การหวนคืนของจอมพลคนสุดท้าย ตอนที่ 79 เป้าหมายจริงๆ ขององค์ชาย ซิคฟรีส

ตอนที่ 79 เป้าหมายจริงๆ ขององค์ชาย ซิคฟรีส

“นี่เป็นไข่มุกจากประเทศทางตอนใต้ของทวีปครับ ข้าคิดว่ามันเหมาะกับท่านแน่นอน”

“อ่า ขอบคุณท่านมาร์ควิส นาโต้ มากๆ ข้าชอบของขวัญของท่านจริงๆ”

อลิส ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ตอบรับขุนนางที่ให้ของขวัญกับเธอทันทีด้วยใบหน้ายิ้มสดใส

“ครับถ้าเช่นนั้นข้าขอตัว”

“ค่ะ”

เวลานี้กำลังเข้าสู้ช่วงการรับของขวัญจากขุนนางและคนอื่นๆ ที่มางานวันเกิด ทำให้ตอนนี้จุดที่อลิสนั่งอยู่มีขุนนางมากมายกำลังต่อแถวพร้อมกับของขวัญหรูหรามากมายในมือเตรียมเอาไว้ และจากที่ดู พวกนี้ก็คงรู้ข่าวที่อลิสสามารถเดินได้กันแล้วถึงได้ส่งคนหนุ่ม หรือเด็กสาวของตระกูลตัวเองต่อแถวเอามามอบของขวัญให้แบบนี้ ไอ้มาร์ควิส นาโต้ คนเมื่อกี้ก็เหมือนกัน ระหว่างให้ไข่มุกตาของมันก็มองอลิสเป็นมันเชียว

“รู้สึกว่าน้องสาวของท่านจะได้รับความนิยมจังเลยนะ ท่านแกรนด์ดยุก”

เสียงขององค์ชาย ซิคฟรีส ดังขึ้นมาจากทางด้านหลังของผมด้วยน้ำเสียงสนิทสนม เมื่อกี้องค์ชายก็พึ่งไปมอบของขวัญเป็นสร้อยคอราคาแพงให้อลิสไปแท้ๆ ไม่คิดเลยว่าจะเดินมาหาผมเร็วแบบนั้น แต่ว่า เป้าหมายในการมางานครั้งนี้ของขุนนางและพ่อค้าจำนวนมากก็มาเพราะผมอยู่แล้ว ที่องค์ชาย ซิคฟรีส เข้ามาหาแบบนี้เช่นกัน

ผมหันไปยิ้มบางๆ ให้กับองค์ชาย ซิคฟรีส พร้อมพูดออกไปว่า

“จริงอย่างที่ท่านว่า ถ้าหากองค์ชายไม่มีคู่หมั้นเป็นถึงองค์หญิงลำดับที่ 1 แห่งอาณาจักรแล้วละก็ ข้าก็คงจะพิจารณาเรื่องอลิสและท่านไปแล้ว”

“ฮาฮาฮา ท่านนี่ช่างล้อเล่นได้ดีจริงๆ น้องสาวของท่านข้าคงไม่คิดอะไรเช่นนั้นหรอก”

องค์ชาย ซิคฟรีส ตอบปฏิเสธออกมาแบบสุภาพ สมแล้วละที่ได้เป็นองค์ชายรัชทายาทสามารถปฏิเสธออกมาได้แบบเป็นธรรมชาติจริงๆ ถ้าตอบว่าเห็นด้วยกับผมพวกเราสองคนคงขาดกันวันนี้แหละ

องค์ชาย ซิคฟรีส เขาคนนี้ได้หมั้นกับองค์หญิงแห่ง อาณาจักร ไปเมื่อ 3 ปีก่อน ซึ่งการหมั้นนั่นถูกจัดขึ้นมาเพื่อยกเลิกความขัดแย้งในเรื่องสงครามขนาดใหญ่ที่เกิดขึ้นของทั้งสองประเทศ  และในสงครามครั้งนั้นก็เป็นสงครามที่พ่อของ ไคล์ วอเตอร์ ตายไปด้วย

ตามจริงผมต้องไม่สนับสนุนองค์ชาย ซิคฟรีส นั่นแหละเพราะยังไงอาณาจักรก็เป็นประเทศที่ทำให้พ่อของผมตายไป ทว่า เรื่องแบบนั้นมันเทียบไม่ได้กับสงครามที่มนุษย์ต้องรับมือหรอก หากสามารถยุติ… ไม่สิ! ยึดครองให้ทุกประเทศร่วมเป็นหนึ่งได้เร็วเท่าไหร่มันก็ยิ่งดีเท่านั้น เพราะแบบนั้น การให้องค์ชาย ซิคฟรีส ไปแต่งงานกับองค์หญิงแห่งอาณาจักรจึงถือว่าเป็นทางเลือกที่ดี …สำหรับเผ่ามนุษย์!!

อีกอย่าง พ่อของผมก็เป็นทหาร การตายในสนามรบแบบสมเกียรติก็ถือเป็นเรื่องดี ถ้าผมยังอาฆาตแค้นแทนคนที่ตายแบบสมเกียรติเช่นนั้นก็เหมือนกับทำให้พ่อของ ไคล์ วอเตอร์ เสียเกียรติเปล่าๆ

“ว่าแต่ท่านแกรนด์ดยุก ท่านอยากให้ข้าช่วยอะไรหรือไม่”

ครั้งนี้องค์ชาย ซิคฟรีส พูดออกมาอีกครั้งโดยมองไปทางบารอน ไอร์แลนด์

“ท่านไม่ต้องเหนื่อยหรอกองค์ชาย เรื่องเพียงเท่านี้ทำอะไรข้าไม่ได้หรอก แค่ข้าคนเดียวเจ้านั่นก็ไม่มีทางรอดแล้วหากองค์ชายรัชทายาทแบบท่านเข้ามาเกี่ยวด้วย มันอาจทำให้เป็นเรื่องใหญ่เกินไป”

“…ท่านช่างพูดอะไรตลกออกมาอีกแล้ว เรื่องค่าชดเชยที่ท่านจะเรียกจากเจ้านั่นคงเป็นเรื่องใหญ่กว่าที่ข้าเข้าไปยุ่งอีกไม่ใช่หรือไง”

“องค์ชายช่างฉลาดจริงๆ ท่านเองก็รู้ว่าใครที่กล้าต่อต้านหรือท้าทายข้ามันจะเป็นไงยัง ตอนแรกข้าคิดว่าทางบารอน ไอร์แลนด์ คงจะมาแค่ขอท้าดวลเพื่อแก้แค้น แต่ไม่คิดเลยว่าทางนั้นจะทุ่มสุดตัวขนาดนั้น”

หึหึ! ที่ผมพูดออกไปนะมันเป็นเรื่องโกหกทั้งนั้น เรื่องที่หมอนั่นจะใช้ทุกอย่างมาเดิมพันในการดวลดาบครั้งนี้มันอยู่ในแผนของผมหมดแล้ว และยิ่งพูดออกมาแบบนั้นก่อนที่งานจะเริ่มอีก หากผมท้าทายอะไรไปหมอนั่นต้องตอบรับแน่นอน เพราะถ้าไม่ยอมรับก็จะกลายเป็นตัวตลกต่อหน้าขุนนางและเหล่าพ่อค้าจำนวนมากที่มาเข้าร่วมงานวันเกิดของ อลิส วันนี้

“แล้วมีอีกเรื่องท่านแกรนด์ดยุก เรื่องนี้องค์ จักรพรรดิสวรรค์ บอกให้ข้ามาพูดกับท่าน”

“เชิญองค์ชายพูดออกมา ถ้ามันไม่มากเกินความสามารถของข้า ข้าไม่มีทางขัดคำสั่งขององค์ จักรพรรดิสวรรค์ แน่นอน”

“…คือว่า …มันเป็นเรื่องช็อกโกแลต เสด็จพ่อบอกว่าจะจ่ายให้ในราคา 1 ชิ้น 200 เหรียญทอง พระองค์ต้องการให้ท่านส่งให้วันละ 10 ชิ้น หรือถ้ามากกว่านั้นจะดีมาก”

ผมทำหน้าแปลกใจมององค์ชาย ซิคฟรีส ทันทีเมื่อได้ยินแบบนั้น ก็พอได้ยินมาอยู่บ้างว่ารสชาติของมันถูกปากขององค์ จักรพรรดิสวรรค์ เป็นอย่างมาก แต่ไม่คิดเลยว่าพระองค์จะให้องค์ชาย ซิคฟรีส ออกปากขอเองแบบนี้

ทว่า! 200 เหรียญทอง มันก็น่าสนใจอยู่หรอกแต่ผมคงเก็บเงินจากองค์ จักรพรรดิสวรรค์ ไม่ได้ แล้วที่ไม่เก็บก็ไม่ได้เพราะกลัวอำนาจแต่อย่างใดแต่มันเป็นการสำนึกบุญคุณต่างหาก ถ้าเมื่อหลายเดือนก่อนองค์ จักรพรรดิสวรรค์ ไม่ส่งกองอัศวินหลวงไปช่วยอาณาเขตทางเหนือเช่นนั้น ผมก็คงเอาพวกทหารมาฝึกที่เส้นทะเลลมปราณแบบนี้ไม่ได้แน่นอน

…คงต้องบอกซาอุสว่าจำนวนการผลิตต่อวันต้องลดลงสะแล้วสิ เหอๆ

“องค์ชายไม่ต้องห่วง หลังจากวันพรุ่งนี้เป็นต้นไป ข้าจะส่งช็อกโกแลตไปพระราชวังวันละ 10 ชิ้น ตามที่องค์ จักรพรรดิสวรรค์ ต้องการ และเรื่องเงินข้าก็ไม่อยากรับเช่นกัน”

“แต่….”

“หึหึ! นี่ทางราชวงศ์กำลังคิดว่าข้ากำลังขาดเงินอยู่หรือไง”

“เฮ้อ~ …เรื่องนั้นมันก็จริง”

องค์ชาย ขิคฟรีส ตอบโดยยอมรับสิ่งที่ผมถามไป เรื่องเงิน 2,000 เหรียญทอง ในสมัยก่อนตอนกำลังหลงยัยร่านมันเป็นสุดยอดข้อเสนอจริงๆ แต่ว่า ในตอนนี้เงินจำนวนนั้นมันไม่ได้มากมายอะไรกับผมเลยสักนิด  ถ้าให้เลือกการได้รับความชอบใจขององค์ จักรพรรดิสวรรค์ กับเงินจำนวนนั้นแล้วละก็ น้ำหนักของมันก็ต่างกันอย่างชัดเจนแน่นอนอยู่แล้ว

หลังจากเงียบไปได้สักพักองค์ชาย ซิคฟรีส ก็เริ่มทำหน้าจริงจังมองมาที่ผม บรรยากาศรอบตัวองค์ชายตอนนี้แตกต่างจากเมื่อกี้อย่างลิบลับ หึหึ! ในที่สุดหมอนี่ก็จะเข้าเรื่องที่มางานวันเกิดครั้งนี้แล้วสินะ สาเหตุที่องค์ชาย ซิคฟรีส มางานในครั้งนี้มันแบ่งออกเป็นสองอย่างด้วยกัน เรื่องแรกน่าจะเป็นเรื่องการดวลดาบระหว่างผมกับเหล่าร้านตีเหล็กทั้ง 3 ของจักรวรรดิ ที่มาก็เพราะอยากมาเสนอตัวเข้าช่วยเพื่อเพิ่มความใกล้ชิด

ส่วนเรื่องช็อกโกแลตก็พูดออกมาให้มันผ่านๆ ไปเพียงเท่านั้น ถ้าองค์ จักรพรรดิสวรรค์ ขอซื้อมาจริงๆผมในฐานะแกรนด์ดยุกก็ไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธเรื่องนั้นอยู่แล้ว

และเรื่องต่อไปก็คงเป็นเรื่อง …เส้นทะเลลมปราณ! เมื่อครั้งก่อนที่เจอกันผมก็พูดไปแล้วว่าขอเวลาจัดการให้เรียบร้อย และจะจัดสรรพื้นที่ให้กับเหล่าราชวงศ์ตามเหมาะสม ตอนนี้คงถึงเวลาที่องค์ชาย ซิคฟรีส ต้องการคำตอบที่แน่นอนแล้ว

“ท่านกำลังจะถามเรื่องเส้นทะเลลมปราณใช่หรือไม่”

องค์ชาย ซิคฟรีส พยักหน้าขึ้นลง

“ถูกต้อง ตอนนี้ข้าไม่ได้โดนกดดันแต่เพียงพี่น้องของข้าเท่านั้น แต่องค์ จักรพรรดินีและพระสนมคนอื่นๆ ก็เริ่มถามเวลาที่แน่นอนออกมาแล้ว ตามจริงข้าก็ไม่ต้องการมาเสียมารยาทกับท่านแบบนี้นักหรอกเพราะทางข้าก็เกรงใจเหมือนกัน แต่-”

“พอเถอะ! ข้าเข้าใจเรื่องทั้งหมดแล้ว”

มันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วที่องค์ชาย ซิคฟรีส จะโดนกดดันจนต้องไม่มีทางเลือกแล้วมาถามผมเช่นนี้ เส้นทะเลลมปราณ! ของล้ำค่าแบบนั้นถ้ายิ่งปล่อยเวลาผ่านไปมันก็จะยิ่งเสียโอกาส แล้วผมก็เชื่อว่าต้องมีขุนนางบางพวกที่พยามกดดันให้เรื่องนี้ได้รับคำตอบเร็วๆ อยู่กันด้วยแน่ๆ

“อะ อ่า ขอบคุณจริงๆ ที่ท่านเข้าใจข้าแบบนี้”

“ไม่หรอกองค์ชาย เดิมทีมันเป็นความผิดของข้าด้วยที่ปล่อยเวลาผ่านนานขนาดนี้ เอาเป็นว่าหลังจากนี้สองวันข้าจะส่งพื้นที่ที่ข้าแบ่งให้ไปให้กับท่านก็แล้วกัน ข้าได้แบ่งตามจำนวนของคนในราชวงศ์เอาไว้แล้ว แต่ว่า ข้าคงให้มากกว่า 20% ของขนาดมันไม่ได้แล้ว แต่พื้นที่ขนาดนั้นคงพอให้พวกท่านเอาทหารไปฝึกครั้งละ 200 คน ได้สบายๆ”

ใบหน้าหนักใจขององค์ชาย ซิคฟรีส ยิ้มออกมาทันที ก็แน่ละ  200 คน พื้นที่ขนาดนั้นสามารถเอาไปแจกจ่ายให้เหล่าพี่น้องและพวกพระสนมได้อย่างสบายๆ ดีไม่ดี องค์ชาย ซิคฟรีส อาจจะเก็บเอาไว้เอง 50% เลยด้วยซ้ำ หึหึ! ถึงจะเป็นเหมือนกับครอบครัวเดียวกัน แต่ยังไงสะในครอบครัวของราชวงศ์ก็คือสนามรบอยู่ดี การได้ควบคุมส่วนแบ่งแบบนี้ มันคงทำให้อำนาจขององค์ชายเพิ่มขึ้นมากพอสมควร

“ขอบคุณท่านแกรนด์ดยุกมากจริงๆ เพียงแค่ 20% มันก็มากเกินพอแล้ว”

แน่นอนอยู่แล้ว ถ้าหากท่านไม่พอใจข้าก็คงไม่เพิ่มให้หรอก แค่ให้ไป 20% มันก็เพิ่มเวลาการฝึกเหล่าทหารทั้งสองแสนของข้าไปตั้งหลายเดือนแล้ว ถึงจะอยากตอบแบบที่ผมคิดแต่ผมก็ทำไม่ได้ เพราะงั้นเลยยิ้มให้ แล้วพูดออกไปว่า

“เห็นท่านพอใจแบบนี้ข้าก็หายกังวล ถ้าเช่นนั้นข้าขอถามเรื่องอะไรท่านหน่อยได้ไหม?”

“ฮาฮาฮา เชิญท่านถามมาได้เลยท่านไม่จำเป็นต้องขอข้าหรอก ท่านแกรนด์ดยุก”