ตอนที่ 54 ร่างกูลที่แท้จริง(อ่านฟรี)
ตอนที่ 54 ร่างกูลที่แท้จริง
ก่อนหน้านั้นไม่กี่วินาที หลังจากที่กูลหัวล้านโดนบอลเพลิงโจมตีเข้าไปเต็มๆ มันก็กระแทกกับผนังโกดังและนอนแน่นิ่งไป เรย์มองไปที่ร่างของกูลด้วยความระวัง เขาไม่รู้ว่ามันตายหรือไม่แต่เชื่อว่ามันโดนไปแค่นี้คงไม่ตายง่ายแน่นอน
ดังนั้นเรย์จึงใช้คาถาชำระล้างใส่กูลที่นอนแน่นิ่งอยู่ที่พื้น โดยไม่สนใจว่าเป็นหรือตาย
“เรลันลัวอา (แสงชำระล้าง)”
การร่ายคาถาใช้ชำระล้างในครั้งนี้ได้โดยใช้พลังของเขาเอง ไม่ได้มาจากหนังสือเวทมนตร์ ในเวลาไม่กี่วินาทีคาถาแสงชำระล้างก็ได้สำเร็จเรียบร้อย อักษรเวทมนตร์แปรเปลี่ยนกลายเป็นแสงชำระล้างพวยพุ่งจากจุดที่กูลหัวล้านนอนอยู่
ทันทีที่แสงชำระล้างสัมผัสกับร่างกายของกูล มันก็กรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดก่อนจะดิ้นทุรนทุรายไปกับพื้น ซึ่งการตอบสนองต่อการโจมตีด้วยแสงของกูลนั้น รุนแรงซะยิ่งกว่าตอนที่มันถูกไปเอาไฟของบอลเพลิงแผดเผา
“ผู้ใช้พลังเวทมนตร์บัดซบ ข้าจะกินเลือดเนื้อเชื้อเจ้าต้องเป็น และเอากระดูกหมูเน่าๆ ของเจ้าให้ซอมบี้มันกินเล่น” กูลหัวล้าน สาปแช่งด้วยความโกรธ สาปแช่งด้วยความโกรธแค้นมันรู้ว่า เรย์มองแผนแกล้งตายของมันออก
เรย์ไม่สนใจกับท่าทีของกูลหัวล้าน เขาชักปืนออกมาก่อนจะเล็งไปที่หัวของกูล
กูลมองไปที่ปืนพก M1911A1 และรู้ว่าถ้ามันไม่หลบตอนนี้มีหวังมันอาจตายได้ แต่พอมันคิดจะขยับตัวอยู่ๆ พละกำลังที่มีก็เหมือนจะหายไปเกือบครึ่ง ซึ่งเป็นผลมาจากการโดนคาถาแสงชำระล้างเข้าไปเต็มๆ
ด้วยสภาพตัวของกูลนับเป็นลูกครึ่งซอมบี้ดังนั้นผลของคาถาแสงชำระล้างจึงส่งผลต่อพวกกูลได้เช่นกัน
“ไปตายซะ!” เรย์กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่สงบนิ่งพร้อมจะเหนี่ยวไกปืนในมือในวินาทีต่อมา แต่แล้วในตอนนั้นเอง เสียงของโบเวนก็ดังขึ้น
“เรย์ระวัง!!!”
ปัง!
ตัวของเรย์โดนเตะเข้าไปที่ข้างลำตัวอย่างแรงก่อนที่ตัวเขาจะกระเด็นออกไปหลายเมตรพร้อมปืนในมือที่หล่นลงไปกับพื้นในบริเวณใกล้ๆ
“อั๊ก!!” เขารู้สึกทั้งเจ็บทั้งจุกในเวลาเดียวกัน เรย์รับรู้ได้ว่าร่างกายของเขาสั่งให้นอนลงไปอย่าลุกขึ้นมา แต่เรย์ไม่สามารถทำแบบนั้นได้ เพราะในสายตาที่พร่ามัวของเขาจากความเจ็บกำลังเห็นว่ากูลร่างใหญ่ในเสื้อคลุมสีดำที่โจมตีของเมื่อครู่นั้นกำลังพุ่งมาทางที่เขานอนอยู่กับพื้น
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามันคิดจะมาตามฆ่าเขา
ปัง!
