ตอนที่ 455+456 คนรักของเหวยฉี

ตอนที่ 455 คนรักของเหวยฉี

“นี่โจวเหวยฉี เพื่อนร่วมงานของหนูค่ะ! เราทำงานแผนกเดียวกัน” จ้านชิงเหออธิบายและส่งยิ้มให้กับโจวเหวยฉี เธอหันไปทางคุณข่ายและพูดต่อ “หนูไปหาลุงคิดว่าเขาน่าจะมีอะไรให้ช่วย แต่พอไปแล้วนอกจากทำเรื่องยุ่งยากให้เขา หนูก็ไม่ได้ทำอะไรเลย หนูเลยกลับมาที่นี่ค่ะ”

“ที่นี่น่าเบื่อออก ไปอยู่กับลุงเขาเถอะ” คุณข่ายรู้สึกเสียใจต่อน้องสาวของเขาที่สูญเสียหลานชายทั้งสองคนไปพร้อมกัน

เพราะการสูญครั้งนั้นทำให้ตระกูลจ้านเหลือเพียงจ้านชิวเหอเป็นหลานเพียงคนเดียว หญิงสาวรู้สึกหดหู่มาระยะหนึ่งแล้ว ขณะที่ย่าจ้านรู้ว่าคืนนี้จะมีงานที่สวนกล้วยไม้สีม่วง เธอจึงขอให้พี่ชายของเธอพาจ้านชิวเหอมาด้วย บางทีอากาศบริสุทธิ์และปฏิสัมพันธ์กับคนอื่น อาจทำให้เธอร่าเริงขึ้นมาบ้าง

“คุณข่าย ผมดูแลชิวเหอแทนคุณได้นะครับ! ผมต้องทำให้เธอสนุกได้แน่!” โจวเหวยฉีกล่าวขณะที่เขาเข้าไปใกล้จ้านชิวเหอ ต้องการที่จะจับมือของเธอ

เจียงเหยาสังเกตเห็นท่าทางของคุณข่ายที่ก้าวถอยหลังไปสองสามก้าวแล้วดึงลู่ชิงสีไปพร้อมกับเธอ ตามที่คาดไว้ เสียงของคุณข่ายก็ดึงขึ้น “อยู่ให้ห่างจากเธอซะ! ชิวเหอ ดูเขาสิ เขาเป็นเพลย์บอย! อยู่ให้ห่างจากเขาให้ได้มากที่สุด แค่จับมือกับเขา ก็อาจทำให้เธอท้องได้เลยนะ”

โจวเหวยฉีรู้สึกประหลาดใจ เขามองไปที่มือพร้อมกับส่ายหน้า “ไม่ถูก คุณข่ายล่ะก็ เป็นไปไม่ได้หรอกครับ”

“ไปกันเถอะ” ลู่ชิงสีจับมือเจียงเหยาและให้สัญญาณกับเฉินซวีเหยา พวกเขาจากไปทันที ละทิ้งโจวเหวยฉีที่สิ้นหวัง

เจียงเหยาไม่สามารถกลั้นหัวเราะของเธอได้อีกต่อไป เธอส่งเสียงออกมา

“สมควรแล้ว!” เจียงเหยาได้ยินข่าวลือของโจวเหวยฉีตั้งแต่เธอมาที่นี่ ตามข่าวซุบซิบ โจวเหวยฉีเป็นผู้ชายมากตัณหา ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าในแต่ละวัน แต่ละสัปดาห์

อย่างไรก็ตามเจียงเหยาไม่เคยเห็นโจวเหวยฉีอยู่กับผู้หญิงคนไหนเลย แม้จะรู้จักเขามานานแล้ว ทว่าบ่อยครั้งเธอจะได้กลิ่นน้ำหอมผู้หญิงจากร่างกายของเขา หรือเห็นรอยลิปสติกที่คอของเขา

พูดตามตรงโจวเหวยฉีเองก็ไม่ใช่คนเจ้าชู้อะไร เขาถูกตระกูลโจวกดดันให้กระทำการบางอย่าง ทำให้คนอื่นคิดว่าเขาเป็นเพลย์บอยที่ไร้ค่าและไม่มีความทะเยอทะยาน เขาทำสิ่งเหล่านี้เพื่อปกปิดตัวเอง เพื่อให้นางโจวและคนอื่น ๆ จะได้ไม่มองว่าเขาเป็นภัยคุกคาม

มันเหนื่อยที่ต้องใช้ชีวิตแบบนั้น

หลังจากออกจากบริเวณใกล้ที่ใกล้กับคุณข่ายอยู่ ลู่ชิงสีก็พาเจียงเหยาและเฉินซวีเหยาไปยังบริเวณอื่นที่พวกเขาผ่านไประหว่างทาง ผู้คนพลุกพล่านและกว้างขวางกว่าครั้งก่อนมาก เมื่อเข้าไป พวกเขาสามารถเห็นหินจำนวนมาก หรือหินมรกตที่หยาบกว่านั้นวางอยู่รอบ ๆ บริเวณ

“พี่ลู่ พี่จะไม่โชว์ฝีมือให้พวกเราดูหน่อยเหรอ?” เฉินซวีเหยารู้สึกตื่นเต้นมาก “หรือบางทีพี่จะให้คำแนะนำกับฉันสักหน่อย”

เขาถูมือด้วยความยินดี มองดูหินทุกก้อนที่เขาเดินผ่านไปอย่างจดจ่อ ในความจริงแล้ว เขาถือว่าเป็นมือใหม่อย่างแท้จริง

“ไม่ ฉันแต่จะแสดงให้เจียงเหยาดูว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง” ลู่ชิงสีส่ายหน้า เขาไม่มีแผนที่จะซื้อเพราะไม่ได้นำเครื่องมือมาด้วย

ทุกอย่างดูใหม่และน่าสนใจสำหรับเจียงเหยา ทุกคนที่อยู่ที่นี่ล้วนมีไฟฉากและเครื่องมืออื่น ๆ อยู่ในมือ พวกเขาจะยืนอยู่หน้าหินแล้วถูมัน หรืออาจส่องดูมันด้วยไฟฉาย หรือแม้แต่ตรวจสอบรายละเอียดโดยใช้แว่นขยาย ดูช่างเคร่งขรึมสำหรับผู้ที่ชื่นชอบที่แท้จริง

__

ตอนที่ 456 ที่ปรึกษา

“คุณข่ายเป็นที่ปรึกษาของคุณไม่ใช่เหรอคะ?” เจียงเหยาสแกนห้องโดยสังเกตผู้คนที่สนใจเรื่องของพวกเขา “เขาอยู่ไม่ไกลจากที่นี่นัก แต่ก็ยังไม่พลุกพล่าน เขามาทำอะไรที่นี่คืนนี้ค่ะ”

“เอาละ พี่ลู่น่ะไม่สามารถถูกมองว่าเป็นลูกศิษย์ของคุณข่ายหรอกนะ” เฉินซวีเหยาอธิบาย เขามองไปที่ลู่ชิงสีและเห็นว่าไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง เขาจึงพูดต่อ “เรื่องบังเอิญที่พี่ลู่รู้จักการเดิมพันหินในตอนนั้น เขาพบว่าเรื่องนี้น่าสนุกและได้ยินมาว่าคุณข่ายเป็นที่รู้จักกันดีในความรู้ความสามารถของเขาในวงการนี้ จึงตัดสินใจเขามาเป็นเด็กฝึกงานภายใต้คุณข่าย ฉันยังจำได้ครั้งแรกที่เขามาเยี่ยมคุณข่าย เขาแต่งชุดเครื่องแบบนักศึกษาซะเต็มยศ คุณข่ายเห็นแบบนั้นไล่เขาออกมาด้วยไม้กวาดด้วยล่ะ!”

“หลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นคะ” เจียงเหยายังคงจินตนาการภาพของลู่ชิงสีที่ถูกคุณข่ายไล่ในใจ ไม่ว่าจะจินตนาการอย่างไรก็ช่างน่าตลก

“เธอยังไม่ชินกับนิสัยของพี่ลู่อีกเหรอ? ถ้าเขาตั้งใจแล้วล่ะก็ ไม่ว่าจะยังไง เขาก็จะทำให้สำเร็จ เพราะคุณข่ายไม่ยอมรับเขาเป็นศิษย์ เขาจึงเข้าไปสอดแนมบทเรียนของคุณข่ายและแอบฟังคำแนะนำของเขา สองชั่วโมงต่อมา เขาก็มีความกล้าที่จะเข้าไปหาคุณข่ายและบอกเขาว่าเขาได้ยินทุกอย่างแล้ว และขอให้คุณข่ายเป็นที่ปรึกษาให้กับเขา นั่นเป็นอีกครั้งที่เขาถูกไล่ออกมา”

เฉินซวีเหยาตื่นเต้นในขณะที่เขาเล่า “ฉันไม่ได้ล้อเล่นนะ เขาถูกไล่ตีให้ออกจากประตูเลยล่ะ พี่ลู่กลับมาพร้อมกับรอยฟกช้ำไปทั่วตัว ถึงขั้นต้องไปห้องพยาบาลของวิทยาลัย ตั้งแต่นั้นมา พี่ลู่ก็ไปพบคุณข่ายทุกครั้งที่เขามีเวลา พูดกันตามตรง พี่ลู่ใช้เวลาอยู่ที่นั่นน้อยกว่าครึ่งปีกับคุณข่าย แต่เพราะเขาฉลาด หยิบจับอะไรได้ตั้งมากมาย”

“ฉันรู้นั่นมันไม่ใช่ความสัมพันธ์ระหว่างอาจารย์กับลูกศิษย์อย่างเป็นทางการ” เจียงเหยาเข้าใจในทันที

“การตอบสนองอย่างเยือกเย็นของคุณข่ายต่อพี่ลู่ไม่ได้เกิดจากเหตุการณ์นี้หรอก พี่ลู่จากไปหลังจากที่ได้เรียนรู้ทุกอย่างที่เขาต้องการ มีอยู่ครั้งหนึ่ง คุณข่ายขอให้พี่ลู่ไปประชุมเรื่องการเดิมพันหินกับเขา พี่ลู่กลับตอบว่าเขาไม่สนใจและไม่ได้วางแผนที่จะประกอบอาชีพในสายนี้อีกต่อไป หลังจากเรียนจบแล้ว เขาจะเข้ากองทัพ คุณข่ายเกือบสำลักเมื่อได้ฟังแบบนั้น ถึงขั้นโกรธจัดเชียวล่ะ”

ลู่ชิงสีนั้นหนักแน่นและมองเห็นอนาคตของตัวเองอย่างชัดเจน ทัศนคติของเขาทำให้คุณข่ายตีความผิดว่าเป็นสัญญาณว่าเขาต้องการละทิ้งอาชีพทหารและเริ่มต้นใหม่ด้วยการเดิมพันหิน แม้ว่าคุณข่ายจะไม่ยอมรับอย่างเป็นทางการว่าลู่ชิงสีเป็นลูกศิษย์ของเขา แต่เขาก็ยังสอนลู่ชิงสีเสียมากมาย เขาคงไม่เชิญลู่ชิงสีเข้าร่วมการประชุมหากเขาไม่ต้องการให้อีกฝ่ายได้ทำผลงานที่ดีในสนามนี้

ใครจะคิดว่าลู่ชิงสีจะละทิ้งโอกาสนี้ แล้วไปเข้าร่วมกองทัพ อีกทั้งยังสามารถทำเงินมหาศาลจากหินหยาบ ๆ ที่เขาซื้อด้วยเงินเพียงสามพันหยวน?

ในชีวิตของคุณข่าย ไม่เคยเห็นใครใช้ชีวิตของเขาอย่างไร้กังวลและในทางใด ๆ ตามที่เขาพอใจ เขารู้สึกขุ่นเคืองและคิดว่าลู่ชิงสีทำเช่นนั้นเพียงเพื่อจะยุ่งกับเขา ซึ่งอธิบายได้ถึงการได้รับการต้อนรับที่เยือกเย็นต่อลู่ชิงสี

เฉินซวีเหยารู้ว่าคุณข่ายแท้จริงแล้วชอบลู่ชิงสี เพราะชายหนุ่มเป็นคนฉลาด เรียนรู้ได้เร็ว ไม่ว่าเขาจะเลือกทำอะไร อนาคตของเขาก็ถูกกำหนดให้สดใส