Dual Cultivation บทที่ 840 นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้น
เมื่อได้ยินชื่อเธอ ชิวเยว่ก็สูดหายใจเข้าลึกๆ และเดินไปที่เตียงที่เฉอะแฉะไปด้วยปราณหยินและปราณหยาง
หลังจากนอนหงายอยู่บนเตียงแล้ว ชิวเยว่ก็ยกขาเธอสูงขึ้นไปบนอากาศแล้วใช้แขนจับไว้ ยั่วยุซูหยางด้วยก้นที่สวยงามของเธอ
แก่นกายที่แผดเผาของซูหยางกระตุกเล็กน้อยเมื่อเห็นภาพนี้ และเขาก็เข้าไปใกล้ส่วนท้ายสุดที่คับแน่นของเธอทันทีด้วยแก่นกายอันร้อนแรงของเขา
"อาาาาว~"
ชิวเยว่ครางด้วยเสียงประหลาดใจเมื่อเธอรู้สึกว่ามีบางสิ่งที่ใหญ่โตและร้อนระอุแผ่กระจายไปทั่วแก้มก้นและเข้าไปในหลุมที่อยู่ระหว่างกลาง
"ร้อนจัง" ร่างกายของชิวเยว่สั่นสะท้าน รู้สึกราวกับว่าความเย็นในร่างกายของเธอถูกดูดซับไปด้วยความร้อนจากแก่นกายของซูหยางที่อยู่ในก้นเธอ
ในเวลาต่อมา ซูหยางก็เริ่มขยับสะโพกผลักแก่นกายอันร้อนแรงเข้าและออก
ซี่สสสสส
ทุกครั้งที่ซูหยางขยับ ปราณหยินก็จะทะลักออกมาจากทางเข้าด้านหน้าของชิวเยว่ และหลั่งไหลเข้าไปสู่แก่นกายอันร้อนระอุของซูหยางก่อนจะระเหยไปด้วยความร้อนอันลึกล้ำอย่างรวดเร็ว
หลังจากครึ่งชั่วโมงของการทิ่มแทงแบบไม่หยุดยั้ง ซูหยางก็ปล่อยปราณหยางของเขาเข้าไปเติมเต็มรูก้นของชิวเยว่จนเต็ม
##ซื้อข้าวให้ผู้แปลสักจานที่ mynovel.co หรือ www.thai-novel.com นะคะ
ซูหยางถอนตัวออกจากชิวเยว่แล้วหันไปมองกลุ่มสาวเปลือยที่นอนอยู่บนเตียง
จากนั้นเขาก็พูดกับพวกเธอว่า "นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้น"
หลังจากพูดคำนั้นแล้ว ซูหยางก็มองหาคนที่เหนื่อยน้อยที่สุดและเริ่มฝึกยุทธ์กับเธอ
ในกรณีนี้ ซูเมิ่งอี้ฟื้นตัวได้มากที่สุด
"อาา❤️~ เจ้ากำลังก่อกวนปราณหยางในตัวข้า~"
ซูเมิ่งอี้ครางเมื่อซูหยางเสียบเทวรูปของเขาเข้าไปในตัวเธอ ก่อกวนปราณหยางภายในร่างกายเธอด้วยสิ่งนั้น
ครึ่งชั่วโมงต่อมา ซูหยางก็ดันปราณหยางเก่าทิ้งออกไปจากร่างของซูเมิ่งอี้โดยเติมปราณหยางใหม่ให้เธอมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม
"อาาาาว??~"
ซูเมิ่งอี้ครางเสียงดังขณะที่ร่างกายเธอเปี่ยมไปด้วยความสุขสม และทำให้เธอประหลาดใจ เธอสัมผัสได้ถึงพลังการฝึกปรือที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่ได้เกิดขึ้นในกระบวนการครั้งแรกของพวกเธอ
"ดูเหมือนว่าเมล็ดเพลิงนรกคะนองจะแสดงผลในที่สุด" ซูหยางกล่าวพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า ทว่ากระบี่ของเขายังคงแข็งทื่อเหมือนเคยโดยไม่มีวี่แววว่าจะสงบเยือกเย็นลง และเขาก็ไปหาคู่ร่วมฝึกคนต่อไป
ซูหยางฝึกยุทธ์ร่วมกับคู่ร่วมฝึกของเขาโดยไม่หยุดพักเป็นเวลาสามวันถัดไป จนกระทั่งพวกเธอไม่สามารถดำเนินการต่อไปได้ เขาได้ปลดปล่อยปราณหยางไปมากกว่าพันครั้งในช่วงเวลานี้
นอกจากนี้ ทุกคนนอกเหนือจากชิวเยว่ต่างก็มีพลังการฝึกปรือเพิ่มขึ้นอย่างน้อยหนึ่งระดับ แม้กระทั่งเหลียนลี่ซึ่งอยู่ที่ระดับแรกของเขตราชันวิญญาณก็ยังสามารถไปถึงระดับที่สองเขตราชันวิญญาณได้ ซึ่งทำให้เธอตกใจอย่างยิ่ง
"พักผ่อนกันบ้าง ข้าจะฝึกยุทธ์สักเล็กน้อยก่อนที่จะไปฝึกกับศิษย์คนอื่นๆ" ซูหยางพูดกับคนในตระกูลก่อนจะนั่งลงฝึกปราณ แน่นอน มังกรของเขายังคงตื่นอยู่ตลอดเวลา
