จอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ บทที่ 537

บทที่ 537: มือนำโชค

แน่นอนว่าลูหลี่ไม่ได้คิดที่จะทำร้ายเธอจริงๆ ไม่อย่างนั้นแล้วเขาก็คงจะจับเธอไปได้อย่างง่ายดายแล้ว

"โอเค หยุดได้แล้วนะ นี้มันดูไร้ประโยชน์สิ้นดี "พเนจรพูดออกมาด้วยน้ำเสียงขี้เกียจ

บางทีคงจะเป็นเพราะเขาต้องการนอนหลับ ในช่งนี้เขาเพิ่มระดับได้ดีมากและเขาก็ได้มีระดับ 34 แล้ว เขามีระดับสูงกว่าฮาชิจังและความฝันที่เหลืออยู่ เขาจึงคิดว่าเขาสามารถที่จะย่อนหยานได้สักนิดหนึ่ง

เขาใช้เวลานอนหลับอยู่ข้างนอกเกมและข้างในเกมมาก เพราะว่าเขาชอบที่จะนอนในที่ๆมันดูมีฉากสวยๆหน่อย

มันค่อนข้างพิเศษสำหรับเขาที่จะสามารถนอนหลับได้ทั้งวัน แต่เขาก็ยังคงรักษาระดับการนอนของเขาให้เท่าๆกับคนทั่วไปอยู่ นั้นทำให้ลูหลี่ต้องเลิกเล่นกับความฝันที่เหลืออยู่แล้ว

"แต่ ... นี่คือหนังสือของยูอาร์จริงๆนะ!"ความฝันที่เหลืออยู่พูดไม่ออกเลย

"เอาล่ะ งั้นก็เลิกเล่นได้แล้ว รีบๆแบ่งอุปกรณ์ซักที เราจะต้องแข่งขันกันวันพรุ่งนี้ ดังนั้นแล้ว การที่ทุกคนตื่นแต่เช้าคงจะดีที่สุด "ลูหลี่เองก็ได้วางแผนว่าเขาจะไปเยี่ยมน้องสาวของเขาตอนออกจากระบบ

"พวกนาย ... "ความฝันที่เหลืออยู่โกรธมาก เธอกัดริมฝีปากของเธอและโชว์ค่าสถานะของอุปกรณ์ออกมา

หนังสือของยูอาร์ (ทอง): ค่าสถานะทั้งหมด +15 อัตราคริติคอล + 10% เอฟเฟคพิเศษ 1: เรียกหมาป่ายักษ์เป็นเวลา 5 นาทีและคูลดาวน์ 24 ชั่วโมง เอฟเฟคพิเศษ 2: กลายร่างเป็นมนุษย์หมาป่า ใช้งานทันที กลายร่างเป็นระยะเวลา 10 วินาที คูลดาวน์ 24 ชั่วโมง ระดับความต้องการ 35 ความทนทาน 120/120

ข้างใต้ก็มีข้อความเล็กๆอยู่สองข้อความ

แถวแรกมันเขียนไว้ว่า: เราทุกคนมีชีวิตอยู่จริงๆ ไม่มีเหตุผลใดเลยที่เราจะต้องถูกเมินเฉย

ส่วนแถวที่สองเขียนว่า: สามารถอัพเกรดได้ (1/3) จำนวนฆ่า (มอนสเตอร์ระดับเดียวกันหรือสูงกว่าผู้ใช้ 0/50000 )

ลูหลี่จ้องมองไปที่อุปกรณ์ที่อยู่ในมือของความฝันที่เหลืออยู่ เขาไม่ได้คิดเลยว่าตัวเองดูโง่เง่าขนาดไหน หลังจากที่เขารู้สึกผิดหวังมาหลายครั้งแล้ว มันก็ยากที่จะอธิบายว่าเขารู้สึกอย่างไรเมื่อเห็นอุปกรณ์ที่เขาต้องการอยู่ต่อหน้าเขา

หนังสือของยูอาร์ไม่ดีเท่ากับแหวนซูพรีมของเขา พวกมันเป็นไอเท็มที่แตกต่างกันไปอย่างสิ้นเชิง

