บทที่ 59: คนหนึ่งต้องก้มศีรษะเมื่ออยู่ใต้ชายคา (1)
บทที่ 59: คนหนึ่งต้องก้มศีรษะเมื่ออยู่ใต้ชายคา (1)
หลังจากสั่งสอนโม่เฟยตั้งแต่หัวจรดเท้า ชายชราเคราขาวก็แสดงความเมตตาและปล่อยให้ โม่เฟย นั่งลง
มันทำให้หัวของโม่เฟยหมุนไปหมดเขาคิดในใจว่า “ชายชราคนนี้สาปแช่งให้ฉันไปเกิดใหม่เป็นผู้หญิง? ดูจากท่าทางของเขา บางทีเขาอาจจะเป็นผู้หญิงในชาติก่อนก็ได้!”
มีคนบอกว่าผู้หญิงที่ดูไม่เหมือนผู้หญิงน่ากลัวกว่าผู้หญิงที่หน้าเหมือนผู้หญิง! แต่น้อยคนนักที่จะรู้ว่าผู้ชายที่ดูไม่เหมือนผู้ชายน่ากลัวกว่าผู้ชายที่ดูเหมือนผู้ชายเสียอีก!
ในโลกนี้ คนที่น่ากลัวมีอยู่ทุกที่ ชีวิตนี้เป็นเรื่องยากมาก!
เหยียนเฉิน เหลือบมอง โม่เฟย ด้วยความเห็นอกเห็นใจในขณะที่ โม่เฟย จับหน้าผากของเขาด้วยอาการปวดหัว เขาคิดว่า “ฉันควรจะตั้งใจเรียน! มิฉะนั้นฉันจะต้องจบลงอย่างสยดสยอง”
เมื่อมองไปที่ โม่เฟย ที่หดหู่ใจ ชายชราเริ่มสอนวิชาประวัติศาสตร์แห่งดวงดาวด้วยความพึงพอใจ
“ในประวัติศาสตร์ มีปรมาจารย์ระดับ 7 ที่มีชื่อเสียงมากชื่อหวังรั่วอันซึ่งมีผู้ชื่นชมเขามากมาย เขามีผู้หญิงต่อแถวยาวไล่ตามเขา แต่จะหล่อขนาดไหนก็เทียบฉันไม่ได้ เมื่อฉันยังหนุ่ม ไม่มีใครไม่ชอบฉัน ผู้หญิงสวยนับไม่ถ้วนถึงกับขยับขาไม่ได้เมื่อเห็นฉัน …” ชายชราคลาสประวัติศาสตร์ตบโต๊ะและพูดอย่างร่าเริง
เมื่อมองไปที่ชายชราที่มีเคราสีขาวสวมชุดคลุมที่สกปรกและมัน โม่เฟยแทบไม่เชื่อคำพูดของเขาเลย
“ราชาแห่งอาณาจักรเหวิน ซูอันหลุนเป็นความรักที่โง่เขลา หลังจากที่ภรรยาของเขานอกใจเขา เขาก็รู้สึกหดหู่ใจและตรอมใจในที่สุด ความตายของเขาเป็นเรื่องตลก เขาตายเพื่อผู้หญิงคนหนึ่ง แต่ฉันแตกต่าง มีเพียงผู้หญิงเท่านั้นที่ตายเพื่อฉันในขณะที่ฉันจะไม่ตายเพื่อใครก็ตาม…”
โม่เฟยกระพริบตาและคิดกับตัวเองว่า “ถ้าผู้หญิงคนใดยอมตายเพื่อชายชราคนนี้ นั่นอาจเป็นเพราะเธอถูกเขาฆ่าจนตาย”
“คุณรู้ไหมว่าทำไมอาณาจักรอู่ถึงพินาศ? นั่นเป็นเพราะกษัตริย์ของพวกเขามีความรักตั้งแต่เนิ่นๆ เขามีนางสนมคนแรกเมื่ออายุได้ 10 ขวบ การมีกษัตริย์ที่เต็มไปด้วยตัณหาเช่นนี้ ขอเหตุผลที่อาณาจักรของเขาจะไม่พินาศ! ตอนที่ฉันอายุสิบขวบ ฉันยังเป็นโสดอยู่เลย”
โม่เฟย พยักหน้าคิดว่า “ชายชราคนนี้ยังโสดเมื่ออายุได้ 10 ขวบ ตอนนี้ยังโสดอยู่ ด้วยบุคลิกที่บิดเบี้ยวเช่นนี้ มันเป็นเพียงเพราะเขาโสดมานานเกินไป”
…
โม่เฟย มองไปที่ชายชราคนนี้อย่างสับสน การสอนชั้นเรียนด้วยวิธีนี้ เป็นเรื่องมหัศจรรย์จริงๆ ที่เขาสามารถอยู่รอดได้ใน Imperial College ซึ่งมีชื่อเสียงในด้านรูปแบบการเรียนที่เข้มงวด!
เมื่อเสียงกริ่งดังขึ้น ชายชราก็ออกจากชั้นเรียนอย่างพึงพอใจ
โม่เฟยถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก ก่อนที่โม่เฟยจะพูดจบ ชายชราก็เรียกเขาอีกครั้งว่า “โม่เฟย คัดลอกประโยคที่ว่า”ฉันมันคนงี่เง่าสุดๆ“1,000 ครั้งหลังเลิกเรียน”
โม่เฟยลืมตาขึ้นแล้วถามว่า “ทำไมครับ? มันไม่สมเหตุสมผล!” ฉันเป็นอัจฉริยะที่ยอดเยี่ยมมาก! ฉันจะเขียนว่า "ฉันเป็นคนงี่เง่า" ได้อย่างไร?
ชายชราก็ยิ้มอย่างเย่อหยิ่ง “ไร้เหตุผล? อย่าพยายามหาเหตุผลกับฉัน ฉันคือเหตุผล!”
โม่เฟย “…”
จากนั้นชายชราก็เดินออกไปพร้อมกับยกไหล่สูงอย่างโอ่อ่า
หลังจากเดินออกจากประตูไป ริมฝีปากของชายชราก็ขดขึ้น ฮึ่ม! เขาดิ้นรนมาเป็นเวลานานและในที่สุดก็ตัดสินใจที่จะใช้เงินออมทั้งหมดของเขาสำหรับรูปแบบการปลูกฝังที่น่ากลัว องค์ชายอวี้ ไอ้สารเลวนั่นทิ้งใบสมัครของเขาและปฏิเสธเขา!
เนื่องจากองค์ชายอวี้ตบหน้าเขา ภรรยาของเขาจึงสมควรที่จะถูกทรมาน!
ในอีกด้านหนึ่ง ใบหน้าของ โม่เฟย มืดลงด้วยความโกรธอย่างมาก
เมื่อมองไปที่ใบหน้าของ โม่เฟย ที่มืดมนราวกับกระดานดำ เหยียนเฉินก็ฝืนยิ้ม “โม่เฟย อย่าโกรธเลย ครูสอนประวัติศาสตร์ของเราเป็นแบบนั้นเสมอ”
“คนเช่นนั้นจะเป็นแบบอย่างของนักเรียนใน Imperial College ได้อย่างไร” โม่เฟย อุทาน
เหยียนเฉินกระซิบ “อาจารย์ใหญ่หวังว่าเขาจะไล่ชายชราคนนั้นออกไปได้ น่าเสียดายที่อาจารย์ใหญ่ของเราไม่ใช่คู่แข่งของเขา”
โม่เฟย รู้สึกประหลาดใจ “อาจารย์ใหญ่เป็นอาจารย์ระดับ 7 ไม่ใช่หรือ? ยังไม่คู่ควรกับวายร้ายคนนี้เหรอ?”
เหยียนเฉินมองไปรอบๆ หลังจากแน่ใจว่าชายชราจากไปแล้วจริงๆ เขาก็พูดว่า “อย่าดูถูกเขา ชายชราคนนั้นก็เป็นปรมาจารย์ระดับ 7 ด้วย!”
โม่เฟย “…อาจารย์ระดับ 7 สอนประวัติศาสตร์ให้เราเหรอ?” ไม่ว่างงานเกินไปเหรอ? ในอาณาจักรหรง ปรมาจารย์ระดับ 7 สามารถเป็นปรมาจารย์ระดับสูงได้เลยนะ!”
