บทที่ 238 รู้เขารู้เรา
ขณะที่จิตใจของหนิงเทียนกำลังมาคุด้วยโทสะ ฝ่ามือของลวี่เซ่อยืนมาแตะที่บ่าของมัน “เจ้าไม่ต้องห่วง ข้าเชื่อว่าน้องชายเจ้าต้องไม่เป็นอะไรแน่” คำกล่าวของลวี่เซ่อพอที่จะทำให้จิตใจของหนิงเทียนสงบลง จิตสังหารที่มันปลดปล่อยออกมาค่อยๆจางหายกลับคืนสู่สภาวะปกติ เป็นซือเซียนที่ถอนหายใจออกดังด้วยความโล่งอก จากนั้...