เท้าของกูลกระโดดทิ้งตัวลงกระแทกกับพื้นยังจุดที่เรย์เคยนอนอยู่ ไปหาตอนนี้เขาฝืนอาการจุกกลิ้งตัวหลบออกไปด้านข้าง กูลร่างใหญ่ ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ คิดจะตามเก็บเรย์ให้ได้
“ฝันไปเถอะ” โบเวนรีบเข้ามาขวางระหว่างเรย์และกูลอย่างรวดเร็ว
โบเวนใช้หมัดหนึ่งสองส่วนเข้าไปที่ใบหน้าของกูลอย่างไม่ยั้งมือ ทางด้านกูลนั้น รีบยกแขนทั้งสองข้างขึ้นมากัน ก่อนจะใช้กรงเล็บตะปบเข้าใส่ศีรษะของมนุษย์ที่โจมตีมันอยู่ด้านหน้า โบเวนก้มตัวหลบก่อนจัดหมัดเอาเปอร์คัทใส่เข้าไปใต้คางของกูลร่างใหญ่อย่างเต็มแรง
ปัง!
กูลร่างใหญ่เข้าไปเต็มๆ จนมันหงายหลังหมุนลอยกลางอากาศ แต่ยังไม่ทันที่โบเวนจะยินดี กูลหัวล้านที่โดนเรย์เล่นงานด้วยคาถาแสงชำระล้างไปก่อนหน้านั้นก็ได้ฟื้นตัวกลับมา พร้อมกับพุ่งเข้าชาร์จโบเวนจนตัวของโบเวนปลิวไปตามแรง
เรย์ที่เห็นว่าสหายของตนโดนโจมตีจนปลิวไปกระแทกกับกำแพง เขาจึงกัดฟันและรีบไปคว้าปืนพก และรีบไปคว้าปืนพก M1911A ก่อนจะยิงเข้าใส่กูลทั้งสอง
กระสุนแสงชำระล้างทั้ง 7 นัดในแมกกาซีนถูกยิงออกมาจนหมด กูลหัวล้านรีบวิ่งเข้าไปลากตัวของกูลร่างใหญ่ถอยหนี พร้อมกับยกมือขึ้นมากันกระสุนแสงชำระล้างที่คิดจะยิงใส่หัวของตนไปด้วย
ซึ่งถ้าเป็นกระสุนธรรมดาพวกกูลนั้นไม่ได้เกรงกลัวแม้แต่น้อย ด้วยความแข็งแกร่งของร่างกายมันสามารถต้านทานกระสุนธรรมดาได้อย่างไม่มีปัญหา แต่กระสุนแสงชำระล้างพวกมันรู้ดีว่ากระสุนชนิดนี้สามารถสร้างอันตรายแก่ตนได้
กระสุน 7 นัด มีแค่ 3 นัดเท่านั้นที่ยิงโดนกูล หนึ่งนัดโดนกูลร่างใหญ่ ส่วนอีก 2 นัดโดนที่แขนของกูลหัวล้านซึ่งถือว่ามันโชคดีที่ยกแขนขึ้นมากันได้ไม่อย่างนั้นกระสุนทั้งสองอาจจะเจาะเข้าที่ศีรษะของกูลหัวล้านไปแล้วก็ได้
ส่วนเหตุผลที่อัตราการยิงโดนมันต่ำถึงครึ่งต่อครึ่งเพราะว่ากูลหัวล้านมันเคลื่อนที่หลบได้เร็วมาก ซึ่งถือเป็นเรื่องปกติสำหรับผู้มีพลังกายภาพที่จะเคลื่อนที่ได้เร็วโดยอาศัยแค่ร่างกายของตนเอง
“ไอ้พวกหมาล่าเนื้อทำได้แค่นี้หรือไง” กูลหัวล้านหันมาสบถด่ายั่วยุชายหนุ่ม
เรย์ไม่คิดจะตอบโต้ด้วยคำด่ากลับ เพราะเขารู้สึกว่าการกระทำของกูลหนุ่มนั้นเป็นเรื่องไร้สาระในสถานการณ์เป็นตายเช่นนี้
ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังตอบสนองคำขอของกูลหัวล้าน เรย์เปิดหนังสือเวทมนตร์ก่อนจะร่ายคาถาบอลเพลิง ที่เหลืออยู่ทั้งหมด 3 บทด้วยกันในหนังสือเวทมนตร์ออกไปโจมตีใส่กูลสองตนนั้นทั้งหมด
ดวงตาของกูลหัวล้านเบิกกว้างด้วยความตกใจ ส่วนกูลร่างใหญ่ที่พึ่งจะตั้งตัวได้ก็คิดอยากจะหันไปตบกะโหลกแพ่นกบาลและด่าสหายร่วมลัทธิมืดของตนว่าจะว่า “จะไปท้าทายมันทำไม” แน่นอนว่ากูลร่างใหญ่เพียงแค่คิดในใจเท่านั้น
บอลเพลิงทั้งสามโลกหมุนวนเป็น 3 มุมก่อนจะระเบิดเข้าใส่กูลหัวล้านและกูลร่างใหญ่
บึม! บึม! บึม!
