บทที่ 43: กลับคำ

บทที่ 43: กลับคำ

โม่เฟยใช้เวลาเกือบทั้งเดือนในการสร้าง 1,000 รูปแบบ และตลอดทั้งเดือน โม่เฟยไม่เพียงแต่ต้องเรียนหนักและทุ่มเทแรงกายเพื่อฝึกฝนเท่านั้น แต่ยังต้องสร้างรูปแบบเหล่านั้นด้วยทั้งหมด

ในที่สุดโม่เฟยก็มอบรูปแบบสุดท้ายให้กับหลัวอวี้

“นี่เป็นกลุ่มสุดท้าย ตอนนี้ยอดรวม 1,000 แล้วยอดเงินคงเหลือล่ะ?”

หลัวอวี้มองไปที่โม่เฟยอย่างสุภาพและพูดอย่างเสแสร้งว่า

"ยอดเงินที่เหลือ? ฉันใช้มันเพื่อซื้อวัตถุดิบ และใช้จ่ายมันไปมากกว่า 5 พันล้าน อ่า..สำหรับเงินที่ใช้จ่ายเกินตัว ฉันจะไม่เรียกเก็บเงินจากเธอก็แล้วกัน”

โม่เฟยตาถลน "คุณพูดอะไร? เจ้าลูกหมา! คุณโกหก! คนโกหก!”

ส่วนผสมเพียงเล็กน้อย จะมีมูลค่า 5 พันล้านได้อย่างไร! เขายังคงรู้สึกผิดกับส่วนผสมที่ใช้เอง! ไอ้นี่มันไม่มีศีลธรรมเลย!

“ฉันบอกว่าฉันใช้เงินหมดแล้ว ไม่เข้าใจเหรอ?” องค์ชายอวี้มองดูโม่เฟยอย่างขุ่นเคือง

"ฉันจะฆ่าคุณ!" โม่เฟยกระโจนใส่หลัวอวี้

โม่อี้ลากแขนของโม่เฟยและพูดว่า “นายน้อย ใจเย็นๆ ใจเย็น ๆ!”

โม่เฟยตะโกนว่า “ปล่อยฉัน! ฉันจะสู้กับเขาแบบตัวต่อตัว!”

โม่อี้กล่าวว่า “นายน้อย คุณไม่ใช่คู่ควรที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของเขา”

โม่เฟยตกอยู่ในภวังค์และพูดทันทีว่า “ถ้าอย่างนั้นนายก็ช่วยฉันด้วย!”

โม่เฟยกล่าวอย่างเชื่องช้า “นายน้อยยังไง พวกเราก็แพ้ ผมจะไม่ช่วยคุณแน่ๆ”

โม่เฟยโกรธ “ไม่มีความซื่อตรงบ้างเลยเหรอ!?”

โม่อี้ฝืนยิ้ม “นายน้อย คุณบอกว่าความซื่อสัตย์เป็นสิ่งที่มองไม่เห็นหรือจับต้องไม่ได้ สิ่งนี้ไม่สามารถกินหรือดื่มได้ ทำไมเราต้องมีมันด้วย”

โม่เฟยจ้องมองที่โม่อี้ในขณะที่โม่อี้ยิ้มอย่างเชื่องช้า

โม่เฟยมองดูหลัวอวี้อย่างอาฆาต “วันนี้คุณโชคดี!”

หลัวอวี้ยักไหล่มองโม่เฟยเดินออกไป

ซูหรงมองดูหลัวอวี้และกล่าวว่า “องค์ชาย มันไม่เหมาะไปหน่อยหรือ?”

หลัวอวี้มองไปที่ซูหรง

"กำลังถามฉันอยู่หรือเปล่า"

ซูหรงส่ายหัว “ไม่แน่นอน”

หลัวอวี้ก้มศีรษะลง เขาไม่มีทางเลือกเช่นกัน เขาเป็นองค์ชายที่ไม่เป็นที่โปรดปราน แม้ว่าคุณปู่ของเขาจะเป็นแม่ทัพ แต่เขาก็ยังมีคนดูแลมากมาย โม่เฟยพูดเสมอว่าเขาตระหนี่ ดังนั้นครั้งนี้เขาจึงใช้เหรียญดาวทั้งหมดกว่า 5 พันล้านเหรียญ ซึ่งเป็นทั้งหมดที่เขามี

โม่เฟยมองไปที่หนังสือปรุงยา แต่ไม่สามารถอ่านคำใด ๆ ได้ ใบหน้ามืดลง “บัดซบ! เคยมีคนกล่าวว่าราชวงศ์ทั้งหมดเป็นสุนัขจิ้งจอกกลับชาติมาเกิด มันสมเหตุสมผลแล้ว!”

“นายน้อย อย่าเศร้าไปเลยครับ”

โม่อี้ปลอบโยน

"อุกอาจ! นี่มันอุกอาจเกินไปแล้ว!” โม่เฟยกัดฟัน

โม่อี้มองไปที่โม่เฟยที่โกรธจัด “นายน้อย ใจเย็นๆ!”

โม่เฟยก็พูดขึ้นว่า

“ฉันจะสงบสติอารมณ์ได้อย่างไร? 5 พันล้าน! มันตั้ง 5 พันล้าน!”

“นายน้อย พวกเรายังมีเงินอีก 5 พันล้าน ก็เพียงพอแล้ว สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือวิธีปรับพลังของคุณ หลังจากที่คุณกลายเป็นปรมาจารย์ระดับสูงแล้ว แม้ว่าองค์ชายอวี้จะคืนคำอีกครั้ง คุณก็เอาชนะเขาได้จนกว่าเขาจะยอมจำนน” โม่อี้กล่าว

โม่เฟยพยักหน้าเหมือนถูกปลุกให้ตื่น “ใช่คุณพูดถูก สิ่งสำคัญที่สุดของเราไม่ใช่เงินแต่เป็นการพยายามฝึกฝนอย่างหนัก ต่อเมื่อเราแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น เราก็จะสามารถเอาชนะไอ้พวกโง่ๆ พวกนั้นได้!”

โม่อี้พยักหน้า “ใช่ ใช่ ใช่ นั่นคือสิ่งที่ผมพยายามจะพูด นายน้อย คุณฉลาดมาก!”

เมื่อมีเป้าหมายแล้วโม่เฟยก็มีแรงบันดาลใจอย่างมาก

ยกเว้นการเรียนทุกวัน เขาจะใช้เวลาว่างในการฝึกฝนและปรุงยาเพื่อปรับพลังของเขา

วันหนึ่งซูหรงมองดูหลัวอวี้ “องค์ชายตอนนี้คุณมีรูปแบบเป็นพันแล้ว คุณช่วยสำรอง 7 หรือ 8 ให้ผมได้ไหม

หลัวอวี้มองไปที่ซูหรงดวงตาของเขายกขึ้น "อะไรนะ?"

เสียงของหลัวอวี้ทำให้ผมของซูหรงแทบจะร่วง “4 หรือ 5 ก็ได้ครับ”

หลัวอวี้ยิ้มในขณะที่ซูหรงก็ยิ้มด้วย”

“เพื่อเห็นแก่วันเวลาเก่าๆ 90 ล้านสำหรับหนึ่งอัน” หลัวอวี้กล่าวขณะมองซูหรง

ซูหรงตาถลน หลังจากนั้นไม่นานเขาก็รู้สึกตัวว่า “องค์ชาย คุณคงล้อเล่นใช่ไหม”

หลัวอวี้นอนอยู่บนเก้าอี้อย่างง่วงๆในขณะที่มองไปที่ซูหรงและยิ้มแย้ม

“ฉันดูเหมือนฉันล้อเล่นเหรอ?”

จากนั้นเขาก็พูดต่อ

“จะบอกให้นะ ฉันจะขายรูปแบบเหล่านั้นในราคา 100 ล้านสำหรับหนึ่งอัน ดังนั้นคุณควรซื้อให้เร็วที่สุด หรือไม่มันอาจจะไม่เหลือแล้ว”

ซูหรง “…” จู่ๆ ซู่หรงก็รู้สึกว่าเมื่อเทียบกับหลัวอวี้แล้ว โม่เฟยเป็นคนดีจริงๆ!

หลีวอวี้มองไปที่ซูหรงที่ตะลึงงันและถามว่า “แล้ว? ตอนนี้ยังต้องการหรือไม่”

ซู่หรงทำให้หนังศีรษะแข็งและพูดว่า “แน่นอน!”

หลัวอวี้ยิ้มและถามว่า “คุณต้องการเท่าไหร่?”

เมื่อมองดูเหรียญดาวสองสามเหรียญที่ทิ้งไว้ในการ์ดดวงดาวของเขา ซูหรงกล่าวว่า “สอง”

หลัวอวี้มองไปที่ซูหรง  “เอาเพียงสองอันเท่านั้น? โม่อี้มีตั้งห้าอัน!”

ซูหรงหัวเราะแบบกลวงๆ “สองก็พอแล้ว”

หลัวอวี้ยิ้ม “ตราบใดที่นายยืนยันก็ตามนั้น!”