ตอนที่ 419+420 เปิดเผยความลับ

ตอนที่ 419 เปิดเผยความลับ

เธอไม่สามารถแบกรับความไว้วางใจของเขาได้ เธอต้องการบอกความลับทั้งหมดของเธอแก่เขา ทุกสิ่งที่เก็บงำอยู่ในใจของเธอ

“คุณเชื่อเรื่องการกลับชาติมาเกิดไหมคะ” เจียงเหยาพูดขึ้น

“ไม่เชื่อ” ลู่ชิงสีตอบอย่างตรงไปตรงมา “ชีวิตคนเรา จบลงด้วยความตาย”

ลู่ชิงสีไม่เชื่อในสิ่งใด ๆ ไม่มีอะไรนอกจากชีวิตและความตาย ศพที่ฝั่งไว้กลายเป็นดินและสุดท้ายย่อมไม่ทิ้งร่องรอย

เจียงเหยาคิดว่าบางทีลู่ชิงสีจะแสร้งทำเป็นเห็นด้วยกับคำพูดของเธอเพียงเพราะเธอเป็นคนถามเสียอีก คำตอบที่ตรงไปตรงมาของเขาทำให้เธอตื่นตัว ทำให้เธอพูดไม่ออก

“ผมเคยบอกคุณแล้วว่าผมจะไม่โกหกคุณ” ลู่ชิงสีรู้ว่าเจียงเหยากำลังมองมาที่เขา และรู้ว่าคำตอบของเขาไม่ได้เป็นไปตามที่เธอคาดหวัง แต่นี่คือมุมมองของเขา ทำไมเขาต้องโหก?

หลังจากตกใจ เจียงเหยาก็หัวเราะออกมาด้วยความโล่งใจ

ถูกต้องแล้ว นี่คือลู่ชิงสีที่ไม่เคยโกหกและเล่าเรื่องทุกอย่างเพื่อให้เธอมีความสุข เขาพูดกับตัวเองว่าเขาไม่ใช่คนที่พูดเก่ง

“มันรู้สึกเหมือนฝันเลย แต่ก็ไม่ใช่ความฝัน ในเรื่องที่เหมือนฝันนี้ ฉันอายุสามสิบปี และทุกอย่างก็จบลงอย่างกะทันหัน เมื่อฉันตื่นขึ้น ฉันกลับมาเป็นเด็กอีกครั้ง วันที่คุณกลับมาเยี่ยมฉันช่วงปิดเทอมฤดูร้อน ชั่วพริบตา ฉันรู้สึกราวกับตัวเองได้ใช้ชีวิตมามากกว่าคนอื่น ๆ”

เจียงเหยาลืมตาขึ้นและมองไปที่ลู่ชิงสี เธอสังเกตเห็นเพียงการกระตุกเล็กน้อยที่ดวงตาของเขา การแสดงออกของเขายังคงอดทนเช่นเคย

เธอกล่าวต่อ “ฉันจำทุกสิ่งที่เกิดขึ้นและทุกคนที่ฉันพบได้อย่างชัดเจน ฉันจำความรู้ที่ฉันเคยเรียนในมหาวิทยาลัย และการผ่าตัดทุกครั้งหลังจากที่เรียนจบ ถ้าฉันบอกว่าฉันเกิดใหม่ คุณจะเชื่อไหม”

เธอกำเสื้อของเขาแน่น ประหม่าเล็กน้อย และกลัวด้วย กลัวว่าเขาจะคิดว่าเธอผิดปกติ?

ไม่นานลู่ชิงสีก็ขยับริมฝีปากของเขา “อืม ผมจะเชื่อ ทำไมจะไม่เชื่อล่ะ”

แน่นอน ว่าเขาเชื่อเธอ

การบอกว่าการเปลี่ยนแปลงของเธอในช่วงปิดเทอมฤดูร้อนนั้นแปลกไปอย่างมาก จากคนที่พูดน้อย มักจะหลีกเลี่ยงเขา แต่พอเขากลับไปที่บ้าน เธอกลับเข้ามาสวมกอดเขา และยังพูดออกมาว่าเธอคิดถึงเขามากแค่ไหน มันเป็นช่วงเวลาที่ไม่มีวันลืม เมื่อเขากอดเธอไว้ในอ้อมแขน มันรู้สึกราวกับว่าเขาอยู่ในจุดที่สูงที่สุดของโลก

“ก่อนกลับมาเกิดใหม่ ความสัมพันธ์ของเราจะดีขึ้นเหมือนในตอนสุดท้ายไหม?” ลู่ชิงสีถาม หากไม่ใช่เพราะเรื่องนี้ ทำไมเธอถึงโอบกอดเขาด้วยความรวดเร็วและกระฉับกระเฉงในทนทีที่เธอตื่นขึ้น?

มันเป็นเรื่องเหลือเชื่อ ความลับของเธอ แต่ไม่สำคัญหรอก เธอเป็นของเขา เป็นของเขาเท่านั้น

“ทำไม่ถึงคิดอย่างนั้นล่ะคะ?” เจียงเหยาถาม น่าเสียดายที่สิ่งต่าง ๆ มันแตกต่างออกไป เขารักเธอข้างเดียวจนวินาทีสุดท้ายของชีวิต ความตายของเขาปลุกความรู้สึกที่เธอปิดกลั้นไว้เป็นเวลานาน

“ไม่ใช่อย่างนั้นเหรอ?” เขากำลังสงสัย ด้วยวิธีที่เขาปฏิบัติต่อเจียงเหยาเป็นเรื่องเรื่องของเวลาก่อนที่เธอจะค่อย ๆ ตกหลุมรักและยอมรับเขา

“ไม่” เจียงเหยาขยับร่างของเธอออกจากอ้อมกอดของลู่ชิงสี เธอมองดูท่าทางของเขา ที่เต็มไปด้วยความสงสัยและถามว่า “คุณไม่คิดเหรอว่าเราจะหย่ากันในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า?”