แรงระเบิดรุนแรงมากจนเรย ์ยกแขนขึ้นมากันตามสัญชาตญาณพร้อมกับมือที่กำหนังสือเวทมนตร์ไว้แน่น หลังจากแรงระเบิดหายไป เขาคิดจะเดินเข้าไปดูซากของกูลทั้งสอง แต่แล้วในตอนนั้นเอง ก็มีร่างของใครบางคนลอยกระเด็นมาตกอยู่ไม่ไกลจากต้นมากนัก
พอเขามองดีๆ ก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นหัวหน้าคอนราด
แน่นอนว่ามีอีกคนที่ตามมาด้วยและหยุดมองเรย์ตรงหน้าห่างไปราว 10 กว่าเมตร มันคือกูลหนุ่มผู้มีพลังแข็งแกร่งมากที่สุดในกูทั้ง 3 คนที่เรย์แล้วพวกเผชิญหน้าอยู่
เขามองไปที่กูลหนุ่ม ตอนนี้กูลหนุ่มอยู่ในร่างของกูลกำลังใช้ดวงตาสีแดงราวกับโลหิตมองมาที่ชายหนุ่มด้วยความกระหาย
ที่จริงแล้วดวงตาของกูลหนุ่มนั้นมีเลือดไหลออกมาจริงๆ เรย์เดาว่าน่าจะเป็นผลมาจากการเปลี่ยนเป็นร่างกูลแต่เขาก็ไม่รู้แน่ชัดว่าจะส่งผลอย่างไรต่อพวกวัน
“เรย์ระวังให้ดี ตอนนี้พวกมันเริ่มจะบ้าคลั่งขึ้นแล้ว” คอนราดที่กระเด็นมาตกอยู่ไม่ไกลจากเขาลุกขึ้นมายืนอยู่ข้างๆ พร้อมกับต่อสู้อยู่ตลอดเวลา
ซึ่งนอกจากนั้นโบเวนที่โดนโจมตีจนลอยกระเด็นไปกระแทกกับกำแพงก็ฟื้นคืนสติและรวมกลุ่มกับทั้งสองท่านด้วย
“หัวหน้าหมายความว่าอย่างไร” เรย์ถามกลับ ซึ่งโบเวนก็รอฟังอยู่เหมือนกัน
“ครึ่งหนึ่งที่เป็นซอมบี้ของพวกมันกำลังกัดกินร่างกายของตัวเอง น่าจะเป็นผลมาจากการใช้พลังมากเกินไป พวกมันจะต้องหาทางกินเลือดเนื้อมนุษย์เพื่อทรงพลังและจิตใจไว้” คอนราดอธิบายแบบรวบรัด
เรย์ได้ฟังก็เข้าใจได้ทันทีว่าทำไมกูลหนุ่มนั่นถึงมองมาที่ตนด้วยความกระหาย เพราะมันต้องการจะกิน
“หึ ในครั้งนั้นพวกแกคงได้ข้อมูลของพวกเราไปมากสินะ แน่นอนว่าฉันต้องการจะกินเนื้อมนุษย์เพื่ออีกครึ่งที่เป็นซอมบี้กัดกินร่างกายตัวเอง แต่พวกแกอาจจะไม่รู้ว่าหลังจากที่เรากินแล้วพลังของเราจะกลับมาด้วยเช่นกัน นี่แหละคือความแตกต่างระหว่างฉันกับพวกมันเองยังไม่แก” กูลหนุ่มพูดจบ ด้านหลังของมันการเคลื่อนไหวซึ่งมาจากกูลสองตัวที่โดนโจมตีไปก่อนหน้านั้นด้วยบอลเพลิง 3 ลูกของเรย์
