บทที่ 397 สายลมแห่งความตาย
คำกล่าวของโอหยางเฟย คล้ายเป็นคำตอบให้กับความสงสัยของหนิงเทียน แต่ถึงอย่างนั้นความเกรงกลัวหรือตกตะลึงก็ไม่มีปรากฎขึ้นบนใบหน้าของหนิงเทียนเลย ยิ่งไปกว่านั้นคือมุมปากของมันกำลังยกยิ้มกว้างราวกับเด็กที่ได้พบเจอของเล่นชิ้นโปรด “ยอดเยี่ยมจริงๆ วันนี้ข้าจะได้เก็บกวาดขยะที่บิดาของข้ามองข้ามไป” น้ำเสียงที่หน...
