จอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ บทที่ 547

บทที่ 547: การเปลี่ยนอุปกรณ์อีกครั้ง

"ทำไมนายถึงต้องถามด้วยล่ะว่าฉันได้รับไอเท็มดีๆมาไหม? พวกมันเป็นของฉัน ไอเท็มทุกชิ้นเป็นของฉัน ฉันต้องต่อสู้อย่างหนักหนาสาหัส อย่าแม้แต่จะคิดว่าจะเอามันไปจากฉัน...."แฟรี่น้ำนั้นตื่นตัวเป็นอย่างมาก

"ให้ฉันยืมมันเหมือนครั้งก่อนที" ลูหลี่ขอด้วยเสียงอ่อนๆ

เขาสามารถเอาชนะสมาคมเมืองหลวงแห่งเกียรติยศในการแข่งขันถ้วยเงา เพราะแฟรี่น้ำให้เขายืมอุปกรณ์ ซึ่งนั้นเป็นผลที่ทำให้เขาสามารถเอาชนะซอวโรวเลสและกริชสีเลือดได้อย่างง่ายดาย

"ฉันเป็นผู้หญิงนะ ฉันไม่สามารถให้นายยืมอุปกรณ์ฉันไปใส่ได้หรอกนะ ... " แฟรี่น้ำกล่าวออกมาอย่างอายๆ ซึ่งในครั้งก่อนหน้านี้ มันเป็นสิ่งที่เธอคิดมาตลอดว่าเธอไม่น่าตัดสินใจไปอย่างนั้นเลย

"โอ้ ว่าแต่เธอรู้คุณค่าของเหรียญตรานั้นหรือเปล่า?"ลูหลี่พูดออกมาอย่างโศกเศร้าและพูดความจริงแค่ครึ่งเดียว"เมดีฟสัญญากับฉันว่าฉันจะขอให้เขาช่วยได้ด้วยเหรียญตรานั้น ฉันไม่คิดที่จะให้มันกับเธอหรอกนะ"

ความคิดของแฟรี่น้ำได้เปลี่ยนไปในทันทีที่เธอได้ยินแบบนั้น

ตอนแรกเธอคิดว่ามันเป็นแค่เหรียญตราธรรมดาๆเท่านั้น อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ได้ฟังเรื่องของเมดีฟผู้เทียบได้กับไทแรนด์จากลูหลี่แล้ว เธอก็รู้ในทันทีว่าตัวเองเป็นหนี้เขาขนาดไหน

"ถ้างั้นนายก็เอาไปได้เลยสองชิ้นหากนายต้องการ แต่นายห้ามเอาไปบอกใครนะ" แฟรี่น้ำพูดออกมา ก่อนที่จะใช้เวลาคิดอีกเล็กน้อยและกล่าวอีกว่า "ถ้ามีคนรู้เรื่องนี้ นายจะต้องปฏิเสธไป แค่บอกไปเฉยๆว่าอุปกรณ์ของเรามันแค่คล้ายกัน ... "

"อย่าห่วงเรื่องนี้เลย" ลูหลี่ตอบกลับไปอย่างสงบนิ่งและก็ได้ให้ตำแหน่งที่เขาอยู่ตรงนี้แก่เธอไป

ณ จุดเทเลพอร์ตของเฟราเลสก็ได้มีแฟรี่น้ำโผล่ออกมาพร้อมกับโคโดสีขาว

สถานที่แห่งนี้เหมาะสำหรับผู้เล่นที่มีระดับสูงกว่า 35 เท่านั้น แผนที่เองก็ค่อนข้างเล็ก ดังนั้นแล้ว สมาคมกฏแห่งดาบจึงเลือกสถานที่แห่งนี้ นอกจากนี้แล้ว ผู้เล่นคนอื่นๆก็ไม่ค่อยมาที่นี้กันด้วย นั้นทำให้แผนที่แห่งนี้แทบจะไม่มีใครอื่นเลย

ซึ่งลูหลี่ก็กำลังคอยแฟรี่น้ำอยู่

"จะมีใครโผล่มาที่นี้ไหม? เราไปหาที่ๆไม่มีคนอยู่ได้ไหม? "แฟรี่น้ำพูดขึ้นมาพร้อมกับมองไปรอบๆอย่างรอบคอบ

"... " ลูหลี่หมดคำพูดเลยทีเดีว เธอกำลังคิดอะไรอยู่เนี้ย? เธอเป็นถึงนักธุรกิจและเขาก็เป็นแค่คนที่มาจากสลัมเท่านั้น ทำไมถึงจะมีคนสนใจเรื่องของพวกเขาด้วย?

"ไป ไปที่โรงเตี๊ยม" แฟรี่น้ำกล่าวขณะที่เธอมุ่งหน้าตรงไปที่

ทั้งสองมุ่งหน้าไปที่โรงเตี๊ยมและเริ่มแลกเปลี่ยนอุปกรณ์กันอย่างลับๆ

ในความเป็นจริง ผู้เล่นส่วนใหญ่จะไม่เปิดเผยอุปกรณ์ของตนเองกับคนอื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สำหรับผู้เล่นอย่างลูหลี่และแฟรี่น้ำ ความลับเรื่องนี้เกี่ยวเนื่องถึงความสำคัญของพวกเขาเลย

แฟรี่น้ำเองก็ถามถึงอุปกรณ์ของลูหลี่และลูหลี่เองก็ไม่ได้คิดอะไรมากเกี่ยวกับเรื่องนี้

ทั้งสองคนได้ดูอุปกรณ์สวมใส่แต่ละชิ้น เธอสมควรที่จะได้ชื่อว่านักธุรกิจจริงๆนั้นแหละ อุปกรณ์ทั้งหมดของเธอส่วนใหญ่เป็นอุปกรณ์ระดับทอง!

แม้ว่าลูหลี่จะมีอุปกรณ์ระดับทองดำและทอง แต่เขาก็ไม่ได้มีอุปกรณ์ระดับทองมากเท่าเธอ

อย่างไรก็ตาม แฟรี่น้ำเองก็ตกใจไม่น้อยไปกว่าเขา "โอ้พระเจ้า นายมีอุปกรณ์ที่อัพเกรดได้ถึงสองชิ้น นายเอาพวกมันมาจากที่ไหนกันงั้นเหรอ? นายมีอุปกรณ์ระดับทองดำสามชิ้น ส่วนฉันมีแค่ชิ้นเดียวเอง ทำไมนายถึงอยากจะแลกเปลี่ยนอุปกรณ์กับฉันอีกล่ะ? สมามเปียเรสซิตี้และฉันต่างก็มีความสัมพันธ์อันดีต่อกัน นายในตอนนี้เหมือนกับพวกนักเลงรีดไถเลยนะ "เธอร้องตะโกน

"ฉันต้องการเสื้อคลุมและแหวน" ลูหลี่ไม่สนใจในคำที่เธอพูดเลยสักนิด

"นายต้องการแหวนสินะ ... " แฟรี่น้ำพูดออกมาด้วยความไม่เต็มใจเล็กน้อ ตั้งแต่เธอเด็กยันโต เธอได้รับของขวัญมาตลอด แต่ไม่เคยได้แหวนเลย สำหรับคนส่วนใหญ่แล้ว การให้แหวนก็เหมือนกับการให้สิ่งสำคัญ

"มันไม่ใช่ว่าเธอจะไม่ได้รับคืนไปซักหน่อย" ลูหลี่กล่าวขณะที่เขาถอดสิ่งผูกมัดแห่งจักรวรรดิเพลิงและเอามันเข้ากระเป๋า

แหวนระดับทองดำของแฟรี่น้ำนั้นมีความสามารถในการใบ้และปลดอาวุธ รวมถึงเพิ่มค่าดูดเลือด 25% เอฟเฟคของมันเองก็ค่อนข้างที่จะแข็งแกร่ง

อย่างไรก็ตาม เสื้อคลุมนั้นดียิ่งกว่านั้นเสียอีก มันเป็นไอเท็มระดับทองที่สามารถอัพเกรดได้

นี่ไม่ใช่เรื่องแปลกเลย หากพิจารณาถึงความร่ำรวยของครอบครัวลูหลี่ ซึ่งดูเหมือนว่าเขาจะไม่เชื่อเลยสักนิดว่าเธอจะมีอุปกรณ์ที่สามารถอัพเกรดได้แค่หนึ่งชิ้น

"แหวนวงนี้ถูกดรอบมาจากจระเข้ นายจะใช้มันก็ได้ แต่อย่าลืมเอามาคืนฉันด้วย"แฟรี่น้ำกล่าวขณะที่เธอส่งไปให้ลูหลี่อย่างไม่เต็มใจ

ลูหลี่สวมใส่มันในทันทีโดยไม่รอช้า รุ่งอรุณเป็นแค่เกมและมันก็ไม่มีข้อจำกัดอุปกรณ์ว่าจะเป็นเพศชายหรือเพศหญิง ซึ่งนอกจากกฏเรื่องอาชีพแล้ว ไม่ว่าใครก็สวมใส่ได้หมด นอกจากนี้แล้ว ไม่จำเป็นต้องคิดถึงเรื่องเหมาะสมไม่เหมาะสมด้วย

เสื้อคลุมสีแดงของซอม (ทอง): เกราะ 36 ความคล่องแคล่ว +20 ร่างกาย +14 การล่องหน + 20% เอฟเฟคพิเศษ 1: ทักษะก้าวเงา +1 เอฟเฟคพิเศษ 2: เรียกหมอก ทักษะใช้งานในทันที เรียกหมอกออกมาในระยะ 4 หลา การโจมตีของผู้ใช้เพิ่มขึ้น 20% และเกราะของเป้าหมายภายในหมอกจะลดลง 20% เป็นเวลา 10 วินาที ระยะเวลาคูลดาวน์ 120 นาที ความต้องการอุปกรณ์: ระดับ 35 ความทนทาน 72/72

มีข้อความสองบรรทัดขนาดเล็กอยู่บนตัวอุปกรณ์ บรรทัดแรกเขียนไว้ว่า: ท้องฟ้าเต็มเปื้อนไปด้วยน้ำตา ส่วนบรรทัดที่สองเขียนไว้ว่า:อัพเกรด(1/3) ฆ่ามอนสเตอร์ 0/80,000 (ระดับของมอนสเตอร์จะต้องไม่น้อยกว่าผู้ใช้)

ท้องฟ้าเปื้อนไปด้วยน้ำตา มันเป็นคำที่ฟังดูเศร้าสร้อย แต่ลึกๆภายในก็ดูเข็มแข็ง

ส่วนที่น่าประทับใจที่สุดของก็คงเป็น ทักษะก้าวเงา +1 มันเหมือนกับเป็นคุณสมบัติที่ท้าทายสวรรค์เลยทีเดียว มันไม่เหมือนกับทักษะก้าวเงาที่ผู้เล่นทั่วไปรู้จักกันในตอนนี้ แต่มันเป็นทักษะเคลื่อนที่ๆสำคัญมากๆของโจร

ส่วนค่าล่องหน 20% ก็เหมือนกับอุปกรณ์ระดับทองทั่วไป

เอฟเฟคที่สองก็เหมือนกับการบัพความเสียหาย 20% และบัพลดพลังป้องกันฝ่ายตรงข้าม 20% มันดูเป็นจำนวนที่เยอะมากและหากเวลาผ่านไปเรื่อยยๆ เอฟเฟคนี้ก็ถือว่าทรงพลังเลยทีเดียว แต่ผู้เล่นส่วนใหญ่ที่มีทักษะนี้กันมักจะใช้มันได้ไม่ค่อยดีนัก

ส่วนอุปกรณ์ชิ้นอื่นๆของแฟรี่น้ำ มันก็มีหลายชิ้นที่ของลูหลี่ดีกว่า

อย่างไรก็ตาม ลูหลี่รู้ว่าเขาไม่สามารถเอาไปเยอะกว่าสองชิ้นได้ ในทางตรงกันข้าม แฟรี่น้ำยังคงต้องการอุปกรณ์ในการเพิ่มระดับอยู่ แต่ในทางกลับกันสมาคมดิสซี่คอสและสมาคมเปียเรสซิตี้นั้นมีความสัมพันธ์อันดีต่อกัน การที่เธอให้ลูหลี่ยืมอุปกรณ์ก็เป็นเรื่องผิดแล้ว

ถึงแม้ว่าเธอจะยังเป็นมิตรกับสมาคมเปียเรสซิตี้อยู่ แต่เธอก็ยังคงให้ลูหลี่ยืมอุปกรณ์ของเธอ

"ว่าแต่ภารกิจของสมาคมนักฆ่ายากหมดเลยงั้นเหรอ?"แฟรี่น้ำรู้สึกกังวลมากและก็ได้ถามลูหลี่อย่างอดไม่ได้

"ทุกๆภารกิจมันก็ยากหมดนั้นแหละ แต่ไม่ได้ยากถึงระดับนี้" ลูหลี่ตอบขณะที่เขาส่ายหัว

"ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดต่อพนักงานเสิร์ฟสาวแสนสวยใช่ไหม?"แฟรี่น้ำถาม

ลูหลี่เลือกที่จะไม่สนใจคำว่า 'สวย' และอธิบายไว้เพียงว่า "อะไรที่เธอรู้ สมาคมนักฆ่าก็รู้ เธอเห็นเราอยู่ด้วยกันและต้องคิดว่าฉันเป็นคนเปิดเผยข้อมูลที่ฉันไม่ควรมีแน่ นั้นทำให้พวกเขาอาจจะจงใจให้พวกเราทำภารกิจไม่สำเร็จก็ได้"

"อ่า" แฟรี่น้ำขมวดคิ้ว "ทำไมฉันกับนายถึงต้องเจอเรื่องนี้ด้วย? เราจะแก้ปัญหานี้กันได้อย่างไรเหรอ?"

"ถ้าภารกิจต่อไปมันไม่ยากเกินไปก็ดี" เกมได้รับการออกแบบมาเพื่อผู้เล่น ดังนั้นแล้ว มันก็ไม่มีทางที่จะทำกับผู้เล่นอย่างไร้เหตุผลแน่ ซึ่งลูหลี่เองก็รู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองผ่านการทดสอบแล้ว

"ครั้งต่อไปนายจะต้องช่วยฉันด้วยนะ" แฟรี่น้ำพูดออกมาพร้อมกับตัดสินใจที่จะพึ่งพาลูหลี่ต่อ

ลูหลี่มองไปที่แหวนบนมือของตัวเองและถอนหายใจ เขาไม่ได้มีทางเลือกมากนัก เพราะเขาไม่ต้องการที่จะหาเรื่องเธอ ดังนั้นแล้ว เขาจึงได้แต่ยอมรับมันและบอกให้เธอไปหาเขา ถ้าเธอต้องการความช่วยเหลือจากเขา