ตอนที่แล้วChapter 17: ไปที่ห้องครูใหญ่ (ฟรี)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปChapter 19: ทำไมหนูต้องรู้สึกผิดด้วยล่ะคะ? (ฟรี)

Chapter 18: ฉันจะให้โรงเรียนรับผิดชอบ (ฟรี)


ครูหลี่ตะลึงงัน  เธอไม่เข้าใจความหมายที่เจียนอ้ายสื่อ “เธอไม่ได้แตะหลี่หยุนเหม่ยเลยเหรอ? แล้วทำไมขาของหลี่หยุนเหม่ยถึงเจ็บ?”

เจียนอ้ายอยากหัวเราะเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อวานนี้ แต่ว่าครูหลี่กังวลเกี่ยวกับสถานการณ์ของเธอในตอนนี้  เจียนอ้ายจึงควบคุมการแสดงออกและอารมณ์ของตัวเอง แล้วเล่าทุกอย่างให้ครูหลี่ฟังถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน

ประโยคสุดท้ายเจียนอ้ายพูดว่า “ครูคะ การหลบเป็นสัญชาตญาณของมนุษย์ หนูไม่สามารถยืนนิ่งๆ และรอให้เธอเตะหนูได้ไม่ใช่เหรอคะ?”

เมื่อครูหลี่ได้ยินเช่นนั้น เธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก หากสิ่งที่เจียนอ้ายพูดเป็นความจริง อาการบาดเจ็บของหลี่หยุนเหม่ยนั้นเกิดจากการกระทำของตัวเองซึ่งไม่เกี่ยวข้องกับเจียนอ้ายเลย

แม้ว่าเจียนอ้ายจะตีเด็กนักเรียนอีกสองคน แต่โชคดีที่วันนี้มีแค่ผู้ปกครองของหลี่หยุนเหม่ยเท่านั้นที่มาร้องเรียน ตราบใดที่ทางโรงเรียนจัดการเรื่องหลี่หยุนเหม่ยได้ เจียนอ้ายก็จะไม่ถูกลงโทษ

“ถ้างั้น ไปที่ห้องครูใหญ่กับครู และอธิบายทุกอย่าง” ครูหลี่พูดกับเจียนอ้าย

เจียนอ้ายพยักหน้าและเดินตามครูหลี่ไปที่ห้องทำงานของครูใหญ่

“นี่มันโรงเรียนแบบไหนกันเนี่ย? ลูกสาวฉันมาเรียนนะ! เธอไม่ได้มาที่นี่เพื่อให้เพื่อนร่วมชั้นรังแก! เอ้อจงเป็นหนึ่งในโรงเรียนมัธยมที่ดีที่สุดในเมืองไป่หยุนไม่ใช่หรือ? นี่เป็นวิธีการให้การศึกษากับนักเรียนงั้นเรอะ?”

ห้องครูใหญ่ตั้งอยู่ในอาคารบริหารด้านหลังอาคารเรียน ทันทีที่พวกเธอมาถึงชั้นสองก็ได้ยินเสียงผู้หญิงตะโกนเสียงดังจากห้องตรงสุดทางเดิน  เสียงดังมากจนหลังคาตึกแทบพัง

“ไม่ต้องกลัว ครูอยู่ด้วย” ครูหลี่เคยสนทนากับแม่ของหลี่หยุนเหม่ยสองสามครั้งและรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ใช่คนจิตใจดี เธอจึงกลัวว่าเจียนอ้ายจะตกใจ จึงปลอบโยนลูกศิษย์

เจียนอ้ายพยักหน้าและยิ้มให้ครูหลี่ ไม่มีร่องรอยของความกลัวบนใบหน้า เธอดูนิ่งมาก

เมื่อไปถึงหน้าห้องทำงานครูใหญ่ ครูหลี่ยกมือขึ้นเคาะประตู ทันทีที่เคาะ ประตูห้องก็ถูกดึงเปิดออก คนที่เปิดคือครูเฟิงจากฝ่ายปกครอง

เจียนอ้ายเดินตามหลังครูหลี่เข้าไปในห้อง เธอมองไปรอบๆ ตามสัญชาตญาณ มีคนอยู่ข้างในจนเต็มพื้นที่

ห้องแต่เดิมดูกว้างเต็มไปด้วยคน  มีครูใหญ่ รองครูใหญ่ ครูฝ่ายปกครอง ประธานนักเรียนของปีหนึ่ง หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัย กวนเตาและครูประจำชั้นของเธอ

หากเป็นเด็กนักเรียนคนอื่นหรือเป็นเจียนอ้ายจากชาติที่แล้ว คงจะกลัวจนแข้งขาอ่อน

แต่เมื่อมองมาที่เจียนอ้ายในตอนนี้ เธอดูนิ่งสงบและดูเฉยเมย

เจียนอ้ายจ้องนิ่งๆ ไปที่หลี่หยุนเหม่ย เธอเกือบจะหัวเราะออกมาดังๆ หลี่หยุนเหม่ยผู้ทำตัวเล่นใหญ่ เธอกำลังนั่งรถเข็น  ถ้าคนไม่รู้คงคิดว่าเธอขาหัก!

“เธอใช่ไหม?  เธอเป็นคนทำใช่ไหม!?”

เมื่อผู้หญิงที่ยืนอยู่กลางห้องเห็นเจียนอ้าย เธอก็ชี้หน้าเจียนอ้ายด้วยความโกรธทันที ขณะที่พูดเธอก็ปรี่มาข้างหน้าเพื่อเรียกร้องความยุติธรรมให้ลูกสาว

ครูหลี่รีบเอาตัวบังเจียนอ้าย “คุณหลิว ใจเย็นๆ ค่ะ เรายังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น.....”

“ยังจะมีอะไรอีก!” คุณหลิวแผดเสียงขัดจังหวะครูหลี่ แล้วชี้ไปที่หลี่หยุนเหม่ย “ไม่เห็นเหรอไง?  ไม่เห็นเหรอว่าลูกสาวฉันตอนนี้เป็นยังไง? เธอเดินไม่ได้! ฉันขอบอกไว้เลย หากวันนี้ฉันกับลูกไม่ได้คำอธิบายที่ดี ฉันจะฟ้องโรงเรียนให้รับผิดชอบ!”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด