บทที่ 589 วันว่างๆของป้ายอู๋ซิง
ป้ายอู๋ซิงมองแผ่นหลังของชายหนุ่มจนหายไป จากนั้นมันย้ายสายตาดื่มกินอาหารบนโต๊ะต่อโดยไม่สนใจ ซากศพตรงหน้าแม้เพียงน้อย “อาหารดี สุราเยี่ยม... แต่เดียวก่อน!!! นายท่านไปแล้ว แม่นางโหย่วก็ไม่อยู่ ใครจะมาจ่ายค่าอาหารมื้อนี้ให้แก่ข้า!!!” เมื่อคิดได้เช่นนั้นป้ายอู๋ซิงมองสายแลขวา เมื่อเห็นว่าเถ้าแก่และเสียวเอ...
