ฮันเตอร์สุดแกร่งที่อย่างเป็นแค่คนอ่อนแอ ตอนที่ 24 เริ่มหางานอีกครั้ง

ประกาศจากนักเขียน อ่านจบแล้วก็ช่วยเขียนรีวิวเป็นกำลังใจให้หน่อยนะครับขอบคุณมากครับ

" ถ้าเป็นแบบนั้นผมก็ขอบคุณคุณมากคุณอดัม เพราะตัวผมเองก็มีธุระจำเป็นจริงๆที่ไปตอนนั้นไม่ได้ "

ตัวผมพูดออกไปพร้อมกับมองหน้าอดัมที่ยืนอยู่ด้านหน้าของผม ด้วยใบหน้าที่กำลังยิ้ม แล้วผมก็หันหน้ากลับไปหาประธาน ปฏิพลอีกครั้ง

" แบบนี้ไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหมครับท่านประธานคุณอดัมเค้าเสนอตัวเพื่อมาช่วยแล้ว"

" ครับแบบนั้นก็ไม่มีปัญหาอะไร ถ้าทางคุณอดัมเค้าว่าแบบนั้นผมเองก็ขััดเค้้าไม่ได้ "

หลังจากที่ผมฟังประธานปฏิพลพูดออกมาแบบนั้นผมก็เดินไปที่ประตูทางออกของห้องทันทีและเปิดประตูออกไป หลังจากที่ผมเปิดประตูห้องออกไปก็เจอกับฟ้าใสที่กำลังยืนรอผมอยู่ที่ด้านหน้าประตู

" เสร็จแล้วงั้นเหรอคะ "

" ครับ "

" เดี๋ยวฉันจะเดินไปส่งคุณเองค่ะ "

หลังจากที่เธอพูดจบเธอก็เดินนำผมไป ตามทางเดินที่เธอพาผมเดินเข้ามา ตัวของผมในขณะที่เดินกลับอยู่นั้น ก็ได้คิดถึงเรื่อง ของอดัม ว่าทำไมทางสำนักงานใหญ่ Hunter ถึงต้องการที่จะทดสอบพลังของผม แล้วเรื่องที่ อดัม พูดว่า การมีตัวตนของผมมันจะทำให้โลกเสียสมดุลคืออะไร

เห้ออ...ถ้าเราคิดไปตอนนี้มันก็ไม่ได้อะไร มีแต่ต้องเคลียร์ประตูมิติ 4 ดาวให้ได้ก่อน เดี๋ยวทางอดัมคงจะบอกอะไรกับเราเพิ่มเติมเองแหละ ในระหว่างที่ผมกำลังเดินกลับอยู่นั้นฟ้าใสที่กำลังเดินด้านหน้าของผมอยู่ก็หันหน้ากลับมาที่ผมแล้วเธอก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เบาๆ

" คะ...คือว่าวันนี้คุณว่างหรือเปล่าคะ "

ฟ้าใสที่หันหน้ามาทางผมเธอก็ยิ้มออกมาพูดด้วยสีหน้าที่กำลังเหมือนกับคนดีใจ ว่างงั้นเหรอถามเราแบบนี้คงไม่ได้หมาย ความว่ายังมีเรื่องอื่นอีกนะ ตามจริงวันนี้ก็ว่ากะจะไปลงเหรดเพื่อเคลียร์ประตูมิติอยู่หรอก แต่ดันมาเจอกับเรื่องปวดหัวแบบนี้ก่อนนี่สิ จะเอายังไงดีนะ ไม่สิวันนี้เราต้องไปทำงานก่อน เพราะเงินที่ได้มาเมื่อวานนี้เราก็เอาไปซื้ออาหารเกือบหมดแล้ว งั้นก็สรุปว่าเราไม่ว่างแล้วกัน

" คือว่าหลังจากนี้ผมต้องไปเคลียร์ประตูมิติครับคิดว่าไม่น่าจะว่างมีอะไรงั้นเหรอ "

