บทที่ 726 ธิดาโลหิตปะทะอาชาเหล็ก
ดวงตะวันเลื่อนผ่านจากกลางศีรษะ เงาทอดยาวเป็นแนวเฉียง กาลเวลาไหลอย่างเอื่อยๆ หากแต่ความรู้สึกทุกลมหายใจของผู้คนกลับเด่นชัดประหนึ่งนานแรมปี ภายใต้ท้องนภา เหนือป่าพฤกษาทมิฬ เมฆหมอกบนท้องฟ้าพลันหยุดเคลื่อนไหว อุณหภูมิรอบตัวลดต่ำลง อากาศเกาะกุมเป็นน้ำแข็ง แต่ในพริบตาต่อมา ก้อนเมฆที่ถูกแช่ด้วยความหนาวเย็น...
