ตอนที่ 310 : ความหมายของชีวิตคืออะไร?
ตอนที่ 310 : ความหมายของชีวิตคืออะไร?
“ได้ค่ะ คุณเจียง”
หลังจากนั้นยูนาก็ได้แต่ตอบรับด้วยน้ำเสียงที่ไม่สามารถปฏิเสธได้
ชายในชุดสูทจ้องมองเจียงเฉินอย่างว่างเปล่า
ฉัน....ถูกลดระดับ?
ล้อเล่นกันรึเปล่า?
ฉันเพิ่งจะพูดไปว่าฉันเป็นรองประธานเมอร์เซเดา-เบนซ์กรุ๊ป เป็นผู้บริหารคนสำคัญ.....ของบริษัทระดับโลก ฉันกลับถูกลดตำแหน่งเพราะฉันทำให้คนเพียงคนเดียวไม่พอใจ
ใช่แล้ว เขาแซ่เจียง เขาไม่ใช่เจ้าของไม่ใช่ผู้ถือหุ้นของเมอร์เซเดสเบนซ์นี่....
แล้วฉันจะไปถูกลดขั้นได้ยังไง?
ใช่แล้วมันจะต้องเป็นเรื่องโกหกแน่ๆ!
ยิ่งผู้ชายในชุดสูทคิดมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งคิดว่ามันเป็นไปได้มากเท่านั้น!
เขาแค่ต้องการขู่ฉัน!
ในเวลานี้เอง....
ตรู๊ด ตรู๊ด~~
โทรศัพท์เข้ามา
เลขาประธาน(ยูนา)~~
ชายในชุดสูทรับสายและพูดออกมาอย่างรวดเร็ว “สวัสดีครับ คุณยูนา”
ยูนา “สวัสดีค่ะเฉินหยาง ตอนนี้ฉันขอแจ้งว่าคุณถูกปลดออกจากตำแหน่งแล้ว ช่วยกลับมาที่บริษัทและจัดการเรื่องด้วย....”
ปึง~~
โทรศัพท์ตกลงพื้น
ชายในชุดสูทรู้สึกหน้ามืดขึ้นมาทันที
เจียงเฉินหัวเราะออกมา คนประเภทนี้สมควรโดนแล้ว นายใส่ร้ายป้ายสีฉันตั้งใจใช้ฉันโอ้อวด ดังนั้นายต้องได้รับผลที่ตามมา!
เจียงเฉินหันไปมองหญิงสาวต่อ
ในเวลานี้เองหนังศรีษะของเธอรู้สึกชาขึ้นมาทันที!
เธอนั้นเห็นด้วยตาตัวเองว่าผู้ชายตรงหน้าของเธอนั้นถูกปลดออกทันทีที่ที่เขาโทรศัพท์ออกไป
“มันจบแล้ว มันจบแล้ว ฉันทำอะไรลงไป ฉันทำอะไรลงไป!”
“ขอโทษนะคุณผู้หญิง แต่ผมรู้จักคุณรึเปล่า?”
“ฉันไม่รู้ค่า....แหะ แหะ.....” เธอยิ้มออกมาและมองเจียงเฉินด้วยความกลัว
ไม่รู้จัก....
ใช่แล้ว!
ฮ่าๆๆๆ!
ฉันมันฉลาดจริงๆที่หาวิธีแบบนี้ได้!
ตอนนี้ฉันแต่งหน้าหนามาก แม้แต่แม่ของฉันก็จะต้องจำฉันไม่ได้อย่าว่าแต่เขาเลย!
“โอ้ คุณเจียงแฟนคุณอยู่ตรงนั้น!”
หญิงสาวชี้มือออกไปทางด้านหลังของเจียงเฉินและตะโกนออกมา
เจียงเฉินหันกลับไปโดยไม่รู้ตัว
ไม่มีอะไร...
ฉันถูกหลอก!
เมื่อมองกลับไปก็พบว่าหญิงสาวนั้นวิ่งไปที่ประตูแล้ว!
วิ่ง....
ไปแล้ว....
เจียงเฉิน “…”
ผู้หญิงคนนี้ฉลาดมาก!
และในเวลานี้เองเจียงเฉินก็พบว่าเธอนั้นลืมหยิบกระเป๋าของเธอไปด้วย
เจียงเฉินมีความสุขขึ้นมาทันที
เปิดดูกระเป๋า พบโทรศัพท์มือถือและรูปพื้นหลังก็เป็นรูปเจียงเฉินตอนที่ไม่ได้ใส่หน้ากาก
“ผู้หญิงคนนี้เป็นแฟนคลับของฉันด้วยงั้นหรอ?”
เจียงเฉินอดไม่ได้ที่จะเลิกรู้สึกโกรธ
“นี่ รูปนี้มาจากโรงแรมผางกู่งั้นหรอ?”
รูปถ่ายของเจียงเฉินบนอินเทอร์เน็ตนั้นนับว่าหายากเพราะพวกมันส่วนใหญ่มักจะถูกทีมงานของบริษัทรักษาความปลอดภัยเทียนเฉินลบไปแล้วดังนั้นรูปที่เหลืออยู่นั้นมักจะเป็นรูปที่ถ่ายมาด้วยตัวเองซะเป็นส่วนใหญ่
ผู้หญิงคนนี้มีรูปของเขาในโรงแรมผางกู่เดาว่าเธอนั้นก็คงจะเป็นหนึ่งในพนักงานในโรงแรมผางกู่แน่ๆ
เจียงเฉินหยิบโทรศัพท์ของชายในชุดสูทมาดูรูป
กดดูรูปของเธอตอนที่ยังไม่ได้แต่งหน้า
หืม~~
เจียงเฉินตกตะลึง
เอาจริงๆเธอก็สวยไม่น้อยเลย หน้าเนียน เอาวบาง.....อย่างน้อยๆก็มี 90 คะแนน!
เจียงเฉินส่งรูปไปให้โจวหยวนประธานโรงแรมผางกู่ “ช่วยตรวจสอบให้หน่อยว่าเธอเปฌนพนักงานโรงแรมของเราไหม”
โจวหยวน “เจ้านายชอบผู้หญิงคนนี้ใช่ไหมครับ ไม่มีปัญหาครับ ผมจะตรวจสอบให้ทันทีครับ”
เจียงเฉิน “ไปให้พ้น!”
ด้วยพนักงานที่มีหน้าตาที่สวยงามแบบนี้ดังนั้นการตรวจสอบจึงค่อนข้างง่าย ดังนั้นเวลาผ่านไปไม่นานโจวหยวนก็โทรกลับมาหาอย่างรวดเร็ว
“เจ้านาย เธอเป็นพนักงานห้องพิเศษของเราครับ”
“โอเค”
“เจ้านายต้องการให้ผมทำอะไรไหมครับ”
“ไม่จำเป็น”
เจียงเฉินหยิบกระเป๋าถือของเธอขึ้นมาและเดินออกไปจากร้านอาหาร
ในเวลานี้เอง ด้านนอกร้านอาหารก็มีคนทะเลาะกันพอดี
เป็นผู้ชายสองคนและผู้หญิงหนึ่งคน
คนหนึ่งเป็นคนรวยรุ่นที่สองขับรถซูเปอร์คาร์ของมาเซราติ
ความหล่อประมาณ 80 คะแนน
คนหนึ่งเป็นผู้ชายธรรมดาๆ ในชุดธรรมดาๆ ขี่จักรยาน
รักสามเศร้า!
คนรวยรุ่นที่สอง “เสี่ยวลี่ เธอจะเอายังไง เธอก็เห็นแล้วว่าเขายากจนขนาดไหนแม้แต่เงินซื้อรถยนต์ก็ยังไม่มีได้แต่ขี่จักรยานไปวันๆ เธออยากจะมีชีวิตกับคนแบบนี้งั้นหรอ?”
ชายหนุ่มธรรมดาๆก็พูดออกมาทั้งน้ำตาว่า “ฉันหวางลี่ ยากจนแต่ฉันก็มีความทะเยอทะยาน จะต้องมีวันหนึ่งที่ฉันสามารถหาเงินได้อย่างมหาศาลอย่างแน่นอน!”
สาวสวย “จางห่าว นายอย่าดูถูกคนดีกว่า! เป็นคนจนมันผิดตรงไหน! คนรวยรุ่นที่สองมันน่าทึ่งมากนักหรอ? ขี่จักรยานมันผิดหรอ? มันดูโรอมนติกและเท่จะตายไป!”
ทุกคนต่างหันมาดู.....
ผู้คนที่ได้เห็นต่างก็รู้สึกว่าหญิงสาวนั้นเป็นคนดีจริงๆ!
ไม่เสียดายเงิน!
ไม่ยอมก้มหัวให้คนมีเงินง่ายๆ!
ความรักยิ่งใหญ่กว่าเงิน!
นานมากแล้วที่ไม่ได้เห็นความรักที่บริสุทธิ์แบบนี้!
โกรธ!!
โกรธคนที่คิดจะทำลายความรักของคนอื่นด้วยเงิน!
แล้ว....
สาวงสวยก็พูดกับผู้ชายธรรมดาๆ “หวังลี่ แม้ว่านายจะยากจน! แต่ฉันก็เชื่อในตัวนาย ตราบใดที่นายขยันทำงานอย่างหนัก นายก็จะต้องพบกับสิ่งที่ดีกว่า!”
ให้กำลังใจ!
จากนั้นเธอก็เดินไปขึ้นรถมาเซราติสุดเท่ของคนรวยรุ่นที่สอง
“นายต้องขยันทำงานให้หนักนะ!!”
รถมาเซราติขับออกไป
เงียบ.....
เงียบกริบ.....
ผู้คนรอบๆมองหน้ากัน คุณมองมาที่ฉัน ฉันก็มองไปที่คุณ....
เดี๋ยวนะ~~~
ตู้ม~~
ตู้ม~~
มันพลิกผันเร็วเกินไปพวกเขาทำความเข้าใจไม่ทันจนล้มลงไปในบ่อน้ำข้างๆ
พระเจ้า!
แล้วไหนความรักที่แสนบริสุทธิ์ล่ะ?
แล้วไหนเงินที่ไม่สามารถซื้อใจเธอได้?
สาวสวยทำไมคุณถึงยอมขึ้นรถของคนรวยรุ่นที่สองง่ายๆแบบนั้น?
อะไรกัน?!
.......
ในเวลานี้เองเจียงเฉินก็ได้รับสายจากชูหลิงเหยา
“สามี!!”
ชูหลิงเหยายิ้ม “ฉันคิดถึงนายจัง”
เจียงเฉินยิ้ม “ก่อนหน้านี้ฉันไปเจอพ่อกับน้องชาวของเธอชูสือซีมาแล้วนะ”
ชูหลิงเหยาดูซาบซึ้ง “ฉันได้ยินมาจากพ่อกับน้องสาวของฉันแล้ว นายช่วยครอบครัวของฉันไว้ได้เยอะเลย ไม่อย่างนั้นครอบครัวของฉันคงต้องทนทุกข์ทรมาณเพราะหลงอ้าวแน่ๆ”
เจียงเฉินดูมีความสุมาก “แล้วจะขอบคุณฉันยังไงดีล่ะ”
ชูหลิงเหยาอาย : (*/ω＼*)
ถึงฉันจะรู้ว่านายไม่ได้จริงจัง
แต่ฉันก็สมควรตอบแทนนายอยู่ดี
“ฮึ่ม!”
“ถ้าอย่างนั้น ฉันเล่าเรื่องวัยเด็กของฉันให้ฟังเอาไหม อยากฟังรึเปล่า”
เจียงเฉิน “….”
แบบนี้ก็ได้หรอ?
