จอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ บทที่ 527

บทที่ 527: แสงศักดิ์สิทธิ์

บอสยังเหลือ HP ครึ่งหนึ่ง แต่อัลเทียกำลังจะตายแล้ว การทำเควสของลูหลี่มันแทบจะสิ้นหวังอยู่รอมร่อแล้ว

จะต้องสู้กับบอสเพียงลำพังงั้นเหรอ?

การที่จะทำแบบนั้นได้เขาจำเป็นที่จะต้องอยู่ในสถานการณ์แบบพิเศษหรือมีอะไรคอยช่วย

ซึ่งในตอนนี้การเกิดใหม่ก็ช่วยอะไรเขาไม่ได้แล้ว เขาไม่สามารถเปลี่ยนผลลัพธ์ของสิ่งที่จะเกิดขึ้นในตอนนี้ได้เลย แม้ว่าเขาจะเป็นนักออกแบบเกมหรือลูกของเจ้าของเกมก็ตาม

ถ้าคุณสามารถฆ่าบอสด้วยตัวคนเดียว แล้วคนอื่นๆที่เล่นเกมอยู่ละจะรู้สึกยังไง? ถ้าคนไม่เล่นเกมกัน แล้วบริษัทเกมจะหารายได้จากไหนกัน?

ดังนั้นแล้ว บริษัทเกมจึงไม่มีทางที่จะทำให้คุณเหนือไปกว่าคนอื่น

ถ้าอัลเทียตาย มอร์ลาดิมก็จะสามารถฆ่าลูหลี่ได้ภายในไม่กี่นาที

ซึ่งในตอนที่มอร์ลาดิมเหลือเลือดหนึ่งในสาม อัลเทียก็ใกล้จะตายแล้ว ไม่ว่าลูหลี่และผู้เฝ้ามองยามค่ำคืนจะพยายามแค่ไหน พวกเขาก็ไม่สามารถหยุดสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้ได้เลย

ความแตกต่างของความแข็งแกร่งนั้นมากเกินไป

ทันใดนั้นเอง ซาร่า เลดิมอร์ที่ลูหลี่หวังว่าเธอจะช่วยอะไรได้ ก็เริ่มที่จะเคลื่อนไหวแล้ว เธอเริ่มก้าวไปข้างหน้าและเริ่มทำการร่ายเวทย์มนต์ จากนั้นก็ได้เกิดแสงศักดิ์สิทธิ์แผ่กระจายจากเธอและปกคลุมไปรอบตัวอัลเทีย

แถบ HP ของอัลเทียเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

เธอเป็นฮีลเลอร์!

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมอัลเทียถึงไม่ได้กังวลอะไร เพราะมีฮีลเลอร์อยู่ข้างหลังเธอไงละ

อย่างไรก็ตาม มันก็จำเป็นที่จะมีราคาที่ต้องจ่ายสำหรับสิ่งที่ทำไป นั่นก็คือมอร์ลาดิมได้มุ่งเป้าไปที่ซาร่า เลดิมอร์แล้ว

เกมเป็นโลกที่สร้างขึ้นมาให้ผู้เล่น ผู้เล่นทุกคนจะได้รับประโยชน์จากระบบ รวมถึงการเลือกเป้าหมายของมอนสเตอร์ด้วย นั้นทำให้ฮีลเลอร์ส่วนใหญ่จะไม่ถูกเล็งเป้าจากบอส ไม่อย่างนั้นเกมก็คงจะยากจนเกินไป

อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่กับกรณีของ ซาร่า เลดิมอร์ เพราะการรักษาของเธอสร้างปัญหาให้กับมอร์ลาดิม

นี่อาจเป็นเพราะเหตุที่ซาร่า เลดิมอร์ไม่ได้รักษาอัลเทียตั้งแต่เริ่มต้น อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ต่างๆเกิดขึ้นไวมากและหากว่าเธอไม่ทำอะไรเลย ผู้เฝ้ามองยามค่ำคืนก็คงจะหายไปจากทวีปแห่งนี้ไป

แม้ว่าอัลเทียจะพยายามขัดขวางเขาแล้ว แต่มอร์ลาดิมก็ยังคงมุ่งเป้าไปที่ซาร่า เลดิมอร์อยู่ดี

"ซาร่าวิ่ง!"อัลเทียรู้สึกตื่นตระหนกมาก ดูเหมือนซาร่าห์ เลดิมอร์จะเป็นคนสำคัญของเธอ เพื่อที่จะหยุดบอส เธอไม่สนใจแม้กระทั่งหลบดาบที่แทงมายังหน้าอกของเธอ

ซาร่า เลดิมอร์ส่ายหัวไปมาและดูเหมือนว่าเธอกำลังจะร้องไห้ออกมา

"ถ้านี้คือโชคชะตา งั้นก็ให้ข้าตายกับวิญญาณของเหล่าคนบริสุทธิ์เถิด"

อัลเทียถูกส่งลอยกลับไปทางด้านหลัง ในขณะนั้นเอง มอร์ลาดิมก็ได้พุ่งไปยังข้างหน้าลูกสาวของเขาและยกดาบที่เปื้อนด้วยเลือดขึ้นมา

ซาร่า เลดิมอร์เงยหน้าขึ้นมองพ่อของเธอขณะที่เธอร้องไห้ออกมา "พ่อ เป็นท่านงั้นเหรอ? เป็นท่านจริงๆงั้นเหรอ?"

ใบดาบได้หยุดอยู่เหนือศรีษะของเธอ ในสายตากลวงๆของมอร์ลาดิม ราวกับโลกกำลังหมุนคว้างอยู่ หลายคนบอกว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นเมื่ออันเดตรู้สึกถึงอารมณ์ต่างๆอันกล้าแกร่ง เหมือนกับความทรงจำในอดีตได้หลั่งไหลเข้ามา

ในปีนั่น ยามที่เขาได้ออกมาจากบ้าน ลูกสาวตัวน้อยของเขาพึ่งจะแค่หัดเดินเท่านั้นเอง แม้ว่าจะไม่มีคำพูดอะไรออกมาจากปากของเธอ แต่พวกเขาก็สามารถรู้ถึงสิ่งที่เธอต้องการจะพูดได้เลย เธอต้องการให้พ่อของเธออยู่ที่บ้าน เสียงร้องของเด็กน้อยคนนั่นดังก้องไปทั่วค่ำคืนอันแสนเหน็บหนาว

ภาพของภรรยาและลูกสาวของเขาฝังอยู่ภายในส่วนลึกของจิตใจเขา มันคือสิ่งที่ยังคงอยู่ แม้แต่ความตายก็ไม่สามารถพรากมันจากเขาไปได้

"เพื่อเจ้าทั้งคู่ ข้าจึงได้กลับมา" ในสถานการณ์ที่กึ่งเป็นกึ่งตาย ด้วยความมุ่งมั่นอันแสนแรงกล้าจึงได้ฉุดรั้งเขาไว้จากความตาย มอร์ลาดิมหรือก็คือ มอร์แกน เลดิมอร์ เขาเชื่อเสมอว่าเขาจะต้องกลับไปที่บ้านของเขาให้ได้ แม้ว่าเขาจะตาย เขาก็ขอแค่ได้พบกับภรรยาของเขาและลูกสาวของเขาเป็นครั้งสุดท้าย

ผู้ชายมักแข็งแกร่งขึ้นเมื่อต้องปกป้องบางอย่าง!

นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงได้รู้สึกจิตใจแตกสลาย เมื่อเขาได้เห็นหลุมศพพวกนั้น

"ท่านพ่อ นั่นท่านงั้นเหรอ? เป็นท่านจริงๆงั้นเหรอ?"ซาร่า เลดิมอร์ไม่สามารถที่จะหาคำพูดที่เหมาะสมที่จะพูดออกมาได้เลย มันเป็นเวลาหลายเปีแล้วที่เธอรอพ่อของเธอกลับมา แต่พ่อของเธอกลับกลายเป็นปีศาจ เธอเชื่อในแสงสว่าง แต่ความมืดได้คืบคลานเข้าสู่ภายในจิตใจของเธออย่างช้าๆ

อัลเทียในตอนนี้ได้ลุกขึ้นมาจากพื้นแล้ว แต่เธอก็ยังไม่ได้พุ่งเข้าไป เธอทำได้เพียงรอและเฝ้ามองจากอีกฝั่งอย่างเงียบๆเท่านั้น

ลูหลี่มองดูหลอดเลือดของมอร์ลาดิมที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่เขาเองก็กลัวเกินที่จะเข้าไปโจมตี เขารู้สึกเห็นอกเห็นใจกับฉากนี้มาก มันเหมือนกับว่ามอร์ลาดิมกำลังทำหน้าที่พ่ออยู่

"ซาร่าห์ ... ลูก... รัก ... " ดูเหมือนว่ามอร์แกน เลดิมอร์จะพยายามจะพูดอะไรบางอย่างออกมา แต่มันกลับมีแค่เสียงเบาๆออกมาเท่านั้นเอง

"ท่านพ่อ!"ในความหวาดกลัวและกังวลใจของอัลเทีย ซาร่า เลดิมอร์ก็ได้โผเข้าหาพ่อของเธอและกอดศพที่เน่าเปื่อยของเขาไว้อย่างแนบแน่น

ยังคงเหลือสติปัญญาอยู่งั้นเหรอ?

ลูหลี่ไม่รู้อะไรเลย เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป ทั้งหมดที่เขาสามารถทำได้คือการยืนอยู่กับที่และคอยมองดูสิ่งที่เกิดขึ้น

บางทีทุกๆคนต่างก็มีเรื่องราวของตัวเองและการเฝ้ามองคงจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด ซึ่งคงจะมีเฉพาะคนที่แข็งแกร่งเท่านั้นที่มีสิทธิ์ที่จะเห็นอกเห็นใจคนอื่น แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย และเขาก็คงจะไม่สามารถใช้อารมณ์มาเปลี่ยนเนื้อเรื่องในตอนนี้ได้หรอก

หลังจากเกิดเหตุการณ์พวกนี้ขึ้น เสียงดาบยาวก็ได้ตกลงไปสู่พื้นหญ้า

มอร์ลาดิมได้ก้มตัวลงขณะที่เขากอดลูกสาวของเขาไว้

เป็นเวลานานแล้วที่ป่าสนธยาไม่มีแสงพระอาทิตย์ส่องลงมา ผู้เฝ้ามองยามค่ำคืนเองก็ถือดาบมือหนึ่งและอีกมือหนึ่งก็ถือคบเพลิง ความมืดเป็นสิ่งเดียวที่มีอยู่ในสถานที่แห่ง ซึ่งจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลงไป

แต่ในเวลานั่นเอง ลูหลี่กลับเห็นแสงสว่าง

แสงสว่างได้แผ่ออกมาจากตัวของมอร์ลาดิม มันทั้งดูนุ่มนวลและเจิดจ้า มันดูเบาบาง แต่มันก็ลุกโชนขึ้นมาอย่างช้าๆ

"ลิช ที่รักของข้า ... เจ้ารู้ไหมว่าลูกสาวของเรายังมีชีวิตอยู่? ในที่สุด ข้าก็สามารถพักผ่อนได้อย่างสงบแล้ว ได้โปรดยอมรับคำอวยพรอันแสนต้อยต่ำของข้าด้วยเถิด ขอให้เจ้าได้พักผ่อนอย่างมีความสุขควบคู่ไปกับแสงสว่าง ส่วนตัวข้านั่น ข้าจะไปพักผ่อนที่ส่วนลึกของนรก... "

ในคืนวันนี้ แสงศักดิ์สิทธิ์ได้แผ่กระจายไปทั่วทั้งผืนป่า

มอร์ลาดิมได้ถูกชำระล้างด้วยแสงสว่าง

หลังจากผ่านไปสักพักหนึ่ง ซาร่า เลดิมอร์ก็ได้ยืนขึ้นพร้อมกับร้องไห้ เธอสวมแหวนแต่งงานที่พ่อทิ้งไว้ให้ นี่เป็นสิ่งที่แสดงให้เห็นถึงของความรักของพ่อแม่เธอ

ลูหลี่เงยหน้าขึ้นพร้อมมองไปที่ฮีลเลอร์คนนี้ เธอได้กลายเป็นระดับ 40 และมี HP 200,000 จุด ซึ่งในตอนนี้เธอเทียบเท่าบอสแล้ว

นี่อาจเป็นเพียงสิ่งเดียวที่พ่อได้ทิ้งให้ลูกสาวไว้

อัลเทียเดินเข้ามาและกอดตัวของซาร่า เลดิมอร์ไว้แน่นขณะที่อัลเทียพยายามปลอบประโลมซาร่าเท่าที่เธอจะทำได้

มอร์แกน เลดิมอร์ได้จากไปแล้ว สิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้คือการไถ่ถอนจิตวิญญาณของเขา มันเป็นสิ่งที่ถูกเล่าขานกันมาช้านาน

ลูหลี่ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นกับภารกิจของเขาและเขาก็ไม่ค่อยใส่ใจมันเช่นกัน สิ่งที่เกิดขึ้นก็ได้เกิดขึ้นไปแล้ว และดูเหมือนว่าเขาคงจะไม่มีหวังทีจะเอาหัวของมอร์ลาดิมมา

"ข้าสบายดี ขอบคุณท่านมาก" หลังจากซาร่า เลดิมอร์ได้ถูกอัลเทียกอดไป ก็ดูเหมือนว่าเธอจะรู้สึกดีขึ้นมานิดหน่อยและจากนั้นเอง เธอก็ได้เดินไปหยิบดาบที่พ่อของเธอทิ้งไว้

ลูหลี่ตกตะลึงมาก เขาคิดว่าบอสไม่ได้ถูกฆ่าและก็จะต้องไม่มีอะไรดรอบแน่ๆ จนกระทั่งเขาได้ตระหนักถึงดาบยาวที่อยู่ตรงหน้า

ดาบระดับ 40 ที่มาจากบอสโคตรยากตนนี้จะต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน