ต่างโลกกับเทพบริหาร ตอนที่ 24 โรงเรียน

" คือว่า... ที่นี่มันคืออะไร? "

เวโรนิก้าเริ่มถามหญิงที่กำลังยืนอยู่ด้านหน้าของโรงเรียนด้วยความสงสัย และเธอคนนี้ก็เป็นอาจารย์ของโรงเรียนแห่งนี้ที่กำลังรอให้พวกเด็กๆ เดินเข้าไปโรงเรียนกันอยู่ โดยระหว่างที่เด็กเดินเข้าไป ก็ทักทายเธอทุกคนทำให้เวโรนิก้าเลือกที่จะถามเธอแทนเด็กๆ

" โรงเรียนคะ "

เหมือนว่าผูหญิงคนนี้จะไม่รู้ว่าเวโรนิก้าว่าเธอเป็นใคร เธอจึงตอบแบบไม่ค่อยเกร็งมากนัก

" ข้ารู้แล้วเพราะเห็นป้ายที่เขียนเอาไว้ แต่ว่า คนที่จะเรียนได้มีแต่พวกลูกขุนนางหรือไม่ก็สามัญชนที่ร่ำรวยไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงได้มีเด็กเยอะแยะแบบนี้ "

ระหว่างพูดเธอก็ได้ชี้นิ้วไปทางพวกเด็กที่กำลังอยู่ด้านในไปด้วย

" ท่านเข้าใจผิดแล้วคะ เด็กที่เมืองแห่งนี้สามารถเข้าเรียนได้ทุกคน ต่างจากเมืองอื่น โดยเด็กอายถ 5 - 15 ปี จะสามารถเข้าเรียนได้ฟรีไม่มีค่าใช้จ่ายอะไร โดยค่าใช่จ่ายทั้งหมดท่านไมล์เป็นคนออกให้ "

" ออกให้ทั้งหมดเลย!!!! "

" ค่ะ ถ้าไม่มีท่านไมล์อนาคตเด็กพวกนี้ก็เป็นได้เพียงชาวนา หรือเพียงชาวไร่ธรรมดา กลับกัน ถ้าพวกเขาได้เรียนก็จะมีอนาคตที่ดีอย่างแน่นอน "

เมื่อเวโรนิก้าได้ยินเรื่องทั้งหมดที่ครูสาวบอกมา เธอก็เดินไปตามเป้าหมายของเธอต่อไป โดยได้รู้หลายอย่างภายนเมืองมากมายจนตัวเธอก็เข้าใจได้เลยว่าเมืองนี้มันต่างจากเมืองอื่นอย่างชัดเจน รวมถึงการผลิตอาหารจากการเพราะปลูกในฤดูหนาว มันสามารถพอเพียงต่อการเลี้ยงผู้คนที่เดินทางเข้ามาอย่างแน่นอน!!!

############

ณ ด้านนอกเมืองสถาณที่ฝึก

เวลานนี้ผมก็กำลังยืนมองพวกทหารที่กำลังฝึกกันอยู่ โดยที่ตัวผมเองแทบไม่ต้องทำอะไรมากแล้ว เพราะสามารถให้ทหารตั้งแต่ชุดแรกฝึกพวกนี้แทนผมได้

ปัง!

ปัง!

ปัง!

เสียงปืนเองก็ดังขึ้นมาตลอดเวลา ทหารส่วนมากตอนนี้ก็กำลังฝึกใช้อาวุธอยู่ พวกนี้เป็นทหารชุดสุดท้ายแล้วสำหรับการฝึกก่อนเดือนปีศาจ ตามจริงก็อยากฝึกสัก 4,000 คนอยู่หรอก แต่เวลามันดันไม่พอนี่สิ อาวุธเองก็ไม่พอเช่นกัน ถึงตอนนี้คนจะเข้าเมืองเยอะขึ้นและสามารถผลิตปืนได้วันละหลายสิบกระบอกก็ตาม

แต่มาร์คเองก็ต้องมีเรื่องที่ต้องทำหลายเรื่อง และส่วนใหญ่ผู้คนที่เดินทางเข้ามาก็เป็นเพียงชาวนา หรือไม่ก็ชาวบ้าน เอามาช่วยงานด้านการผลิตอาวุธที่เป็นงานฝีมือไม่ค่อยได้อีก ตอนนี้ทหาร 2,500 มันก็เต็มกลืนแล้ว

" ท่านไมล์ครับท่านชไนน์เดอร์มาขอเข้าพบครับ "

ขณะที่ผมกำลังยืนดูการฝึกของพวกทหารอยู่ ก็มีทหารก็วิ่งเข้ามารายงาน ชไนน์เดอร์เหรอ... มาทำอะไร? ไม่ใช่ว่าองครักษ์ต้องอยู่ใกล้กับองคหญิงหรือไง หมอนี่มันเป็นหัวหน้าองครักษ์จริงไหมเรื่องแค่นี้ก็ไม่รู้ เหอะๆ

" ไปพามานี่ "

" ครับท่าน "

...

