จอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ บทที่ 522
บทที่ 522: โรงแรมกาสีเลือด
ลิงอ้วนไม่ได้สนใจมูนไลท์ที่ถูกโพลี่มอฟเลย เพราะมูนไลท์ก็มีเหรียญตราและมาสเรนก็ยังมีลบล้างที่สามารถใช้ขจัดดีบัพได้อีก
ในตอนนี้เขากำลังทำทีท่าว่ากำลังพุ่งไปหานักบวชสุดสวยอยู่
แผนที่ PVP แบบ 5 ต่อ 5 ส่วนใหญ่จะตัดสินจากการเลือกเป้าหมาย โดยทั่วไป คุณจะต้องฆ่าเป้าหมายที่สวมใส่เกราะผ้าก่อน โดยเริ่มจากพ่อมดแล้ว นักบวชและนักเวทย์ แต่ในการแข่งขันนี้ไม่มีพ่อมดอยู่ ดังนั้นแล้ว พวกเขาจึงได้มุ่งเป้าหมายไปที่นักบวช
สำหรับศัตรูแล้ว ทั้งชาแมนและนักบวชของทีมลูหลี่นั้นก็ยืนอยู่ค่อนข้างไกล แต่ลิงอ้วนกลับพุ่งมาอยู่ข้างหน้าและยังมุ่งเป้าหมายไปที่นักบวชของจักรวาลสีเงินอีก ในตอนนี้นักบวชได้สูญเสีย HP ไปมากกว่า 100 จุดแล้ว แต่แถบ HP ของเธอกลับลดลงเพียงนิดเดียว
นักบวชคนนี้ลงแต้มไปที่ค่าร่างกายมากขนาดไหนเนี้ย?
ลูหลี่ที่อยู่ใกล้ๆก็ได้ใช้แซปใส่ชาแมนที่กำลังใช้โซ่สายฟ้า แน่นอนว่าชาแมนไม่ได้โง่ เขาได้ลบล้างดีบัพออกไปอย่างรวดเร็วด้วยเหรียญตราของเขา
จากนั้น เขาก็รีบวางโทเทมลงกับพื้นในทันที!
ทันใดนั้นเอง ลิงอ้วนก็ได้ใช้จังหวะนี้ในการร่ายโพลี่มอฟใส่ชาแมน
เหรียญตราก็ใช้ไปแล้ว ชาแมนจึงได้แต่กลายร่างเป็นแกะและเดินไปเดินมา
ชาแมนนั้นมีพลังโจมตีตามธาตุที่เป็นพลังโจมตีที่สูง ซึ่งทำให้เกิดความเสียหายเวทย์สูงเป็นพิเศษ ข้อเสียเดียวคืออาชีพนี้ขาดทักษะประเภทสตัน แล้วตอนนี้พวกเขาก็ได้สตันชาแมนไปแล้ว ลูหลี่และลิงอ้วนจึงได้หันไปจัดการกับนักเวทย์ต่อ
ด้วยความที่เห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้เล็งมาที่ตนแล้ว นักบวชจากสมาคมจักรวาลสีเงินจึงได้รีบรักษาชาแมนของฝ่ายตนอย่างรวดเร็ว
นักเวทย์ของจักรวาลสีเงินทำหน้าที่ได้สำเร็จแค่ครึ่งหนึ่งเท่านั้น เขาได้ทำให้มูนไลท์กลายเป็นแกะได้สำเร็จ แต่มาสเรนยังคงไม่เป็นอะไรเลย
แต่ในขณะที่นักเวทย์กำลังจะหันหลังกลับไปและเล็งเป้าไปที่ลิงอ้วน เขากลับพบว่าตัวเองถูกรุมซะงั้น เมื่อโล่น้ำแข็งของเขาพังทลาย เขาก็ตระหนักได้ในทันทีว่าเขาตกอยู่ในภาวะวิกฤติแล้ว
หลังจากที่มูนไลท์ได้ปลดดีบัพโพลี่มอฟออก เขาก็ได้ใช้มอทอลสไตรค์ไปหานักเวทย์ในทันที ซึ่งตัวของนักเวทย์เองก็รู้แล้วว่าชะตากรรมต่อไปของเขามันจะดำเนินไปยังไง
มอทอลสไตรค์: สร้างความเสียหาย 175% ของอาวุธให้แก่เป้าหมายและทำให้ได้ติดสถานะได้รับบาดเจ็บ หากมีการฮีลลงบนเป้าหมายที่ได้รับบาดเจ็บ ผลของมันจะลดลง 50% เป็นเวลา 10 วินาที
มูนไลท์ ลิงอ้วนและลูหลี่ต่างก็พากันโจมตีใส่นักเวทย์จากสมาคมจักรวาลสีเงินกัน ชาแมนของพวกเขาก็กำลังเป็นแกะอยู่ แต่นักบวชก็ได้ลบล้างดีบัพของเขาอย่างรวดเร็ว พวกเขามีพาลาดิน ชาแมนและนักล่าอยู่ พวกเขาจึงได้ใช้เวลาในตอนนี้มุ่งเป้าไปที่ลิงอ้วนเหมือนกัน
ในตอนนี้ เป็นศึกตัดสินแล้วว่าฝ่ายไหนจะตายก่อนกัน
ความแตกต่างของความแข็งแกร่งของพวกเขาจะถูกเปิดเผยออกมาแล้ว
คนที่เป็นตัวตัดสินชะตาในศึกนี้ ได้แก่ ซากุระและมาสเรน ตัวของทักษะกระหายเลือดจะช่วยให้พวกเขาสร้างความเสียหายได้มากขึ้น ส่วนตัวของมาสเรนจะเป็นคนช่วยทำให้ลิงอ้วนยังคงมีชีวิตได้ต่อไป
แต่นักบวชอีกฝั่งกลับไม่สามารถช่วยนักเวทย์ของตัวเองได้อย่างทันท่วงที ผลก็คือนักเวทย์คนนั้นได้ถูกส่งกลับออกไปจากสนามแข่งขัน
และตัวสำรองของจักรวาลสีเงินก็คือฮีลเลอร์ เนื่องจากแผนที่นี่มีขนาดเล็กมาก ตัวสำรองจึงสามารถเข้าร่วมการต่อสู้ได้ทันที ซึ่งทำให้ทีมของพวกเขามีฮีลเลอร์ถึงสองคน
เป้าหมายที่สองที่ลูหลี่บอกมาก็คือนักล่า หลังจากที่ชุลมุนกันสักพัก พวกเขาก็สามารถฆ่านักล่าของอีกฝ่ายได้สำเร็จ
เมื่อมาถึงตอนนี้แล้ว สมาคมกฏแห่งดาบก็ได้รับชัยชนะเหนือสมาคมจักรวาลสีเงิน
ในตอนนั้นลูหลี่ก็เข้าใจแล้วว่าทำไมทีมของฝ่ายตรงข้ามถึงแพ้ในการแข่งขันหลายครั้ง เพราะว่าพวกเขามีเพียงพาลาดินอาทัสเท่านั้นที่ได้เข้าร่วมกับสมาคมจักรวาลสีเงิน แต่หากพวกเขามีพาลาดินสองคนละก็ พวกเขาจะแข็งแกร่งอย่างน่าเหลือเชื่อเลย
สมาคมกฏแห่งดาบได้รับชัยชนะจากสมาคมจักรวาลสีเงิน มันราวกับผู้ที่กำลังจะแพ้ได้กลับมาชนะ อย่างไรก็ตาม มันก็ไม่ได้ทำให้กลุ่มคนดูเร้าใจมากนัก
มีไม่กี่คนเท่านั้นที่สนใจการแข่งขัน ถึงแม้ว่าตั๋วจะมีราคาแพงถึงหนึ่งเหรียญเงินก็ตาม ซึ่งสิ่งที่ผู้ชมสนใจคือความสัมพันธ์ระหว่างลูหลี่และนักธุรกิจสาวต่างหาก ผู้เล่นหลายคนได้พูดถึงเรื่องนี้ตลอดเวลาในการแข่งขัน
ซึ่งตลอดการแข่งขัน ผู้เล่นมากหน้าหลายตาต่างก็ตะโกนชื่อลูหลี่และแฟรี่น้ำแทบจะทุกเวลา
หลังจากการแข่งขันได้จบลง ลูหลี่ก็ได้ตัดสินใจที่จะไปทำภารกิจของสมาคมนักฆ่า แม้ว่าจะมีกำหนดเวลาว่าสี่วัน แต่การไปทำภารกิจให้สำเร็จก็คงจะเป็นการดีกว่า นอกจากนี้แล้ว ใครจะรู้กันว่าถ้าเขารอแล้วมันจะเกิดเหตุไม่คาดฝันอะไรขึ้นหรือเปล่า?
คำสั่งลอบสังหาร: มอร์ลาดิม!
คำอธิบายภารกิจ: ไปที่ป่าสนธยา ตามหามอร์ลาดิมและจัดการเขาซะคำอธิบายภารกิจ: ไปที่ป่าสนธยา ตามหามอร์ลาดิมและจัดการเขาซะ
จำนวนผู้เล่นสูงสุด: 1
กำหนดเวลาภารกิจ: 4 วัน
นี่เป็นภารกิจแบบเดี่ยว ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถขอความช่วยเหลือได้ แต่ลูหลี่ก็ค่อนข้างอยากรู้ว่าแฟรี่น้ำได้รับภารกิจเดียวกันด้วยหรือไม่
ลูหลี่ไม่เคยได้ทำภารกิจนี้ในชีวิตก่อนหน้านี้และก็ไม่เคยได้ยินเรื่องของมอร์ลาดิมด้วย แต่เขาก็น่าจะเป็นคนเดียวที่รู้เรื่องของป่าสนธยา
ในตอนนั้นเอง เขาก็ได้เทเลพอร์ตไปยังเมืองยามค่ำคืนในป่าสนธยา
ป่าสนธยาเป็นทั้งสถานที่ที่แสนน่าเศร้าและยุ่งเหยิง มันอยู่ภายใต้การคุ้มครองของเมืองลมวายุ แต่ป่าแห่งนี้กลับอยู่ไกลมากและดันถูกล้อมรอบไปด้วยปีศาจอันแข็งแกร่งจากทางใต้และตะวันออก นั้นทำให้พื้นที่แห่งนี้เป็นที่น่าหวาดกลัวมาก
แล้วยิ่งพูดถึงเรื่องของกองกำลังปีศาจอันแสนแข็งแกร่งแล้ว พื้นที่แห่งนี้นับว่าโชคร้ายเลยทีเดียว
พวกออร์คนั้นจะปรากฏอยู่ที่ทางทิศใต้ ส่วนพวกมนุษย์หมาป่าจะปรากฏออกมาทางทิศเหนือ ทางผ่านสายลมแห่งความตายจะอยู่ทางตะวันตกและเมืองวิญญาณจะอยู่ทางตะวันออก นั้นทำให้ป่าแห่งนี้มักจะถูกทำลายโดยภัยพิบัติและยังถูกรุกรานโดยพวกวิญญาณอีก ป่าสนธยาจึงนับได้ว่าเป็นหนึ่งในพื้นที่ของฝ่ายพันธมิตรที่อันตรายที่สุด
ท้องฟ้าในที่แห่งนี้เองก็อาจจะได้รับผลกระทบจากเวทมนตร์ด้วยเช่นกัน เพราะสายตาของลูหลี่เมื่อมาถึงในที่แห่งนี้พบแต่หมอกหนาทึบ บรรยากาศที่แห่งนี้ค่อนข้างที่จะน่ากลัวเลยทีเดียว สายลมเองก็พัดผ่านมาจากทางทิศตะวันตกจนส่งกลิ่นอันเหม็นเน่าของทางผ่านสายลมแห่งความตายมา
ในชีวิตที่ผ่านมาของเขา ลูหลี่ไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่จะต้องมาในที่แห่งนี่ ทรัพยากรก็ต่ำ มอนสเตอร์ก็ดุร้ายและอัตราการดรอบยังต่ำเตี้ยเรี่ยดินอีก
เขากระชับเสื้อคลุมของเขาและก็พบเข้ากับโรงแรมกาสีเลือดที่อยู่บนถนนอันแสนเหน็บหนาว
สถานที่แห่งนี้เคยเป็นฟาร์มที่จัดหาสินค้าจำนวนมากของฝ่ายพันธมิตร แต่เนื่องจากมลพิษของดินแดงแห่งนี้ มันจึงทำให้สินค้าพวกนี้ไม่สามารถจัดหาได้อีกต่อไป นอกจากนี้แล้ว ภาวะเศรษฐกิจก็ยังตกต่ำอีก จนมันทำให้เกษตรกรและพ่อค้าแม่ค้าจำนวนมากไม่มีอะไรเหลือที่จะขาย คนส่วนใหญ่จึงได้ใช้เงินของพวกเขาเพื่อที่จะใช้เวลาส่วนใหญ่ของพวกเขาในโรงแรมอีกาสีเลือด
นั้นเป็นผลให้โรงแรมอีกาสีเลือดเป็นที่พลุกพล่านที่สุดในเมืองแห่งนี้ มันเป็นสถานที่ๆมีคนเยอะที่สุด
ลูหลี่เองก็ค่อนข้างชอบชื่อของโรงแรมแห่งนี้ การกลายร่างเป็นอีกาของเขาเป็นทักษะที่ได้มาจากเมดีฟ ซึ่งมันก็เป็นอีกาดำที่เลือดออกตลอดเวลาและเป็นที่รู้จักกันในนามอีกาสีเลือด
ร้านเหล้าเกือบทั้งหมดก็เหมือนกันหมด มันเต็มไปด้วยกลิ่นเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และเสียงดังของผู้คน อย่างไรก็ตาม เสียงนี้ไม่ได้เกิดจากการที่มีสาวมาเต้นหรือหัวเราะที่มีความสุขกับบทขับขานของกวี แต่เป็นเสียงถอนหายใจและบ่นของผู้คนต่างหาก
การมาถึงของนักผจญภัยหนุ่มไม่ได้ดึงดูดความสนใจอะไรจากคนพวกนี้เลย
มีแค่เถ้าแก่เท่านั้นที่ยกมือขึ้นมาและถามเขาว่า "เฮ้ เจ้าคนใหม่นะ เจ้าชอบดื่มอะไรงั้นเหรอ?"
เอโอริอาน่า โกลทูดเป็นคนแคระหรืออย่างน้อยเขาก็ดูเป็นแบบนั้น บางทีลูหลี่ก็อาจจะอธิบายถึงตัวตนของเขาไม่ถูก แต่สิ่งหนึ่งที่เขารู้ก็คือ เขาเป็นหนึ่งในคนรวยไม่กี่คนในเมืองแห่งนี้และยังเป็นทหารรับจ้างที่รอบรู้ด้วย
ผู้เล่นสามารถทำเควสทหารรับจ้างอันน่าเบื่อผ่านเขาได้ ซึ่งจะมีแค่คนที่ไม่มีอะไรทำหรือก็ไม่มีเงินไปซ่อมอุปกรณ์เท่านั้นถึงมาทำเควสกับเขา
"อะไรก็ได้ ข้าแค่อยากมาหาที่หลบพวกฝนบ้านี้เท่านั้นเอง "ลูหลี่เขย่าเสื้อคลุมของเขาและนั่งลงที่เคาน์เตอร์ ซึ่งข้างๆเขาก็มีขี้เมานั่งอยู่
"ข้ารู้อยู่แล้วว่าเจ้าไม่ใช่คนที่แห่งนี่ เจ้าแต่งตัวเลยนิ"
เถ้าแก่คนแคระก็ได้เช็ดโต๊ะและได้เทของเหลวสีส้มใส่แก้วของลูหลี่
โหดร้ายชะมัด เขาแค่บอกว่าเอาอะไรก็ได้ แต่เจ้าคนแคระนี้กลับนำเครื่องดื่มที่มีราคาแพงที่สุดให้กับเขา ลูหลี่รู้จักไวน์นี้ดี มันเป็นของตระกูลโกลทูดซึ่งเป็นตระกูลที่ผลิตไวน์มาแล้วหลายชั่วอายุคน