บทที่ 310 โทษประหารบนสนามรบ
หลังจากได้ยินเรื่องที่โหดร้ายกับตระกูลจู ใบหน้าของตานติงเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตา มันกล่าวออกด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด “พี่ใหญ่ข้าขอโทษ เป็นเพราะตัวข้าที่ไม่เอาไหน คร้านที่จะฝึกวิชาบ่มเพาะลมปราณ วันๆข้าเอาแต่กินนอนและรังแกคนอื่นไปทั่ว ข้ามันเป็นศิษย์น้องที่ไม่เอาไหนจริงๆ ข้าไม่สามารถแบ่งเบ...
