บทที่ 646 อ่อนไหว
บทที่ 646 อ่อนไหว เฉินเฉียงได้เอื้อมมือไปหยิบขวดไวน์ขาวด้วยความเคยชินหมายจะเปิดกระดกดื่มตามปกติ แต่เป็นตอนนี้ที่สายตาของเขาไปปะทะเข้ากับใบหน้าของฟุเฉียนหยานที่กำลังส่งรอยยิ้มมาให้เขาอย่างไม่พูดไม่จา นี่ทำให้เขาพึ่งจะนึกได้ว่าในตอนนี้เขาไม่ได้อยู่ที่บ้าน และยิ่งไปกว่านั้นคือ การกินข้าวคู่กับสาวงามเช่...
