ฮันเตอร์สุดแกร่งที่อย่างเป็นแค่คนอ่อนแอ ตอนที่ 3 โดนพาตัวไป

เมื่อผมต่อยออกไปเสร็จ ก็ได้หันมองที่หน้าจอขนาดใหญ่ ที่อยูู่ด้านบนหัว ตัวเลขที่เห็นคือ 99 หึ...เป็นไงละสมบูรณ์แบบเราออกแรงน้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้ว และเสียงของคนที่ถือไมล์อยู่ก็พูดขึ้นมา

" เป็นไปได้ยังไงกัน "

เธอพูดออกมาด้วยหน้าตาที่กำลังตกใจ และหันมองมาทางผมที่กำลังยืนอยู่ สายตาของเธอมองไปตรงที่ผมต่อย ด้วยหน้าตาที่ตกใจอย่างมาก เมื่อผมเห็นแบบนั้น ก็หันไปดูตามสายตาของเธอ แล้วก็พบว่า

ที่ผมต่อยไปนั้นมันไม่ใช้ตัววัดพลังทางกายภาพ แต่เป็นหินวัดพลังเวทย์ต่างหาก ตัวผมเมื่อเห็นแบบนั้นก็พูดอะไรไม่ออกเหมือนกัน

" เมื่อกี้ ต่อยหินวัดพลังเวทย์ไปใช้ไหมค่ะ "

" ครับ"

" งั้นช่วยตามมาด้วยนะค่ะ "

หลังจากนั้นเธอก็เดินลงจากเวที ตัวผมที่ถูกบอกให้เดินตามไปนั้น ก็เดินลงตามเธอไปเธอจะพาเราไปไหนกันนะ หรือว่าไปหินที่เราทำพังไปเมื่อกี้นี้ มันราคาแพงงั้นเหรอ เราเลยต้องขดใช้ ผมคิดไปเดินตามเธอไปจนไปหยุดอยู่ที่หน้าของขนาดใหญ่ห้องนึง และเธอก็

เคาระประตูที่ด้านหน้าห้อง 3 ครั้ง

" ก๊อก....ก๊อก....ก๊อก "

" ท่านประธานค่ะ มีคนที่ท่านต้องพบค่ะ "

อะไรนะ...ตัวผมยืนตกใจกับคำพูดที่เธอได้พูดออกไป แค่เรื่องทำหินนั้นพัง ต้องให้มาเจอกับคนใหญ่คนโตเลยงั้นเหรอ เห้อออออ ชีวิต Hunterของเราจะจบลงเพราะเรื่องแบบนี้งั้นเหรอ

ในขณะที่ผมกำลังกุ้มใจอยู่นั้น เสียงก็ดังมาจากด้านในห้อง

" เข้ามาได้ "

จากนั้นเธอคนที่อยู่ด้านหน้าของผมก็เปิดประตูเข้าไปด้านในห้องนั้น ตัวผมเมื่อเห็นแบบนั้นก็เดินเข้าห้องตามไป ด้านในห้องนั้นมีชายแก่ร่างใหญ่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ ด้านหน้าเข้าเป็นโต๊ะทำงาน ที่มีกองเอกสารตั้งอยู่

เมื่อเข้ามาเธอคนที่พาผมมา ก็เดินเข้าไปพูดที่ข้างหูชายแก่คนนั้น ในขณะที่เธอกำลังพูดอยู่ชายคนนั้นก็จ้องมาทางผมด้วยแววตาที่ตกใจแล้วหันหน้ากับไปพูดกับผู้หญิงคนนั้น

" จริงงั้นเหรอ "

" ค่ะ เรื่องพึงเกิดเมื่อกี้ "

ทั้ง 2 คนคุยกันอยู่พักใหญ่ตัวผมที่ยืนอยู่ก็ได้ยิน ที่คุยบ้างไม่ได้ยินบ้าง แต่ว่านะที่คุยกันมันคงเป็นเรื่อง ที่ผมจะต้องชดใช้เรื่องหินวัดพลังเวทย์นั้นที่ผมต่อยแตกไป ราคามันคงแพงมากสินะถึงได้เป็นเรื่องขนาดนนี้ หลัังจากคุยกันได้ ไม่นานผู้หญิงคนที่พาผมมาก็เดินออกจากห้องไป

ตัวผมที่มองเธอเดินออกจากห้องไป ก็ได้ยืนคิด ทิ้งกันแบบนี้เลยงั้นเหรอ ราคามันแพงขนาดไม่ให้คนอื่นรู้เลยงั้นเหรอ หลังจากนั้นชายแก่คนนั้นก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้

" ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันชื่อ ปฎิพล เป็นประธานแห่งสมาคม Hunter แห่งประเทศไทยยินดีที่ได้พบกับคุณ "

คุณงั้นเหรอ ตัวผมยืนงงกับคำพูดที่ประธาน ปฎิพลพูดออกมาหรือว่าจะเป็นแบบนั้นพูดจาดีๆ เพื่อให้เราสบายใจและก็บอกให้เราชดใช้สินะ ตอนนี้มีแต่ต้องตามน้ำไปก่อน

" ครับผมเองก็ยินดีเช่นกันครับ "

" 55555 งั้นพวกเราก็มาเข้าเรื่องกัันเลยแล้วกันนะ วันนี้คุณมาอยู่ที่นี้เพราะอะไรคุณน่าจะรู้นะ "

" เพราะอะไรงั้นหรอครับ "

ตัวผมต้องแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจไปก่อนเพื่อจะได้ ไม่ต้องชดใช้ที่ทำหินวัดพลังเวทย์นั้นพังไป จากนนั้นประธานปฎิพลก็ยิ้มออกมาพร้อมกับมองหน้าผมด้วยสีหน้าที่กำลังดีใจ

" คุณรู้อะไรไหมว่าลูกแก้วนั้นนะ ขนาด Hunterแรงค์ S ยังทำอะไรมันไม่ได้เลยนะครับ "

ตัวผมเมื่อได้ยินประธานปฎิพล พูดออกมาแบบนั้นก็รู้ทันทีว่านี้มันเริ่มแปลกๆ แล้วก็ได้มีคนเปิดประตูและเดินเข้ามา

" สวัสดีครับ ท่านประธาน "

" โอว..... มาแล้วงั้นเหรอ "

คนที่เดินเข้ามานั้นตัวผมรู้ดีว่าคนนั้นคือใคร เค้าคนนี้คือคนที่ผมไม่อยากเจอที่สุดในการมาครั้งนี้ เค้าคนนี้คือ ยศกร เป็นคนที่ค่อยวัดพลังให้กับ Hunter โดยตรง ตอนนี้ทั้ง 2 คนกำลังคุยกันและประธาน ปฎิพลก็มองมาทางผมพร้อมกับพูดขึ้นมา

" คนที่อยากให้คุณมา วัดพลังให้ก็คือคนนี้แหละ "

ประธานพูดขึ้นมาพร้อมกับชี้นิ้วมาทางผมที่กำลังนั่งอยู่ เมื่อทางทศกรเห็นแบบนั้นก็หันหน้ามาทางผมด้วย แย่ละสิแบบนี้ถ้าให้คนระดับนี้วัดพลังให้ละก็ ต้องรู้ระดับพลังจริงๆของเราแน่นอน ต้องหาวิธีหลบเลี่ยงให้ได้

" คนนี้งั้นเหรอครับ ท่านประธาน " ทศกรพูดออกมาพร้อมกับมหน้าของผม

" ใช้แล้วละเค้าคือคนที่ ทำให้ลูกแก้ววัดพลังแตกได้เลยนะ "

" ว่าไงนะครับ "

เสียงของทศกรร้องออกมาด้วยความตกใจตัวผมที่เห็นแบบนั้้น ก็เข้าใจทันทีแล้วว่าตัวผมที่มาอยู่ในห้องนี้นั้น ไม่ได้ถูกพาตัวมาเพราะต้องชดใช้อะไร แต่เพื่อมาตรวจวัดระดับพลังที่แน่นอนต่างหาก