เกิดใหม่อีกครั้งกับการแย่ง ตอนที่ 73 เล่าเรื่อง

" เธอพูดเรื่องจริงใช่ไหม? "

" ค่ะ! "

ผมถามยืนยันหลังจากที่ได้ฟังเรื่องทั้งหมด ส่วนทางอาเรียก็พยักหน้าขึ้นลงยืนยันว่ามันเป็นเรื่องจริงแน่นอน ที่ผมถามยืนยันออกไปเมื่อกี้คือคือเรื่อของอาหารเมื่อช่วงฤดูหนาวที่เธอเล่าให้ัง ไม่คิดเลยว่าเธอจะแก้ปัญหด้วยวิธีแบบนั้นไปได้ ถ้าคิดในแง่ดีมันก็คือเธอสามารถแก้ปัญหาได้ด้วยตัวเอง แบบนั้นมันก็ดีอยู่หรอก แต่ก็เหมือนกับเราเป็นคนที่เลวมากยังไงไม่รู้แหะ เหมือนท่านผู้นำบางประเทศที่เราเคยอยู่...ไม่สิ! บางประเทศในโลกของเราดีกว่า รู้สึกว่าต้องเปลี่ยนตัวเองสักหน่อยแล้วสินะ ปล่อยเอาไว้บบนี้ทุกคนมองเราไม่ดีหมดแน่ เหอะๆ

แต่เธอมาตัดสินใจมาบอกตอนนี้มันก็ดีเหมือนกัน เพราะมันลงล็อคของเราพอดีเลย กลุ่มโจรลับ!

" เอาเถอะเมื่อเร่ื่องมันผ่านไปแล้วก็ช่่วยไม่ได้ แต่ว่ารอบหลังเธอก็มาบอกให้มันเป็นไปตามระบบก็แล้วกัน การที่คิดว่าเพียงเนื้อมาส่งไม่ครบแล้วจะโดนไล่ออกจากเมืองมันก็เกินไป ฉันเองก็ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้นหรอกนะ "

" คะ.... ค่ะ "

" เอาละเมื่อเข้าใจแล้วเราก็มาคุยเรื่องของกลุ่มโจรที่เธอพูดถึงเมื่อกี้กันต่อเลยก็แล้วกัน เพราะตอนนี้พวกเรากำลังขาดแคลนเรื่องอาหารอยู่พอดี ถ้าต้องกวาด... ไมใช่ๆ ถ้าต้องทำสงครามกับพวกคเถื่อนแบบใหม่นานกว่าที่คิดเอาไว้ "

เมื่อกี้เกือบพูดคำว่ากวาดล้างออกไปแล้วสิ ถ้าพูดแบบนั้นตัวตนของเรามันก็ไม่หายน่ากลัวหรอก จากประชาธิปไตยมันจะกลายเป็นเผด็จการเอา ช่วงนี้เราต้องระวังคำพูดเอาไว้ด้วย

" คุยอะไรคะ..!?!!? "

อาเรียถามกลับมาด้วยน้ำเสียงสงสัย

" ฉันต้องการจ้างพวกนั้นหาอาหารให้ ซึ่งราคาพร้อมจ่ายตลอด ขอแค่พวกนั้นเสนอราคามาแต่ขอเพียงอย่างเดียวให้พะ- "

" คือว่า... เรื่องนั้นมันก็... "

ระหว่างที่ผมกำลังจะพูดถึงเป้าหมายอาเรียก็อ้ำอึ้งออกมา เหมือนกับว่ามันเป็นเรื่องหนักอะไรบางอย่าง ท่าทางที่แสดงออกมาแบบนี้ก็คงเป็นเรื่องของกลุ่มโจรอะไรนั่นแหละ มันก็คงเป็นเรื่องปกติเพราะตามที่เธอเล่ามาให้เราฟังมันก็ต้องลำบากใจเป็นธรรมดาในการที่จะสั่งงานพวกนั่นหาอาหารให้

