จอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ บทที่ 532

บทที่ 532: การเคลียร์ดันเจี้ยนที่กักเก็บเขี้ยวแห่งความมืด

"ความฝันไปลูทของจากบอสที เผื่อว่ามีอุปกรณ์ระดับทองอยู่"ลูหลี่พูดขึ้นมา

มอนสเตอร์ระดับหัวหน้าจะดรอบไอเท็มดีกว่าบอส แต่จะแลกกับกาหามอนสเตอร์ยากขึ้นแทน บอสระดับ 35 ยังไม่ดรอบไอเท็มระดับทองทุกตัว ในตอนนี้พวกมันยังคงดรอบอุปกรณ์ระดับเงินกันอยู่

ในตอนที่ความฝันที่เหลืออยู่ได้ยินคำว่า 'อุปกรณ์ระดับทอง' เธอก็รู้สึกตื่นเต้นในทันที

"โกหก! ไม่เห็นมีเลยสักชิ้น "หลังจากที่ลูทของแล้ว นักล่าตัวน้อยก็โยนไอเท็มไปให้ลูหลี่ด้วยความรู้สึกผิดหวัง

ลูหลี่คว้ามันมาและมองดู จากนั้นเขาก็เห็นว่ามันเป็นอุปกรณ์เหล็กระดับ 35 ซึ่งเมื่อเป็นแบบนั้นเขาก็ได้พูดขึ้นมา "มีแค่ชิ้นเดียวงั้นเหรอ?""

"มีแค่นี้แหละ" ความฝันที่เหลืออยู่ส่ายหัวและแบมือเปล่าขึ้นมา

ถ้ามันไม่ได้ดรอบอะไรอีก ลูหลี่ก็คงไม่สามารถที่จะทำอะไรได้ นอกจากจะทำใจยอมรับ เหมือนว่าครั้งก่อนก็คงจะเป็นครั้งแรกที่มอนสเตอร์ตัวนี้ถูกฆ่า มันจึงดรอบอุปกรณ์ระดับทองออกมา

พวกเขาฆ่าบุตรแห่งอะรูเกิลไปได้อย่างง่ายดาย มันจึงพูดไม่ได้จริงๆว่าพวกเขารู้สึกผิดหวังกับผลลัพธ์ในครั้งนี้

ในตอนนี้พวกเขายืนอยู่ตรงหน้าทางเข้าดันเจี้ยนที่กักเก็บเขี้ยวแห่งความมืดแล้ว และพวกเขาก็กำลังใช้คัมภีร์ดันเจี้ยนระดับฝันร้าย ประตูมิติสีฟ้าที่ส่องประกายได้ปรากฏขึ้นมาต่อหน้าพวกเขาและพวกเขาก็ได้ก้าวเข้าไปข้างใน

มอนสเตอร์เริ่มต้นมีระดับอยู่ที่ 28 ลูหลี่และคนอื่นๆได้จัดการมันไปได้อย่างง่ายดาย จากนั้นพวกเขาก็ไปพบกับบอสตัวแรกอย่างรวดเร็ว ผู้คุมขังรีเทลกอน เขามีลูกสมุนสามตัวอยู่ภายนอกดันเจี้ยนที่กักเก็บเขี้ยวแห่งความมืด ซึ่งในดันเจี้ยนนี้ก็ได้มีการจับกุมตัวของ NPC ฝ่ายเผ่าพันธุ์และหน่วยสอดแนมของฝ่ายพันธมิตรไว้ แต่จริงๆแล้วพวกเขาเป็นมอนสเตอร์หัวหน้าระดับ 30

"เราจะสู้กับพวกมันยังไงงั้นเหรอ?"อาเซอร์ซีบรีสพูดขึ้นมาพร้อมกับมองไปที่มอนสเตอร์สี่ตัว

"เราจะไปกันตรงๆเลย โจมตี!"ลูหลี่สั่งขณะที่เขาเตะไปที่อาเซอร์ซีบรีส นี้แค่บอสระดับ 33 กับมอนสเตอร์ระดับ 30 เอง พวกเขาไม่จำเป็นที่จะต้องใช้กลยุทธ์อะไรเลย เขามาที่นี่เพียงอย่างเดียว เพื่อการฟาร์ม

อาเซอร์ซีบรีสวิ่งไปและใช้ทักษะกระทืบเท่า รีเทลกอนไม่เป็นอะไร แต่มอนสเตอร์อีกสามตัวติดสตัน

ดอกไม้อ้างว้างเองก็รีบใช้ทักษะพายุหิมะในทันที พายุหิมะระดับ 6 ของเขาค่อนข้างที่จะรุนแรง มันสร้างความเสียหายได้มากจนมอนสเตอร์เลือดเกือบหมดหลอด

คนอื่นๆเองก็ไม่ได้สนใจมอนสเตอร์รอบนอก พวกเขาโจมตีไปที่บอสในทันที

หลังจากที่ลูกน้องของมันได้หายจากสตันแล้ว มูนไลท์ก็ได้ใช้ทักษะกระทืบเท้าต่อเพื่อสร้างสถานะสตัน เมื่อถึงเวลาที่มันฟื้นตัวอีกครั้ง พวกมันก็ถูกฆ่าจากทักษะของดอกไม้อ้างว้าง

ผ่านไปเพียงแค่สองนาทีครึ่ง รีเทลกอนก็ตายลงไป

แม้ว่าพวกเขาจะลงดันเจี้ยนระดับฝันร้าย แต่มันก็ไม่ได้ดรอบไอเท็มอะไรดีๆลงมาเลย มันดรอบไอเท็มเงินระดับ 30 ที่มีค่าสถานะที่ไม่ได้ดีเท่าไหร่นัก กลุ่มทหารรับจ้างซินซินเองก็ไม่ได้สนใจอะไรมัน ความฝันที่เหลืออยู่ก็เลยโยนมันลงไปในกระเป๋าของเธอ

"มี NPC ฝ่ายเผ่าพันธุ์อยู่ตรงนี่" ฮาชิจังพูดขึ้นมาด้วยความตะลึง เมื่อเธอเห็น NPC ฝ่ายตรงข้ามถูกกุมขัง

"เปิดประตูและฆ่าเขาซะ" ลูหลี่กล่าวขึ้น มันเปรียบเสมือนกับการตัดสินชะตาชีวิตของ NPC ฝ่ายเผ่าพันธุ์คนนี้เลย ซึ่งในตอนที่ลูหลี่มาเคลียร์ดันเจี้ยนนี้คนเดียว เขาไม่ได้มีเวลามาทำอะไรแบบนี้

NPC ฝ่ายเผ่าพันธุ์คนนี้เป็น โทรล ซึ่งในตอนที่ถูกปล่อยตัวออกมาเขาก็เข้าสู่สถานะบ้าคลั่งในทันที

"เจ้าหมูสกปรกฝ่ายพันธมิตร! จงยอมถูกวอล์เตอร์ทรมานและตายไปซะ!"

เมื่อไม่เข้าใจในสถานการณ์ที่เกิดขึ้น NPC ฝ่ายตรงข้ามก็จะพุ่งเข้ามาโจมตีและเริ่มการต่อสู้ที่แพ้อย่างแน่นอน

ลูหลี่และคนอื่นๆก็ไม่ได้ใช้ความสามารถเท่าไหร่นัก พวกเขาก็สามารถฆ่า NPC ฝ่ายตรงข้ามได้

เมื่อพวกเขาได้จัดการกับ NPC ฝ่ายตรงข้ามเสร็จ พวกเขาก็ไปปลดปล่อย NPC พันธมิตร NPC พวกนั้นพูดขอบคุณสำหรับพวกเขาที่ช่วยเหลือและก็ได้หายออกไปจากประตู

