ตอนที่แล้ว486 - การต่อสู้ที่บ้าคลั่ง
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไป488 - หินบิน

487 - อุบายชั่วร้าย


กำลังโหลดไฟล์

487 - อุบายชั่วร้าย

ทันทีที่เขาพูดสิ่งนี้สวนหินก็เงียบลง ทุกสายตาจับจ้องมาที่เขา

ดวงตาที่สวยงามของอันเหมียวอี้ก็หันกลับมาอย่างประหลาดใจ

แม่ชีชุดขาวตัวน้อยถึงกับกะพริบตาโต ปากเล็กๆของนางต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายนางก็เงียบลง

"ฮ่าฮ่า เจ้ามาถึงจุดที่ต้องเอาชนะด้วยคำพูดเท่านั้นหรือ!" หลี่จงเทียนหัวเราะ

“เขาสามารถตัดสิ่งที่ล้ำค่าออกมาได้จริงหรือ” มีคนกระซิบ ทุกคนไม่เชื่อเรื่องนี้

ต้นกำเนิดสวรรค์แม้ไม่ใช่สิ่งที่มีค่าที่สุดในโลก แต่ในเมื่อสิ่งที่ปรากฏขึ้นมีก้อนใหญ่ขนาดนั้น มันก็ยากที่จะหาสิ่งใดมาเทียบได้จริงๆ

ในเวลานี้ต้นกำเนิดสวรรค์ขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นในโลก และข่าวก็แพร่กระจายออกไปเหมือนติดปีก ทำให้เกิดความวุ่นวายภายในเมืองศักดิ์สิทธิ์

“เย่น้อยหินของเจ้าต้องเปิดให้ได้สมบัติศักดิ์สิทธิ์ออกมา ไม่อย่างนั้นพวกเรายากที่จะรักษาใบหน้าไว้ได้” หลี่เหอซุยส่งเสียงอย่างลับๆ

"เรากำลังรอดูว่าน้ำตาของเจ้าเป็นอย่างไร!" อู๋จื่อหมิงเย้ยหยันราวกับว่าเย่ฟานแพ้แล้ว

เย่ฟ่านได้ยินดังนั้นก็ลุกขึ้นและพูดว่า

“ถ้าอย่างนั้น ทำไมเจ้าไม่เข้าร่วมล่ะ มาพนันกับข้าไหม?” จากนั้นเขาก็กวาดสายตาไปรอบๆและพูดว่า "แน่นอน ถ้ามีคนเต็มใจ พวกเจ้าสามารถเข้าร่วมได้เสมอ"

“ข้าไม่เชื่อในความชั่วร้าย เด็กน้อยเจ้าจะเก่งแค่ไหนกันเชียว”

ภายในและภายนอกสวนหินระดับสวรรค์ ทุกคนมองไปที่เย่ฟ่านด้วยความสนใจ

ในตอนนี้เย่ฟ่านผู้ที่กำลังพบความพ่ายแพ้และยังคงยิ้มอย่างสงบ

เจ้าหนูผิวดำที่ยืนอยู่ข้างๆเขาก็ยิ้มอย่างชั่วร้าย ไม่ว่าจะมองอย่างไรคนพวกนี้ก็ดูเหมือนจะมีเจตนาชั่วร้ายซ่อนอยู่

“เด็กน้อยนี่กำลังหลอกเราอยู่หรือเปล่า แต่การเดิมพันเพิ่มเติมจะทำให้เขาได้รับประโยชน์อะไรมีแต่ทำให้เสียต้นกำเนิดเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น”

“ไม่มีทาง เขาจะต้องหลอกเราอยู่แน่ๆ?”

“เจ้าไม่เห็นเด็กสองคนนั้นกำลังหัวเราะอยู่เหรอ นี่มันเป็นเหมือนกับตอนที่อยู่ในสวนหินระดับสวรรค์ของดินแดนศักดิ์สิทธิ์เต๋าไม่ผิดเพี้ยน”

ทุกคนจดจ่ออยู่ที่สนาม พร้อมทั้งจ้องมองไปยังก้อนหินประหลาดที่เย่ฟ่านเลือก

หลี่ยี่ซุยไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้อีกต่อไปและใบหน้าของเขาก็มืดลงเมื่อเขามองเห็นฉากนี้ มันเป็นเหตุการณ์ย้อนรอยตอนที่เขาเสียต้นกำเนิดไปจนหมดตัว

หินที่เย่ฟ่านเลือกถูกเรียกว่า "ผู้อมตะน้อย" และมีความยาวครึ่งวา มันไม่มีรูปร่างพิเศษแต่มีอักขระเต๋าที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติปรากฏอยู่ครบรอบ

ผู้ฝึกตนหลายคนที่อยู่ที่นี่ให้ความสนใจมันเป็นอย่างมาก แต่ด้วยมูลค่าที่สูงถึง 120,000 จินมันจึงตั้งอยู่ที่นี่ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน

"นี่เป็นหินหายากที่หายากซึ่งเต็มไปด้วยพลังลึกลับของเหมืองโบราณต้นกำเนิด เป็นหินที่มีอายุเก่าแก่ที่สุดของลานพนันหินนี้อย่างแน่นอน" เย่ฟ่านแสดงความคิดเห็นด้วยรอยยิ้ม

“ข้าซื้อหินก้อนนี้!”

ในช่วงเวลาที่ทุกคนกำลังให้ความสนใจเย่ฟ่าน จู่ๆหลี่ยี่ซุยที่เป็นปู่ของหลี่จงเทียนก็ตะโกนขึ้น เขาเดินเข้ามาข้างหน้าด้วยฝีเท้าที่ไม่มั่นคงเล็กน้อยก่อนจะโยนต้นกำเนิดออกไปให้ผู้คนจากตระกูลจี้

ครั้งก่อนหน้านี้เขาแทบจะเสียต้นกำเนิดไปจนหมด เมื่อเขาเห็นความมั่นใจของเย่ฟ่าน เขาก็ไม่รอช้ารีบตัดหน้าในทันที

ใบหน้าของหลี่ยี่ซุยมืดมนอย่างยิ่ง เขามีความเครียดแค้นต่อเย่ฟ่านจนถึงที่สุด แต่ในขณะเดียวกันเขาก็ให้ความเชื่อมั่นต่อการประเมินของเย่ฟ่าน

เขาหยิบมีดสีเงินออกมาและเริ่มตัดหินโดยไม่สนใจสายตาไม่พอใจของผู้คนที่อยู่ในบริเวณ

“ผู้อาวุโสหลี่เจ้าทำแบบนี้ได้อย่างไร หินก้อนนี้เป็นหินที่ข้าเลือก” เย่ฟ่านชี้อย่างจริงจัง

ใบหน้าของหลี่ยี่ซุยปรากฏรอยยิ้มลึกลับก่อนจะกล่าวว่า

"ตอนนี้มันเป็นของข้าแล้ว!”

เมื่อพูดจบเขาก็เริ่มตัดหินด้วยความมุ่งมั่น

"ในเมื่อท่านยืนกรานแบบนั้นข้าคงต้องเลือกหินก้อนใหม่แล้ว" เย่ฟ่านยิ้มอย่างลึกลับพร้อมกับเดินถอยไปเพื่อชมจากด้านข้าง

เมื่อได้ยินแบบนั้นหลี่ยี่ซุยก็แข็งค้าง หรือว่าทั้งหมดนี้เขาถูกหลอก!

“ท่านควรจะลงมีดเบากว่านี้หน่อยนะ มันอาจจะทำให้มีดของท่านได้รับความเสียหายได้”

เย่ฟ่านประสบความสำเร็จในแผนการ เขาและหลี่เหอซุนมองหน้ากันก่อนจะส่งเสียงหัวเราะออกมา

“คชา”

เมื่อหินถูกเปิดมากขึ้นใบหน้าของหลี่ยี่ซุยยิ่งขาวซีดมากขึ้นเรื่อยๆ ในครั้งนี้เขายืมต้นกำเนิดจากผู้คนมากมาย หากทั้งหมดนี้เป็นกลอุบายมันจะทำให้เขาได้รับความเจ็บปวดไปทั้งชีวิต!