มันไม่ได้ดีเท่า อาเคอุส เพราะ อาเคอุสเป็นอาวุธและยังมีค่าสถานะราวกับอาวุธของพระเจ้า หนังสือของยูอาร์เป็นเพียงแค่อุปกรณ์เสริม มันไม่ได้เป็นหนึ่งในอุปกณณ์หลัก

ซึ่งการเรียกมนุษย์หมาป่ายักษ์มาห้าตัวก็มักจะไม่ค่อยได้ถูกใช้โดยผู้เล่นทั่วไป

แม้ว่าผู้เล่นจะเก่งขึ้นเมื่อกลายร่างเป็นมนุษย์หมาป่า แต่มันก็ได้แค่สิบวินาทีเอง คุณจะทำยังไงเหรอกับเวลาอันแสนน้อยนิดนั้น? ผู้เล่นส่วนใหญ่คงจะไม่ได้รู้สึกอะไรมากนักกับเอฟเฟคพิเศษนี้กัน

ส่วนค่าสถานะทั้งหมด +15 นั้นก็ไม่ได้ถือว่าดีมากเท่าไหร่ เพราะผู้เล่นส่วนใหญ่เองก็ต้องการแค่ค่าสถานะที่บวกแค่ตรงที่ตัวเองต้องการ อย่างเช่นค่าความคล่องแคล่ว +20

มีเพียงอัตราคริติคอล +10% เท่านั้นที่ไม่ได้ทำให้ไอเท็มชิ้นนี้ดูแย่สักเท่าไหร่

"ฮึ่ม ความฝันที่เหลืออยู่ นี้ห้าสิบเหรียญทอง เอาไปและรักษาไว้ด้วย "ลูหลี่พูดออกมา เขาก้มลงไปและลูบศรีษะของนักล่าตัวน้อย

"งึ้ม ไม่" ความฝันที่เหลืออยู่รู้สึกเหมือนกับตัวเองกำลังถูกแกล้ง

"เอิ่ม งั้นเธอจะเอาเพิ่มอีกสักหน่อยไหม? ตอนนี้ฉันมีเหรียญทองอยู่แค่ 150 เหรียญ แต่เธอจะเอาไปทั้งหมดก็ได้นะ อย่าอารมณ์เสียไปเลย "เหรียญทองหนึ่งร้อยห้าสิบเหรียญนั้นเป็นจำนวนที่มากซะเหลือเกิน

ลูหลี่นั้นให้ความสำคัญกับคุณค่าของหนังสือของยูอาร์จริงๆ ไม่งั้นเขาคงไม่คิดที่จะให้เธอถึง 150 เหรียญทองหรอกนะ

นี่ไม่ใช่การเคลียร์ครั้งแรก และแม้แต่ในโหมดความยากระดับฝันร้าย อัตราการดรอบของหนังสือของยูอาร์ก็ไม่ได้สูงไปกว่า 1 ใน 100,000 เลยด้วยซ้ำ แม้แต่ในชีวิตก่อนหน้านี้ เขาก็แทบจะไม่เคยได้ยินเรื่องของไอเท็มชิ้นนี้เลย

มือของความฝันที่เหลืออยู่นั้นช่างแสนที่จะโชคดีจริงๆเชียว ไอเท็มที่ดีๆมากมายล้วนแล้วแต่โผล่ออกมาด้วยการลูทของเธอ

เธอยังจะอารมณ์เสียต่อไปหรือว่าเธอจะยอมรับ"สินบน"ของลูหลี่แล้วหรือเปล่านะ?

นักล่าตัวน้อยลังเลใจอยู่ชั่วครู่หนึ่งและก็ได้คิดอะไรบางอย่างได้

"ลูหลี่ ครั้งหน้านายก็อย่ามาฉุนเฉียวใส่ฉันนะ"

"แน่นอนว่าได้เลย ต้องขอบคุณมืออันแสนโชคดีของเธอจริงๆเลยนะเนี้ย "ลูหลี่กล่าวออกมาเพื่อที่จะทำให้เธออารมณ์ดีขึ้น

หนังสือของยูอาร์ไม่สำคัญสำหรับคนอื่น เพราะไม่มีใครชอบการผจญภัยเพียงลำพัง แม้แต่ฮาชิจังก็ไม่สนใจ

ดังนั้นแล้ว ลูหลี่จึงเอามันไปเอง

หนังสือของยูอาร์เพิ่มระดับได้ง่ายกว่าอาเคอุส เพราะมันไม่จำเป็นต้องสู้กับมอนสเตอร์อันเดตระดับหัวหน้า ซึ่งจำนวนของมันก็ต่ำกว่าครึ่งหนึ่งด้วยซ้ำ

ไอเท็มชิ้นนี้ใช้เวลาประมาณหลายวันคงจะอัพเกรดได้

ไอเท็มระดับทองจะกลายเป็นไอเท็มระดับทองดำ หากไอเท็มระดับทองดำอัพเกรดอีก มันจะกลายเป็นไอเท็มระดับตำนาน ซึ่งทั้งหมดก็เป็นแค่เรื่องของเวลาเท่านั้นเอง

การเคลียร์ดันเจี้ยนได้จบลงอย่างสมบูรณ์ สิ่งเดียวที่น่าเสียดายคือกุญแจมือของคนตะกละ เขาได้แต่หวังว่าสแควรูทสามและเชน วันเชนจะพบมันในอนาคต

หลังจากที่ลูหลี่ได้ออกจากระบบไป เขาก็ได้กลับไปหาน้องสาวของเขา

ถึงแม้จะมีกำแพงแก้วขวางอยู่ระหว่างเขาและน้องสาว แต่เขาก็มองเธอด้วยความรู้สึกสบายใจ

ในอดีต นี่คงจะเป็นเวลานอนของเขาแล้วในตอนนี้ แต่เขาก็พบว่ามันยากที่จะนอนหลับได้ดีในช่วง 2-3 วันที่ผ่านมานี้ เขาจะพักก็แค่ตอนที่เขาเล่นเกมเท่านั้น

"นายกำลังมองหาอะไรอยู่งั้นเหรอ?"ยี่ยี่ถามขณะที่เธอมานั่งข้างๆลูหลี่

"ซินซินกำลังนอนหลับอยู่อย่างเงียบๆ นั้นหมายความว่าการฟื้นตัวของเธอดีแล้วใช่ไหม?"นี่เป็นคำอธิบายที่หมอได้บอกไว้กับเขา พวกเขาพูดว่า ถ้าผู้ป่วยยังคงอยู่ในสภาพที่ดีในช่วงการปรับตัว ผู้ป่วยก็จะดีขึ้นในระยะยาว

โชคดีจริงเชียวที่ ระดับความเข้ากันได้สูงและเขาก็ได้หาศัลยแพทย์ที่ดีที่สุดในโลกมาให้เธอ

จากความเห็นจากผู้เชี่ยวชาญ การผ่าตัดครั้งนี้ประสบความสำเร็จมากกว่าหลายปีที่ผ่านมานี้ หากไม่ใช่เพราะว่าครอบครัวของพวกเขากลัวจนเกินไป ซินซินคจะได้ออกไปที่หอพักผู้ป่วยนานแล้ว

ราคาของห้องแยกเองก็ไม่ถูก มันคงยากที่จะจินตนาการว่าสองพี่น้องนี้จะสามารถหาเงินมาจ่ายได้

"อืม" ยี่ยี่พยักหน้า จากนั้นเธอก็ส่ายหัวและพูดออกมาว่า "นายควรไปพักผ่อนได้แล้วนะ ฉันจะคอยอยู่ที่นี่และพยาบาลเองก็เหมือนกัน ถึงแม้ว่าพยาบาลจะไม่ได้คอยดูแลเธอ แต่ฉันก็จะคอยอยู่ที่นี่เองแหละ "

ในตึกคนไข้ พยาบาลไม่ได้เฝ้าตลอด 24 ชั่วโมงอยู่แล้ว เจ้าของบ้านสาวทั้งสามคนจึงได้รับหน้าที่เฝ้าดูแลไปโดยปริยาย

อย่างไรก็ตาม ลูหลี่เองก็ยังไม่รู้สึกปลอดภัยเลย นั้นทำให้ทุกๆครั้งที่เขาออกจากเกม เขาจึงมักจะมาดูน้องสาวของเขาอยู่เสมอ

ในช่วงเวลาที่เล่นเกม ผู้เล่นจะเหมือนกับได้งีบหลับ ในทางทฤษฎี การเล่นเกมรุ่งอรุณจะสามารถแทนที่เวลาบางส่วนของการนอนได้ อย่างไรก็ตาม ลูหลี่ไม่ใช่ผู้เล่นธรรมดาทั่วไป เขาเป็นทั้งนักแข่งและผู้บัญชาการในดันเจี้ยน

นั้นทำให้เขาต้องใช้เวลาในการเล่นเกมมากกว่าผู้เล่นคนอื่นๆ

"ฉันคงจะรู้สึกดีขึ้นสักหน่อย ถ้าฉันนั่งดูอยู่ตรงนี้ นอกจากนี้ฉันก็ยังหลับไม่ลงอีก" ลูหลี่กล่าวขณะที่เขาส่ายหัว

ยี่ยี่เองก็ไม่สามารถไปยุ่งอะไรได้มากนัก เธอจึงได้แต่ส่งอาหารเพื่อสุขภาพให้เขาไป ลูหลี่เองก็รู้ดีว่าเขาต้องดูแลร่างกายของเขาให้ดีๆ เขาจึงไม่ได้ปฏิเสธอาหารที่เธอให้มา

ในขณะที่พวกเขาได้ออกจากระบบกันไป สแควรูทสามเองก็ได้มาถึงเมืองกังนัมแล้ว เขาไม่ได้เข้าไปในห้องผู้ป่วยในทันที เขาทำเพียงแค่ยืนมองลูซินอยู่ข้างนอกชั่วครู่หนึ่ง

เด็กสาวตัวน้อยคนนี้คงจะไม่เคยอ่อนแอจนได้มานอนที่เตียงในโรงพยาบาลเลยสินะ

เขานั้นเขาใจถึงความรู้สึกของลูหลี่ที่อยู่ตรงหน้าเขาดี เขาได้แต่ถอนหายใจออกมาในขณะที่พูดออกมาว่า "การแข่งขันในวันพรุ่งนี้ ถ้านายไม่อยากจะแข่ง ก็ไม่ต้องคิดถึงมันก็ได้นะ"

หลังจากที่เขามาถึง เขาก็พบว่าลูหลี่ไม่ได้พักผ่อนและนั้นทำให้เขารู้ว่าลูหลี่กดดันมากแค่ไหนกัน

"ฉันสบายดี แค่เชื่อในตัวฉันก็พอ" ลูหลี่กล่าวขณะที่เขายิ้มอย่างใจเย็น แต่ตาของเขาไม่ได้ละไปจากน้องสาวของเขาที่อยู่อีกด้านหนึ่งของกระจกเลย

"ฉันก็ไม่สามารถบังคับนายได้หรอกนะ แต่ฉันแค่อยากจะให้นายพักผ่อนมากกว่านี้ มันคงจะไม่ดีเท่าไหร่หรอกนะ ถ้าลูซินอาการดีขึ้นแล้ว แต่นายกลับอาการแย่ลงแทน" สแควรูทสามกล่าวขณะที่เขาตบไปที่บ่าของลูหลี่ "ในตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าการแข่งขันไม่ได้สำคัญที่สุด สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการเดินทางของพวกเราต่อจากนี้ต่างหาก ... "

คำพูดนี้ไม่ได้แต่ทำให้เขาสบายใจเท่านั้น แต่มันยังช่วยลดความกดดันที่ลูหลี่ต้องแบกรับไว้อีก

"เราจะต้องชนะ" ลูหลี่มองไปที่เขา น้ำเสียงของเขาดูอ่อนล้า แต่กลับหนักแน่น