จอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ บทที่ 507

บทที่ 507: ปฏิบัติการที่ล้มเหลว

ชื่อของราชางูหางกระดิ่งคือ ทานิย่า ชื่อของมันคล้ายกับผู้หญิงมาก นอกจากนี้มันก็มีหัวเล็กๆที่ดูน่ารักด้วย

อย่างไรก็ตาม ไม่ควรที่จะดูถูกมันเลย เพราะหมอกพิษของมันไม่สามารถแก้ได้ด้วยยาแก้พิษ การที่จะเอาชนะทานิย่าและตามลูหลี่ไปนั้น พวกเขาจำเป็นที่จะต้องใช้ความแข็งแกร่งของพวกเขาเองล้วนๆ

แต่ในปัจจุนบันของเกม แท๊งค์ยังไม่แข็งแกร่งพอ อาชีพที่สร้างความเสียหายก็ยังไม่แรงพอและฮีลเลอร์ก็ไม่สามารถรักษาได้มากนัก

ในตอนนั้นเอง หมอกพิษก็ได้แพร่กระจายไปเรื่อยๆ

ผู้บังคับบัญชาการได้แต่ต้องส่งทีม 100 คนออกไปโจมตีใส่งูเท่าที่พวกเขาจะทำได้ เพื่อที่ทีมที่เหลือของเขาจะปลอดภัย

ซึ่งอีกไม่นาน พวกเขาก็คงจะสังเกตุถึงข้อมูลสำคัญในเรื่องที่ว่า ราชางูหางกระดิ่งจะเล็งเป้าหมายไปที่คนกลุ่มใหญ่ๆเท่านั้น

"เป็นยังไงบ้าง? พวกเขาถูกโจมตีโดยราชางูหางกระดิ่งหรือยัง?"ลูหลี่ประเมินเวลาและส่งข้อความไปหาดวงจันทร์สีแดง

"ครับ" ดวงจันทร์สีแดงยังคงรู้สึกตกใจอยู่ที่เขาถูกฆ่าในทันที

ในความเป็นจริง เขาไม่ได้ตายในทันทีแบบที่คิด เขานั้นตายหลังจากที่ได้รับพิษไปสองวินาที ซึ่งหากเขามองไปที่ข้อความของระบบ มันบอกว่าเขาถูกความเสียหายจากพิษไปถึง 1,200 จุด

หมอกพิษสร้างความเสียหายทุกวินาทีและดูเหมือนจะมีระยะเวลาที่ไม่แน่นอน ...

"แล้วสถานการณ์ตอนนี้เป็นยังไง?"ลูหลี่นั้นค่อนข้างที่จะอยากรู้อยากเห็นมาก ความคิดที่จะโจมตีพวกเขากลับนั้นเป็นของเขา แต่เขาก็ไม่รู้ว่าผลลัพธ์มันจะดีไหม

"ผมไม่รู้ครับบอส ผมตายในทันทีเลย แต่ดูเหมือนว่าผู้เล่นคนอื่นๆก็จะตายเยอะเหมือนกัน "

ดวงจันทร์สีแดงในตอนนี้อยู่ในสุสานและเขาก็มองเห็นผู้เล่นหลายคนเลยทีเดียว

ด้วยความที่พวกเขาถูกบอสงูโจมตีใส่ การเลือกมาเกิดที่สุสาน ยังไงก็ดีกว่าการรอฮีลเลอร์มาชุบชีวิตพวกเขาอยู่แล้ว

ผู้เล่นที่ฟื้นขึ้นมาในสุสานจะสูญเสียค่าประสบการณ์ไป 10% ในขณะที่ผู้ที่ถูกชุบชีวิตขึ้นมาจะเสียแค่ 5%

ซึ่งในตอนนี้ราชางูก็ยังมุ่งเป้าไปยังคนที่เหลืออยู่และฆ่าพวกเขา นอกจากนี้แล้ว ยังมีมอนสเตอร์อีกหลายตัวที่ดักอยู่ตามทางอีก

แฟรี่น้ำไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นในทะเลทรายบ้าง

หลังจากที่อารมณ์ของเธอดีขึ้น เธอก็ได้ตัดสินใจที่จะพูดคุยไกล่เกลี่ยกับผู้เล่นในกลุ่มสมาคมฝ่ายพันธมิตรที่คิดจะไปจัดการกับลูหลี่

หัวใจแห่งสงครามนั้นได้รับการติดต่อจากเธอ ซึ่งหัวหน้าของสมาคมกังนัมรอยัลเองก็มีโอกาสที่จะได้รับการติดต่อกับแฟรี่น้ำมาหลายครั้งแล้ว แต่ตัวเขาก็ยังไม่ได้มีโอกาสที่จะพูดคุยแบบนี้เลย เพราะเธอนั้นเป็นบุคคลที่แสนจะมั่งคั่ง ส่วนตัวเขาเองเป็นแค่ชนชั้นแรงงานเท่านั้น

"แฟ... พี่สาวใหญ่ ทำไมเธอถึงตัดสินใจติดต่อมาหาฉันล่ะ?"พี่สาวใหญ่งั้นเหรอ ทำไมชายอายุ 30 ปีถึงเรียกนักเรียนมหาวิทยาลัยว่า 'พี่สาวใหญ่'?

อย่างไรก็ตาม นั่นก็ไม่ได้แปลกอะไรในชีวิตจริง มันไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่คนแก่กว่าจะเรียกคนอายุน้อยกว่าที่มีฐานะดีกว่าด้วยคำนำหน้า แม้แต่บางครั้งพวกเขายังเรียกว่า เจ้านายหรืออาจารย์เลย

แฟรี่น้ำเองก็เกิดมาพร้อมกับช้อนเงินช้อนทอง หัวใจแห่งสงครามเลยไม่คิดที่จะหือด้วย

"อย่าทำให้ฉันแก่ไปกว่านี้เลยค่ะ ท่านหัวใจ ... ฉันได้ยินมาว่าสมาคมของคุณมีปัญหากับสมาคมกฏแห่งดาบ "แฟรี่น้ำรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยกับการที่เขาเรียกเธอแบบนั้น

"ฮ่าๆ ทำไมเธอถึงคิดอย่างนั้นกันล่ะ? "เห็นได้ชัดเลยว่าหัวใจแห่งสงครามปฏิเสธสิ่งที่แฟรี่น้ำพูดออกมา

"ดิสซี่คอสเป็นสมาคมใหญ่ ซึ่งเราก็เป็นพันธมิตรกันไม่ใช่เหรอ ทำไมเรื่องพวกนี้เราถึงไม่รู้ด้วย?"แฟรี่น้ำพูดออกมาตรงๆ โดยไม่สนใจการหลอกหลวงอะไรของเขาเลย

"เอ่อ ... " หัวใจแห่งสงครามหมดคำที่จะพูด

เขาต้องการที่ตบโต๊ะเสียจริงๆ ผู้หญิงคนนี้มันยังไงกัน ทำไมอยู่ดีๆเธอถึงจองหองขนาดนี้?

เธอเป็นพันธมิตรกับลูหลี่ มันคงจะเป็นเรื่องโง่หากพวกเขาเอาเรื่องนี้ไปคุยกับเธอ

ซึ่งไม่ใช่แค่ครั้งแรกที่เธอช่วยเขา ครั้งที่สองเธอก็ยังช่วย แล้วเธอเห็นพวกฉันเป็นไอ้โง่หรือไง?

"ฉันจะชดใช้กับสิ่งที่เกิดขึ้นเอง แล้วเราจะตกลงกันยังไงดี?แฟรี่น้ำพูดออกมาอย่างจริงจัง

"ฉันไม่สามารถทำอย่างนั้นได้ ... " หัวใจแห่งสงครามไม่ต้องการที่จะปฏิเสธ แต่เขาก็ไม่ต้องการขัดใจแฟรี่น้ำ ซึ่งนั้นก็ไม่ได้หมายความว่าเขานั้นละทิ้งหลักการของเขาไป

การทำให้สมาคมกฏแห่งดาบอ่อนแอนั้นเป็นผลดีกับสมาคมของพกวเขา

"คุณได้ส่งผู้เล่นไปถึง 1,300 คนและพวกเขาก็มีทั้งดีและไม่ดีผสมกัน ต้องให้ฉันคำนวณถึงสิ่งที่จะเสียไประหว่างที่สู้กับมอนสเตอร์ไหม "แฟรี่น้ำพูดออกมาเสียงหวาน ดูเหมือนว่าเธอจะไม่รู้สึกอะไรเลยกับการพูดคุยกับสมาคมที่ตอนนี้กำลังทำตัวราวกับเป็นปฏิปักษ์เธออยู่่

สมาคมดิสซี่คอสนั้นแข็งแกร่งก็จริง แต่พวกเธอเองก็อันดับแค่เจ็ดเท่านั้น ซึ่งนั้นก็ทำให้สมาคมของพวกเธออันดับต่ำกว่าสมาคมกังนัมรอยัลค่อนข้างมาก

แน่นอนว่าแฟรี่น้ำไม่ได้ทำอะไรอย่างไร้จุดหมาย เธอเป็นคนที่ร่ำรวยและนั้นทำให้เธอมีข้อจำกัดน้อยกว่าสมาคมอื่น

"โอเค ฉันเชื่อแล้วว่าสมาคมดิสซี่คอสนั้นแข็งแกร่ง" หัวใจแห่งสงครามกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงแห้งๆ"แต่มันสายเกินไป ตอนนี้พวกเขาอาจจะเริ่มต่อสู้กันแล้ว "