ไม่เป็นไร
เจียงเฉินพยักหน้า “ก็ได้”
ชูหลิงเหยาหัวเราะออกมา “ตอนที่ฉันยังเป็นเด็ก บริษัทของพ่อกับแม่ฉันไม่ได้อยู่ไกลจากบ้านเท่าไหร่ แต่ตอนนั้นพวกเขายังทำงานหนักมาก พวกเขามักจะทำงานกะดึกกัน ครั้งหนึ่งเธอเข้ามาในห้องของฉันตอนสามทุ่มแล้วก็ลูบหัวของฉันก่อนจะพูดว่า ‘ดูแลน้องด้วยนะ’ ก่อนเธอจะเดินออกไปกับพ่อของฉัน”
“ฉันกับน้องสาวเป็นคนมีเหตุผลตั้งแต่เด็ก คืนนั้นสือซีนอนไม่หลับ เธอร้องไห้และพูดว่าพ่อกับแม่ทำงานเพื่อเราหนักเกินไปแล้ว เธอต้องการที่จะเอาชาโสมไปให้พวกเขา....”
“ว้าว! เด็กดีขนาดนั้นเลยหรอ?’
เจียงเฉินรู้สึกทึ่ง
“ใช่ ชีวิตตอนที่ฉันเป็นเด็กไม่ได้ดีแบบนี้หรอกนะ.
ชูหลิงเหยาพูดออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม “ดังนั้น ในคืนฤดูใบไม้ผลิอันหนาวเหน็บ เด็กหญิงสองคนก็เดินจูงมือกันบนทางเดิน และน้องสาวของฉันก็สะพายกระเป๋าที่มีกระติกน้ำรอนสองใยอยู่ข้างใน ขณะที่พวกเรากำลังเดินไปนั้น พวกเราก็เห็นพ่อกับแม่กำลังกินหม้อไฟกันอยู่ที่ร้านแผงลอยริมถนน.....”
เจียงเฉิน “….”
ฮ่าๆๆๆ~~~
หัวเราะลั่นออกมา!
“ตอนนั้นฉันกับน้องสาวร้องไห้ออกมา~”
ชูหลิงเหยาพูดพร้อมกับยิ้มออกมา “พ่อกับแม่ของฉันใช้เวลาอยู่นานกว่าจะเกลี้ยกล่อมเราได้ และพวกเขายังต้องให้สัญญาอีกว่าพวกเขาจะพาเราไปหาอะไรอร่อยๆกินกันในอนาคต พวกเราถึงได้หยุดร้องไห้กัน”
เจียงเฉินพูดออกมา “ยัยโง่ จากนี้ต่อไปในอนาคตสามีของเธอจะเป็นคนดูแลเธอเอง ไม่ว่าจะอยากกินอะไรอร่อยๆ ฉันก็จะพาเธอไปกินตลอดชีวิตที่เหลืออยู่”
“ขอบคุณนะที่รัก!”
ชูหลิงเหยายิ้มออกมาอย่างเขินอายและแก้มของเธอก็แดงมากกว่าเดิม
เจียงเฉินยิ้ม
ก็ในเมื่อเธอเป็นของฉันแล้ว จะยังเกรงใจไปอยู่อีกทำไม
อย่างไรก็ตาม เธอโทรมาขอบคุณฉันด้วยตัวเอง
ดังนั้นครั้งหน้าที่เจอกันก็คงต้องหาประโยชน์หน่อยแล้ว
......
วันรุ่งขึ้น
พระอาทิตย์ส่องแสง นกในตำหนักอ๋องฉีก็เริ่มส่งเสียงร้องออกหากิน ดอกไม้เริ่มบาน กลิ่นหอมอบอวลไปทั่วทั้งตำหนัก
เจียงเฉินตื่นขึ้นมาพร้อมกับความหล่อของเขา
วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ ตามแผนที่วางไว้ ในตอนเย็นเชามีนัดกับวอลเลนรองประธานสำนักงานใหญ่ของเดมเลอร์และเควินประธานของภูมิภาคจีน
สถานที่ : ร้านอาหารจินซิงเหลียน สาขาฉางหงเฉียว
นี่เป็นร้านอาหารหรู ที่ตั้งอยู่ใกล้กับสวนสาธารณะเฉาหยาง
แต่ก่อนหน้านั้นเขาควรไปทำธุระก่อน
การทำธุระเท่านั้นคือเรื่องสำคัญของเจียงเฉิน!
ขับรถมาเซราติสีน้ำเงินจากตำหนักอ๋องฉีทันที
คำขอแรก
เนื้อหา : ช่วยฉันสั่งสอนบทเรียนให้กับภรรยาของฉันที!
เจียงเฉินขับรถมาเซราติเข้าไปในวิลล่าสุดหรูในเขตุของหยานซีวิลล่าทันที
คนที่อยู่ที่นี่มีแต่คนรวยเท่านั้น!
นักพบกับลูกค้าที่นอกวิลล่าของลูกค้าก่อน
นอกประจูเจียงเฉินได้ยินเสียงการทะเลาะวิวาทหลุดออกมาจากในบ้าน มันเป็นการทะเลาะกันระหว่างสามีกับภรรยา
“คุณมีผู้ชายคนอื่น คุณเคยไว้หน้าผมไหม?!”
“แล้วฉันไปมีผู้ชายอื่นแล้วนายทำอะไรฉันได้? นายต่อต้านฉันได้หรอ? นายมันก็แค่คนธรรมดาๆ ทุกวันนี้ความมั่งคั่งและสถานะของนายก็ได้มาจากฉันฟ่านเหม่ยอิงทั้งนั้น! ฉันให้นายได้ ฉันก็สามารถนำกลับคืนมาได้เหมือนกัน!”
“จะไปมีผู้ชายคนอื่นหรือไม่ผมไม่สน แต่อย่าให้คนอื่นรู้จะได้ไหม? รู้ไหมว่าผมที่เป็นผู้ชายอับอายมากแค่ไหน!”
ชายคนนั้นทำหน้าเศร้า~~
“นายเป็นผู้ชายหรอ นายเป็นผู้ชายหรอ? นายกล้าตีฉันไหมล่ะ?”
“ผมไม่กล้า.....”
“…..”
เจียงเฉินได้ยินเสียงทะเลาะมาจากในวิลล่า....
ปรากฏว่าการมีผู้ชายอื่นเป็นเรื่องปกติ?
แล้วผู้ชายคนนั้นแย่จนถึงกับต้องยอมทนถูกสวมหมวกเขียวเลยหรอ?
เคาะประตู
“สวัสดีครับ ผมเป็นคนทำธุระครับ”
ประตูวิลล่าเปิดออก
เจียงเฉินก็พบกับคู่รัก
ผู้ชายมีหน้าตราที่ค่อนข้างหล่อ แต่เขากลับดูขี่ขลาดซึ่งง่ายต่อการกลั่นแกล้ง
ส่วนผู้หญิงมีหน้าตาน่าเกลียด หน้าแบบจีน คิ้วหนาแถมใบหน้ายังดูดุมาก แต่เมื่อมองดูการแต่งกายของเธอหากมีเงินไม่ถึง 10 ล้านคงแต่งไม่ได้แบบนี้แน่นอน!
ผู้หญิงคนนี้จะต้องเป็นคนรวยมากแน่ๆ!
เจียงเฉินเดินเข้าไป “สวัสดีครับ ผมมาทำธุระครับ”
หญิงสาวขมวดคิ้ว “เรียกมันมาทำไม!”
ชายคนนั้นตัวสั่น “ถึงผมจะไม่กล้าตีคุณ แต่ผมกล้าปล่อยให้คนทำธุระตีคุณแทน!”
จากนั้นเขาก็หันไปหาเจียงเฉินและร้องไห้ขอร้องออกมา “ฉันต้องการให้นายสั่งสอนบทเรียนให้เธอหน่อย!”
เจียงเฉินอึดอัด “นี่มันไม่แย่ไปหน่อยหรอ?”
ชายคนนั้นร้องไห้ออกมา “เพื่อนฉันถูกสวมหมวกเขียวนะ ได้โปรด~~”
เจียงเฉินคิด : ใช่แล้วคนไม่ซื่อสัตย์แบบนี้ต้องถูกสั่งสอน!
เจียงเฉิน “ได้!”
ก้าวออกไปข้างหน้า
หญิงสาวหน้าตาน่าเกลียดจ้องมองเจียงเฉินอย่างโกรธเคือง “นายกล้า! รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร ฉันคือเจ้าของบริษัทยิ้งเค่อ มีมูลค่ากว่าหนึ่งพันล้านหยวน นายกล้าตีฉันงั้นหรอ?! คนทำธุระตัวเหม็นอย่างนายน่ะฉันไม่กลัวหรอก! ฉันฟ่านเหม่ยอิงจะบีบคอนายให้ตายเมื่อไหร่ก็ได้!”
มหาเศรษฐีงั้นหรอ?
แต่ขอโทษนะมูลค่าบริษัทของเธอแค่เศษเสี้ยวรายได้ของฉัน!
เดิมทีเจียงเฉินกำลังคิดหนักอยู่ว่าจะสั่งสอนเธอดีไหม แต่เธอกลับหยิ่งผยองใส่เขา.....
จะบีบคอฉันให้ตายเมื่อไหร่ก็ได้งั้นหรอ?
งั้นฉันก็ยินดี!
ตบใบหน้าของเธอทันที!
เพี้ยะ~~~
หญิงสาวเอามือปิดใบหน้าของเธอและมองหน้าเจียงเฉินอย่างไม่อยากจะเชื่อ
“นาย.....นายกล้าตบฉันจริงๆงั้นหรอ!?”
เจียงเฉินกางมือของเขา “ผมก็แค่รับคำสั่งมาจากสามีของคุณ”
หญิงสาวมองไปทางสามีของเธอด้วยความโกรธเคือง
“ดีจริงๆ นายไม่โกรธที่ฉันสวมหมวกเขียวให้นายงั้นสินะ งั้นฉันจะสวมหมวกเขียวให้นายดูอีกรอบ!!”
เธอมองไปที่เจียงเฉิน
หือ~~~
หล่อมาก!
กลิ่นอายของความเป็นชายหลั่งออกมาจากร่างกายของเขา กลิ่นอายที่สามีของเธอไม่มีแม้แต่น้อย มันคือสิ่งที่เธอปรารถนาอย่างแท้จริง!
เมื่อได้เห็นแบบนี้ความหล่อของเจียงเฉินนั้นมันก็ทำให้เธอนั้นรู้สึกตื่นเต้น!
ตกตะลึง!
“หนุ่มหล่อ ฉันตกหลุมรักนายแล้ว ฉันจะให้ 100,000 หยวนถ้านายยอมมาอยู่กับฉันหนึ่งเดือน!!”
คำพูดของหญิงสาวนั้นเต็มไปด้วยความหยิ่งผยอง
“ซื้อผมงั้นหรอ?”
เจียงเฉินรู้สึกรังเกียจขึ้นมาทันที!
ผู้หญิงไม่ดีแบบเธอ มีหรอที่ฉันจะอยากเข้าไปยุ่งด้วย?
น้องชายทำธุระคนนี้หล่อมาก!
“น้องชายฉันให้เดือนละ 200,000 ก็ได้....มาเถอะ มาให้พี่สาวกอดหน่อย….”
ฟ่านเหม่ยอิงวิง่เข้าไปหาเจียงเฉินอย่างบ้าคลั่ง
“อ้วก!”
