จอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ บทที่ 597

บทที่ 597: กลยุทธ์

นี้มันการโกงชัดๆ!

มันเป็นครั้งแรกของพวกเขาเลยที่ได้เห็นผู้เล่นไร้ยางอายขนาดนี้

"แน่นอนพวกเจ้าจะเลือกอยู่ในกรงต่อก็ได้นะ" ลูหลี่พูดออกมาและไม่คิดที่จะถอยกลับอยู่แล้ว

"ก็ได้ ตราบเท่าที่เจ้าปล่อยเราไป ข้ายอมรับคำร้องขอของเจ้า ข้า จ่าแบรด"มนุษย์คนหนึ่งที่อยู่ในกรงข้างๆประตูได้บอกกับพวกเขา

"แต่เราไม่ได้ ... " วีกิคัดค้านอย่างรวดเร็ว

"หุบปากเจ้าเตี้ยโง่" จ่าแบรดเป็นนักรบที่หล่อเหลาและเสียงของเขาก็ดูแข็งแกร่งมาก "ข้ายอมรับเงื่อนไขของเจ้า แต่เจ้าต้องช่วยเราจัดการศัตรูของเราด้วย" เขาขอร้องลูหลี่

ลูหลี่หันไปรอบๆ ก่อนที่จะพบว่าพวกมอนสเตอร์ได้เกิดกลับมาแล้ว

มีมอนสเตอร์ตัวใหญ่สองตัวที่ด้านหลัง ซึ่งดูเหมือนบอส มันก็คือคนที่จับพวกเขาไป เนโครม กั้ดเชอว์ และนักบวชความมืด เซสซิส

อาเซอร์ซีบรีสและคนอื่นๆรู้สึกตื่นตระหนกกับสายตาของมอนสเตอร์ที่มองมาที่พวกเขามาก มันมีอย่างน้อยๆสี่ร้อยตัว

"ดูเหมือนว่าเราจะต้องกวาดล้างมอนสเตอร์สินะ" ฮาชิจังถอนหายใจราวกับว่าเธอคุ้นเคยกับสถานการณ์แบบนี้ "ลูหลี่ ความโลภไม่ใช่เรื่องที่ดีเลย ถ้านายรีบปล่อยพวกเขาไป บางทีเราก็ได้ออกไปแล้วนะ"

ลูหลี่ไม่สนในเด็กสาวเลยสักนิด เขาใช้กุญแจของเขาเพื่อเปิดกรงทั้งห้ากรงและพูดออกมาว่า "นั่นคือศัตรูของเราด้วย จ่าแบรด ข้าเองก็ยอมรับคำขอร้องของท่านด้วย เรามาต่อสู้เคียงข้างกันเถอะครับ"

จ่าแบรดเดินออกมาจากกรงและจ้องมองที่ลูหลี่ แต่เขาก็เข้าใจดีว่าการทำงานเป็นทีมสำคัญมากกับสถานการณ์แบบนี้

ทั้งห้าคนได้เปลี่ยนอุปกรณ์ในทันที เรื่องที่ลูหลี่พูดไม่ใช่เรื่องโกหกเลย ไอเท็มของพวกเขานั้นอยู่ในกระเป๋า

"ลูหลี่ ทำไมนายถึงขออุปกรณ์ระดับทอง 20 ชิ้นกันล่ะ?"อาเซอร์ซีบรีสอดไม่ได้ที่จะถามออกไป คำถามนี้คนอื่นๆเองก็อยากรู้คำตอบด้วย

"อ้อ ฉันแค่สุ่มๆเลขไปนะ" ลูหลี่ตอบ

"พระเจ้า นั้นเป็นสาเหตุที่นายขอเยอะๆงั้นเหรอเนี้ย? ในหมู่พวกเขาไม่เห็นจะเป็นคนดีสักคนเลย บางทีพวกเขาอาจจะไม่ให้เราก็ได้นะ"แม้ว่าอาเซอร์ซีบรีสจะไม่ใช่คนฉลาด แต่เขาก็สามารถแยกระหว่างคนดีและคนไม่ดีได้

"ฉันต้องการให้เพวกเขาทำลายข้อตกลงนั้นแหละ นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันขออุปกรณ์ระดับทองยี่สิบชิ้น ... "

"อะไรนะ?"อาเซอร์ซีบรีสรู้สึกมึนงงอีกครั้ง

"ฉันขอเงี่อนไขที่บ้าๆให้จ่าแบรดไป" ลูหลี่อธิบาย "นายไม่เห็นสายตาที่เขามองฉันงั้นเหรอ? ไม่ใช่ว่าเขาดูโกรธมากเลยเหรอ?"