ด้วยจำนวนผู้เล่น 1,000 กว่าคน การเคลียร์ทางจากเมืองแกดเกดสันไปยังอ่าวโลสริกเกอร์น่าจะใช้ระยะเวลาประมาณ 20-30 นาที

"อันที่จริง"แฟรี่น้ำพูดออกมา ก่อนที่จะหยุดอยู่ชั่วครู่ ซึ่งหากสังเกตุจากน้ำเสียงของเธอ เห็นได้ชัดเลยว่าเธอไม่ได้โกรธเลยสักนิด " ฉันไม่คิดว่างานนี้จะเรียบง่ายหรอกนะ ลูหลี่ไม่ใช่คนที่เต็มใจที่จะสูญเสียอะไรไปเปล่าๆอยู่แล้ว ฉันรู้จักเขามานานและเขาก็ไม่มีทางที่จะยอมเจอกับความสูญเสียแน่ "

มันก็เป็นอย่างที่เธอพูดนั้นแหละ ยกเว้นเรื่องของโคโดสีขาวไว้ เพราะเธอไม่ยอมจ่ายให้เขาหรอกนะ

"ไม่มีใครเต็มใจที่จะสูญเสียอยู่แล้ว" หัวใจแห่งสงครามพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม

หัวใจแห่งสงครามในตอนนี้กำลังดูถูกพวกเขาอยู่ ความสัมพันธ์ระหว่างลูหลี่และแฟรี่น้ำในตอนนี้สงสัยจะเบ่งบานมากเลยทีเดียว ไม่เพียงแต่จะร่วมมือกัน ยังเชื่อใจกันและกันอีก

แต่อนิจจัง ดอกไม้แสนสวยกลับลงไปเกลือกกลั้วกับโคลน ถ้าสิ่งที่เธอพูดมากลับตรงกันข้าม ใครจะรู้กันว่าเธอจะปวดใจขนาดไหน? แฟรี่น้ำผู้แสนจะฝันหวาน

ด้วยเหตุผลบางประการ ดูเหมือนว่าความคิดของเขาในตอนนี้จะลอยไปไกลแล้ว

ในขณะนั้นเอง ก็ได้มีสายเรียกเข้าซ้อนเข้ามา ซึ่งก็เป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเขา อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเห็นว่าสายนั้นมาจาก 'ไร้สาระ' ผู้บังคับบัญชาการของกลุ่มที่ไปไล่ล่าลูหลี่ เขาก็ได้พูดออกมากับแฟรี่น้ำโดยมีเจตนาร้าย "ฉันได้ข่าวมาจากทานารัส เธออยากที่จะฟังไหม? เพราะดูเหมือนว่าเธอจะกังวลมา ... "

"ฉันจะฟัง" แฟรี่น้ำตอบกลับไป

"นี้ฉันเอง หัวใจแห่งสงคราม สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง?"

"ช่างน่าละอายใจจริงๆ พวกเราล้มเหลวและไม่สามารถที่จะทำให้สำเร็จได้ ผมติดต่อมาเพื่อบอกท่านเกี่ยวกับเรื่องนี้เท่านั้นเอง "เสียงของเขาดูแหบแห้งมาก มันดูเหมือนว่าเขาจะผ่านศึกหนักมาเลย

"อะไรนะ?"หัวใจแห่งสงครามรู้สึกเหมือนกับว่าเขาได้ยินอะไรผิดไป

"เกือบทุกทีมได้รับถูกทำลาย มีเพียง 500-600 คนเท่านั้นที่สามารถกลับมายังเมืองแกดเกดสันได้" ไร้สาระเองก็ตายไปเหมือนกัน แต่เขาก็สั่งให้รีบชุบชีวิตเขาและถอยกลับมาในทันที

ราชางูหางกระดิ่งนั้นแข็งแกร่งมาก แต่การฆ่าคนหนึ่งพันคนก็ไม่ใช่เรื่องง่าย

ในความเป็นจริง คนที่ได้รับคำสั่งให้ไปเป็นแนวป้องกันนั้นน้อยมาก แต่เมื่อพวกเขาพบว่าราชางูนั้นไม่ได้เล็งเป้าไปที่พวกเขา พวกเขาก็วิ่งหนีไปในทันที

เพราะคงไม่มีใครหรอกมั้งที่จะยอมเสีย EXP ของตัวเองไป

"เราสูญเสียคนไปถึงครึ่งหนึ่ง ทั้งๆที่สมาคมกฏแห่งดาบมีคนแค่ 100 คนงั้นเหรอ?"หัวใจแห่งสงครามไม่เข้าใจเลยว่าทำไมกองทหารที่เขาสั่งการลงไปถึงพ่ายแพ้ได้ขนาดนี้

กับคนถึง 1300 คนเจอกับคน 100 คน แค่พวกเขาโยนทักษะไปมั่วๆก็ชนะได้แล้วแหละ