จอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ บทที่ 570

บทที่ 570: แมลงอันเดดอเวจี

ซึ่งนั้นทำให้ลูหลี่ต้องระมัดระวังมากขึ้นในขณะที่เขานำหอกสองหัวปักลงกับพื้น

หนวดทั้งสองหนวดไม่ได้ห่างกันนักและมันก็กำลังล้อมรอบตัวลูหลี่อยู่

นี่เป็นการต่อสู้ที่แสนจะแปลกประหลาด แต่มันไม่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้

ลูหลี่เป็นผู้เล่นที่พยายามจะเก็บค่าประสบการณ์จำนวนมหาศาลจากมอนสเตอร์พวกนี้ แต่ระบบก็คงจะส่งมอนสเตอร์พวกนี้มาจัดการเขา ในตอนนี้ก็คงจะมีแต่ ฆ่าหรือถูกฆ่า ก็เท่านั้น

ซึ่งนี้ก็เป็นแค่เกม แต่ท้ายที่สุดมันก็เหมือนกับบททดสอบการเอาตัวรอด ลูหลี่โจมตีด้วยพลังทั้งหมดของเขา เขาพยายามอย่างสุดความสามารถ แต่พวกมันก็ไม่ยอมปล่อยให้อาหารของมันหลุดลอยไป

อย่างไรก็ตาม อาหารชิ้นนี้กินยากหน่อย หนวดพวกนั้นพยายามดึงลูหลี่สักสองสามนาที แต่จากนั้นมันก็ได้ยอมแพ้ไป

ลูหลี่เองก็ไม่ยอมให้มันกินเขาแน่ แต่เขาก็คงไม่สามารถจัดการมันได้ด้วยในตอนนี้ ในสภาพแวดล้อมที่ไม่มีหญ้าเช่นนี้ มอนสเตอร์พวกนี้คงจะจับพวกหมาป่าสองหัวเป็นอาหารแน่

หลังจากที่มันจับเหยื่อของมันไม่ได้ หนวดหนึ่งหนวดก็ได้กลับไปยังความมืด

ในตอนนั้นเอง ลูหลี่ก็ได้แทงหอกสองหัวใส่หนวดที่เหลืออยู่

พื้นดินแถวนี้ก็แข็งมาก แม้ลูหลี่จะใช้แรงทั้งหมดในการแทงหอกสองหัวลงกับพื้น แต่มันจึงก็เรื่องยากมากอยู่ดี

โชคดีที่นี้เป็นเกมและหอกมีก็มีความสามารถในการเจาะทะลวงด้วย หนวดอีกหนึ่งหนวดที่เหลือจึงไม่สามารถที่จะถอยกลับไปได้

เมื่อเขาตรึงหนวดหนึ่งไว้แล้ว อีกหนวดหนึ่งก็กลับมา มันดูเหมือนราวกับว่ามันกำลังพยายามจะช่วยหนวดที่ถูกตรึงไว้ ตอนนี้ลูหลี่มั่นใจแล้วว่าหนวดทั้งสองเป็นมอนสเตอร์ตัวเดียวกัน

บางทีมอนสเตอร์พวกนี้คงจะมีเพียงหนึ่งหนวด หรือบางตัวคงจะมีสอง หรือแม้กระทั่งสามและสี่...

ลูหลี่เริ่มสั่นด้วยความกลัว เมื่อคิดว่ามีหนวดหลายหนวดกำลังล้อมรอบตัวเขาอยู่ ถ้าแค่สองเขาก็คงจะจัดการได้ แต่หากมันมีมากกว่านี้ล่ะก็คงจะไม่แน่นัก ที่เขาจะเอาตัวรอดได้

คราวนี้เขาใช้เวลาในการจัดการมันนานมาก แต่ก็แลกมาด้วยค่าประสบการณ์ที่เพิ่มขึ้นถึง 8%

ลูหลี่ใช้เวลาครู่หนึ่งเพื่อเปรียบเทียบความคุ้มค่าของผลประโยชน์ในการฆ่ามอนสเตอร์ทั้งสองตัว

เขาได้แต่หวังว่ามอนสเตอร์แบบนี้จะไม่ปรากฏขึ้นมาอีก ไม่ว่ามันจะมีหนวดมากกว่าเดิมกี่หนวดก็ตาม

ในความเป็นจริงมอนสเตอร์สองหนวดพวกนี้หายากมาก ซึ่งเขามักจะเจอกับมอนสเตอร์ที่มีหนวดแค่หนวดเดียวอยู่บ่อยครั้ง เขายังไม่เคยเจอมอนสเตอร์ที่มีสามหนวดเลย แต่ก็ดีแล้ว เพราะเขาไม่คิดที่จะเจอมันเลย

หลังจากสี่ชั่วโมงผ่านไป ระดับของลูหลี่ก็ได้เลื่อนขึ้นไปที่ 38

ในบอร์ดจัดอันดับ ดอกไม้อ้างว้างอยู่ที่อันดับ 2 ตามหลังลูหลี่และเขาก็ยังมีทักษะพายุหิมะระดับ 6 อีก การเพิ่มระดับของเขารวดเร็วมาก ถ้าหากเขาไม่ได้พาน้องสาวเขามาสเรนไปเพิ่มระดับด้วย ระดับของเขาคงจะแซงลูหลี่ไปแล้ว

แน่นอนว่ามันจะเป็นอย่างนั้นแน่แหละ ถ้าลูหลี่ไม่ได้เข้าพื้นที่ลับแห่งนี้

ด้วยความที่ผู้เล่นอันดับ 1 ได้เพิ่มระดับอีกครั้ง ผู้เล่นคนอื่นๆก็เริ่มที่จะพูดคุยเรื่องนี้กันในแชทโลก

ลูหลี่ฆ่าบอสไปอีกตัวอย่างงั้นเหรอ? เขาเพิ่มระดับแล้วเมื่อวานและวันนี้เขาดันเพิ่มระดับอีกครั้ง ทำไมพวกเขาถึงรู้สึกว่าระดับของพวกเขามันเพิ่มยากมากๆ เมื่อเทียบกับเขาแล้ว?

นอกจากนี้ทั้งฮาชิจังและหัวเราะไปยังสวรรค์เองก็คิดถึงเรื่องนี้เช่นกัน

คนอื่นๆคงจะรู้สึกสงสัยและรู้สึกอิจฉาเขา แต่พวกเขานั้นกลับกังวลถึงลูหลี่

หัวเราะไปยังสวรรค์ก็ไม่ได้มีความคิดเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องระดับของลูหลี่ที่เพิ่มขึ้นมาอย่างรวดเร็ว แต่เขาแค่รู้สึกผิดเล็กน้อย สุดยอดผู้เชี่ยวชาญได้สละตัวเขาเพื่อทำเควสของเขาให้สำเร็จ แล้วตอนนี้เขาไปอยู่ที่ไหนกันนะ?

ฮาชิจังเองก็อยากจะร้องไห้ ถึงแม้ว่าลูหลี่จะชอบแกล้งเธอ แต่เขาก็ยังคงเป็นคู่หูและเพื่อนของเธอนะ

ตอนนี้พวกเขาไม่สามารถติดต่อเขาได้เลย ระบบเองก็บอกพวกเขาว่าลูหลี่นั้นไม่ได้อยู่ในขอบเขตของแผนที่ สถานการณ์แบบนี้เกิดขึ้นได้ยากและมักจะเกิดขึ้นเฉพาะในระหว่างการแข่งขันเกม

ทั้งสองคนรู้ว่าลูหลี่นั้นกำลังถูกกอริลลาไล่ล่าอยู่

ในความคิดของฮาชิจัง กอริลลาคงจับลูหลี่เข้าไปในกล่องแล้ว บางทีกอริลลาอาจจะใช้เขาเป็นนกหวีดก็ได้

เธอนั้นถามแม้กระทั่งผู้คนที่ลูหลี่อยู่ใกล้ชิดด้วยในชีวิตจริง ซึ่งคนนั้นก็คือเจ้าของบ้านสาวฮวนฮวนและเธอก็บอกว่าหมวกเกมยังอยู่ที่ศรีษะของลูหลี่อยู่ ซึ่งนั้นหมายความว่าเขายังอยู่ในเกม

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่เห็นว่าระดับของลูหลี่ได้เพิ่มขึ้นมา เธอก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

หลังจากระดับของเขาเพิ่มมา 38 แล้ว มอนสเตอร์ก็ลดลงอย่างมาก พวกมันคงจะรู้แล้วว่าเนื้อตนนี้นั้นเป็นกับดัก ไม่มีเลยแม้แต่หนวดตัวเดียวที่จะโจมตีเขานับสิบนาที

ดังนั้นแล้ว เขาจึงทำเครื่องหมายสถานที่แห่งนี้ไว้บนแผนที่และตัดสินใจที่จะดูที่อื่นก่อน

จากนั้นเอง เขาก็เริ่มที่จะสำรวจโลกใบเล็กที่ถูกทอดทิ้งอันแสนกว้างใหญ่อีกครั้ง มีแม่น้ำ ภูเขาและสิ่งที่ดูเหมือนจะเคยเป็นป่าอยู่ แต่สิ่งที่น่าสนใจที่สุดคือ โครงกระดูกขนาดใหญ่

โครงกระดูกนั้นมันใหญ่จนลูหลี่เคยคิดว่ามันคือภูเขา

ร่างกายมันยังไม่สลายหายไปและยังรักษารูปร่างเดิมไว้ได้อยู่ มันเป็นปีศาจอเวจีสองหัว มันดูน่ากลัวมากและลูหลี่ก็ยังคงเห็นถึงความโกรธแค้น ความไม่เต็มใจและความสิ้นหวังบนใบหน้าของมัน

เขาไม่รู้เลยว่ามันกำลังจะมองไปที่ซาเจอรัสอยู่หรือเปล่า

ยิ่งเป็นสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่ง ศพของมันก็จะคงสภาพไว้ได้ตามไปด้วย ซึ่งลูหลี่ยังคงเห็นโครงกระดูกเล็กๆที่ดูจะไม่สมบูรณ์กระจายไปยังพื้นที่รอบๆอยู่

มันยังมีทั้งเนื้อและเลือดกระจายไปรอบๆและในขณะที่ลูหลี่กำลังจะเดินเข้าไปดู ก็ได้มีเงาดำๆเงาหนึ่งพุ่งมาหาเขา

เงานั้นได้พุ่งไปยังศรีษะของลูหลี่

จากนั้นเอง ลูหลี่ก็ได้แต่มองไปที่เงาๆนั้น

มันเป็นสัตว์ขนาดเล็กที่มีขาหลังแสนจะแข็งแกร่ง ขาหน้าของมันมีลักษณะเหมือนกับมีดกรงเล็บกระดูกและมันก็มีหางที่ยาวมากพร้อมกับปลายอันแสนแหลมคม

แมลงอันเดดอเวจี!

ลูหลี่รู้ตัวของมอนสเตอร์ตัวนี้อย่างรวดเร็ว เพราะเขาเคยเห็นมันมาก่อน

แม้ว่าเจ้าตัวนี้จะถูกเรียกว่า แมลงอันเดด แต่มันก็คงจะถูกเรียกตามลักษณะทางกายภาพของมัน ได้มีการกล่าวกันไว้ว่า เจ้าสิ่งมีชีวิตตัวนี้ได้ออกมาจาก ช่องว่างอันแสนว่างเปล่าและมันก็ได้โผล่ไปสร้างความวุ่นวายทั่วจักรวาล

พวกมันมักจะชอบอยู่ในร่างของสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลัง

ลูหลี่ใช้กริชเพื่อป้องกันกรงเล็บของแมลงอันเดดอเวจี ซึ่งทำเกิดเสียงปะทะกันดังสนั่น

มันเป็นมอนสเตอร์ระดับ 40 ที่มีเลือด 4300 จุด การโจมตีของมันสร้างความเสียหาย 300-400 จุด ซึ่งการโจมตีของลูหลี่สร้างความเสียหายแค่ 100 จุด แม้ว่าจะมีความเสียหายที่มันสร้างใส่เขาจะสูง แต่ก็แลกมาด้วยที่เลือดของมันต่ำ

ด้วยความที่มีมอนสเตอร์แบบนี้อยู่ในที่แห่งนี้แล้ว ลูหลี่จึงไม่มีความจำเป็นอะไรเลยที่จะต้องหนีไป

เขาดื่มยาแก้พิษและพร้อมที่จะต่อสู้แล้ว

ผู้เล่นหลายคนที่เสียชีวิตในการต่อสู้กับแมลงอันเดด ส่วนมากก็เพราะพิษศพ มันเป็นเอฟเฟคพิษของแมลงอันเดดที่มีผลครั้งเดียว แต่ก็ทรงพลังมากอย่างยิ่งยวด