บทที่ 594 ความแค้นสิบปี
ปังง!!! เสียงปิดประตูดังขึ้น โหย่วเยี่ยนกลับมาถึงห้องของนางด้วยอารมณ์ขุ่นมัวอย่างที่สุด ใบหน้าที่เคยงดงามปานนางฟ้า บัดนี้บึ้งตึงด้วยความกราดเกรี้ยว ท่าทางของโหย่วเยี่ยนดูไม่ค่อยพอใจกับทุกสิ่งรอบข้าง หยดเหงื่อเม็ดเล็กๆปรากฎขึ้นบนหน้าผากเห็นได้ชัดว่านางรีบร้อนที่จะกลับมา “สารเลว สารเลว สารเลว!!!” หญิง...