เมื่อมองเห็นความร้อนแรงของเธอเจียงเฉินก็รู้สึกคลื่นไส้ขึ้นมาทันที
ถีบเธอออกไป
ด้วยแรงที่เขาถีบเธอกลับไป หญิงสาวก็พุ่งตรงไปกระแทกกับคอกสุนัขที่อยู่ข้างๆ
อึเปื้อนใบหน้าของเธอ
เจียงเฉินหัวเราะก่อนจะหันหลังกลับ
เจียงเฉินไม่ต้องการที่จะอยู่ในสถานที่ที่น่าขยะแขยงแบบนี้อีกต่อไป
ในไม่ช้า เสียงกรีดร้องที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้นก็ดังตามมาจากวิลล่าที่อยู่เบื้องหลังของเขา
“ไป้คนทำธุระ! แกต้องตาย! แกต้องตาย!”
เจียงเฉินขับรถมาเซราติออกไป
“ติ๊ง! คุณได้รับรีวิวห้าดาว~~”
เจียงเฉินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและพบว่าเขานั้นได้รับรีวิวระดับห้าดาว “ขอบคุณมากน้องชายที่แก้แค้นให้ฉัน ตอนนี้ฉันตัดสินใจแล้ว ฉันจะหย่ากับเธอ....”
หย่า?
เจียงเฉินอดไม่ได้ที่จะชื่นชมผู้ชายคนนี้ ในที่สุดเขาก็ฉลาดขึ้นมาสักที ถูกภรรยาของตัวเองสวมหมวกเขียวอยู่ทุกวันต้องกล้ำกลืนความอัปยศ ถ้าหากต้องอยู่แบบนั้นต่อไปชีวิตจะไปมีความหมายอะไร?
ฟ่านเหม่ยอิงใช้เวลาไม่กี่นาทีในการล้างสิ่งสกปรกออกจากใบหน้าของเธอ หยิบโทรศัพท์ โทรหาส่วนกลางของหมู่บ้านด้วยความโกรธ
“เมื่อสิบนาทีก่อนมีคนเข้ามาขโมยเครื่องประดับมูลค่า 10 ล้านของฉันไป หยุดเขาให้ได้!”
ส่วนกลางหมู่บ้านที่ได้ยินว่ามีการขโมยเครื่องประดับมูลค่าสิบล้านพวกเขาก็ตกตะลึงทันที!
พวกเขารีบทำการตรวจสอบกล้องวงจรปิด
ผลลัพธ์……
พวกเขาตรวจสอบซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ก็ไม่เห็นวี่แววของคนทำธุระเลย
เพราะในความคิดของพวกเขาคนทำธุระส่วนใหญ่คงจะขี่จักรยานหรือไม่ก็สกู๊ตเตอร์ไฟฟ้า แต่พวกเค้าคงคิดไปถึงว่าเจียงเฉินนั้นจะขับรถมาเซราติ ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่คนธรรมดาจะคิดไม่ถึง
.....
“ผมต้องขอโทษจริงๆครับคุณฟ่าน แต่พวกเราตรวจสอบแล้วพวกเราไม่พบคนทำธุระเข้ามาในชุมชนของเราเลย”
“อะไรนะ ไม่มันเป็นไปไม่ได้!”
ฟ่านเหม่ยอิงโกรธจัด
“ยามของพวกนายทำอะไรกันอยู่! มีคนทำธุระมาที่วิลล่าของฉันจริงๆ! แต่พวกนายกลับบอกว่าไม่มีเนี่ยนะ!”
“พวกเราตรวจสอบหลายรอบแล้วครับ แต่ว่าพวกเราไม่พบคนทำธุระจริงๆ....”
“พวกนายมันขยะ ไอ้พวกโง่!”
“….”
ในเวลานี้เองเจียงเฉินก็เพิ่งจะผ่านป้อมยามออกไปพร้อมกับรถมาเซราติของเขา
แม้แต่ยามก็คิดไม่ถึงว่าคนขับรถมาเซราตินั้นจะเป็นคนทำธุระ
ท้ายที่สุดแล้วคนที่รวยขนาดนั้นจะไปเป็นคนทำธุระได้ยังไง?
เป็นไปไม่ได้!