"จริง" ทุกๆคนต่างก็พยักหน้ากัน

"หลังจากที่เรากวาดล้างมอนสเตอร์พวกนี้แล้ว คนพวกนั้นก็คงจะพยายามฆ่าเรา สัญญาไม่มีความหมายอะไรเลยกับทหารรับจ้าง พวกเขาระงับความโกรธไม่ได้หรอกและเขาก็คงจะฆ่าผู้เล่นที่ช่วยเหลือเขา ความจริงก็คือ ฉันต้องการให้พวกเขาโจมตีเรา ไม่อย่างนั้น เมื่อเราไม่ได้มีข้อบาดหมางอะไรกัน มันก็คงจะเป็นเรื่องยากที่จะหาเหตุผลดีๆในการฆ่าพวกเขา... "ลูหลี่อธิบายรายละเอียด

"ว้าว นายฉลาดจังเลยนะ!"อาเซอร์ซีบรีสตะโกนเสียงดังขณะที่มองไปที่เขาด้วยความรู้สึกรังเกียจ

ถ้าเขาปล่อยให้ทหารรับจ้างพวกนี้ออกไปทันที โดยไม่มีเงื่อนไขอะไร พวกเขาก็จะแยกทางไปหลังจากที่มอนสเตอร์ถูกฆ่าตายหมด

แน่นอนว่าถ้าทหารรับจ้างพวกนี้ถูกฆ่าตายระหว่างการต่อสู้ ก็คงจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นหลังจากนั้น

แต่หากคุณสร้างเงื่อนไขบ้าๆบอๆ จนจ่าแบรดเกลียดคุณและคุณฆ่ามอนสเตอร์ทั้งหมดลงไปได้ แต่เขาก็ยังจะฆ่าคุณอยู่ดี

แต่หากจะไม่ให้เป็นแบบนั้น ผู้เล่นจะต้องฆ่าบอสลับด้วย

"นายคิดว่าเราจะสามารถฆ่ามอนสเตอร์ทั้งหมดได้หรือเปล่า? แม้ว่าจะทำได้ก็เถอะ แต่เราจะจัดการกับพวกทหารรับจ้างได้ไหม?"พเนจรถามขณะที่เขามองไปที่มอนสเตอร์ที่อยู่ข้างล่าง

ซึ่งเงื่อนไขทั้งหมดที่คิดมาข้างต้น มันจะเป็นไปได้ก็ต่อเมื่อพวกเขารอด

"อย่าเพิ่งตัดสินด้วยตัวเลขสิ ส่วนใหญ่พวกมันก็เป็นแค่คนงานและทาสทะเลทรายอันแสนโกรธเกรี้ยว นายสามารถกวาดล้างพวกมันได้โดยใช้แค่ไม่กี่ทักษะเอง อย่างน้อยสิบตัวที่พวกมันเป็นมอนสเตอร์ระดับหัวหน้า สิ่งที่นายต้องระวังที่สุดคือ คนโง่แห่งทะเลทรายอันแสนโกรธเกรี้ยว เราไม่จำเป็นต้องไปอยู่แถวหน้าก็พอ แต่แค่อย่าให้พวกเขาตายด้วยมอนสเตอร์พวกนี้ "ลูหลี่กล่าว

"นั้นไม่ได้หมายความว่าเราเป็นคนเลวงั้นเหรอ?"มันเป็นเรื่องยากมากสำหรับความฝันที่เหลืออยู่จะเข้าใจถึงแผนที่วางไว้อยู่เบื้องหลัง

"มันไม่ได้เลวร้ายแบบที่เธอคิดหรอก พวกเขานั้นเป็นเหมือนกับมอนสเตอร์ที่ดันเจี้ยนสร้างขึ้น นายจะเห็นพวกเขาทุกครั้งที่เขาดันเจี้ยนและในหมู่พวกเขาไม่มีใครสักคนเลยที่เป็นคนดี พวกมันเป็นทหารรับจ้าง แต่จริงๆแล้วมันก็ไม่แตกต่างจากพวกโจรเลย และฉันก็ไม่รู้นะว่าพวกนายสังเกตุเห็นหรือเปล่า แต่พ่อมดนั้นมีหมวกอยู่บนศีรษะของเขา นั้นหมายความว่าเขาเป็นทอรัส "ถ้าเป็นคนอื่นๆถาม ลูหลี่คงจะไม่ได้ใส่ใจอะไร แต่เขาคิดว่าเขาควรจะตอบเธอ เพราะยังไงเธอก็เป็นแค่เด็กน้อย

