King X King เมื่อได้เกิดเป็น องค์รัชทายาทลำดับสุดท้าย ตอนที่ 268 ขอโทษแล้วก็...

ตอนที่ 268 ขอโทษแล้วก็...

เป็นของจริง! ไข่ที่อยู่ด้านหน้าของผมตอนนี้เป็นของจริงแบบที่เออวินได้บอกเอาไว้ และไม่ใช่เพียงของจริงเท่านั้นแต่มันไกลฟักตัวแล้วด้วยเพราะร่างกายของมันสมบูรณ์มาก ถ้าได้พลังเวทย์กระตุ้นเพื่อให้ฟักก็คงฟักออกมาได้เลย

“เออวิน!”

“ครับองค์ชาย…” ‘สรุปมันยังไงกันแน่นะ ปกติคนเรามันตรวจสอบกันได้ด้วยเหรอว่ามีอะไรอยู่ในไข่แบบนั้น องค์ชายบ้านี่มันจะทำอะไรกันแน่???’

“ข้าขอโทษเรื่องการพูดว่าเป็นของปลอมเมื่อครู่ด้วย”

“ห่ะ?!?!?!  ไม่สิ! มะ ไม่เป็นอะไรครับองค์ชาย เป็นเรื่องปกติอยู่แล้วที่ท่านจะสงสัยเพราะไข่ของนกเพลิงมันไม่ได้หาง่ายๆ แต่ทางท่านเองก็ให้ค่าตรวจสอบมาแล้วข้าไม่ว่าอะไรหรอกครับ”

น้ำเสียงของเออวินเต็มไปด้วยความโล่งใจ พร้อมใบหน้าปั้นยิ้ม

จากนั้นผมก็หันไปทางเทเลอร์

“เทเลอร์จับตัวมันเอาไว้”

“ครับ? มัน? ท่านกำลังจะให้ข้าจับใคร”

หลังจากเทเลอร์ถามผมก็ชี้นิ้วไปที่เออวินที่ยืนอยู่

“หมอนั่นแหละ จับเอาไว้”

“อะ องค์ชายนี่ท่านจะทำอะไรครับ ท่านจะมาจับข้าทำไมในเมื่อเรื่องทุกอย่างมันไม่ได้เป็นแบบที่ท่านบอก …ระ หรือว่าท่านต้องการเงินคืนงั้นเหรอ-”

“อย่ามาตลก!!!”

ผมตะโกนไประหว่างที่เออวินกำลังเอาถุงเงินส่งคืนมาทางผม ส่วนสาเหตุที่ผมต้องสั่งออกไปแบบนั้นก็เป็นเพราะว่าเรื่องนี้มันไม่ใช่แล้ว เพราะตอนนี้ตัวเลือกที่เหลืออยู่มีเพียงสองอย่าง

1.ไข่นี่เป็นของในทวีปแห่งนี้

2.มันไม่ใช่ของในทวีปนี้

และถ้าเป็นข้อสองก็ไม่ต้องอธิบายอะไรกันแล้วกับเรื่องที่มันกำลังเกิดขึ้นอยู่

“-องค์ชายนี่ท่านกำลังจะทำอะไรกันแน่?”

หนึ่งในนักสู้เผ่ามนุษย์ถามขึ้นมาซึ่งผมเองก็ไม่รู้ว่าหมอนั้นเป็นคนของประเทศไหน ได้ยินแบบนั้นผมก็ตอบกลับไป

“จับตัวคนที่ต้องสงสัยอยู่ไง”

“-ต้องสงสัย? นี่ท่านกำลังพูดเรื่องอะไรกันครับ คนที่น่าสงสัยตอนนี้มันเป็นท่านเองไม่ใช่หรือไงที่แพ้แล้วกล่าวหาคนอื่นแบบนี้เพื่อเอาเงินคืน”

นักสู้ที่กำลังต่อคำกับผมอยู่ตอนนี้นับว่าเป็นคนที่กล้ามากที่พูดออกมาแบบนี้ และไม่ใช่เพียงต่อคำเท่านั้น เพราะหมอนี่กำลังเอามือจับดาบของตัวเองเอาไว้ด้วย อีกอย่างไม่ใช่เพียงคนเดียวเท่านั้นที่เคลื่อนไหว นักสู้อีกหลายคนเองก็เคลื่อนไหวโดยเอามือจับดาบหรือไม่ก็เอามาอยู่ใกล้ดาบที่สุดเอาไว้แล้วเช่นกัน

น่ารำคาญจริง!

“เอาสิ!” ผมเริ่มกวาดสายตามองพวกที่จับอาวุธ “ใครกล้าก็ชักดาบหรืออาวุธของตัวเองออกมา แต่บอกเอาไว้ก่อนเลยว่าใครที่กล้าทำแบบนั้นก็แปลว่าประกาศตัวเองเป็นศัตรูของข้าทันทีแล้วคงไม่ได้ลงแข่งวันนี้แน่ …ถ้าทำอะไรแบบนั้น!”

