หลังจากที่สภาพของลูซินคงที่แล้ว เธอก็จะถูกย้ายออกไปจากห้องพักผู้ป่วยไปยังแผนกปลูกถ่าย ก่อนที่จะออกจากโรงพยาบาล ในช่วงเดือนนี้ เธอจะต้องอยู่คนเดี่ยวและอาหารของเธอก็ต้องฆ่าเชื้อด้วย

ถ้าไม่ใช่เพราะคำนึงถึงจิตใจของผู้ป่วยแล้วล่ะก็ พวกเขาคงจะลดอัตราการเข้าเยี่ยมชมของญาติๆไปแล้ว

ซึ่งเจ้าของบ้านสาวทั้งสามคนก็คอยเฝ้ามองลูซินผ่านด้านหลังของกระจก

แฟรี่น้ำบอกว่าเธอต้องการมาเยี่ยมและลูหลี่ก็ไม่สามารถขัดใจเธอได้ แต่เขาก็ได้บอกให้เธอค่อยมาเยี่ยมหลังจากผ่านเดียวนี้ไป

ในตอนนั้น ลูซินคงจะกลับมาสุขภาพดีเหมือนเดิม สิ่งที่เธอต้องทำในตอนนี้คือ รักษาระบบภูมิคุ้มกันร่างกายของตัวเธอเองและคอยตรวจร่างกายเป็นประจำ

เพื่อเตรียมพร้อมกับอุบัติเหตุที่จะเกิดขึ้นได้เสมอ พยาบาลที่ดีที่สุดในจิงหนานสามคนจึงเป็นคนมาดูแลลูซิน พวกเธอผลัดเปลี่ยนกะของแต่ละวันและคอยมาดูลูซินในทุกๆวัน

ซึ่งหลังจากที่ลูซินออกจากโรงพยาบาลไป ลูหลี่ก็มีความคิดที่จะจ้างพยาบาลให้มาดูแลเธออยู่เหมือนกันนะ

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เขาก็คิดที่จะเช่าที่สักแห่งในจิงหนานที่อยู่ใกล้ๆกับโรงพยาบาล เพราะถ้ามีอะไรเกิดขึ้น พวกเขาก็จะสามารถแก้ปัญหาได้ไวขึ้น

แน่นอน ค่าใช้จ่ายที่จะต้องจ่ายในทุกอย่างนี้ย่อมไม่ถูกอย่างแน่นอน

โรงพยาบาลแห่งนี้ตั้งอยู่ในส่วนที่พื้นที่ของคนร่ำรวยและจิงหนานก็มีลักษณะที่ดีกว่าเมืองเจียงหนานมาก ราคาของที่พักอาศัยในแถบนี้จึงแพงกว่าอย่างช่วยไม่ได้

ลูหลี่ในตอนนี้ก็กำลังสวมหมวกเกมอยู่และก็ได้เชื่อมสายอินเตอร์เน็ตเข้ากับห้องนั่งเล่นข้างนอกของห้องพักผู้ป่วย เขาตัดสินใจที่จะเล่นเกมรุ่งอรุณบนโซฟา เนื่องจากเขาเป็นลูกค้าคนสำคัญ โรงพยาบาลแห่งนี้จึงไม่ได้ขัดขวางการกระทำอะไรของเขา

"นี้มันเป็นไปไม่ได้เลยนะถ้าขาดนายไป" สแควร์รูทสามบ่นทางโทรศัพท์พร้อมกับระบายความผิดหวังของเขาออกมา

"เราแพ้แค่สองเกมเท่านั้นเอง นายจะกังวลอะไรมากล่ะ? ลิงอ้วนและมู่ฉีก็ทำได้ดีแล้ว ทุกอย่างเป็นไปในทิศทางที่ดีเชียวนะ "ลูหลี่ตอบ หลังจากที่เขาเข้ามาออนไลน์และกำลังจะไปเพิ่มระดับ

"นายหมายความว่ายังไงที่เราพึ่งจะแพ้แค่สองเกมเท่านั้น? ถ้าเราแพ้อีก เราจะไม่สามารถไปถึงรอบแปดทีมได้เลยนะ"สแควร์รูทสามกล่าว

"โอเคๆ รอบหน้าฉันจะลงแข่งเอง ก่อนหน้านั้นครึ่งชั่วโมงของการแข่งขัน ฉันคงจะสามารถไปถึงระดับ 35 ได้ทันพอดี "ลูหลี่พูดขณะที่หยิบเหรียญทองแดงขึ้นมา ก่อนที่จะมองไปที่แถบค่าประสบการณ์