"อย่าลังเลที่จะฆ่าวิญญาณสักตนเดียว ถ้าพวกนายสังเกตุเห็นมันนะ" ลูหลี่กล่าว

เมื่อได้ยินแบบนั้น อาเซอร์ซีบรีสตามด้วยมูนไลท์ก็ได้พุ่งเข้าใส่ฝูงมอนสเตอร์และใช้ทักษะลมกรด จากนั้นก็มีทักษะพายุหิมะและทักษะพื้นที่อื่นๆ ซึ่งลูหลี่ก็ไม่ได้มีทักษะแบบนั้น เขาจึงทำได้แค่เดินเข้าไปโจมตี

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าทักษะประเภทพื้นที่จะมีผลกับที่นี่มาก ลูหลี่ได้แต่มองดูเพื่อนของเขาด้วยความอิจฉาเล็กน้อย

ไม่นานหลังจากนั้นไปพักหนึ่ง พื้นที่แถบนี้ก็ได้ถูกเคลียร์ไปอย่างสมบูรณ์

มอนสเตอร์ระดับสูงยังคงดรอบอุปกรณ์อยู่ แต่ส่วนใหญ่ก็ค่อนข้างจะธรรมดา มีไอเท็มระดับเหล็กและระดับทอง ซึ่งแทบจะไม่มีใครต้องการแล้ว

ถ้าคุณเอาอุปกรณ์ประเภทนี้ไปขายทีแผงลอยของคุณ ก็อาจจะมีผู้เล่นที่ยากจนบางคนต้องการซื้อพวกมันอยู่ แต่ราคาที่ขายได้คงมากกว่าการเอาไปขายกับร้านค้าทางการเพียงเล็กน้อย ซึ่งคงไม่มีใครที่ไม่เบื่อหรอก กับการขายไอเท็มจำนวนมาก แต่ได้เงินเพียงน้อยนิด

"ไปที่คอกม้า" ลูหลี่กล่าวในขณะที่เขาเดินนำทางเพื่อนไป

"เฮ้ ม้าพวกนี้ใช้เป็นพาหนะได้ไหม?"ดอกไม้อ้างว้างถาม

เหตุผลที่เขาถามเรื่องนี้ คงเป็นเพราะน้องสาวของเขายังไม่มีพาหนะ ในตอนนี้ยังเป็นเรื่องยากมากที่มอนสเตอร์จะดรอบพาหนะ มันจึงมีเพียงผู้เล่นไม่กี่คนเท่านั้นที่มีมัน

แม้แต่มังกรเอลฟ์ของฮาชิจังก็ยังไม่สามารถขี่ได้เลย

ส่วนโคโดของความฝันที่เหลืออยู่ ที่ให้เธอไปก็เพราะลูหลี่สงสารเธอ เพราะเธอมักจะค่อยบ่นเกี่ยวกับมังกรเอลฟ์ของฮาชิจังอยู่ตลอดเวลา ส่วนคนอื่นๆก็ไม่ได้สนใจอะไรในเรื่องนี้เท่าไหร่นัก

นอกจากนี้แล้ว เธอทั้งยังน่ารักและเป็นเด็กดีแสนเชื่อฟังด้วย

อย่างไรก็ตาม มาสเรนและซากุระยังไม่มีพาหนะกัน ซึ่งดอกไม้อ้างว้างก็ต้องการช่วยให้น้องสาวของเขามีพาหนะดีๆใช้ เขาจึงได้ใช้เงินเป็นจำนวนมากในการชื้อหนังสือทักษะการขี่ขั้นพื้นฐานให้กับเธอ

"ก็มีโอกาสที่จะเป็นไปได้ แต่ฉันก็ไม่อยากที่จะเสี่ยงหรอกนะ" ลูหลี่พูดออกมา

หลังจากฆ่าม้าไปแล้ว มันก็ดรอบเพียงกระเป๋า 16 ช่อง มันเป็ฯไอเท็มที่ถือว่าดีพอสมควร ซึ่งตอนนี้ผู้เล่นยังใช้กระเป๋า 14 ช่องกันอยู่ มันจึงมีราคามากกว่า 100 เหรียญทองเลยทีเดียว

