บทที่ 466 ตระกูลหลวน 2
ได้ยินเช่นนั้นเจิ้งไฉบังเกิดความรู้สึกโกรธขึ้นมาในใจ มันตะคอกอีกฝ่ายกลับไปอย่างไม่ไว้หน้า “หลวนเต๋าเจ้าอย่าได้เสียมายาทกับแขกของพี่สาวเจ้าและเขาก็เป็นเพียงผู้มีพระคุณเท่านั้น มิใช่คนที่เราพามาช่วยเหลืออย่างที่เจ้าคิด” ชายหนุ่มเค้นเสียงออกมาอย่างไม่พอใจ “เห๊อะ มันก็ดีแล้วที่พวกเจ้าไม่พาใครมาทำให้ตระก...