" ถ้ามันลำบากแบบนั้นเธอช่วยพาฉันไปเจอกับหัวหน้าพวกนั้นหน่อย เดี๋ยวจะเป็นคนไปเจรจากับพวกนั้นเอง "

ตอนนี้ทางออกที่ดีที่สุดคือผมต้องไปเจรจากับพวกนั้นเอง ถึงมันจะแปลกไปหน่อยก็เถอะที่คนมีอำนาจที่สุดในอณาเขตทางเหนือแบบผมไปคุยกับโจรแบบนี้ แต่มันก็ไม่มีทางเลือกเพราะพวกขุนนางที่กักตุนอาหารเองมันก็ยังมีอีกเยอะ ถ้าเราซื้อเองมันต้องพากันกดราคากันแน่ เพราะงั้นให้พวกกลุ่มโจรอะไรนี้ไปเอามาให้สะก็จบ และถ้าคิดดูเส้นสายขนส่งของพวกต้องมีอยู่รอบประเทศแน่เพราะงั้นถือว่าการทำธุรกิจกับพวกนี้ ok!

" เรื่องพาไปเจอมันก็ได้อยู่หรอกคะ... แต่ท่านคิดดีแล้วเหรอ ที่คนระดับท่านจะไปจ้างพวกโจรแบบนั้น ถ้าใครรู้เข้ามันอาจจะ- "

" ชื่อเสียงนะปล่อยมันไปก่อนก็ได้ ตอนนี้ต้องคิดเรื่องการสู้กับพวกคนเถื่อนอันดับแรก "

" ถ้าท่านว่าแบบนั้นก็ตกลงคะ "

###############

ณ ร้านคิงดอม์

ชื่อร้านก็ตั้งออกมาสะเด่นเลยนะ แบบนี้พวกมันยังเรียกตัวเองว่ากลุ่มโจลับอีกเหรอ อยากขำจังวุ้ย..!

ตอนนี้ผมกำลังยืนอยู่หน้าร้านอาหารขนาดใหญ่หนึ่งแห่งในเมือง และกำลังมองป้ายร้านที่เด่นเกินกว่าจะลับของกลุ่มโจรบ้าอะไรนี่อยู่ ส่วนคนที่กำลังยืนอยู่ด้านหลังของผมตอนนี้ก็คือชไนน์เดอร์กับอาเรียที่ปลอมตัวมากัน

ตามจริงการไม่เอาทหารมาเยอะมันก็อันตรายอยู่หรอก แต่ถ้าเอามาเยอะมันก็จะไม่ดีอีกนั่นแหละ พวกนี่ไม่มีทางรับงานของผมแน่่ถ้าเอาทหารมาล้อมร้านของพวกมัน จะโดนเข้าใจผิดสะป่าวๆ เพราะงั้นการเอาชไนน์เดอร์มามันเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดในตอนนี้

กิ่ง กริ่ง....

หลังจากที่ผมเริ่มเปิดประตูกระดิ่งหน้าร้านก็เริ่มดังทันที แต่หลังจากที่เดินเข้ามาก็พบกับบรรยกาศแบบว่ายังไงมันก็ไม่ใช่ร้านอาหารอย่างแน่นอน อาวุธ! เหล้า! คน! แถมยังมีพวกท่าทางไม่ใช่คนดีสะเท่าไหร่นั่งกันอยู่ ทุกสายตาต่างพากันมองตรงมาทางผมทั้งสามคนที่เดินเข้ามากันทันที และตอนนี้บางคนก็เริ่มเอามือสัมผัสอาวุธกันบ้างแล้ว

" องค์ชายแบบนี้อันตรายนะครับ ดูเหมือนว่าพวกนี้แต่ละคนจะไม่ใช่เล่นๆ กันเลย "

ชไนน์เดอร์พรึมพรัมอกมาด้วยน้ำเสียงค่อยๆ

เออ~ เรื่องนั้นไม่่ต้องบอกกันก็รู้ แค่เห็นพวกมันฉันก็เข้าใจดีแล้วว่าพวกมันน่ากลัวขนาดไหน และที่สำคัญพวกนี่คงได้ยินแกพูดแล้วละ ถึงจะพูดเบาก็เถอะ เหอะๆ

