บทที่ 240: ไม่เป็นไร ฉันไม่หิวหรอก!
“ไอ้ฉิบหาย!” หลังจากตกตะลึงไปแป๊บหนึ่งเฉิงตงเฟิงก็ระเบิดอารมณ์ โดยจ้องไอ้เอ้อเหลิงจื่อแล้วเสียดสีอย่างเย็นชา “ตูไม่นึกเลยว่าชีวิตนี้ต้องมาโดนไอ้หมาเชรี่ย ๆ ตัวหนึ่งปีนเกลียว เฮ้อ อยากตบกะบาลหมาแถว ๆ นี้จริงโว้ย!” ต้วนเทียนเหอรีบรั้งเขาเอาไว้ “เฒ่าเฉิงปล่อย ๆ มันไปเถอะหน่า… นี่นายจะลดตัวลงไปตีกับหมาจ...
