บทที่ 246: มีดบินสะบั้นเซียน?
เหมียว? นัยน์ตาสีดำสนิทของเจ้าซานเหลิงจื่อเบิกกว้าง ใบหน้าแมว ๆ ของมันแสดงออกถึงความอยากรู้อยากเห็น มันส่งเสียงร้องงึมงำแง้ว ๆ เป็นภาษาแมวว่าอะไรของมันก็ไม่รู้ แต่เจ้าเอ้อเหลิงจื่อที่กำลังยืนสองขาก็เท้าสะเอวแล้วพูดว่า “ไม่จำเป็น ข้าจับหลักของเทียนเยาปู้เม่ยและได้เริ่มฝึกฝนแล้ว อีกไม่กี่วันข้าจะเป็นเ...