หลังจากนั้นอีกหนึ่งชั่วโมง คนในตระกูลของเขาก็อาบน้ำบนชั้นเดียวกันนั้นอย่างรวดเร็ว ชำระล้างปราณหยางที่เกาะอยู่ทั่วร่างกายออกไป แต่ปล่อยให้ปราณหยางที่อยู่ในร่างกายของพวกเธออยู่โดยไม่ถูกแตะต้อง
เมื่อรู้สึกสดชื่นแล้ว พวกเธอก็แต่งตัวออกจากเจดีย์หยาง กลับไปที่ห้องของตนเองเพื่อมุ่งมั่นกับการดูดซับปราณหยางจำนวนมากที่เหลืออยู่ในร่างกายของตนเอง
ครึ่งชั่วโมงหลังจากที่คนในตระกูลของเขาจากไป ซูหยางก็หยุดฝึกยุทธ์และเริ่มเรียกเหล่าศิษย์ที่รออยู่ชั้นบนอย่างอดทนเข้ามา
ศิษย์สิบคนขึ้นไปที่ชั้นบนสุดในเวลาต่อมาและถอดเสื้อผ้าออกทันที
"ขอเวลาข้าชั่วขณะ"
ซูหยางคว้าผ้าปูที่นอนผืนใหญ่บนเตียงที่แช่อยู่ในปราณหยางและปราณหยินออกจากเตียง โยนมันลงไปในแหวนมิติของเขา ก่อนที่จะแทนที่ด้วยผ้าปูใหม่เอี่ยม
"มาได้ ข้าจะทำให้พวกเจ้าทุกคนพอใจไปพร้อมกัน" ซูหยางพูดกับเหล่าศิษย์
สองสามอึดใจต่อมา ซูหยางก็ดันแก่นกายอันร้อนแรงของเขาเข้าไปในศิษย์คนหนึ่งและเริ่มโลมเล้าคนอื่นๆ ด้วยมือของเขา
ทั้งห้องเต็มไปด้วยเสียงครวญครางจากเหล่าศิษย์อย่างรวดเร็ว
ในขณะเดียวกัน ผูฝึกยุทธ์หญิงที่รออยู่ด้านนอกก็สังเกตเห็นว่าในที่สุดแถวก็เริ่มเคลื่อนไหวหลังจากผ่านไปสามวัน
"ในที่สุดก็ขยับแล้ว"
"ข้าสงสัยว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหนกว่าจะถึงตาเรา…"
"อดทนไว้ นี่เป็นโอกาสครั้งเดียวในชีวิต"
ผู้ฝึกยุทธ์หญิงคาดว่าแถวจะนิ่งไปอีกสามวันก่อนที่จะขยับอีกครั้ง แต่ที่น่าประหลาดใจคือ คิวขยับไปอีกเล็กน้อยหลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมง และยังคงเคลื่อนไหวในอัตราเดิมในอีกสองสามวันต่อจากนั้น
ในเวลาเพียงหนึ่งสัปดาห์ คิวก็เลื่อนเข้าไปเพียงพอสำหรับผู้ฝึกยุทธ์หญิงที่ไม่ได้อยู่ในนิกายมีโอกาสก้าวเท้าเข้าไปในเจดีย์หยาง
ผู้ฝึกยุทธ์หญิงรู้สึกยินดีกับความก้าวหน้าของพวกเธอ ในอัตรานี้ พวกเธอจะได้ฝึกยุทธ์กับซูหยางในอีกหนึ่งสัปดาห์ข้างหน้า
แน่นอน สิ่งนี้ใช้ได้กับสาวๆ ที่รออยู่ด้านหน้าของแถวเท่านั้น สำหรับผู้ฝึกยุทธ์หญิงที่อยู่ด้านหลังพวกเธออาจต้องรอหนึ่งถึงสองเดือนก่อนที่จะถึงเจดีย์หยาง
แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น ก็ไม่มีใครออกจากแถว อันที่จริง คิวยังคงยืดยาวออกไปกว่าเดิมเมื่อมีผู้ฝึกยุทธ์หญิงมาที่นิกายกุสุมาลย์พ้นพิสัยมากขึ้น
หนึ่งวัน… สามวัน… หนึ่งสัปดาห์… สองสัปดาห์…
ครึ่งเดือนผ่านไปในพริบตาสำหรับซูหยางฝึกยุทธ์โดยไม่ได้พักผ่อนเท่าไหร่นักตลอดช่วงเวลานี้
หลังจากฝึกยุทธ์กับศิษย์คนสุดท้ายในนิกายกุสุมาลย์พ้นพิสัย เขาก็มองลงไปที่แก่นกาย แม้ว่ามันจะยังแข็งทื่อเหมือนตอนแรก แต่ก็ไม่ได้แดงร้อนเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป
"ขอบคุณ เจ้าสำนักสำหรับการทำงานหนักของท่าน" เหล่าศิษย์คำนับก่อนออกจากเจดีย์หยาง
และก่อนที่เขาจะเรียกผู้ฝึกยุทธ์หญิงขึ้นมาข้างบน ซูหยางก็ถือโอกาสพักผ่อนทั้งวันและซึมซับปราณหยินในห้อง ซึ่งมีมากมายจนกลายเป็นหมอกที่ปกคลุมห้อง
PS: ตอนฟรีจะถูกยกยอดย้ายไปชดเชยในตอนที่ไม่ 18+ นะครับ
