บทที่ 229 ความทรงจำ
จากนั้นนางปรายสายตามองไปยังร่างของจื่อเซ่อด้วยความเวทนา แม้ทั้งสองจะได้ไม่สนิทหรือเคยรู้จักกันแต่ในฐานะที่เป็นผู้หญิงเหมือนกัน ตัวมันเข้าใจความรู้สึกของจื่อเซ่อได้ดียิ่งกว่าใครทั้งหมด สำหรับพรหมจรรย์ที่สูญเสียให้เดรัจฉานไปนั้นถ้านางได้สติมาสิ่งที่จะหนีความอับอายนี้ได้คงจะเป็นความตายของนางเท่านั้น แล...