....

.....

ชไนน์เดอร์เดอร์เข้ามาพร้อมกับใบหน้ากำลังอึ้งเมื่อกวาดสายตาดูบริเวณโดยรอบจุดที่ผมกำลังยืนอยู่ แต่หน้าตาแบบนั้นมันก็ไม่ได้แปลกอะไร ก็บริเวณโดยรอบตอนนี้เต็มไปด้วยพื้นที่ที่เสียหายจากการฝึก หลุมมากมายถูกขุดเอาไว้ ต้นไม้เองก็หักบ้าง เป็นรูพรุนบ้าง ใครที่ไม่เคยเจอมาเห็นแบบนี้ก็ต้องตกใจเป็นธรรมดา

" ท่านบารอน นะ... นี่ท่านฝึกทหารเองเลยเหรอครับ "

ชไนน์เดอร์เริ่มพูดโดยมองไปยังพวกทหารที่กำลังฝึกยิงปืนอยู่ ก่อนจะถามอะไรก็ช่วยตั้งสติแล้วมองมาทางฉันก่อนเถอะ แล้วอีกอย่าง ถามแบบนี้มันหมายความว่ายังไง

แล้วเห็นคนอื่นฝึกไหมละ ผมละอยากจะตอบออกไปแบบนี้สะเหลือเกิน แต่ยังไงหมอนนี่มันก็เป็นองครักษ์ของเวโรนิก้า ต้องให้เกียติมันหน่อย

" ใช่ ข้าฝึกทหารพวกนี้ด้วยตัวเอง ทั้งการใช้อาวุธ กลยุทธ และวิธีเอาตัวรอดรูปแบบต่างๆ "

" ทะ... ท่านไปเอาทหารพวกนี้มาจากไหนกัน? "

" ก็แค่ชาวบ้านปกติที่ข้าเอามาฝึก "

" เอ่ะ!

ไม่ต้องตกใจ ฉันพูดเรื่งจริง

" ทะ.. ท่านกำลังจะบอกว่าท่านเอาชาวบ้านธรรมดามาฝึกเป็นทหารได้เวลาอันสั้นงั้นเหรอ??? "

มันจะตกใจอะไรขนาดนั้น ทหารที่ไปช่วยนายเมื่อเดือนก่อนมันก็เป็นพวกที่เคยเป็นชาวบ้านกันทั้งนั้น ทหารของผมทุกคนต่างก็เคยเป็นเพียงแค่ชาวบ้าน เพราะการเอาพวกที่ไม่ใช่ชาวบ้านอย่าง นักผจญภัย หรือพวกนักรบรับจ้างเข้ามาฝึกมันให้ผลไม่ดีนัก ก็เลยตัดสินใจไม่รับพวกมันเลย

แต่ถึงจะเป็นเพียงชาวบ้านผู้คนพวกนี้ก็สามารถเรียนรู้สิ่งที่สอนได้อย่างรวดเร็ว ส่วนนึงมันอาจจะเป็นเพราะไม่มีทางเลือกด้วย แต่ว่ามันก็ดีกว่าเอาเงินจำนวนมากไปจ้างนักรบรับจ้างอย่างแน่นอน

ตูม!!!!!

ระหว่างี่ผมกำลังคุยกับชไนน์เดอร์อยู่ก็มีเสียงดังขึ้นมา 1 ครั้ง เสียงที่ดังออกมามันมีความดังอะไรไม่ต่างจากฟ้าร้อง ชไนน์เดอร์ก็รีบมอมลงทันทีหลังจากที่มันเกิดเสียงขึ้น

ดูเหมือนว่าหมอนี่กำลังกลัวเสียงที่ดังออกมาเมื่อกี้อย่างมาก ต่างจากพวกทหารที่กำลังยืนมองไปยังจุดที่เกิดเสียงขึ้นแบบไม่ได้กลัวอะไร สิ่งที่ทำให้เกิดเสียงดังเหมือนฟ้าร้องเมื่อกี้มันก็คือ ระเบิด!!!