ทุกๆคนต้องการไอเท็มชิ้นนี้ พวกเขาจึงได้ทอยลูกเต๋ากัน

ลูหลี่ทอยได้ต่ำที่สุด เขาได้แค่ 5 แต้ม ใครๆต่างก็รู้สึกขบขันในความโชคร้ายของเขา

"กล่องสมบัติ!"ดวงตาของอาเซอร์ซีบรีสสว่างวาบขึ้น

"ถอยออกไปหน่อย นายเปิดมันเองไม่ได้หรอกนะ" ลูหลี่นั้นอดไม่ได้ที่จะพูดออกมาอย่างอารมณ์เสีย หลังจากที่เขาทอยได้แต้มต่ำที่สุด

"มันจะมีอะไรดีๆไหมนะ?"อาเซอร์ซีบรีสตอบกลับมาด้วยความไม่พอใจ

ลูหลี่เปิดกล่องสมบัติและล้วงเข้าไปข้างใน เขาดึงไอเท็มออกมาได้สองชิ้น ชิ้นแรกเป็นหนังสือทักษะสำหรับ "คริติคอลสไตรค์" ซึ่งจะเพิ่มอัตราคริติคอล 10% หลังจากใช้งาน

มันเป็นหนังสือทักษะที่ดีมาก แต่น่าเสียดายที่เป็นของชาแมน ลูหลี่ไม่มีทางเลือกอื่นเลย นอกจากการมอบมันให้กับซากุระ

ไอเท็มชิ้นที่สองคืออุปกรณ์เหล็กระดับ 30 ที่มีค่าสถานะดีประมาณหนึ่งและมีเอฟเฟคพิเศษด้วย ลูหลี่โยนมันให้อาเซอร์ซีบรีสและกล่าวออกมาว่า "ของนายนะ เหมาะกับนายดีนะ."

"ได้โปรดเถอะ นายคิดจะให้อุปกรณ์เหล็กกับฉันงั้นเหรอ?"อาเซอร์ซีบรีสมองไปที่มันอย่างรวดเร็วและโยนมันทิ้งไป

บอสตัวต่อไปคือ คนขายเนื้อเรเซอครอพ ที่อยู่ในห้องครัว เนื้อที่เรียงรายอยู่บนกำแพงก็เต็มไปด้วยหนอนที่เต็มไปด้วยกลิ่นเหม็นอับ เกือบทุกๆคนแทบจะอาเจียนออกมา โดยเฉพาะพวกสาวๆ

คนขายเนื้อเรเซอครอพผู้น่าสงสารก็ได้กลายเป็นที่ระบายความโกรธ แม้ว่าจะตายไปแล้วก็ตาม [ถูกรุมยำศพ]

ด้วยืมอโชคดีของความฝันที่เหลืออยู่ ก็ทำให้เธอลูทมีดบอนนิ่งของคนขายเนื้อมาได้ มันเป็นไอเท็มเงินระดับ 30 ที่มีค่าสถานะดีมาก นักรบมากมายต่างยินดีที่จะใช้ทองจำนวนมากเพื่อที่จะชื้อมันมาครอบครอง

นอกจากนี้แล้ว ยังมีวัสดุหายาก เนื้อหนอนแมลง

คุณไม่สามารถระบุมูลค่าของไอเท็มได้ตามชื่อเลยสักนิดเดียว มีสูตรสำหรับทำอาหารจำนวนหนึ่งที่จำเป็นต้องใช้วัสดุหายากชิ้นนี้ ด้วยเหตุผลแบบนั้น จึงทำให้เนื้อหนอนแมลงมีมูลค่าถึง 100-200 เหรียญทอง