ผงหินตกลงมาและหินผู้อมตะน้อยก็มีขนาดเล็กลงเรื่อยๆ มันทำให้แผ่นหลังของเขาเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ

หลี่เหอซุยอ้าปากกว้างและหัวเราะอย่างเงียบๆ ไม่ต้องพูดถึงหลี่ยี่ซุยเลย ตอนนี้แม้แต่ อู๋จื่อหมิงและหลี่จงเทียนก็มีสถานการณ์ไม่แตกต่างกัน

“คชา”

เมื่อก้อนหินขนาดใหญ่ถูกเปิดจนหมดใบหน้าของหลี่ยี่สุ่ยก็ซีดขาวไร้สีเลือดในทันที

“ไอ้สาระเลว!” หลี่ยี่ซุยคำรามด้วยความโกรธ

เขายกก้อนหินที่มีขนาดเท่าฝ่ามือข้างลงพื้น และในที่สุดด้านในหินก้อนนี้ก็ไม่มีอะไรจริงๆ

หลี่ยี่ซุยรู้สึกว่าท้องฟ้าหมุนคว้าง ดวงตาของเขาดำมืด เขาเซถลาไปด้านข้างพร้อมกับกระอักเลือดออกมาคำใหญ่ เขาชี้นิ้วไปที่เย่ฟ่านและหลี่เหอซุยด้วยความโกรธแม้แต่คำพูดของเขายังไม่สามารถพ่นออกมา

ต้นกำเนิดน้ำหนึ่งแสนสองหมื่นจินถูกละลายไปในน้ำ สุดท้ายไม่มีอะไรกลับคืนมาแม้แต่นิดเดียว

"เจ้า..." หลี่ยี่สุ่ยตัวสั่นด้วยความโกรธก่อนจะกระอักเลือดออกมาอีกครั้ง

“พวกเราทำอะไรผิดหรือ? เจ้าแย่งชิงหินของพวกเราไปเอง พวกเราบอกให้เจ้าทำแบบนี้หรือไง?” หลี่เหอซุยหัวเราะ

หลี่ยี่ซุยใบหน้ามืดมน การสูญเสียครั้งนี้รุนแรงเกินไป เขาคิดว่าหินก้อนนี้ยังไงก็ต้องมีสมบัติอยู่ข้างในแน่นอน

สุดท้ายเขากลับต้องพบความล้มเหลวครั้งใหญ่ชนิดที่ว่าต่อให้ใช้เวลาทั้งชีวิตเขาก็ไม่มีปัญญาจ่ายต้นกำเนิดที่ยืมมาคืนจนหมด

“ชายชราคนนี้ช่างน่าสังเวชจริงๆ”

ทุกคนที่อยู่นอกสวนหินกำลังพูดคุยกัน และหลายคนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

“นี่เป็นการทำร้ายตัวเองแท้ๆ หากเขาไม่มีความโลภมากเกินไปเขาก็คงไม่พบเจอกับภัยพิบัติแบบนี้”

“เด็กน้อยคนนั้นก็เหลือเกินจริงๆ หลุมพรางของเขาแม้แต่ชายชราที่มีอายุหลายร้อยปีก็ยังไม่สามารถมองผ่านได้”

“มันเกิดจากความโลภล้วนๆ!”

"ไม่คิดว่าสายตาของเจ้าจะผิดพลาดเช่นนี้ เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงจริงๆ" หลี่เหอซุยตำหนิเย่ฟ่านด้วยท่าทางไม่จริงจัง

“ฮ่าฮ่า...” หลายคนอดหัวเราะไม่ได้

เย่ฟ่านเดินไปที่หินประหลาดอีกก้อนที่มีราคาสูงเสียดฟ้า เขาตบมันเบาๆแล้วพูดว่า

“สายตาของข้าย่ำแย่เกินไปจริงๆ มันเป็นเหตุให้ผู้อาวุโสหลี่ต้องพบเจอกับความสูญเสียอย่างน่าเจ็บใจ”

ทุกคนหัวเราะกันอีกครั้ง

หลี่ยี่ซุยต้องการเอาชนะเย่ฟ่าน จนกระทั่งยืมต้นกำเนิดของหยางคุนสหายของเขามามากมายซึ่งหยางคุนก็มีใบหน้าบิดเบี้ยวไม่แตกต่างกัน

ในครั้งนี้เขาพ่ายแพ้อย่างย่อยยับ เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องถอยออกไปด้านนอก

“เจ้าจะเลือกหินได้หรือยัง”

ทัวป๋าฉางถามอย่างเย็นชา ในมือของเขายังมีต้นกำเนิดศักดิ์สิทธิ์ที่ปลดปล่อยแสงสว่างสดใส

“ข้าเลือกได้แล้ว!” เย่ฟ่านตอบกลับ

ตรงกันข้ามกับความคาดหวังของทุกคน เขาไม่ได้เลือกหินประหลาดที่มีราคาแพงนั้น แต่สิ่งที่เขาเลือกกลับเป็นหินที่ธรรมดามาก

มันมีขนาดใหญ่โตแต่ไม่ได้มีความพิเศษอะไร

หินทุกก้อนที่นี่มีราคาค่อนข้างแพง หินก้อนนี้มีมูลค่า 30,000 จิน แม้ว่าจะมีราคาแพงมาก แต่เมื่อเทียบกับหินก้อนอื่นมันก็ดูไม่มีอะไรเลย

เย่ฟ่านไม่รู้ว่านี่คือหินราชาหรือเปล่า แต่เขาคิดว่ามันคงไม่เลวร้ายเกินไป!

“ผู้อาวุโสโปรดช่วยปิดผนึกสถานที่แห่งนี้” เย่ฟ่านกล่าวอย่างเคร่งขรึม

ทุกคนประหลาดใจ เย่ฟ่านสามารถตัดสมบัติที่หายากออกมาได้จริงหรือ?

ต้องเข้าใจว่าทัวป๋าฉางได้ครอบครองต้นกำเนิดสวรรค์ที่มีมูลค่ามากมายมหาศาล มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่เย่ฟ่านจะเอาชนะ

“เจ้าคิดว่าจะตัดสมบัติออกได้จริงหรือ?” อู๋จื่อหมิงเยาะเย้ย

“เด็กน้อยข้าจะเดิมพันกับเจ้าด้วยต้นกำเนิด 80,000 จิน!”

หลี่ยี่ซุยและสหายของเขาหยางคุนที่เป็นผู้อาวุโสของวังห้าธาตุมีใบหน้าบูดบึ้ง พวกเขาเสียต้นกำเนิดไปแล้วหนึ่งแสนสองหมื่นจิน ในตอนนี้พวกเขาต้องการใช้ต้นกำเนิดแปดหมื่นจินสุดท้ายถอนทุนคืน

ผู้คนมากมายต่างก็รวมตัวกันเพื่อเดิมพันครั้งใหญ่ แม้ว่าพวกเขาจะชื่นชมศิลปะต้นกำเนิดของเย่ฟ่าน แต่พวกเขาไม่ได้มองโลกในแง่ดีในเมื่อทัวป๋าฉางถือครองต้นกำเนิดมูลค่าห้าจินอยู่ในมือ

“เจ้าบอกว่าที่นี่มีหินราชาอยู่ใช่หรือไม่ อย่าปล่อยให้มันขัดขวางการตัดสินใจของเจ้า”

“อย่ากังวล หินก้อนนี้มีสมบัติบางอย่างอยู่ และข้าค่อนข้างมั่นใจว่ามันจะมีมูลค่ามากกว่าต้นกำเนิดห้าแสนจิน” เย่ฟ่านตอบอย่างมั่นใจ

อย่างไรก็ตามแม้เขาจะรู้ว่ามันมีสมบัติศักดิ์สิทธิ์อยู่แน่ๆ แต่เขากลับไม่คิดว่ามันเป็นหินราชาก้อนนั้น

“ข้าขอเลือกหินก้อนนี้” เย่ฟ่านประกาศเสียงดัง

3 2 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด