหลินซวน แสงสีทองกำลังส่องประกายออกมา แล้วหน้าผากกลางคิ้วของเขาก็แยกออก! ราวกับหยินหยางที่แยกออกจากกัน
ปราณไร้สีมากมายเริ่มรวมตัวกันหนาแน่น ลมพายุโหมกระหน่ำ ปราณวิญญาณไหลวนอยู่รอบกาย และดวงตาสีทองซีดกลางหน้าผากก็ค่อยๆลืมตาขึ้น! ปรากฏเสียงแม่น้ำกำลังไหลบ่า ทันใดนั้นแสงสว่างเจิดจ้าสีทองก็พุ่งออกมาจากตาดวงนั้นและส่องขึ้นไปบนท้องฟ้า! ราวกับกระบี่สวรรค์ก่อตัวขึ้น ผ่ากลางค่ายกลป้องกันตระกูลทั้งสามสิบแปดชั้นของสกุลเซียวออกเป็นสองส่วน!
จากนั้น ดวงตาที่เหลืออีกสองข้างของหลินซวนก็ระเบิดลำแสงออกมา ปราณแห่งความโกลาหลสาดกระจายไปทั่ว ทะลุผ่านสิ่งก่อสร้างทุกชนิดมุ่งตรงไปยังดินแดนรกร้างโบราณ! ก่อนจะระเบิกแตกออกเป็นแสงอันศักดิ์สิทธิ์! ลำแสงสองสายนี้กวาดผ่านไปทั่วโลกทั้งใบ!
เกิดการปะทุของพลังขึ้นบนท้องฟ้า กลายเป็นสายลมแรงพัดไล่เมฆออกไปจนสิ้น! จากนั้นเพียงพริบตาต่อมาเมฆดำมืดกลุ่มใหญ่กลับปรากฏตัวขึ้นและปล่อยฝนห่าใหญ่ออกมา!
พลังที่ระเบิดออกมานี้สั่นสะเทือนไปทั้งดินแดนรกร้าง!! พร้อมกันนั้น เสียงคามด้วยความเกรี้ยวกราดก็ดังสะท้านไปทั่วผืนป่า!
ในโถงหลักของสกุลเซียว บัดนี้มีเพียงความเงียบงันและใบหน้าตกตะลึงเท่านั้น พวกเขาล้วนไร้คำจะเอ่ย นี่เขาเพิ่งพบเห็นสิ่งใดกัน! แม้กระทั้งค่ายกลปกป้องของพวกเขาก็ถูกผ่ากลาง!
ลำแสงสองสายพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ทะลุทะลวงอย่างคลุ้มคลั่ง สร้างความปั่นป่วนให้เกิดขึ้นในอากาศที่ว่างเปล่า!
เหตุการณ์นี้เกิดเพียงเพราะทารกคนหนึ่งจริงน่ะหรือ?
พริบตาต่อมา ร่างเงาของเด็กหนุ่มผู้หนึ่งก็ปรากฏขึ้นในจิตใจของคนแซ่เซียวทั้งหมด นี่เป็นผลกระทบมาจากเนตรสวรรค์และนัยน์ตาหยินหยาง!
อย่างไรก็ตาม ต่างกับชาวเมืองอู๋ตันข้างนอกที่ได้รับเพียงผลกระทบเล็กน้อยเท่านั้น แต่พวกเขาสมาชิกตระกูลหลินกลับมองเห็นร่างเยาว์วัยนี้อย่างชัดเจน!
เงาร่างเด็กหนุ่มผู้หนึ่งที่ยืนยิ่งอยู่กลางอากาศด้วยสีหน้าสงบเยือกเย็น พร้อมกับลวดลายสีทองบางอย่างที่อยู่กลางหน้าผากเขา ชุดคลุมยาวที่เขาสวมอยู่ปลิวสะบัดไปกับสายลม แขนเสื้อปลิวไสวราวกับเมฆบนท้องฟ้า
มีประกายแสงหยอกล้อไปรอบเสื้อแขน หากเพ่งมองให้ดี จะค้นพบสิ่งที่น่าตกใจ แขนเสื้อนั้นแท้จริงแล้วคือดวงดารามากมายที่มาร้อยเรียงกัน!
เด็กหนุ่มคนนั้นเพียงอยู่ยืนเฉย มิได้เอ่ยสิ่งใด แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ดูราวกับเป็นศูนย์กลางของทั้งจักรวาล! เขาคือชายผู้ครอบครองเนตรสวรรค์และนัยน์ตาหยินหยาง!
เซียวซุ่ยเหม่อมองไปยังรุ่นเยาว์ผู้นั้นที่ยินอยู่ท่ามกลางดวงดาวมากมาย ก่อนจะตระหนักได้
“นี่...คือชายหนุ่มในใจของซวนหยานหราน?”
กล่าวตามตรง ซวนหยานหรานนับเป็นหญิงงามล่มเมืองผู้หนึ่ง แม้จะยังคงเยาว์วัยแต่ความงดงามก็ฉายชัดออกมา
ถึงแม้เซียวซุ่ยผู้นั้นนับได้ว่ามิได้หลงใหลในหญิงสาวเท่าใดนัก ก็ยังอดไม่ได้ที่จะต้องเหลียวมองนางอยู่นาน
ก่อนหน้านี้ เขาเพียงคิดว่าคำพูดของซวนหยานหรานที่เอ่ยมาว่านางหลงรักทารกผู้หนึ่งเป็นเพียงข้ออ้างก็เท่านั้น
แต่บัดนี้ เด็กหนุ่มแซ่เซียวราวกับได้เข้าใจบางอย่าง
หากแต่เจ้าหนุ่มตระกูลเซียวผู้นี้ก็ยังคงมีความหยิ่งทะนงอยู่ในใจตนเองเช่นกัน แม้จะต้องเผชิญหน้ากับหลินซวนวัยหนุ่มที่ดูองอาจยิ่ง แต่เขาก็ยังต้องการจะท้าทาย!
ทว่า ก่อนเซียวซุ่ยจะได้กระทำสิ่งใด สายตาแหลมคมคู่นั้นก็ตวัดมาที่เขาทันทีที่ความคิดจะท้ายทายปรากฏขึ้นในใจ ช่างยิ่งใหญ่และสูงส่งนัก! ในห่อผ้า ทารกน้อยเพียงปรายตา ช่างดูงดงามไร้ที่ติ ราวกับตุ๊กตากระเบื้องเคลือบ แต่ดวงตาของเขาช่างสะกดข่มผู้คนยิ่งนัก! ราวกับมังกรสวรรค์เก้าชั้นฟ้ากำลังมองลงมายังหนอนดินตัวกะจ้อยร่อย เพียงสายตานั้นก็ราวกับจะทำให้ทุกสิ่งระเหยหายไปในอากาศ!
สายตาอันน่าหวั่นเกรงกวาดผ่านมา แม้จะเป็นเพียงชั่วครู่ และเป็นดวงตาของทารกเท่านั้น แต่ลูกเต่าแซ่เซียวกลับรู้สึกราวกับเวลานับล้านปีไหลผ่านพ้นไป!
ปลายนิ้วของเขาเย็นยะเยือก หัวใจไร้พลังชีวิต โลหิตในกายหยุดไหล แม้กระทั้งปราณวิญญาณของเขาก็จางหายไป!
เพียงพริบตา กาลเวลานับอนันต์พ้นผ่าน ทุกสิ่งกลายเป็นความมืดอนธกาล เซียวซุ่ยไม่แม้จะสามารถขยับกายได้ เขาเหมือนกลายเป็นเพียงก้อนหินที่กำลังสลายหายเป็นฝุ่นผงจากความโหดร้ายของสายธารแห่งเวลา
โลกทั้งใบล่มสลาย หากแต่เบื้องหน้าเขายังคงมีเพียงผู้เดียวที่ยืนอยู่อย่างมั่นคง!
“อั่ก!”
เซียวซุ่ยกระอักเลือดออกมากลางห้องโถงตระกูลเซียว!
กระดูกในกายแตกหักราวกับโดนทุบตีด้วยพลังงานบางอย่าง ร่างลอยขึ้นจากพื้นและพุ่งทะลุกำแพงออกไป!
ตูม!
ร่างของลูกเต่าแซ่เซียวผู้นั้นพุ่งผ่านกำแพงไปหลายครั้งก่อนหยุดลงในเศษซากอิฐภายหลัง เลือดสาดกระจายและบาดเจ็บหนักในทันที! สีหน้าอัปลักษณ์ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของคนตระกูลเซียวทั้งหมด!
ในอีกด้านหนึ่ง สายตาของซวนหยานหราน ซวนชู และตาแก่เปามีประกายความตื่นเต้นวาบผ่านเข้ามา พวกเขาเพียงชายตาแลร่างสะบักสะบอมของเซียวซุ่ยเพียงชั่วครู่ก่อนหันกลับมานั่งขัดสมาธิลงกับพื้น
พวกเขาทั้งสามจ้องมองไปยังดวงตาของหลินซวน และเริ่มบ่มเพาะทันที!
“เมื่อแรกเริ่มของกาลเวลา สรรพสิ่งเกิดขึ้นและแตกดับ หยินหยางหลอมรวมแล้วแยกจาก ก่อเกิดเป็นวิวัฒนาการอันยืนยง...”
*ขออภัยที่หายไปสองวันครับ ผมป่วยกะทันหัน เพิ่งหายดีก็รีบมาลงนิยายครับ*