" คุณหนูที่นี่ไม่ใช่สถาณที่ ที่ท่านจะพาใครเดินเข้ามาก็ได้นะ "

ระหว่างที่ผมกำลังกวาดสายตาอยู่ ชายแก่ที่ยืนตรงเคาเตอร์ขายของก็พูดออกมา โดยยังหลับตาแล้วถูแก้วไปมาอยู่เรื่อยๆ แต่หมอนั่นก็สุดยอดจริงขนาดเราคิดว่าปลอมตัวเนียลมากแล้วยังสามารถจำอาเรียได้อีก แบบนี้เราเองก็ไม่ต้องปิดบังตัวตนแล้วละ

" ชไนน์เดอร์ถอดผ้าคุมออก "

จากนั้นพวกผมทั้งสามคนก็พากันถอดผ้าคุ้มทันที แต่ว่าพอถอดผ้าคุมที่ปิดบังใบหน้าออกพวกที่กำลังนั่งอยู่ในร้านต่างก็พากันลุกขึ้นจากเก้าอี้กันหมด และชักอาวุธออกมาเพื่อเตรียมสู้กัน ทางด้านของชไนน์เดอร์ที่อยู่ด้านข้างของผมเองก็เช่นกัน วิ่งมาด้านหน้าของผมทันทีพร้อมกับดาบในมือ

เฮ้อ~ วุ่นวายแบบที่คิดเอาไว้ไม่มีผิด!

" ทุกคนลดอาวุธลงก่อน ถึงเขาจะเป็นองค์ชายแต่เดินทางมาเองพร้อมกับลูกน้องเพียงสองคนไม่ได้มาหาเรื่องพวกเราหรอก "

ชายแก่ที่ยืนหลังเคาเตอร์พูดออกมาอีกครั้ง จากนั้นพวกที่กำลังอยู่ในท่าพร้อมสู้กันก็วางอาวุธลงกันทันทีเหมือนกับว่าโดนสั่งให้วางอาวุธแบบเด็ดขาด แต่สามารถสั่งพวกนี่ได้ก็แปลว่าหมอนั่นเป็นหัวหน้ากลุ่มที่ชื่อว่าดอรน์ไม่ผิดแน่ เท่านี้ก็สามารถยืนยันตัวหัวหน้าได้แแล้ว ไหวพริบ บุคคลลิค ความคิด หมอนี่ตรงหมดทุดอย่าง เพราะงั้นไม่ผิดแน่นอน

" ชไนน์เดอร์เก็บดาบ! "

" เอ่ะ! องค์ชาย แตว่า... "

" บอกให้เก็บก็เก็บสิ ไม่เห็นหรือไงว่าพวกนั้นมันเก็บหมดแล้วอย่าทำตัวเสียมารยาท "

หลังจากที่ผมเริ่มพูดด้วยเสียงแข็งชไนน์เดอร์ก็ยอมเก็บดาบตามคำสั่ง จากนั้นพวกเราทั้งสามคนก็เดินไปยังจุดที่ดอรน์กำลังยืนขัดแก้วอยู่ แต่ตั้งแต่เดินเข้ามาหมอนี่ก็ขัดอยู่แก้วเดียวมานานแล้วนะ ไม่คิดจะเปลี่ยนหรือไง?

เมื่อเดินถึง

" ถ้างั้นก็ช่วยบอกเป้าหมายของท่านมาด้วยครับ ...องค์ชาย? "

ดอรน์ถามออกมา แต่ถึงจะถามออกมาแบบไม่ได้จริงจังอะไรแตมันก็แฝงไปด้วยหลายต่อหลายความหมาย ถ้าตอบพลาดพวกนี้ก็พร้อมกระโจนเข้าใส่พวกผมทันทีเลยก็ว่าได้ ถึงบอกว่าเก็บอาวุธแต่ก็ยังจับเอาไว้กันอยู่ กดดันใช่เล่น!