กูลหัวล้านมีบาดแผลไฟไหม้ที่ใบหน้าข้างซ้ายซึ่งทำให้ผิวหนังที่หน้าของมันหายไปอย่างน่าสยดสยอง โดยเฉพาะดวงตาที่ไม่มีเปลือกตาห่อหุ้มอยู่กำลังกลอกกลิ้งไปมาชวนขนลุก
ส่วนกูลร่างใหญ่นั้นผิวหนังที่แผ่นหลังของมันนั้นไหม้และหายไป
กูลทั้งสองอาบไปด้วยเลือด มันค่อย ๆ เดินเข้ามาหากูลหนุ่มพร้อมกับทิ้งรอยเท้าเลือดไว้ด้านหลัง แต่ที่ทำให้พวกเขารู้สึกแปลกนั้นก็คือในตอนนั้นกูลร่างใหญ่ก็หันไปหยิบร่างศพที่ก่อนหน้านั้นเคยถูกมัดกับแผงเหล็กและโดนดูดเลือดออกมากิน ซึ่งถูกทิ้งอยู่ในกองซากเศษเหล็กไม่ไกล
ก่อนจะจับไปที่ขาของศพยกมาหากูลหนุ่มและกูลหัวล้าน ก่อนที่พวกมันทั้ง 3 จะลงฉีกศพมนุษย์กินต่อหน้าต่อตาเรย์และพวก
กูลทั้ง 3 ไม่ได้เสียเวลากินมากนัก มันเลือกจะฉีกเนื้อออกมาเป็นชิ้น ๆ และยัดเข้าปากที่เปิดกว้างจนสุดเท่าที่ปากของพวกมันจะอ้าออกได้ ก่อนจะกลืนกินลงคอไปทั้งก้อน ใช้เวลาไม่ถึง 3 วินาทีพวกมันก็หันกลับมามอง คอนราด เรย์และโบเวนด้วยรอยยิ้มมุมปากที่มีเลือดเปื้อนอยู่พร้อมกับเลียมือที่เต็มไปด้วยเลือดไปด้วย
เรย์กำลังมองไปที่บาดแผลของกูลทั้ง 3 ที่ดูเหมือนจะค่อยๆ ฟื้นตัวขึ้นมาหลังจากที่ได้กินเลือดเนื้อมนุษย์ซึ่งมันน่าเหลือเชื่อมากในการฟื้นตัวในลักษณะนี้ และถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปผ่านไปไม่นานบาดแผลของพวกมันคงจะหายดี อีกทั้งสภาพการกัดกินของซอมบี้ในร่างของพวกมันก็ดูเหมือนจะกลับมาเป็นปกติแทบจะไม่มีอาการแสดงให้เห็นอีก
“ถอยไปที่ประตู” คอนราดกล่าวออกมาด้วยสีหน้าจริงจัง
เรย์และโบเวนทำตามคำสั่งของหัวหน้าในทันที ทั้งสองคนเตรียมถอยกลับไปที่ประตูของโกดัง ซึ่งน่าจะเป็นประตูที่เชื่อมต่อไปยังโกดังหลักที่เรย์เคยเห็นก่อนหน้านั้น แต่ดูเหมือนกูลเหล่านี้จะรู้ว่าพวกเขาคิดอะไร กูลร่างใหญ่พุ่งผ่านเข้าไปขวางทั้ง 3 จากประตูโกดังในทันที
นั่นทำให้ตอนนี้พวกเขาโดนล้อมหน้าล้อมหลังอยู่ตรงกลางของโกดัง
“บอกแล้วว่าฉันมีเวลาเล่นกับแกอีกมาก” กูลหนุ่มยิ้มเยาะ
