ตอนที่117 เซียวหรงก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง
เพล้ง!
ชามเปล่าในมือของเย่เทียนถูกเซียวหรงปัดตกจนแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
“นายเป็นมหาเทพไปแล้วนี่เย่เทียน อยากจะทำอะไรก็ทำได้ ถ้านายจะให้ใครมาซื้อบริษัทเซียวก็เอาเลย”
บริษัทเซียวและตระกูลเซียวสำหรับเซียวหรงในตอนนี้ต่างเป็นโซ่ที่ควบคุมเธอไว้
ปรสิตตระกูลเซียวบอกไว้ว่าเลือดข้นกว่าน้ำ แต่ตราบใดที่พวกเขาทำเงินได้พวกเขาก็จะไม่สนใจคนอื่น
ในเมื่อปรสิตพวกนั้นรีบไปหาเธอทั้งที่บ้านและที่บริษัทเพื่อตบเธอด้วยเรื่องสาระแถมยังปฎิบัติต่อพ่อแม่ของเธอเป็นเหมือนสุนัข ดังนั้นคงจะดีกว่าถ้าปล่อยให้เย่เทียนซื้อบริษัทไป
ส่วนเย่เทียนที่ให้เธอไปทำอาหารให้ เธอไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อน
“เย่เทียน ที่นายพาผางเหว่ยมาที่บ้านของฉันมันคงไม่ง่ายอย่างการมากินข้าวธรรมดาแน่ ถึงฉันจะทำให้นายขุ่นเคืองมาก่อนแต่พ่อแม่ฉันไม่ได้ทำ ถ้านายจะทำอะไรก็มาลงที่ฉัน ฉันเซียวหรงอยู่ที่นี่ไม่หลบไม่ซ่อนทั้งนั้น”
ไม่ว่าเซียวหรงจะอยู่ที่ไหนเธอก็สามารถเผชิญหน้าได้อย่างสงบ เย่เทียนไม่ได้โกรธแต่หัวเราะออกมาและชื่นชมเธออยู่ในใจ
ด้วยเหตุนี้เธอจึงน่าสนใจกว่าผู้หญิงที่เชื่อฟังพวกนั้นมาก
เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่ามันถูกแล้วที่ไม่ตกลงหย่ากับเธอก่อนหน้านี้
ใบหน้านั้นบอบบางสวยงามและร่างกายก็เรียวบาง แต่การสแงดออกแข็งกระด้างอย่างกับหินในคูน้ำ
น่าสนใจจริงๆ!
เย่เทียนหัวเราะออกมาอย่างเต็มที่
ฮ่าฮ่าฮ่า……
แต่เซียวหรงที่เห็นเย่เทียนหัวเราะอย่างมีความสุขไม่ได้สบายใจเหมือนเขา เธอคิดว่าเขากำลังคิดเรื่องไม่ดีและจะแก้แค้นเธอ เธอจึงพูดอย่างตะกุกตะกัก “นาย...นายคิดจะทำอะไร ฉันขอเตือน...เตือนไว้เลยนะ นายจะทำอะไรกับฉันก็ได้แต่ห้ามไปยุ่งกับตระกูล”
“อะไรกัน? ฉันนึกว่าเธอจะไม่กลัวฟ้าดินซะอีก ในเมื่อเธอกล้าแข็งข้อกับฉันแล้วจะพูดตะกุกตะกักทำไม?”
มุมปากของเย่เทียนยกขึ้นเมื่อมองเซียวหรงที่ดูเหมือนเม่นน่ารักเพราะอยู่ๆตำแหน่งในเกมแต่งงานเปลี่ยนไป
ตราบใดที่เซียวหรงสามารถนำความสนุกเล็กๆน้อยๆมาสู่ชีวิตอันแสนน่าเบื่อเมื่อเร็วๆนี้ของเขาได้ เขาก็ไม่รังเกียจที่จะพัฒนาให้พวกเขาเป็นคนรักจริงๆ
เซียวหรงก็รู้ดีอยู่แล้วว่าการที่มีเขาเป็นสามีได้ต้องจุดธูปหอมไหว้พระตั้งแต่ชาติก่อน
ก่อนอื่นเย่เทียนต้องฟังคำพูดของภรรยาของเขาโยการให้หลิวหรูเยียนโจมตีบริษัทเซียวให้เร็วที่สุด
จากนั้นเขาต้องไปบ้านคุณย่าและอธิบายทุกอย่างให้ฟัง
ถ้าตอนนั้นคุณย่าเห็นชอบด้วย เขาจะดูแลคุณย่าอย่างดีไปจนชั่วชีวิต
สำหรับตระกูลของเซียวหรงนั้น เขาเตรียมการอื่นๆไว้แล้ว
“คุณลุงกับคุณป้า ในเมื่อเซียวหรงถามขึ้นมาแล้วผมจะบอกให้ฟังเลยแล้ว ที่ผมมาเย็นนี้อย่างแรกเลยคือผมคิดถึงบ้านเซียวที่อยู่หลังจากแต่งงานกันมาหนึ่งปีและจะได้แวะมาเยี่ยมเยียนพวกคุณด้วย อย่างที่สองคืออยากกินอาหารฝีมือคุณป้า ไม่สิ เป็นน้องผางเหว่ยที่อยากชิมอาหารฝีมือคุณป้า”
ในขณะที่เย่เทียนพูดเขาก็มองเซียวหรงที่เหงื่อออกทั่วตัวด้วยความตึงเครียด เขาพูดต่อไปอย่างสบายๆ “อย่างที่สามคือผมคิดถึงภรรยาสุดที่รัก จึงอยากร่วมทานอาหารสานสัมพันธ์กัน”
เซียวหรงเพิ่งพูดว่าจะทำอะไรกับเธอก็ได้ นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ผู้ชายกลัวเมียคนนี้จะไม่กล้าแตะต้องเธอได้ยังไง?
ก่อนที่เซียวหรงอยากจะโกรธเย่เทียนอีกครั้ง เย่เทียนก็ขอให้พ่อแม่ของเซียวหรงออกไปข้างนอกกับเขา
เขาไม่ได้มากินอาหารเย็นเปล่าๆ เขานำของขวัญมาให้ด้วย
เซียวหรงแทบจะระงับอารมณ์โกรธของตัวเองไม่ไหวแล้ว
ถ้าเธอเห็นไมบัคเอส600รุ่นขยายที่เย่เทียนขับมา เธอจะมีอาการยังไงนะ?
เย่เทียนอยากรู้จริงๆ
“นี่คือ…”
“เสี่ยวเทียน นี่มัน...”
พ่อเซียวแม่เซียวตามเย่เทียนออกมาจากบ้าน พวกเขาเห็นไมบัคเอส600รุ่นขยายจอดอยู่ตรงกลางลาน
เย่เทียนพูดเข้าประเด็นทันที “ผมขับรถคันนี้เองมาเอง รถคันนี้ผมขอมอบให้คุณลุงกับคุณป้า!”
“มอบให้พวกเรา?”
“รถคันนี้แพงเกินไป พวกเรารับไว้ไม่ได้หรอก”
พ่อเซียวแม่เซียวรู้ดีว่าพวกเขาไม่สามารถรับรางวัลที่ไม่สมควรได้รับ พวกเขาจึงไม่มีเหตุผลที่จะยอมรับของขวัญราคาแพงจากลูกเขยราคาถูกคนนี้ได้
พวกเขาอยู่ในแวดวงธุรกิจมาหลายทศวรรษ ทำไมพวกเขาจะไม่รู้ว่ารถข้างหน้านี้คือไมบัคเอส600รุ่นขยาย
พ่อแม่ของเย่เทียนเข้ามาในเมืองจากชนบทในช่วงเวลาสั้นๆ พวกเขาจึงไม่มีความรู้รถหรูกับบ้านพักต่างๆ
แต่พ่อเซียวและแม่เซียวต่างรู้ราคาโดยประมาณของไมบัคเอส600ได้อย่างรวดเร็วจึงปฏิเสธรถคันหรูคันนี้อย่างสุภาพ
“ลุงกับป้าปฏิเสธที่จะรับเพราะคิดว่ารถใหม่ที่ผมซื้อมามันแย่เกินไปเหรอ ถ้าพวกคุณไม่ชอบงั้นผมจะคืนรถคันนี้และซื้อคันที่ดีกว่าให้แทน!”
ในความเห็นของเย่เทียน รถยนต์หรูที่เรียกกันว่ารถหรูนั้นไม่ต่างจากรถสามล้อที่ทรุดโทรมของเขา มันเป็นแค่พาหนะในการเดินทาง!
เซียวหรงได้รับคำถามจากพ่อแม่ของเธอถามว่าควรรับของขวัญนี้หรือไม่ เธอรีบถามเย่เทียนด้วยเสียงดัง “นายจะทำอะไร ยังให้ฉันอับอายไม่พออีกเหรอ นายอยากทำให้พ่อแม่ฉันอับอายด้วยใช่ไหม?”
เย่เทียนมองไมบัคเอส600ตามด้วยแมคลาเรนพี1สีแดงของผางเหว่ยและแมคลาเรนพี1สีเขียวที่ที่จอดอยู่ไม่ไกลของเซียวหรง “ทำไม มีแค่เธอใช่ไหมที่รับของขวัญรถหรูจากฉันได้แต่พ่อแม่ของเธอรับไม่ได้?”
จากนั้นเขาก็หยุดมองหน้าพ่อเซียวแม่เซียวและถามอีกครั้ง “คุณลุงคุณป้าคิดว่ายังไง? ให้ผมเอากลับไปแล้วพรุ่งนี้ค่อยหาคันใหม่ที่ดีกว่านี้มาให้ หรือว่า...”
“ไม่ไม่ รถคันนี้ดีแล้วไม่ต้องเปลี่ยน” ก่อนที่เย่เทียนจะพูดจบ พ่อเซียวที่กลัวอย่างยิ่งว่าเย่เทียนจะเอาไมบัคเอส600กลับแล้วจะส่งรถหรูที่ดีกว่านี้ให้พวกเขาวันพรุ่งนี้ เขาจึงรีบพูดห้ามทันที
แม่เซียวดูรถข้างหน้าที่ทำให้ครอบครัวของเธออับอายไม่ว่าพวกเขาต้องการหรือไม่ด้วยท่าทางลำบากใจ จากนั้นเธอก็มองเย่เทียนกับเซียวหรงซึ่งมีความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนและไม่ปรองดองกันระหว่างสามีภรรยา เธอถอนหายใจเบาๆ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่พวกเขาจะกลายเป็นคู่รักที่รักจริงๆ...
“เซียวหรง คืนนี้เธออยากไปให้ฉันไป‘สัมผัส’เธอไหม?”
เมื่อเย่เทียนเห็นว่าไมบัคเอส600ที่พ่อแม่เขาไม่ชอบเพราะว่าแพงได้มอบให้พ่อแม่ของเซียวหรงแล้ว เขาก็มีคำอธิบายให้พ่อแม่ของสักที
ไม่อย่างนั้นเขาคงต้องไปหาอู๋ตี๋แล้วคืนรถ แต่เขาทำแบบนั้นไม่ได้
เพราะมันจะมีปัญหาตามมาถ้าผู้เฒ่าทั้งสองไปถามลูกสะใภ้อย่างเซียวหรงโดยตรงซึ่งเป็นที่นิยมมากกว่าเขา
เขาก็ไม่รู้จริงๆว่าเซียวหรงไปพูดอะไรกับพ่อแม่ตอนอยู่หมู่บ้านหยิ่นหลง พ่อแม่ใจร้ายตามใจเธอแถมยังชอบเธอมากด้วย และยังเข้าใจผิดว่าเขาเป็นคนขี้อวดที่กินข้าวอ่อนอีก
เมื่อเซียวหรงได้ยินข้อเสนอสุดท้ายของเย่เทียน เธอจึงตอบเขาอย่างจริงจัง “ไปให้พ้น!!!”