__

ตอนที่ 420 จนกว่าความตายจะพรากเราจากกัน

ลู่ชิงสีนั่งเงียบครู่หนึ่งก่อนจะหัวเราะเบา ๆ และจ้องมองเจียงเหยาจนเธอขยับตาออกอย่างเขินอาย

นั่นคือทั้งหมดที่เขาจำเป็นต้องรู้ เธอกำลังโกหกอย่างแน่นอน

เขาไม่มีวันหย่ากับเธอ

“เจียงเหยา ผมไม่ได้บอกคุณแล้วหรอกเหรอว่าผมพยายามแค่ไหนกว่าจะได้แต่งงานกับคุณ คำว่า ‘หย่า’ ไม่เคยมีในความคิดของผม ผมไม่มีทางทำแบบนั้น แม้ว่าจะต้องใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อคุณ ตราบใดที่ผมยังมีชีวิต คุณคือของผม - ลู่ชิงสีคนนี้ จนกว่าความตายจะพรากเราออกจากกัน”

มันดูเห็นแก่ตัว แต่ก็เป็นความตั้งใจของเขา เมื่อทั้งสองคนเป็นสามีภรรยากันแล้ว เขาจะไม่มีวันแยกจากเจียงเหยา ไม่ว่าสถานการณ์ในวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร?

ตามจริงแล้ว ลู่ชิงสีรู้ตัวอยู่เสมอว่าเขาพูดไม่เก่ง

“ในชีวิตนี้ผมเสียใจแค่ครั้งเดียว” ลู่ชิงสีดึงเธอเข้าหาเขาและปิดริมฝีปากของเธอด้วยริมฝีปากของเขา หลังจากผ่านไปไม่กี่วินาทีเขาก็ผละออก “นั่นคือวิธีที่ผมแต่งงานกับคุณ”

“หมายความว่ายังไงคะ?” เจียงเหยาถามด้วยความอยากรู้

“ถ้าผมรู้ว่าคุณเป็นคนที่ดูคนที่รูปลักษณ์ ผมน่าจะจีบคุณก่อนขอคบกับคุณ”

มันเป็นความผิดหวังเล็ก ๆ ของเขา เขายังเด็กและโง่เขลา ไม่มีความคิดแม้แต่การจะตามจีบผู้หญิง สำหรับเขา เมื่อเขาสนใจใครสักคนหนึ่ง เขาต้องแต่งงานกับคนนั้นให้เร็วที่สุด

เห็นได้ชัดว่าเป้าหมายของเขาคือการแต่งงานกับเจียงเหยา วิธีการของเขานั้นออกจะตรงไปตรงมามากเกินไป เขาตรงเข้าไปหาพ่อแม่ของเธอและขออนุญาตแต่งงานกับลูกสาวของพวกเขา

ดูสิ เขาโง่แค่ไหน! เขาชอบเธอ แต่เจียงเหยาไม่รู้จักเขาด้วยซ้ำว่าเขาเป็นใคร!

ในที่สุดพวกเขาก็กลายเป็นสามีภรรยากัน ถึงกระนั้น เจียงเหยาก็ไม่มีความสุขเป็นเวลานานและดูเหมือนจะไม่สนใจลู่ชิงสี

หากเพียงแต่เขาตามจีบเธอและขอแต่งงานหลังจากที่เธอเกิดความรู้สึกเช่นเดียวกัน ชีวิตของพวกเขาคงจะแตกต่างออกไป

เจียงเหยากลอกตาไปที่ลู่ชิงสี “คุณเห็นหรือยังว่าตัวเองเผด็จการ? ฉันแน่ใจว่าคุณคงมีความคิดเดียวนั่นคือการแต่งงานกับฉัน! แล้วก็ไปพูดกับพ่อแม่ของฉันให้พวกท่านเช่นด้วย”

ลู่ชิงสีหัวเราะคิกคักเบา ๆ เขาไม่ได้บอกเธอว่าเขาถูกพ่อและแม่เจียงถือไม้กวาดไล่ออกจากบ้านในครั้งแรกที่เขาไปเยี่ยมพวกท่านและเอ่ยปากของลูกสาว

เขาพากเพียรแวะไปเยี่ยมเยียนไม่น้อยกว่าสิบครั้งกว่าพวกท่านทั้งสองใจยอมอ่อนข้อให้ ถึงกระนั้นเจียงเหยาเองก็ไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานในครั้งนั้น

เมื่อมองย้อนกลับไป ลู่ชิงสีเพิ่งรู้ว่าตัวเองไร้เดียงสาและโง่เขลาเพียงใด

เขาควรจะมุ่งความสนใจไปที่เจียงเหยา เพื่อเอาชนะใจเธอ แต่เขากลับพยายามมากขึ้นเพื่อเอาชนะใจพ่อแม่ของเธอแทน

เมื่อเจียงเหยาตกลงแต่งงาน แม้จะไม่เต็มใจ ลู่ชิงสีดีใจจนล่องลอยอยู่เป็นเวลานาน และไม่รอช้า เขาพาพ่อแม่ของเขาไปที่บ้านตระกูลเจียง และสู่ขอเจียงเหยาอย่างเป็นทางการ

เจียงเหยาพูดถูก ลู่ชิงสีเป็นคนที่เผด็จการอย่างมาก