ไม่ใช่ว่าทุกๆคนในฝ่ายเผ่าพันธุ์จะเลวร้าย แต่เพราะกลุ่มทหารรับจ้างนั้นมีโครงสร้างที่ดูยุ่งเหยิงและศีลธรรมในใจของพวกเขายังต่ำอีกด้วย

"พวกนายแยกไปทางซ้าย เราจะไปทางขวาเอง จัดการ!"จ่าแบรดได้สั่งในขณะที่เขาลากดาบพุ่งเข้าไปหามอนสเตอร์

กลุ่มทหารรับจ้างของพวกเขาประกอบไปด้วย จ่าแบรดซึ่งเป็นนักรบโล่ ราเวนที่เป็นโจร พ่อมดทอรัสโอโร่อายกูล ส่วนวีกิเป็นแค่ผู้นำทาง เขาจึงไม่ได้มีทักษะการโจมตีและได้แต่ฝังหุ่นระเบิดเท่านั้น

มอนสเตอร์พวกนั้นไม่ได้พุ่งเข้าหาพวกเขาทั้งหมดในคราวเดียว

พวกมันแบ่งออกเป็นสามกลุ่มโดยที่จะมีพวกมันหนึ่งร้อยตัวในแต่ละรอบของการเข้าโจมตี NPC 5 คนและผู้เล่น 10 คนนั้นได้ตั้งแนวป้องกันโดยการกระจัดกระจายกันออกไป ภายใต้คำสั่งของลูหลี่ ฝ่ายของผู้เล่นก็ไม่ได้โจมตีด้วยพลังทั้งหมดที่มีอยู่

อย่างไรก็ตาม สมาชิกกลุ่มทหารรับจ้างได้ใช้ทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกเขามีอยู่ในการต่อสู้ พวกเขาที่เพิ่งจะได้ลิ้มรสถึงอิสระภาพ ก็ได้ใช้ทุกอย่างที่มีอยู่ด้วยการจัดการกับโทรล เพื่อที่พวกเขาจะไม่ได้ตกไปอยู่ในเงื้อมมือของมันอีก

มันเป็นการต่อสู้ที่รุนรแงมาก มีมอนสเตอร์ถูกฆ่านับไม่ถ้วนและ NPC ทั้ง 5 คนได้รับบาดเจ็บ

ลูหลี่และคนอื่นๆไม่ยอมปล่อยให้พวกเขาตายได้ ดังนั้นแล้ว ในช่วงเวลาคับขัน พวกเขาจึงได้ใช้เวลานี้เข้าไปช่วยพวกเขา

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่า NPC ทหารรับจ้างทั้ง 5 คนกำลังพยายามหลีกเลี่ยงพวกมอนสเตอรระดับหัวหน้าและปล่อยมันให้กับทีมของลูหลี่ เพราะพวกเขานั้นต้องการให้ความแข็งแกร่งของลูหลี่และคนอื่นๆอ่อนแอลง

แต่น่าเสียดาย ที่พวกเขาไม่มีทางติดกับดักของ NPC

ผู้เล่นหรือนักผจญภัยที่ NPC เรียกกันนั้น เป็นพวกไม่มีวันตายและสามารถดื่มโพชั่นได้ ไม่มีทางเลยที่พวกเขาจะสามารถทำให้ผู้เล่นนั้นเหนื่อยลงแบบที่พวกเขาคิดได้

แม้ว่าพวกเขาจะทำได้จริง แต่มานาของฮีลเลอร์ของพวกเขาก็ยังคงเต็มอยู่

จากนั้นเอง มอนสเตอร์ฝูงแรกก็ได้ถูกปาร์ตี้ทั้งสองจัดการไป

ทันใดนั้นเอง ฝูงมอนสเตอร์ฝูงที่สองก็จำนวนมากและมอนสเตอร์ระดับหัวหน้าก็ได้พุ่งเข้ามา

ในตอนนี้ พวกเขาก็เริ่มที่จะใช้ทักษะกันแล้ว พ่อมดทอรัสได้ใช้ฝนแห่งไฟสร้างความเสียหายได้มากกว่าลูกชิ้นงามาก

ส่วนโจรเองก็ใช้ความสามารถในการสตัน ซึ่งเป็นการประสานงานกับทีมของเขาได้ดี

นอกจากนี้แล้ว ฝ่ายของลูหลี่เองก็ใช้ทักษะอะไรออกมาบ้าง เพื่อที่ NPC จะได้ไม่ตาย

ตอนนั้นเอง มอนสเตอร์ฝูงที่สามก็กำลังจะมาถึงพร้อมกับบอสอีกสองตัวคือ เนโครม กั้ดเชอว์ และนักบวชความมืด เซสซิส