บทที่ 227 ตกอยู่ในกับดัก
สุ้มเสียงการปะทะกันของลมปราณทั้งสามตัดผ่านอากาศจนเกิดเสียงร้องลั่นไปทั่วชั้นฟ้า เสาเพลิงถาโถมเข้าไปยังร่างของซัวหลงจนพื้นน้ำโดยรอบระเหิดแห้งไป กระแสลมที่เกิดจากการปะทะกรรโฉกไปไกลทั่วทั้งอาณาบริเวณน่านน้ำศักดิ์สิทธิ์ เหล่ามัจฉาวารี วิหคน้อยใหญ่และอสูรลมปราณที่อาศัยอยู่ใต้พื้นสมุทรต่างอลหม่านหลบหนีกัน...