การเพิ่มระดับในตอนนี้เป็นเรื่องยากมากเลยสำหรับตัวเขา

นอกเหนือจากค่าประสบการณ์ที่จะต้องเพิ่มมากขึ้น เรื่องข้างนอกยังมีผลกระทบกับเขาอีก

ดอกไม้อ้างว้างในตอนนี้มีระดับ 34 แล้ว และแถบค่าประสบการณ์ของเขาก็ใกล้จะเต็มเหมือนกัน ในตอนนี้มีคนเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่พึ่งจะมาถึงระดับ 34 ซอวโรวเลสเองก็ได้ขึ้นมาในบอร์ดจัดอันดับระดับอยู่ที่ 12 แล้ว ซึ่งเขาเองก็ได้ขึ้นมาที่ระดับ 34 ในตอนเช้าของวันนี้

เมื่อความแตกต่างทางระดับของผู้เล่นได้ลดน้อยลงไป การกระทำอะไรของลูหลี่ก็จะคงยากขึ้นมาก

อย่างไรก็ตาม สแควรูทสามไม่ได้หวังให้ตัวของลูหลี่เข้าร่วมการแข่งขันเลยสักนิด

"นายพักผ่อนให้เต็มที่เถอะ"

ถึงแม้จะเป็นข้อผิดพลาดเพียงเล็กน้อย แต่มันย่อมส่งผลต่อการแข่งขันอย่างแน่นอน ซึ่งการต่อสู้จำเป็นที่จะต้องมีสมาธิอย่างมาก แต่ดูเหมือนว่าลูหลี่ในตอนนี้จะมีสภาพที่ไม่ดีเท่าไหร่นัก

"นายเป็นคนพูดเองไม่ใช่เหรอว่ามันเป็นไปไม่ได้เลยสักนิดถ้าไม่มีฉัน" ลูหลี่ถอนหายใจออกมา

"นายเป็นตัวสำรองก็ได้นะ" สแควรูทสามค่อนข้างกังวล เขาคิดว่านี้เป็นการตัดสินใจที่ดีกว่า

การแข่งขันครั้งต่อไปนี้มีความสำคัญกับสมาคมกฏแห่งดาบมาก ถ้าพวกเขาแพ้อีก พวกเขาจะไม่สามารถไปถึงรอบแปดทีมได้

สแควรูทสามไม่ยอมรับมันได้หรอกนะ เพราะการแข่งขันถ้วยเวทย์มนต์นั้นเป็นการแข่งขันที่สมาคมใหญ่ๆมาเข้าร่วมกัน

"ได้สิ บางทีการที่ฉันทำแบบนั้นคงจะทำให้ใครหลายๆคนประหลาดใจไม่น้อย" ลูหลี่เองก็ไม่สามารถยอมรับผลที่จะเกิดขึ้นได้เหมือนกัน แต่เพราะเขาได้ยินสิ่งที่น้องสาวของเขาพูดมาในตอนเช้า เขาจึงจำเป็นที่จะต้องพยายามให้หนักมากขึ้นกว่าเดิม

"ยังมีเวลาอีกประมาณหนึ่งชั่วโมงจนกว่าการแข่งขันจะเริ่มขึ้น แค่เตรียมตัวให้พร้อมก็พอแล้วล่ะ "ความรู้สึกอันแสนหนักอึ้งที่อยู่ในใจของสแควรูทสามราวกับถูกยกออก เมื่อลูหลี่นั้นยอมรับสิ่งที่เขาบอกอย่างง่ายๆ

ดูเหมือนว่าคงจะไม่มีปัญหาอะไรเกิดขึ้นอย่างแน่นอน เมื่อลูหลี่ได้ลงสนามแข่ง

"โอ้ แล้วใครเป็นคู่ต่อสู้ของเราละ?"ลูหลี่ถาม

ส่วนที่ไม่เป็นธรรมมากที่สุดของการแข่งขันถ้วยเวทย์มนต์คือการจับคู่แบบสุ่ม ถ้าคุณโชคดี คุณอาจจะไม่เจอกับทีมที่แข็งแกร่งเลยสักตา

"สมาคมวัดมาจิน ตอนนี้พวกเขาแข็งแกร่งมากเลยทีเดียว อย่าดูกพวกเขาละ"สแควรูทสามกล่าว

มีผู้เล่นที่มีประสบการณ์สองคนในวงการเกมที่คนทั่วไปมักจะดูถูก หนึ่งในนั้นคือเมเปิ้ลอันน่าจดจำจากสมาคมวัดมาจิน เขาเป็นผู้เล่นที่มีไหวพริบมากที่สามารถนำสมาคมที่มีแค่คนวัยกลางคนและผู้เล่นทั่วๆไปได้ ไม่ยากที่จะจินตนาการเลยว่าเขาฉลาดมากขนาดไหน

อีกคนหนึ่งคือ ไม้แห่งความหวาดกลัวจากสมาคมพระเจ้าสนธยา เขาเป็นผู้เล่นที่ไม่เคยยอมแพ้เลยสักครั้ง

ในรอบก่อนสมาคมกฏแห่งดาบเองก็ได้พบกับสมาคมวัดมาจิน แต่ลูหลี่ไม่ได้ลงไปแข่งขันด้วย อย่างไรก็ตาม เมเปิ้ลอันน่าจดจำไม่ได้คิดแบบนั้น เขามั่นใจว่าลูหลี่จะต้องนั่งอยู่ในที่นั่งสำรองและคอยออกมาแน่นอน เมื่อเกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด ดังนั้นเขาจึงระมัดระวังตัวเป็นอย่างมากและนั้นทำให้สไตล์การเล่นของเขาดูจำกัดลง จนทำให้เกิดผลลัพธ์ที่ยากจะเหลือเชื่อ นั้นก็คือทีมของลูหลี่เป็นฝ่ายชนะ"

ในคราวนี้ พวกเขาได้จับคู่และเจอกันอีกครั้ง

เมเปิ้ลอันน่าจดจำหัวเราะออกมาดังลั่น หลังจากที่เขาได้รู้ถึงผลการจับคู่

สมาชิกในทีมของเขาก็ถามว่าเขาหัวเราะทำไม เขาจึงได้แต่ตอบว่า"ครั้งก่อนหน้านี้ฉันถูกหลอกโดยพวกเขา แต่ในตอนนี้ ฉันสามารถจัดการกับพวกเขาได้อย่างแน่นอน"

"แต่เราไม่มีอะไรทำให้แน่ใจได้เลยนะว่าลูหลี่จะไม่เข้าร่วมการแข่งขันด้วย" ลูกน้องของเขาพูดออกมาขณะที่กระพริบตาด้วยความสับสน

เมเปิ้ลอันน่าจดจำตบศรีษะลูกน้องเขาและหัวเราะออกมาพร้อมกับพูดว่า"ไม่มีอะไรที่จะต้องห่วงเกี่ยวกับเรื่องของลูหลี่แล้ว จากสิ่งที่ฉันสังเกตุเห็น พวกเขาไม่ได้กำลังฝึกผู้เล่นใหม่อยู่ เพราะไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่จะปล่อยให้ทีมแพ้เพื่อฝึกผู้เล่นใหม่ มันจะต้องมีเหตุผลที่ทำให้ลูหลี่ไม่สามารถเข้าร่วมการแข่งขันได้ บางทีคงเป็นเพราะเขากำลังทำเควสที่ไม่สามารออกไปไหนได้ หรือไม่ก็เกิดอะไรบางอย่างขึ้นในชีวิตจริง.

"แต่เจ้านายครับ ... " ลูกน้องของเขามองไปที่เมเปิ้ลอันน่าจดจำด้วยความรู้สึกชื่นชม แต่เขาก็ยิ่งสับสนมากขึ้นอีกในตอนนี้ "ลูหลี่เพิ่งจะเพิ่มระดับขึ้นมานะครับ"

"เพิ่มระดับขึ้นงั้นเหรอ?"เมเปิ้ลอันน่าจดจำฟังและได้มองไปที่บอร์ดจัดอันดับ ก่อนที่จะเห็นว่าลูหลี่นั้นมีระดับ 35

"เขากำลังทำเควสอยู่ใช่ไหมครับ? นั่นคงจะทำให้เขาได้รับค่าประสบการณ์ที่มากเลยทีเดียว "ลูกน้องของเขาถามขึ้นมา

"ใช่แล้ว เขาต้องทำเควสอยู่แน่ ฉันจะเป็นคนที่จัดการกับลิงอ้วนเอง ฉันจะสอนเข้าเองว่าการเล่นอาชีพนักเวทย์นั้นมันเล่นยังไงกัน" เมเปิ้ลอันน่าจดจำกล่าวออกมาพร้อมกับใบหน้าที่แสนจะมุ่งมั่น

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด