บทที่ 172 - บาดแผลเก่าของหลิวอี้เจียน
บทที่ 172 - บาดแผลเก่าของหลิวอี้เจียน ผ่านไปไม่กี่วัน ภายในบ้านกัวเย่มีเหงื่อออกมากในขณะที่เขาฝึกวิชาพายุมีด ในขณะที่เถาเถากำลังฝึกกิจวัตร ซูหนิงยืนอยู่ด้านข้างและมองไปที่ทั้งสอง “ ซูหนิงเท่านี้ก็เพียงพอแล้วมั้ง ข้ารู้สึกว่าวิชาพายุมีด ของข้าพัฒนาขึ้นมาก ” กัวเย่รู้สึกปวดหลัง และทุกครั้งที่เขาเหวี่ย...