บรรยากาศในห้องตอนนี้เต็มไปด้วยความเงียบสงัด ทางด้านของเทเลอร์ก็ทำตามคำสั่งไปเรียบร้อยที่ตอนนี้จับตัวเออวินเอาไว้ได้แล้ว เห็นไม่มีใครตอบออกมาผมก็มองไปทางพวกเผ่าภูติที่ไม่ได้จับอาวุธและยืนนิ่งกันอยู่

“พวกเจ้าเองก็ไม่คิดจะพูดอะไรเลยหรือไง ต้องให้ข้ารายงานราชินีภูติไหม”

พวกภูติทีผมพูดด้วยเป็นกลุ่มสามคนที่ยืนมองสถานการณ์มาได้สักพักแล้ว ในตอนแรกผมก็คิดว่าข่าวเรื่องการศูนย์พันธ์ของนกเพลิงจะรู้เพียงแค่คนระดับสูงของประเทศเท่านั้นเลยไม่ได้พูดอะไรออกไป

แต่ว่า

หลังจากที่เห็นท่าทางของภูติพวกนั้นที่ยังยืนสงบนิ่งราวกับว่าสถานการณ์ในห้องมันเป็นเรื่องปกติ ความคิดของผมก็เปลี่ยนไป เพราะจากท่าทางที่ภูติพวกนั้นแสดงออกมาพวกนั้นต้องรู้อะไรแน่แล้วคนที่ส่งมาก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกขาราชินีภูติหรอก ถ้าเป็นผมเองก็คงทำเหมือนกัน ก็ในเมื่อรู้ว่าสัตว์อสูรที่ล่าจนศูนย์พันธ์ไปแล้วปรากฏตัวออกมาเป็นของรางวัลในประเทศเพื่อนบ้านแบบนี้ แถมยังเป็นไข่อีกใครมันจะไปทนอยู่เฉยได้

“องค์ชายดรารอน์พูดถูกแล้ว” หนึ่งในภูติที่เป็นภูติไฟเอ่ยออกมา จากนั้นก็ชี้นิ้วไปที่ไข่ด้านหลังของผม “ตามข้อมูลประเทศภูติของพวกเราสัตว์อสูรนกเพลิงศูนย์พันธุ์ไปเมื่อสงครามครั้งก่อนแล้ว และมันก็เป็นเรื่องที่จะเป็นไปไม่ได้ว่าจะมีไข่ของสิ่งมีชีวิตที่ศูนย์พันธ์ไปแล้วปรากฏออกมาแบบนี้”

หลังจากการอธิบายภายในห้องก็อยู่ในความสับสนกับเรื่องที่ได้ยิน พวกนักสู้ต่างก็มองหน้ากันไปมาไม่มีใครพูดหรือโต้ตอบอะไร ทางด้านของเออวินก็ยืนเงียบทำหน้าเป็นกังวลตั้งแต่ที่โดนสั่งให้ควบคุมตัวโดยไม่ได้โต้ตอบอะไรออกมาสักอย่าง

“องค์ชายให้ทำไงต่อดีครับ”

เทเลอร์ถามระหว่างถามก็มองเออวินที่ตัวเองคุมตัวเอาไว้

ตามจริงด้วยอำนาจของผมการฆ่าเลยก็ไม่ได้เกินไปหรอก แต่ถ้าทำอะไรแบบนั้นลงไปมันก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมาเพราะตอนนี้ถ้ามันเป็นแบบที่ผมคิดเอาไว้การที่จะรู้ว่าเออวินมันเอาไข่มาได้ยังไงเป็นเรื่องที่ต้องรู้ให้ได้ก่อน

“เจ้าไปตามท่านทารอนมา”

“ครับ…”

เทเลอร์ตอบรับคำสั่งของผมโดยไม่ได้ถามอะไรแล้ววิ่งออกไปจากห้องทั้งแบบนั้น จากนั้นผมก็เริ่มพูดกับพวกที่เหลือในห้องต่อ

“ทุกคนออกไปจากห้องนี้ให้หมด ข้าต้องการคุยกับเออวินตามลำพัง”

เมื่อออกคำสั่งกลุ่มภูติทั้งสามคนก็เดินออกไปทันทีก่อนพวกเผ่าอื่น แล้วก็ตามด้วยพวกอื่นที่แสดงท่าทางไม่พอใจออกมาแต่ก็ไม่ได้ทำอะไรเพราะน่าจะรู้สถานะตัวเองดี จากนั้นไม่นานภายในห้องขนาดใหญ่ตอนนี้ก็เหลือเพียงผมกับเออวินเท่านั้น

ผมเลยเดินเข้าไปยังจุดที่หมอนั่นยืนอยู่แล้วก็ถามไปด้วยว่า

“เจ้าไปเอาไข่นี่มาจากที่ไหน… ไม่สิ! ต้องถามว่าเอามาจากใครต่างหาก”