จอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ บทที่ 538

บทที่ 538: ยั่วยุ

แผนที่การแข่งในรอบนี้แปลกมาก มันเป็นครั้งแรกที่แผนที่แบบนี้โผล่ออกมาในการแข่งขันถ้วยเวทย์มนต์

ซึ่งนี้เป็นแผนที่ๆมีการพูดถึงมากที่สุดในเกมรุ่งอรุณ เพราะว่ามันเป็นแผนที่ขนาดเล็กห้าแผนที่ ผู้เล่นห้าคนจากแต่ละทีมจะถูกส่งไปแต่ละส่วนของแผนที่

นั้นหมายความว่าผู้เล่นจะต้องต่อสู้กันแบบตัวต่อตัว

ส่วนที่เลวร้ายที่สุดก็คือ ไม่มีใครรู้เลยว่าจะเจอใครเป็นฝ่ายตรงข้าม ดังนั้นแล้ว พวกเขาจึงไม่มีกลยุทธ์หรือเทคนิคอะไรเลย

ถ้าคุณโชคร้าย คุณอาจจะพบเข้ากับอาชีพที่ชนะทางอาชีพที่คุณเล่นอยู่

มันจะมีอะไรเลวร้ายกว่านั้นไหมล่ะ?

ในบางครั้ง ทีมที่มีฮีลเลอร์สองคนมักจะเริ่มต้นด้วยการทำให้ทีมฝ่ายตรงข้ามเหนื่อยล้าก่อน แต่เมื่อแผนที่เป็นแบบนี้แล้ว อาชีพฮีลเลอร์แทบจะกลายเป็นข้อเสียเลยด้วยซ้ำ

ไม่ว่าอาชีพอื่นๆจะสร้างความเสียหายได้น้อยนิดเพียงใด แต่เมื่อพวกเขาเจอกับอาชีพฮีลเลอร์ตัวต่อตัวแล้ว มันก็เป็นเรื่องที่สบายๆมาก

ในตอนนี้ฝ่ายตรงข้ามของสมาคมกฏแห่งดาบคือสมาคมธงสงครามสีเลือด ดอกไม้อัมพาตเองก็ได้นำสมาชิกทีมใหม่มาลงการแข่งขันนี้ด้วย เพื่อที่จะฝึกพวกเขา

สมาคมใหญ่ๆมักจะใช้วิธีนี้ในการฝึกสมาชิกของพวกเขากัน พวกเขาไม่ได้สนใจเงินรางวัลเล็กๆน้อยๆที่การแข่งขันถ้วยเวทย์มนต์มีอยู่แล้ว แต่การเข้าร่วมการแข่งขันมีประโยชน์มากกว่า เพราะการแข่งขันอย่างการแข่งขันถ้วยเวทย์มนต์นั้นไม่สำคัญ มันเลยกลายเป็นที่ฝึกสำหรับสมาชิกใหม่ของพวกเขา

ซึ่งก็ได้มีผู้เล่นหลายคนได้ได้เฉิดฉายจากการแข่งขันนี้กัน

ตัวอย่างที่ดีที่สุดคือ มฤตยูเขียวส้ม จากสมาคมดิสซี่คอสและวันเดอริน จากสมาคมเมืองหลวงแห่งเกียรติยศ แต่ปัจจุบันก็ได้เป็นผู้เล่นหลักของสมาคมจักรวรรดิวายุ พวกเธอทั้งคู่ต่างก็เป็นผู้เล่นที่มาจากการแข่งขันเล็กๆนี้

"บ้าเอ้ย ทำไมต้องเป็นแผนที่นี้ด้วย?"ดอกไม้อัมพาตอดไม่ได้ที่จะด่าทอออกมา

เขาทำผลงานที่น่าอัศจรรย์มาก ด้วยการนำผู้เล่นใหม่ 5 คนเข้าสู่รอบแปดทีม แต่ตอนนี้เขากลับโชคร้ายมากที่ได้เจอกับสมาคมกฏแห่งดาบ

แค่ตอนนั้นเขาก็อารมณ์ไม่ดีมากพอแล้ว แม้แต่ทีมหลักของเขาตอนเจอกับทีมของลูหลี่ยังมีปัญหาเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงกับทีมใหม่นี้อีก โอกาสที่พวกเขาชนะยิ่งลดน้อยลงไปอี

เลวร้ายกว่านั้น พวกเขากลับต้องแข่งในแผนที่นี้กัน

สมาชิกทีมใหม่ไม่เพียงแต่จะต้องปรับปรุงเทคนิคในการเล่น แต่พวกเขายังขาดความอดทนทางจิตใจอีก พวกเขาจะต่อสู้ได้ไม่ดีมากนัก เมื่อต้องเจอกับผู้เล่นที่มีชื่อเสียง

"ฉ-ฉันห็นมูนไลท์ด้วย ... " สมาชิกในทีมคนหนึ่งพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เหมือนกับจะร้องไห้ ดูเหมือนว่าเขาจะสูญเสียการควบคุมตัวเองไปแล้วด้วย เขาเป็นผู้เล่นอาชีพพ่อมด ดังนั้นแล้ว ตามปกติเขาจะไม่กลัวเลยที่จะต้องเจอกับนกรบ แต่แม้แต่ผู้เล่นธรรมดาก็ยังรู้ได้เลยว่า มูนไลท์นั้นไม่ใช่เป้าหมายที่จัดการได้ง่าย

มูนไลท์เป็นผู้เล่นอันดับสองในสมาคมกฏแห่งดาบ ทุกๆคนจากกลุ่มผู้เชี่ยวชาญต่างก็รู้ว่าเขานั้นอยู่มานานมากแล้ว

ชื่อ เลือดปีศาจ ไม่ใช่แค่ชื่อที่ตั้งขึ้นมาให้ฟังดูตลก อย่างน้อยที่สุด ก็ไม่มีผู้เล่นมืออาชีพคนใดเลยที่กล้าพูดว่าสามารถเอาชนะเขาได้อย่างง่ายดาย แม้แต่ซอวโรวเลสก็ไม่อาจที่จะพูดแบบนั้นออกมา

บางครั้งลูหลี่และมูนไลท์ก็สู้กระชับมิตรกัน แม้ว่าลูหลี่จะชนะมากกว่า แต่มันก็ไม่ได้ง่ายเลยสักหรับเขา

สำหรับมือใหม่ที่ต้องสู้กับมูนไลท์ตอนนี้แล้ว มันไม่เป็นเรื่องแปลกเลยที่พวกเขาจะแพ้และเก็บเรื่องนี้ฝังใจจนถึงอนาคต

"พวกนายถูกฝึกมายังไงกันเนี้ย!?"ดอกไม้อัมพาตตะโกนเข้าไปในช่องแชททีมของพวกเขา" มีอะไรต้องกลัวงั้นเหรอ? อย่างมาก็แค่แพ้ อย่าลืมว่านายเป็นนักแข่งนะ ยังไงพวกนายก็จะต้องเจอกับผู้เล่นที่มีชื่อเสียงอยู่แล้ว ผู้เล่นที่มีชื่อเสียงพวกนี้ก็เริ่มจากการเป็นมือใหม่เหมือนกับพวกนาย สมาคมธงสงครามสีเลือดของเราไม่จำเป็นต้องกลัวอะไรเลยสักนิด "

เมื่อได้ยินแบบนั้น ผู้เล่นพ่อมดก็ได้สงบลง

แต่ตัวของดอกไม้อัมพาตเองกลับไม่สามารถสงบลงได้ เพราะเขาได้เห็นฝ่ายตรงข้ามของเขาแล้ว ฝ่ายตรงข้ามของเขาเป็นโจรเหมือนกัน แต่โจรคนนี้ไม่ได้เข้าสู่สถานะล่องหน นอกจากนี้เขาก็ยังเดินมาหาดอกไม้อัมพาตอีก

"ดอกไม้อัมพาต มาเล่นกันเถอะ" สายตาของลูหลี่ไม่ได้จ้องไปที่จุดใดจุดหนึ่ง คงเป็นเพราะเขารู้ดีว่าดอกไม้อัมพาตนั้นอยู่แถวนี้

ดอกไม้อัมพาตไม่รู้ว่าลูหลี่ต้องการอะไร เขาจึงไม่ได้ตอบอะไรกลับไป

"ฉันรู้ว่าฝ่ายตรงข้ามของฉันคือนายนะ เราทั้งคู่ก็เป็นโจรและแผนที่นี้ก็ไม่ได้เล็กเลย ถ้าเราสองคนไม่ใช่ทักษะล่องหนแล้วรีบจบให้ไวๆจะไม่ดีกว่างั้นเหรอ? สมาชิกทีมคนอื่นๆของนายกำลังรอนายไปปลอบประโลมพวกเขาอยู่นะ"ลูหลี่ยิ้มขณะที่เขาพูดออกมา

"พวกเขาอาจจะไม่แพ้ก็ได้ มันเป็นเรื่องยากสำหรับนายที่นักบวชและชาแมนของนายจะชนะได้"ดอกไม้อัมพาตตอบกลับไป

มาสเรนเป็นนักบวชที่มุ่งเน้นในการรักษา ดังนั้นแล้ว ทักษะการต่อสู้ของเธอจึงค่อนข้างที่จะธรรมดา นอกจากการที่จะเจอฮีลเลอร์ฝ่ายตรงข้ามในแผนที่เดียวกันแล้ว อาชีพที่สามารถสร้างความเสียหายก็สามารถเอาชนะเธอได้ไหม

นอกจากนี้แล้ว ซากุระยังเน้นไปที่บัพเพิ่มความแข็งแกร่งให้ทีมอีก มันจึงไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเธอเลยที่จะสามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ในการแข่งขันแบบเดี่ยวๆได้

"แม้ว่านายจะชนะสองการแข่งขันไปได้ แต่ลิงอ้วนและมูนไลท์ก็ต้องชนะอย่างแน่นอน" ลูหลี่พูดออกมาโดยไม่ได้กังวลอะไรนัก"เราต่างหากที่เป็นคู่สำคัญของการแข่งขันในวันนี้ นายกลัวแพ้งั้นเหรอ?"

"ฮ่าฮ่า ลูหลี่ นายเอาความมั่นใจนั้นมาจากไหนกันเหรอ?"ดอกไม้อัมพาตถาม

อย่างไรก็ตาม ในที่ท้ายที่สุด เขาก็ได้ออกจากสถานะล่องหนและยืนอยู่ห่างจากลูหลี่ไปประมาณ 30 หลา ซึ่งระยะทางแค่นี้ก็เพียงพอที่จะทำอะไรหลายๆอย่างได้แล้ว

"ถูกต้องแล้ว ยังไงนายก็เป็นหนึ่งในโจรระดับสูงนิ งั้นนายก็คงไม่กลัวคำท้าของฉันอยู่แล้ว"ลูหลี่หัวเราะออกมาอย่างมีความสุข

ดอกไม้อัมพาตได้เป็นผู้เชี่ยวชาญตั้งแต่ที่เขาเริ่มจับเกมและก็ได้มีชื่อเสียงเป็นระยะเวลานาน เขาเป็นผู้เล่นระดับสูงและค่อนข้างมีฝีมืออยู่พอควร นี้จึงเป็นเหตุผลที่เขาได้รับหน้าที่เป็นคนที่ไปดูแลเหล่านักแข่งใหม่

โดยปกติแล้ว คู่ต่อสู้หลักของเขาคือ เมเปิ้ลอันน่าจดจำ ซึ่งพวกเขามักจะได้ต่อสู้กันเลยในทุกๆครั้ง

ในเกมรุ่งอรุณ พวกเขาได้ต่อสู้กันในสนามรบ ในวงการเกมนั้น พวกเขาได้ถูกรู้จักกันว่าเป็นเพื่อนสนิทกัน แม้ว่าตลอดเวลาพวกเขาจะต่อสู้กันตลอดก็ตาม แต่นั้นก็ทำให้พวกเขาแสดงออกมาว่าพวกเขานั้นเป็นห่วงกันซึ่งกันและกัน

แน่นอนว่านี่เป็นเพียงแค่เรื่องจินตนาการเท่านั้นเอง

ดอกไม้อัมพาตนั้นมีระดับเดียวกับเมเปิ้ลอันน่าจดจำ ดังนั้นแล้ว เขาคงไม่ทำตัวอ่อนแอต่อหน้าลูหลี่อย่างแน่นอน

แต่มีสิ่งหนึ่งที่เขาไม่รู้คือว่า เขาถูกหลอก

ลูหลี่ในตอนนี้ไม่ได้อาการดีเท่าไหร่นัก เมื่อโจรต้องต่อสู้กันเอง มันก็เหมือนกับมีบททดสอบสำคัญรออยู่ แม้แต่ลูหลี่ในตอนนี้เองก็ยังไม่สามารถมั่นใจได้เลยว่าจะสามารถจับดอกไม้อัมพาตในตอนที่หายตัวอยู่ได้หรือเปล่า

ในการต่อสู้ระหว่างโจรนั้น ใครที่เสียไพ่ในมือไปก่อนก็จะฝ่ายที่ยากจะได้ชัยชนะ

แม้ว่าดอกไม้อัมพาตจะทำพลาดไป แต่ลูหลี่ก็ยังคงรู้สึกเหมือนว่าเขากำลังจะแพ้อยู่ดี

เช่นนี้แล้ว เขาจึงไม่ได้เข้าสู่สถานะล่องหนในทันทีที่เขาถูกส่งมาลงยังสนามรบ เพื่อที่เขาจะลองใช้วิธีนี้ยั่วยุดอกไม้อัมพาตดู

ถ้ามีบางคนที่เล่นเป็นอาชีพอื่นท้าดวลดอกไม้อัมพาตให้ออกจากสถานะล่องหน เขาคงจะดูถูกคนพวกนั้นแล้ว อย่างไรก็ตาม ลูหลี่ก็เป็นโจรเหมือนกับเขา มันจึงดูยุติธรรมดีที่ไม่ต้องล่องหนทั้งสองฝ่าย

ยิ่งกว่านั้นในตอนนี้ ลูหลี่ยังเป็นที่รู้จักในชื่อโจรอันดับหนึ่งในเกมรุ่งอรุณ...

กริชสีเลือดไม่ชอบชื่อนั้นและดอกไม้อัมพาตก็เหมือนกัน!

ทำไมผู้เล่นที่ไม่รู้ชื่อคนหนึ่งถึงได้ถูกเรียกว่าโจรอันดับหนึ่งกันล่ะ?

"แล้วยังไงต่อ?"ดูเหมือนว่าดอกไม้อัมพาตในตอนนี้จะพร้อมแล้ว

"เราจะไม่ใช้ทักษะล่องหนหรือทักษะหลบหนีอะไรทั้งนั้น เราจะใช้แค่การเคลื่อนที่และความสำเร็จทักษะเท่านั้น ยังไงก็ตาม ฉันก็ถูกรู้จักกันดีว่าความสำเร็จทักษะของฉันสูงอยู่แล้ว "ลูหลี่กล่าวออกมาด้วยความภาคภูมิใจ

เมื่อมาถึงจุดนี้แล้ว ไม่มีทางใดเลยให้ดอกไม้อัมพาตได้ถอยกลับ ดังนั้นแล้วการต่อสู้ที่แสนแปลกประหลาดของโจรทั้งสองก็เริ่มขึ้น