ตอนที่ 47 เตียวก๊กโกรธจัด
ตอนที่ 47 เตียวก๊กโกรธจัด
เมืองฉู่เหลียง
แม่ทัพและทหารกำลังโจมตีอย่างเมามัน
บันไดถูกสร้างขึ้นบนกำแพงสูง เหล่าทหารกล้ามากมายกำลังมุ่งเข้าไปที่เมือง
ด้านล่างเครื่องกระทุ้งประตูกำลังกระแทกประตูสูงของเมืองฉู่เหลียง
เครื่องดีดศิลาแกว่งไปมาอย่างดุเดือด ก้อนหินบินขึ้นไปบนอากาศ จากนั้นได้ร่วงหล่นราวกับอุกกาบาตจากฟากฟ้าตกลงสู่ยอดเมืองจนกลายเป็นหลุมขนาดใหญ่
กบฏโพกผ้าเหลืองในเมืองก็สู้กลับอย่างสิ้นหวังเช่นกัน
ทั้งหินกลิ้ง น้ำมันร้อน ท่อนซุง ทุกวิธีที่สามารถป้องกันเมือง
ในสนามรบ ทุกแห่งเต็มไปด้วยเสียงร้องโหยหวน
โหดร้ายและดุเดือด!
โลติดยืนอยู่กลางค่ายทหารพร้อมขมวดคิ้ว
“จากสถานการณ์ที่เห็นต้องใช้เวลาอย่างน้อยห้าวันในการเอาชนะ!”
“ข้าไม่รู้ว่าที่แม่น้ำฉวี้จะเป็นอย่างไรบ้าง เฉิงชงจะสามารถต้านเตียวก๊กได้หรือเปล่า!”
“หากฝ่ายเขามีปัญหา ทางฉู่เหลียงจะต้องมีปัญหาตามมาแน่นอน หลังจากนั้นคงทำอะไรไม่ได้นอกจากละทิ้งความพยายาม!”
เขาพูดในใจและคิดหนัก
“รายงาน!”
เสียงหนึ่งดังขึ้น
หน่วยสอดแหนมเข้ามาพูดอย่างรีบร้อน
“ท่านแม่ทัพ มีข้อมูลมาจากฝั่งแม่น้ำฉวี้!”
ม่านตาของโลติดหดลงทันที ร่างสูงของเขาสั่นสะท้านอย่างห้ามไม่ได้
อันที่จริงเขาทราบดีว่าการป้องกันแม่น้ำฉวี้ครั้งนี้ไม่ต่างจากการเดิมพันครั้งใหญ่!
ดังนั้นเขาจึงส่งหน่วยสอดแนมจำนวนมากเพื่อติดตามสถานการณ์ตลอดเวลา
หากเฉิงชงพ่ายแพ้ เขาก็ทำได้เพียงถอยทัพกลับ
มิเช่นนั้นหากกองทัพจากกวนเตามาถึง เขาจะต้องรับศึกสองด้านซึ่งเป็นหายนะอย่างแท้จริง!
เมื่อถึงเวลานั้นเขาจะไม่มีทางรอดอีก!
“สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง?”
“เขาพ่ายแพ้งั้นหรือ?”
“พวกกบฏโพกผ้าเหลืองยึดแม่น้ำฉวี้แล้วหรือยัง?”
“อีกนานแค่ไหนกว่าพวกมันจะมาถึงที่นี่?”
โลติดเร่งถามคำถามอย่างต่อเนื่อง น้ำเสียงของเขาสั่นเทาเล็กน้อย
หน่วยสอดแนมส่ายหัวและตอบกลับ
“มันเป็นข่าวดีท่านแม่ทัพ!”
“เหนือแม่น้ำฉวี้ได้รับชัยชนะครั้งใหญ่!”
“แม่ทัพเฉิงชงบัญชาการทหารของเขาจนสามารถเอาชนะทัพหน้าหนึ่งหมื่นคนได้อย่างสมบูรณ์ กวนไฮผู้เป็นแม่ทัพของฝั่งศัตรูถูกสังหารภายในสนามรบ!”
โลติดตกใจ เขาอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นและปล่อยเสียงหัวเราะออกมา
เราคิดถูก!
เดิมพันครั้งนี้เราชนะ!
เฉิงชงไม่ได้ทำให้ผิดหวัง!
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า เฉิงชงอู๋ฮวยช่างมีพรสวรรค์จริง ๆ เขาเป็นเสาหลักของประเทศแล้ว!”
“ข้าต้องเขียนรายงานถึงฮ่องเต้เกี่ยวกับความสำเร็จของเฉิงชง!”
“เมื่อเฉิงชงอยู่ที่นี่ ราชวงศ์ฮั่นก็จะปลอดภัยไปอีกร้อยปี!”
โลติดตื่นเต้นอย่างมาก เขาหันศีรษะไปมองเมืองฉู่เหลียง
ดวงตาของเขาฉายความดุร้ายออกมา
และพูดอย่างเฉียบขาด
“เฉิงชงอู๋ฮวยทำให้ข้าประหลาดใจแล้ว! ข้าจะไม่ทำให้เขาผิดหวังอย่างแน่นอน!”
“มานี่ ออกไปกระจายคำสั่งให้ทุกคนโจมตีเมืองต่อ!”
“นอกจากนั้นเขียนข้อความว่าทัพหน้าจากกวนเตาพ่ายแพ้ย่อยยับ และยิงธนูเข้าไปในเมืองฉู่เหลียงเพื่อทำลายขวัญกำลังใจพวกมัน!”
“ขอรับ!”
หน่วยลาดตระเวนตอบตกลงอย่างรวดเร็ว
......
กวนเตา
กองทัพโพกผ้าเหลืองแปดหมื่นคนถูกจัดขึ้น
ทหารทั้งหมดเต็มไปด้วยจิตสังหาร
เตียวก๊กสวมผ้าคลุมสีเหลืองยืนอยู่บนลาน เขาชัดดาบออกมาและพูดเสียงดัง
“นภาครามดับสูญ นภาเหลืองจะผงาด ตราบสิ้นฤดูกาล ใต้หล้าจงเจริญ!”
“ราชวงศ์ฮั่นเน่าเฟะ ขุนนางและทหารเฉื่อยชา วันตายของพวกมันมาถึงแล้ว และตอนนี้ก็เป็นยุคของกลุ่มโพกผ้าเหลืองของเรา!”
ทหารโพกผ้าเหลืองด้านล่างต่างพากันโห่ร้องยินดี
ในเวลานี้เตียวเอี๋ยนรีบเข้ามารายงานด้านหน้าเตียวก๊ก
“นายท่าน มีข่าวร้าย สถานการณ์ไม่ค่อยดีนัก!”
“ทัพหน้าที่นำโดยกวนไฮถูกกองทัพศัตรูขัดขวางได้ที่แม่น้ำฉวี้!”
“กวนไฮตายในสนามรบ พี่น้องส่วนใหญ่ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง มีเพียงไม่กี่คนที่หนีออกมาได้!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ การแสดงออกของเตียวก๊กก็เปลี่ยนไป
มีแสงเย็นเยือกปรากฏขึ้นบนดวงตาของเขา
“เป็นไปได้อย่างไร? ใครเป็นคนทำ!”
เตียวเอี๋ยนหนักใจเล็กน้อย
“มันเป็นกองทหารอาสาจากอำเภอจงหลิงเขตเยี่ยนเหมิน ผู้นำคือเฉิงชง เฉิงอู๋ฮวย!”
“แม่ทัพตู้ชางจากฝั่งเยี่ยนเหมิน แม่ทัพกั๋วไท่จากจงซาน และแม่ทัพอวี้ถูต่างก็ตายด้วยน้ำมือของชายคนนี้!”
“นายท่าน ข้าเกรงว่าชายคนนี้จะเป็นศัตรูตัวฉกาจของพวกเรา!”
ดวงตาของเตียวก๊กเริ่มดุดันมากขึ้น
“ดูเหมือนว่าชายคนนี้คิดจะต่อต้านพวกเราจนถึงที่สุด และต้องการจะกอบกู้ราชวงศ์ฮั่นแน่!”
“กล้ามาสังหารกวนไฮและทัพหน้าของข้า! ที่นี่ข้ายังมีทหารอีกแปดหมื่นคน ข้าอยากเห็นนักว่ามันจะหยุดได้อย่างไร!”
“เมื่อเวลานั้นมาถึง ข้าจะสังหารไอ้เฉิงชงคนนี้ด้วยตัวเอง จากนั้นพันศพของมันแล้วแขวนไว้บนประตูเมืองฉู่เหลียง!”
“กระจายคำสั่งข้า ให้กองทัพทั้งหมดโจมตีแม่น้ำฉวี้!”
เตียวก๊กออกคำสั่งด้วยตัวเอง รอบตัวของเขามีทหารองครักษ์อยู่ห้าพันคน
ทหารแปดหมื่นคนเคลื่อนตัวออกจากกวนเตา
เตียวเอี๋ยนที่อยู่บนกำแพงเมืองมองดูกองทัพที่เคลื่อนตัวออกจากเมืองราวกับลูกคลื่นพร้อมเขาขมวดคิ้วแน่น
ไม่ทราบเพราะเหตุใดเขากลับรู้สึกไม่สบายใจอยู่ตลอดเวลา
มันราวกับว่ามีอันตรายอย่างมากรออยู่ตรงหน้า!
“เราเป็นอะไรไป? เหตุใดถึงคิดว่านายท่านจะพ่ายแพ้?”
“นายท่านพาพี่น้องแปดหมื่นคนที่แข็งแกร่งเดินทัพด้วยตัวเอง แม้ว่าจะต้องเผชิญหน้าโดยตรงกับโลติดก็ไม่ใช่ปัญหา”
“เฉิงชงมีทหารเพียงหยิบมือเท่านั้น ดังนั้นคงไม่สามารถพลิกสถานการณ์ได้หรอกใช่หรือไม่?”
เตียวเอี๋ยนฝืนยิ้มอย่างขมขื่น