" ค่ะงั้นก็ไม่เป็นไร "

น้ำเสียงของเธอตอบออกมาเหมือนน้ำเสียงของคนที่ผิดหวัง แล้วเธอก็หันหน้ากลับไปเดินตรงไปยังทางออก ตัวผมที่ยืนอยู่ ก็กำลังมองไปที่เธอ สรุปเมื่อกี้เธอมีธุระอะไรนะ หลังจากบอกไม่ว่างก็บอกว่าไม่เป็นไรเลย คงจะไม่ใช่อะไรที่สำคัญใช่ไหม แต่ก็ช่างเถอะเจ้าตัวบอกว่าไม่เป็นไรแล้ว

หลังจากที่คุยกับเธอจบ ผมก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วก็เข้าเว็บของสมาคมฮันเตอร์แห่งประเทศไทย เพื่อดูว่าวันนี้มีงานอะไรให้ทำบ้าง ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วก็เลื่อนดูงานสักพัก จนได้พบกับงานที่น่าสนใจ 1 งาน

ในเนื้อหางานเขียนเอาไว้ว่า วันนี้เวลา 18.00 น พวกเราต้องการสมาชิกอีก 1 คนเพื่อช่วยแบกของ เพื่อเคลียร์ประตูมิติระดับ 1 ดาว และคนในทีมเป็นเด็กอายุ 18 ทั้งหมด เราขอคนที่มีอายุเท่ากันค่าจ้างสำหรับการเป็นคนแบกของพวกเราจ้างอยู่ที่ 5,000 บาท

อืมมมม อายุ 18 ทั้งทีมเลยงั้นเหรอ แบบนี้มันจะไม่เป็นอะไรงั้นเหรอเนี่ย ถึงจะเป็นประตูมิติระดับ 1 ดาว บอสมันก็ไม่ได้กระจอกนะ สำหรับตัวเรามันก็ไม่เป็นอะไรอยู่แล้ว แล้วไหนจะได้ค่าจ้างเพิ่มขึ้นอีกตั้ง 2,000 บาทปกติการแบกของของประตูมิติระดับ 1 ดาว มันจะได้แค่ครั้งละ 3000 เท่านั้น

เอาไงดีนะ งั้นก็ลองดูหน่อยแล้วกัน เราต้องหาเงินไปซื้อชุด เพื่อปกปิดตัวตนของเราในการไปเคลียร์ประตูมิติระดับ 4 ดาวที่เชียงใหม่ด้วย

หลังจากนั้นผมก็แชทไปหาคนที่ประกาศรับ ว่าวันนี้เวลา 18:00 น ผมจะเป็นคนไปแบกของให้กับพวกเค้า พร้อมกับบอกอายุของผมไปและ rank Hunter ของผมให้กับคนที่ประกาศรับคน

จากนั้นผมก็เดินมาถึงทางออกของสำนักงานแล้วฟ้าใสก็หันกลับหาผมพร้อมกับพูดขึ้นมา

" ถ้าว่างเมื่อไหร่ก็บอกด้วยนะคะฉันอยากทานข้าวกับคุณสักมื้อ "

แบบนี้เองสินะนี่คือสาเหตุที่ถามออกมาเมื่อกี้ไอ้เราก็นึกว่าจะมีปัญหาอะไรซะอีก

" ครับ ถ้าว่างเดี๋ยวผมจะติดต่อมาอีกนะครับวันนี้ขอบคุณมากครับ "

จากนั้นผมก็เดินออกมาจากสำนักงาน Hunter ผมยืนอยู่หน้าสำนักงานสักพัก ว่าวันนี้จะไปซื้ออาวุธติดตัวไว้ดีไหม เงินตอนนี้เองก็เหลือไม่มากเหมือนกันแต่ว่าในการเข้าประตูมิติเราเองก็น่าจะมีอาวุทธติดตัวไว้บ้าง

ในขณะที่ผมกำลังยืนคิดอยู่เสียงแจ้งเตือนของโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา

" ติ้ง "